هوش مصنوعی: مردی نیازمند از پیامبر درخواست کرد که بر سجاده‌ای بایستد و نماز بخواند.

هوش مصنوعی: خواجه دستوری به او نداد و گفت که در این موقع خاک و ریگ گرم است.

هوش مصنوعی: اگر بر روی زمین گرم و در کوی و خیابان قدم بگذاریم، متوجه خواهیم شد که هر کسی زخم و درد خاص خود را دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که تو درد و رنج روح را مشاهده می‌کنی، احساس آرامش یا بهبودی برای مجروح بهتر و دلنشین‌تر است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زخم دل و غم فراق تو را حس نکنم، نمی‌توانم به تو نگاه کنم و به سوی تو برگردم.

هوش مصنوعی: دل‌های پر از درد و رنج، نشانه‌ای خاص دارند که افراد با احساس و عاطفه می‌توانند آن را بشناسند. در واقع، کسی که در این میدان سختی و عذاب قرار گرفته، مرد و رزمنده واقعی است.

هوش مصنوعی: دیگری به او گفت: ای کسی که صاحب دیدی، در این دشت تاریک چه دیدی؟

هوش مصنوعی: این روش بسیار هوشمندانه و حساب‌شده به نظر می‌رسد، اما مسیری طولانی و دشوار در پیش داریم، ای دوست.

هوش مصنوعی: باید به هفت مرحله یا وادی که در مسیر زندگی وجود دارد، توجه کنی. وقتی از این هفت مرحله عبور کردی، به یک نقطه مهم و خاص می‌رسی.

هوش مصنوعی: در این جهان کسی از این مسیر نیامده است و هیچ‌کس از فاصله‌های دور خبر ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی هیچ کس از این مسیر دور بازنگشته است، چگونه می‌توانی خبری بگیری ای بی‌تاب؟

هوش مصنوعی: زمانی که همه به آن مکان بروند و در آنجا ناپدید شوند، دیگر هیچ کسی از حال تو خبر نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: وادی طلب، نقطه شروع مسیر عشق است و پس از آن، دیگر هیچ مرزی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: معرفت همچون نقره‌ای گرانبهاست و به همین دلیل، آخرین مرحله‌ای که فرد به آن می‌رسد، مرحله بی‌نیازی است.

هوش مصنوعی: وادی پنجم توحید خالص و پاک است، اما وادی ششم، وادی حیرت و دشواری است.

هوش مصنوعی: در هفتمین مرحله، حیات در فقر و نابودی است و پس از این مرحله، دیگر جایی برای تو باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر در حال غرق شدن در مشکلات هستی و به نقطه‌ای از شکست می‌رسی، حتی یک ذره از دریاچه‌ی وسیع می‌تواند تو را پایین بکشاند.