هوش مصنوعی: صوفی که گهگاهی خود را از آلودگی‌ها پاک می‌کند، در نهایت می‌بیند که تمام عالم سرشار از ظلمت و تیرگی است.

هوش مصنوعی: وقتی که لباس از شادی و خوشحالی پر شد و به یکباره تغییر کرد، حتی اگر قبلاً توانسته باشد که دل‌نگرانی‌ها و غم‌ها را در خود داشته باشد.

هوش مصنوعی: شخص به دنبال دوستانش به سمت بقال رفت و در این حین، ابرها ظاهر شدند و وضعیتی خاص به وجود آمد.

هوش مصنوعی: مرد گفت: ای ابر، چرا به وجود آمدی؟ بهتر است بروی، چون من به دنبال خرید مو هستم.

هوش مصنوعی: من بی‌خبر از تو، از او انگور خشک خریداری می‌کنم، تو چرا به اینجا می‌آیی؟ من اصلاً از آشنایان خرید نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: من از دوستان تو چند نفر را به زمین می‌زنم و از تو به‌طور کامل جدا می‌شوم.

هوش مصنوعی: دیگری از او خواست تا بگوید چه چیزی باعث خوشحالی‌اش در سفر است و او نامی بزرگ و مشهور است.

هوش مصنوعی: اگر بگویی، کمی از آشفتگی‌ام کم می‌شود و این نشانه‌ای از پیشرفت من در این مسیر است.

هوش مصنوعی: برای اینکه انسان به تکامل برسد، باید در مسیر طولانی حرکت کند تا از راه و رفتن بیزار نشود.

هوش مصنوعی: چون من توانایی درک و پیشرفت در مسائل نامشهود را ندارم، از روی عادت و ناآگاهی به عیب‌ها و کاستی‌های دیگران توجه نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: به او بگو که تا زمانی که وجود دارد، خوشحال باش و از همه کسانی که آزادانه سخن می‌گویند، الهام بگیر.

هوش مصنوعی: وقتی که با او زندگی ات شاداب می‌شود، پس به سرعت به او نزدیک شو و غم‌های زندگی‌ات را فراموش کن.

هوش مصنوعی: شادی و خوشحالی در این جهان و آن جهان به خاطر وجود مردان و بزرگان است، و زندگی و سرنوشت انسان‌ها نیز به لطف آن‌هاست.

هوش مصنوعی: پس تو نیز به خاطر خوشحالی او زندگی کن و مانند آسمان، در شوق او بچرخ.

هوش مصنوعی: به من بگو چه چیزی بهتر از او وجود دارد، ای هیچ کس، تا تو بتوانی یک لحظه شاد باشی.