هوش مصنوعی: بودی دردی در دل داشتی و نزد شبلی، عابدی بزرگ، نشسته بودی و از شدت ناراحتی اشک می‌ریختی. شیخ از تو پرسید که علت این گریه و ناراحتی‌ات چیست.

هوش مصنوعی: ای شیخ، دوستی داشتم که به خاطر زیبایی‌اش جان من تازه می‌شد.

هوش مصنوعی: دیروز یکی از نزدیکانم از دنیا رفت و من به اندازه‌ای غمگین شدم که تمام جهان بر من تیره و تار شده است. حس فقدان او به شدت مرا تحت تاثیر قرار داده و زندگی‌ام را به تباهی کشانده است.

هوش مصنوعی: شیخ پرسید: دل تو چرا این‌گونه بی‌خود است؟ این چه اندوهی است که داری؟ سزاوار تو بیش از این است.

هوش مصنوعی: ای دوست، بهتر است دیگری را به دوستی انتخاب کنی، زیرا کسی که واقعاً دوستت باشد، تا زمانی که تو زنده‌ای از بین نمی‌رود.

هوش مصنوعی: دوستی که با مرگش باعث ناراحتی و درد و اندوه شود، دوستی‌اش برای جان آدمی سختی و غم به همراه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: هر کسی که به عشق زیبایی دچار شود، از همان زیبایی به مشکلات زیادی روبرو می‌شود.

هوش مصنوعی: بسیار زود آن چهره از دست رها می‌شود و او در حالی که حیرت‌زده است، در خون خود غوطه‌ور می‌شود.