هوش مصنوعی: مردی بسیار شجاع و نیرومند با سرعت در بیابان می‌دوید و به درویشی برخورد کرد.

هوش مصنوعی: گفت وقتی که تو ای درویش مشغول به کار هستی، در پایان پرسیدن درباره‌ی می شرم‌کن.

هوش مصنوعی: در این دنیا احساس خفگی می‌کنم، چون این جهان برایم بسیار تنگ و محدود است.

هوش مصنوعی: مرد گفت که آنچه تو می‌گویی درست نیست، زیرا در بیابان وسیع، فضا تنگ و محدود است.

هوش مصنوعی: اگر تو اینجا نبودي، در چه موقعیتی قرار می‌گرفتی که هرگز با ما ارتباط نداشتی؟

هوش مصنوعی: اگر برای تو وعده‌های شیرین و خوشایند زیادی می‌دهند، بدان که این فقط نشانه‌ای است از آن سوی آتش و خطر.

هوش مصنوعی: آتش تو چه چیزی است که دنیا به سرعت می‌گذرد؟ مانند شیری باید از این آتش دوری کنی.

هوش مصنوعی: زمانی که از مرحله‌ای عبور کنی، دوباره دل خود را به دست می‌آوری و آن‌گاه خوشی و آرامش به تو نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: در جایی نزدیک، آتش و خطر وجود دارد و راهی دشوار در پیش است. بدن ضعیف و قلبی که در قید و بند است و روحی که از این شرایط رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: تو از همه چیز بی‌خبر و مستقل هستی، در حالیکه در وسط این کار بزرگ قرار گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی چیزهای زیادی را دیده‌ای، باید در دل خود بیندیشی که از این جهان خارجی هیچ نشانی نداری و حقیقت تو فراتر از این ظواهر است.

هوش مصنوعی: هر چقدر هم که چیزهای زیادی را ببینی، باز هم چیزی نمی‌بینی. چه نیازی به توضیحات بیشتر دارم؟ کمتر پیچیدگی به وجود بیاور.