هوش مصنوعی: مردی پاک‌دین به دیگری که مردی حیله‌گر بود، گفت که در دعوا و نزاع‌ها، به دو رویی و فریبکاری متوسل می‌شوند.

هوش مصنوعی: قبل از این، باید همیشه به کسی که بی‌خبر است، بی‌توجهی کرد و این رویه را ادامه داد.

هوش مصنوعی: اگر برگی از درخت بیفتد، چه فایده دارد وقتی زیبایی آن درخت را اکنون تغییر دهی؟

هوش مصنوعی: هر کسی را در لحظه‌ای خاص به حالتی دیگر دگرگون می‌کنند، به همین خاطر تو به دنبال پاکی او نباش.

هوش مصنوعی: دیگری به او گفت که من به طلا علاقه دارم و عشق به طلا در وجود من همچون مغزی است که در پوست قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مثل گل زری (طلایی) در دستم نباشد، نمی‌توانم مانند گل خندان آرام بنشینم.

هوش مصنوعی: محبت به دنیا و ثروت آن باعث شد که من از خودم ادعاهایی داشته باشم که بی‌معنا و بی‌ارزش بودند.

هوش مصنوعی: گفت: ای کسی که به زیبایی خیره شده‌ای، دلت همچون صبح روشن و زیبا اما پنهان باقی مانده است.

هوش مصنوعی: در طول روز و شب، تو مانند یک موریانه در تاریکی گیر کرده‌ای و به خاطر غم و ناراحتی‌ات چهره‌ات را پنهان کرده‌ای.

هوش مصنوعی: مرد باید به باطن و معنی واقعی خود توجه کند و در ظاهر خود را دچار پیچیدگی نکند. اهمیت و حقیقت وجود انسان در عمق و معناست، نه در ظواهر. در واقع، آنچه که ذات و ماهیت یک انسان را شکل می‌دهد، به هیچ عنوان در صورت و ظواهرش نیست.

هوش مصنوعی: طلا به رنگ سنگی درآمده است و مانند کودکان بی‌خبر از رنگ و ظواهر، در این دگرگونی گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: اگر طلا و ثروت تو را از خداوند و عبادت او باز دارد، آن را در خاک بیفکن و به آن وابسته نشو.

هوش مصنوعی: اگر طلا در جایی به اندازه‌ای ارزشمند باشد، باز هم برای قفل در یک قفس است.

هوش مصنوعی: هیچ کس از ثروت تو کمکی نمی‌کند و تو هم از هیچ‌کس بهره‌ای نمی‌بری.

هوش مصنوعی: اگر تو به یک درویش یک ذره طلا بدهی، شاید در برخی مواقع او را به جان خود بند کنی و در مواقعی دیگر خود را به او نزدیک کنی.

هوش مصنوعی: تو بر روی یک بالشت نرم و زری نشسته‌ای و در کنار دوستان قرار داری، اما داغی که بر پهلوی توست، همواره بر روی آن بالشت حس می‌شود.

هوش مصنوعی: در آغاز هر ماه، با نخش و نوید تازه‌اش، به تو یادآوری می‌کند که در دکان زندگی، هر چیزی بهایی دارد. این ماه نو به تو می‌آموزد که مانند دریافت مزد از دکانی، باید برای جان و روح خود نیز بها بپردازی و به آنها توجه ویژه‌ای داشته باشی.

هوش مصنوعی: زندگی شیرین و با ارزش تو، زمانی به پایان رسید که فقط یک سکه از دکانت درآمد.

هوش مصنوعی: این همه چیزهایی که به هیچ معنا و ارزشی داده‌ای، پس چرا دل خود را بر همه چیز نهاده‌ای؟

هوش مصنوعی: اما صبر من بسیار است تا آن زمان که روزگار نردبان تو را از زیر بزند و بر زمین اندازد.

هوش مصنوعی: در این دنیا، هر چیزی که به تو وابسته است، می‌تواند به اندازه‌ای دردناک و خطرناک باشد که مثل صد آتش تیز حس کنی.

هوش مصنوعی: اگر در دنیای مادی غرق شده‌ای، باید دین خود را هم حفظ کنی و نگذاری که این دنیا مانع از ارتباطت با دینت شود، ای عزیز.

هوش مصنوعی: اگر در جستجوی آرامش و آسایش هستی و در میان مشغله‌های زندگی نمی‌توانی آن را بیابی، در درونت تنش و آشفتگی ایجاد خواهد شد.

هوش مصنوعی: به هر آنچه که داری، باید هزینه و بخشش کنی تا به نکات نیکو دست یابی. تا زمانی که از مال و دارایی‌ات ندهی، نمی‌توانی به برکت و خوبی‌های واقعی دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در زندگی وجود دارد، باید به چشم گرفت و از آن بهره‌مند شد. اگر زندگی و جان هم در میان باشد، باز هم باید به آن چیز توجه کرد و از آن لذت برد.

هوش مصنوعی: چون نمی‌توان جان خود را در دست تو گذاشت، پس نمی‌توان به مال و املاک و چیزهای دیگر دل بست.

هوش مصنوعی: اگر آنجا که خوابگاه توست، پلاسی (لباسی) برای تو آمده، پس این لباس به تو نشان می‌دهد که راه تو کجاست.

هوش مصنوعی: ای انسانی که به حقیقت و حق اهمیت می‌دهی، بسوز و رها کن این تزویر و دورویی را، دیگر تا کی باید با نفاق و دوگانگی زندگی کنی؟

هوش مصنوعی: اگر در اینجا نسوزی و با این شرایط کنار نیایی، نگران نباش که فردا به راحتی از مشکلاتی که دچارش خواهی شد، رهایی پیدا کنی.

هوش مصنوعی: هر کسی که گرفتار عشق یا حالتی خاص شود، به طور کامل در آن غرق می‌شود و تمام وجودش تحت تأثیر آن قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ای پسر، دو حرف آمده‌اند: الف و واو. هر دو را همیشه در خاک و خون می‌بینی.

هوش مصنوعی: در این جمله به تصویر و ترکیبی از عناصر اشاره شده است. از واو که در زبان فارسی به معنای «و» است، به عنوان چیزی مهم و در مرکز توجه یاد شده، که در خون قرار دارد. از طرف دیگر، الف که به صورت یک حرف در زبان فارسی است، در میان خاک ناپدید شده و به نوعی به ذلت و خوار بودن اشاره دارد. به طور کلی، این جمله به تضاد یا تقابلی بین دو عنصر اشاره دارد که یکی در مرتبه‌ای بالاتر و دیگری در وضعیتی پایین‌تر و خوار است.