هوش مصنوعی: شبی، شخصی از مکانی ویرانه و نامناسب خارج شد و بعد از آن در خواب جوانمردی را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: گفتند حق به تو چه نیکی کرد ای خوشبخت؟ او پاسخ داد: وقتی حساب و کتاب من دشوار شد، حق به کمکم آمد.

هوش مصنوعی: چون دیدم که من را دشمنان بسیار می‌بینند و به ضعف و ناتوانی و ناامیدی‌ام پی بردند.

هوش مصنوعی: رحمت خداوند بر بیچارگی من نازل شد و او از روی لطف و کرم خود یک بار دیگر به من بخشید.

هوش مصنوعی: ای خالق، من در راهم به شدت درمانده و ناتوانم، تو همچون یک مور که در چاه گرفتار شده، در مسیر من حضور داری.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم من چه کسی هستم، از کجا آمده‌ام و به کجا متعلق‌ام.

هوش مصنوعی: بی‌بدن و بی‌حالی و بی‌خود بودن، بی‌فایده و بی‌پولی و بی‌آرامش و بی‌دل و دل‌گرفته.

هوش مصنوعی: زندگی در حالی پر از رنج و درد می‌گذرد که هیچ بهره‌ای از آن نمی‌برد.

هوش مصنوعی: هر کاری که انجام داده‌ام، حالا باید بهایش را بپردازم و جانم به تنگ آمده و عمرم به سر رسیده است.

هوش مصنوعی: دل من از دست رفته و اصول اعتقادی‌ام را گم کرده‌ام. بر چهره‌ام اثری نیست و معنای وجودم را نیز گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من نه به دین کافران هستم و نه به ایمان مسلمانان، بلکه در حالت بلاتکلیفی و سردرگمی میان این دو گروه مانده‌ام.

هوش مصنوعی: نه به گروه مسلمانان تعلق دارم و نه به کافران. در این بلاتکلیفی و سردرگمی مانده‌ام، نمی‌دانم چه کار باید بکنم.

هوش مصنوعی: در یک فضای محدود و تنگ، احساس اسارت می‌کنم و فکر و خیال‌هایم به مانند دیواری در اطرافم قرار دارند.

هوش مصنوعی: بر من بیچاره در را باز کن و به این راه‌رفته که از راه مانده است، راهی نشان بده.

هوش مصنوعی: اگر من چیزهایی برای سفر نداشته باشم، هیچ‌کس از اشک و آه من ناراحت نمی‌شود.

هوش مصنوعی: شما از درد و تاسف او می‌سوزید و گناهتان را در این آتش حس می‌کنید و اشک‌هایش مانند بارانی بر دل تاریکتان، آن را شست‌وشو می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که قلبش پر از غم و اندوه است، بیاید، زیرا او شایسته‌ی اینجا و این منزل است.

هوش مصنوعی: اگر او را چشمی پر از اشک نیست، برو، زیرا کار او به ما مربوط نیست.