پیرو ابیات 11 و12 بسیار نظیر اتهام کفر به بو علی باشد. حضرت عطار به راستی تشخیصی دادند که امروزه هم بلای جان ماست که به پرداخت حشویات از اصولات جای مانده ایم

کاف کفر اینجا به حق المعرفه
دوستر دارم ز فای فلسفه
این جا در مصرع اول درست نیست.چرا که در لحظه ی مقایسه دو روش و جریان عطار می خواهد خود را شادان بنمایاند پس مصرع احتمالاً باید این گونه باشد:
کاف کفر ای جان به حق المعرفه
دوستر دارم ز فای فلسفه
دیگر این که ای جا یعنی کجا؟ و کلمه های بعدی و مصرع های بعدی چرا در این باره یا خطاب به آن جا ندارند؟

عطار در این ابیات فلسفه را به شدت رد میکنه و حتی میگه کاف کفر بهتر از ف فلسفه است اما بعضی اصرار دارند توجیه کنند منظورش فلسفه یونان بوده اما فلسفه اسلامی را باور داشته و این سخن غلطی ست .عطار هم داشتن پیر و مرشد را رد کرده و هم فلسفه را و نگاهش به جهان و خدا فقط عرفانی و عشق و شناخت از راه دل بوده و متأسفانه عطار مخالف شاهنامه و فردوسی هم بوده و خواندن شاهنامه را بدعت میداند

کاف کفر اینجا به حق المعرفه

دوست تر دارم ز فای فلسفه

زانک اگر پرده شود از کفر باز

تو توانی کرد از کفر اهتراز.

عطار یک مسلمان سنی متعصب بوده و اینجا طی اعترافی صادقانه گفته است که کفر را به فلسفه ترجیح می‌دهد.

 مسلمانان از استدلال‌های سطحی و نخ‌نما شده کفار آگاه بوده‌اند و طی سالها متمادی برای آنان جواب مناسب داشته‌اند.

اما حرف‌های فیلسوف‌ها منطقی‌تر بوده است و هر روز نیز افکار جدیدتری مطرح می‌کرده‌اند و این خوشایند عطار مذهبی مسلمان نبوده و او را درمانده نموده است.

 او از یک طرف با استدلال‌های محکم و منطقی فیلسوفان، و از طرف دیگر با دینی مواجه بوده هیچ انعطافی نداشته است و خود را کامل و بی‌نقص دانسته است.

بنابراین پاک کردن صورت مسئله و نپرداختن به فلسفه را به عنوان راه چاره برگزیده است کما این که امروزه نیز پاره‌ای همین روش را توصیه میکنند.