هوش مصنوعی: احمد پادشاهی بود که در زمان او اسلام رونق و شکوفایی خاصی داشت.

هوش مصنوعی: یک پادشاه عادل و با علم، به خاطر انصاف و مهربانی‌اش، مورد احترام و ستایش همگان قرار گرفت.

هوش مصنوعی: در دوران او، تمام دانشمندان و اهل علم در هر کشور و سرزمینی از زندگی و کار خود خوشحال و خرسند بودند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در سرزمین او ناراحت نیست، زیرا مهربانی‌اش در همه جا پخش شده است.

هوش مصنوعی: مرهم درد و رنج درویش، در سجده نزد خداوند است.

هوش مصنوعی: او دائماً می‌خواست که از حق یک پسر را به دست آورد، و در نتیجه، خداوند به او یک گوهر با ارزش عطا کرد.

هوش مصنوعی: خداوند جواهری از ذات خود خلق کرد و سپس آن را به عنوان بنده و معبودی قرار داد.

هوش مصنوعی: او شخصی با خرد و آگاهی بالا بود که استعداد فراوانی داشت و به واسطه‌ این استعداد، درک عمیقی از اسرار و نکات پنهان پیدا کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که او به سن چهارده سالگی رسید، پدرش او را با تمام جان و دل پرورش داد.

هوش مصنوعی: یوسف با زیبایی‌اش و داوود با صدایش، وقتی خلق خدا او را می‌بینند، به زیبایی‌اش آرزویی در دلشان جوانه می‌زند.

هوش مصنوعی: بسیاری از دل‌ها به زیبایی و دلفریبی او وابسته شده‌اند و او خود، سلطان عالم است که به بندگی این دل‌ها درآمده است.

هوش مصنوعی: خال او، مانند دانه‌ای پر از دام‌های گوناگون است که جان انسان را در خود آرامش می‌بخشد.

هوش مصنوعی: به چشم مردم، دل عاشقان را با ابرویش می‌برد و وجودش از همهٔ جهان فراتر می‌رود.

هوش مصنوعی: صدها هزار دل به خاطر عشق او از خود بی‌خود بودند و جان‌ها را به سوی خود جذب می‌کرد.

هوش مصنوعی: چشم من سبب شده که تمامی زیبایی‌های جهان را ببینم و قامت من همچون سایه‌ای از آدمی بزرگ و جذاب شده است.

هوش مصنوعی: صد هزاران دل به خاطر او در دریایی از خون غوطه‌ور شدند، اما هیچ‌کدام نتوانستند صدای خود را بیرون بیاورند.

هوش مصنوعی: آفتاب، به خاطر زیبایی و درخشش خود، از خود راضی و خیره شد و بر آب، تصویری از چهره زیبا و درخشانش، همانند ستاره‌ای به نام سهیل، نقش بست.

هوش مصنوعی: بسیاری از خدمتگزاران او، با نوارهایی طلایی به کمر، در زیر سر خود تاج سلطنتی دارند.

هوش مصنوعی: بسیاری از اسب‌های تازی و شترها همراه او بودند و با خود دوصد صندوق جواهرات و سنگ‌های قیمتی داشت.

هوش مصنوعی: عشق او در دل‌های مردم جا گرفت و باعث شد که افرادی که اهل تقوا بودند، عهد و پیمان خود را بشکنند.

هوش مصنوعی: خلق به خاطر عشق او از قید عقل آزاد شدند و در فضای محبت او، به نوعی به پرستش او مشغول شدند.

هوش مصنوعی: اما در دلش دانش و معرفتی بود که از تمام ثروت‌های دنیا با ارزش‌تر بود، حتی در برابر سیمرغ، پرنده‌ای mythical و بزرگ.

هوش مصنوعی: به او می‌گفتند که ثروت و دارایی‌اش همیشه باعث ناراحتی‌اش است.

هوش مصنوعی: من از درد و زحمت خود می‌گویم که به خاطر داشتن ثروت نیست، بلکه به خاطر معنا و مفهوم آن است که باید به آن بپردازم، نه فقط به داشتن ثروت.

هوش مصنوعی: او در میان عارفان از عقل و دانش لقمان حکیم برخوردار بود و به سادگی و صفا مشهور بود.

هوش مصنوعی: چهره او نشانه‌ای از هنر خداوند است و دو چشم او گواهی بر این زیبایی و خلق بی‌نظیر دارند.

هوش مصنوعی: عقل انسان در برابر او مانند افراد کم‌هوش است، در حالی که همه پادشاهان جهان در اختیار او قرار دارند.

هوش مصنوعی: وقتی آن شاه کیخسرو نشانه‌های آن پسر را دید، متوجه استعداد و قابلیت‌های او شد.

هوش مصنوعی: ای پروردگارا، این خوشی و نعمت بهشتی را به من نشان بده و مرا به سوی مردی راهنما و الگو هدایت کن.

هوش مصنوعی: مقتدای راستین و هدایت‌گر در مسیر حقیقت، کسانی هستند که با دلایل روشن و قوی، به درستی رهنمود می‌دهند و در این راه، نفوذ و سلطه کاملی دارند.

هوش مصنوعی: او باید به سخنان پیامبر آگاه باشد، چرا که در مسیر راه او، راه ولی نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: او در مسیر محبت به مصطفی استوار و محکم بود و در راه مرتضی (علی) نیز نزدیکی و عشق ویژه‌ای داشت.

هوش مصنوعی: پس از این که به دنبال او رفت، اینگونه خواست که آن شخص در دل و جان، مانند یک معلم یا راهنما باشد.

هوش مصنوعی: مدتی در فکر و آرزوی این موضوع غمگین و ناراحت بود، چون هیچ وقت از این خواسته خود راحت و راضی نبود.

هوش مصنوعی: در نهایت یکی به او گفت که انسانی با فهم و دانایی وجود دارد که در دربار شاه قابل توجه است.

هوش مصنوعی: ملک تو به وسیله سخن او روشن و واضح شده است، از تمام دنیا به حق و حقیقت آمده و تجلی یافته است.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره می‌شود که از آن وجود، همه رازهای الهی نمایان می‌شود، و این رازها در آن نوشته و ورق حضور دارند.

هوش مصنوعی: فاضل و عرفان به خوبی از رموز و معنای عمیق عرفانی آگاه هستند و بر این دانایی تسلط دارند.

هوش مصنوعی: شاه مردی را نزد خود خواند و گفت که باید احترامات لازم را به او تقدیم کنی.

هوش مصنوعی: به کسی که دلش شاد و پرامید است بگو که شخصی نظیر من با احساسات و عواطفش، به زیبایی‌های زندگی و هنر علاقه دارد.

هوش مصنوعی: آن مرد رفت و در راه به عارف راجع به صحبت‌های شاه سخن گفت.

هوش مصنوعی: وقتی شاه سخن را شنید، از دور آمد و اهل حق را پرسید که کی در حال تکبر و خودپسندی بودند.

هوش مصنوعی: یک نفر به نزد شاه آمد و گفت که معنی واقعی سلطنت در پرده‌ای از رمز و راز نهفته است.

هوش مصنوعی: پادشاه به استقبال او بیرون آمد و در پیشانی او نوری از معنی و حقیقت را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که پادشاه درویشی را در آغوش گرفت، از آن پس خدمت به مردان حق را از سر گرفت.

هوش مصنوعی: شاه او را به تنهایی به باغ خودش برد تا او بتواند راهی برای درک و فهم واقعیات پیدا کند.

هوش مصنوعی: پادشاه، به خاطر حضورش شکرگزاری انجام داد و در اسرار معانی، او را در زمره دوستان خود قرار داد.

هوش مصنوعی: گفتند که فرزندی به من داده‌اند و در دل او گنجینه‌ای از حیا و شرم جای دارد.

هوش مصنوعی: او در دل هیچ تمایلی به دنیا ندارد و در ذهنش هیچ خیالی از آرزوها وجود ندارد.

هوش مصنوعی: آرزو دارم که کسی از راه و روش تو بهره‌مند شود و از آن استفاده کند.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان به دانایی و یقین دست پیدا کند، می‌تواند به راحتی به مسائل پنهان پی ببرد و به دنیای مادی بی‌اعتنایی کند.

هوش مصنوعی: سرانجام، زمانی که پادشاه با حکیم صحبت کرد، آن فرزند را پیش او حاضر کرد تا مورد توجه و آموزش قرار گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی آن درویش را دید، متوجه شدم که او در دل خود وفا و صداقت دارد.

هوش مصنوعی: او را از سوی غیب معانی بسیاری بخشیده‌اند، زیرا در وجودش هیچ نقصی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: او در بسیاری از رازهای من آگاه شده است و در دانش و اطلاعات مرا می‌شناسد و به همین دلیل می‌تواند مورد اعتماد باشد.

هوش مصنوعی: خداوند به او دانشی پاک و اندیشه‌ای روشن بخشیده است، که از رنج نادانی رهایی یافته و با علم به سوی روشنایی حرکت کرده است.

هوش مصنوعی: شاه وقتی این سخن را از پیر شنید، با درویش گفت: "تو چه کسی هستی که به سن و سال من نگاه کنی؟"

هوش مصنوعی: تو هم عالم و دانشمند هستی، هم عارف و آگاه، هم حکیم و صاحب خرد، هم درویش و زاهد، و هم دیندار و انسان سلیم.

هوش مصنوعی: لطفاً با مهربانی و بخشش، این پسر را که استاد است، مورد محبت و کرمت قرار بده.

هوش مصنوعی: در زمینه دین و دانش، آموزش بده و به او احترام بگذار، چرا که او از ارزش و گوهر بالایی برخوردار است.

هوش مصنوعی: برای اینکه در خدمت تو باشم، ای گرامی، از دانش و حقایق بهره‌مند خواهم شد.

هوش مصنوعی: پدرش از او خواسته که آن مرد بزرگ را بپذیرد و یادش دهد که آداب را رعایت کند و خودش هم از او عذرخواهی کند.

هوش مصنوعی: من هرچه از دانش و آگاهی حق دارم، بدون هیچ سخنی به او می‌رسانم.

هوش مصنوعی: اما باید از خواسته‌های دنیا و آرزوهایی که داریم، دل کند و از آنها آزاد شد.

هوش مصنوعی: گفتن حقیقت برای او آسان بود، اگر در دل او جایی برای آن وجود می‌داشت.

هوش مصنوعی: اگر کسی به حقیقت و رازهای حق آگاه باشد و دلش به آن حق تعلق خاطر داشته باشد، سخن گفتن از آن حقیقت و رازها برای او نیکو و پسندیده است.

هوش مصنوعی: اینکه حقیقت را بیان کردن کار سختی است و این معانی برای افرادی که به عمق مطلب آگاهند، واضح و روشن است.

هوش مصنوعی: آشکار کردن رازهای الهی برای هر کسی ناپسند است، زیرا او قادر به درک این مفاهیم نخواهد بود.

هوش مصنوعی: من راز خدا را بیان می‌کنم، اما از این می‌ترسم که این راز روزی فاش شود.

هوش مصنوعی: سلطان گفت: ای کسی که بر رحمت نشسته‌ای، هیچ کس در معنا با تو همراه نخواهد شد.

هوش مصنوعی: هرچند که معنی علم ممکن است پنهان بماند، تو نباید راز خدا را آشکار کنی.

هوش مصنوعی: ما می‌خواهیم رازهای الهی را برای تو آشکار کنیم و جمعی از افراد فرهیخته را به حضورت برسانیم.

هوش مصنوعی: آنچه که حقیقت است را بپذیر و بر اساس آن صحبت کن، اما به دنبال نادرستی‌ها و موضوعات بی‌اساس نرو.

هوش مصنوعی: عاشق و عارف آن شاهزاده را با خود برد و مدتی گذشت که شاهزاده در برابر او جان خود را فدای عشق کرد.

هوش مصنوعی: او به یادگیری علم دین و معانی آن پرداخت و سپس توانست تمامی زیبایی‌های حقیقت را جمع‌آوری کند.

هوش مصنوعی: شخصی که به تمامی دانش‌های نظری آگاه است، در عین حال از تجربیات و حالت‌های واقعی و درونی اهل معرفت نیز باخبر است.

هوش مصنوعی: در گفتگویی که بین فردی و استادش صورت می‌گیرد، استاد بیان می‌کند که در دنیا کسی مانند او نیست که به عمق علوم و دانش‌ها دست یافته باشد، مثل عارفی که در سرزمینی خاص زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: من چه کار باید بکنم که دانای نهان شوم، تا بتوانم در راهی که می‌روم، ثابت و استوار باشم؟

هوش مصنوعی: دو چیز وجود دارد که باید از آنها آگاه شوی، ای شاگرد؛ تا بتوانی به گنجینه معنی دست یابی و آن را کشف کنی.

هوش مصنوعی: اگر بدانید تا چه اندازه عشق واقعی است، به جمع عاشقان خواهید پیوست و در میان آن‌ها مورد استقبال قرار می‌گیرید.

هوش مصنوعی: اگر بدانید و درک کنید، همراه قرآن می‌شوید و به عمق معانی زیبا و ارزشمند آن دست پیدا می‌کنید.

هوش مصنوعی: اگر بدانی که اول و آخر همه چیز در پیش تو است، یعنی به یک یقین و حقیقت روشن دست یافته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر این دو مفهوم را به خوبی بفهمی، مالک رازهای پادشاهی خواهی شد.

هوش مصنوعی: اگر این معانی عمیق را به خوبی درک کنی، تمامی نشانه‌های قدرت و عظمت در دست تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر بدانی و درک کنی که چه چیزی در دل‌ها نهفته است، می‌توانی محرم رازهای آنها شوی و در وجود خودت به یک فرد منحصر به فرد تبدیل شوی.

هوش مصنوعی: بگو چه نکته‌ای را باید بیان کرد، لطفاً برای این دل شکسته، جرعه‌ای از شربت بنوشان.

هوش مصنوعی: پیر گفت: ای فرد باهوش و نکته‌سنج، دو نکته مهم برایت دارم که باید به دقت به آن‌ها گوش کنی.

هوش مصنوعی: جز خودت در این جهان هیچ‌کس دیگر نیست. پس زود عود و چنگ را به دست بگیر و به نوازش آنها بپرداز.

هوش مصنوعی: من در هر دم این راز را بیان می‌کنم تا هیچ‌کس نتواند حال عاشقان را بگوید.

هوش مصنوعی: اما کسی نمی‌تواند این رازها را بشنود. این اسرار در جان من حک شده‌اند و کسی به آنها توجهی ندارد.

هوش مصنوعی: به جز این دو عبارت، هر چیزی دیگر شلوغی و هیاهوست و این معانی را من نمی‌گویم، خود به زور.

هوش مصنوعی: جز این، هر چیز دیگری در معنای این موضوع تفاوت دارد، زیرا مقصود تو در این توضیح بیان شده است.

هوش مصنوعی: برای فهمیدن حقیقت و هدف علم، پس از رسیدن به آن، بهتر است که سکوت کنی و از گفتن بپرهیزی.

هوش مصنوعی: در صحبت‌هایت به کسی که کمتر می‌شناسی، اعتماد نکن و این نکته را به یاد داشته باش.

هوش مصنوعی: جز این ارتباط روحی دیگری برقرار نکن، وگرنه مانند گلی در آتش خواهی ذوب شد.

هوش مصنوعی: من به جز این چیزی نمی‌دانم، مطمئن هستم که این مفهوم، حقیقت و مسیر دین را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: من جز این در گوش خود چیزی دیگر نشنیده‌ام و با چشمان خود فقط همین را دیده‌ام.

هوش مصنوعی: به جز این، نباید چیزی دیگر شنید، زیرا این موضوع راهی دور و غیرقابل دسترسی دارد.

هوش مصنوعی: مرد در اینجا باید راه درست را انتخاب کند وگرنه بی‌راهه‌رفتن و کفر ورزیدن خواهد بود. پس از این، کلّاً باید به موضوعات دیگر بپردازد.

هوش مصنوعی: شاهزاده وقتی کلام او را شنید، مدتی در علم و دانش بیشتر جستجو کرد.

هوش مصنوعی: مدتی او به این موضوع توجه نداشت، اما در نهایت متوجه شد و به حرف‌های استادش گوش داد.

هوش مصنوعی: زمانی که او به موقعیتی رسید که باید ساکت می‌شد، سکوت کرد و دیگر چیزی نگفت.

هوش مصنوعی: او سکوت کرد و در این لحظه استوار ایستاد، گویا رازهای خدا را بر لب دارد.

هوش مصنوعی: وقتی شاه متوجه سکوت و آرامش شد، از بی‌حالی و بی‌خبر بودنش دچار نگرانی و آشفتگی شد.

هوش مصنوعی: هرچه او گفت، شه پاسخی به او نداد و به همین دلیل بسیار بدشانس و ناامید شد.

هوش مصنوعی: مردم عاشق موسیقی و شادی، و همچنین دانشمندان و فرهیختگان همگی به سمت او هجوم آوردند.

هوش مصنوعی: برای اینکه از گفتگوی این جمله خوشحال شود و از نگرانی‌هایش راحتی پیدا کند.

هوش مصنوعی: این همه تلاش و کوشش برای او هیچ فایده‌ای نداشت؛ دردش به هیچ وجه بهبود نیافت.

هوش مصنوعی: پس از آن، شخصی به مراسم عزاداری ما آمد و گفت که سایهٔ دیوان بر او سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: من سوگواری‌ام را برپا کرده‌ام و در آن با جان و دل نفس می‌زنم، چرا که به این وسیله، در برابر پادشاه جهانیان نیکو رفتار خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی که فرمانروایان همه از خودشان ترسیدند، به یکباره به طور جمعی به حضور آن شخص بزرگوار و محترم آمدند.

هوش مصنوعی: از آن عزا و غم من کم نشده، همچنان که عشق من درد و رنج اور است. مراسم عزا برای عشق به هیچ‌وجه مکانی برای خوشحالی نیست.

هوش مصنوعی: پادشاه در درک وضعیت او ناتوان شد و در حال او گیج و confused ماند.

هوش مصنوعی: شاه تمام ثروت و قدرتش را به دیگران بخشید و هیچ درویشی در سرزمینش باقی نماند.

هوش مصنوعی: او تمام ثروت را بخشید و دیگران را متعهد کرد و گفت به خاطر او طلب دعا کنید و از دل برایش دعا کنید.

هوش مصنوعی: تمام این زیبایی‌ها و نعمت‌ها نتيجة وجود اسرار و رموز الهی است؛ درک واقعی او تنها از طریق معنی و مفهوم دیدار و شناخت او ممکن است.

هوش مصنوعی: شاه به پیر خود رفت و گفت: من تمام دارایی‌ام را مانند خاکی می‌دانم که در آستان چشمان تو ریخته شده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که بگویی، فقط او می‌شنود و هیچ‌کس دیگر به غیر از چهره تو توجه نمی‌کند.

هوش مصنوعی: ای استاد و راهنمای من، به حال من رحم کن و با او صحبت کن تا او هم به من توجه کند و نگاهی به حال من بیندازد.

هوش مصنوعی: تو خود بگو تا بعد از آن، سخن را برای من باز کند و در وجود من جا بگیرد.

هوش مصنوعی: پیر راه به شاه گفت صبر کن تا وضعیت او مشخص شود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که به سفر برو و از هر طرف به دور و بر سر بزن تا بتوانی تمام نشانه‌ها و آثار شهر را مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که او عجایب را می‌بیند، باید به سخن بپردازد و راز این معنا را درک کند.

هوش مصنوعی: آن شاهزاده را سوار بر اسب، در میان هر دشت و مرغزار می‌گرداندند.

هوش مصنوعی: شاه و شهریار به گردش رفتند و در میان گل‌های لاله به تماشا پرداختند.

هوش مصنوعی: پیش از این، آن شاه منحصر به فرد ناگهان، درِ بانک را باز کرد.

هوش مصنوعی: آنها به سمت جنگل شتافتند و وقتی که او را جستجو کردند، او را یافتند.

هوش مصنوعی: وقتی او را گرفتند، همچون شاهزاده‌ای که به دام افتاده، بلا و سختی را احساس کرد.

هوش مصنوعی: ای کسی که در جنگل زندگی می‌کنی، چرا چون سکوت نکردی، شغل و کار تو چیست؟

هوش مصنوعی: اگر تو خود ساکت و خاموش بودی، این دشت و جنگل هم زیر نظر تو نمی‌بود.

هوش مصنوعی: ذوق و شوق تو برای خاموشی از خودت نیست، بنابراین به ناچار به مشکلات دچار شدی.

هوش مصنوعی: این زمان از صحبت کردن دوری می‌کنی، اما خودت نمی‌دانی که جدایی‌ات چه شوقی در دل من ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: از زبان کردی نمی‌توانی به خوبی این معانی را بیان کنی و در فهم آن‌ها مشکل داری.

هوش مصنوعی: در این زمان تو به حالت غم و اندوه افتاده‌ای و با پاهای بسته به زیرزمین می‌برندت.

هوش مصنوعی: این زمان دل خود را داغ و غمگین کردم زیرا که وقتی به تو پاسخ نادرست و نامناسب دادی، ناراحت شدم.

هوش مصنوعی: تو به واسطه‌ی حرف‌هایی که زدی، خودت را در تله و گرفتاریدی و از این سخن گفتن به دام افتادی.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که تو به وسیله زبان خود در داخل مرزهای وجودت گرفتار شده‌ای و این زبان تو است که در واقع تو را به عنوان پیشوای وجودت معرفی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر زیانی را می‌بینی، بدان که آن از زبان توست؛ زیرا این موضوع در پیش من به وضوح مشخص است.

هوش مصنوعی: بله، شاه به این نکتهٔ با ارزش گوش داد که داستان پرنده‌ای به نام درّاج و آن شاهزاده را بیان می‌کرد.

هوش مصنوعی: وقتی او از فرزندش شنید که صحبت می‌کند، به خاطر خلق و خوی او شکرگزار خالق یگانه و بی‌نظیر شد.

هوش مصنوعی: گفتی هر چیزی که دنبالش بودم، داده‌ای. ای خدا! لطفت باعث شده است که همه چیز به من پناه بیاورد.

هوش مصنوعی: آن پادشاه به فرزند عزیزش گفت: ای فرزند، تو تمام وجود من هستی و عقل و درک من را به تو هدیه داده‌ام.

هوش مصنوعی: در این مدت که ساکت و خاموش بودی، حالا که به زبان آمده‌ای، جای شکر دارد.

هوش مصنوعی: ای پسر، حال و روز خود را با من در میان بگذار تا این خبر برای من روشن شود.

هوش مصنوعی: شاهزاده وقتی که به سوالش جواب نگرفت، شاه را در شگفتی فرو برد.

هوش مصنوعی: آنها با گفتار و بیان خود، داستان پرندهٔ درنا را به زیبایی و روشنی به تصویر می‌کشیدند.

هوش مصنوعی: شاه گفت: با من سخن بگو و دل آشفته‌ام را آرامش ببخش.

هوش مصنوعی: اگر تو با من به زبان بلند سخن نگویی، من خودم را در خاک و خون می‌اندازم.

هوش مصنوعی: هرچه پادشاه گفت، او پاسخی به پادشاه نداد، مانند کودکانی که به مادر تازه زاده خود چیزی نمی‌گویند.

هوش مصنوعی: شاه به خاطر این موضوع عصبانی نشد؛ زیرا هم او را با چوب زدند و هم با مشت.

هوش مصنوعی: پس از شرم، با گوهری که در دل داشتم، گفتم که از گفتار کم، نتیجه‌ای نخواهم گرفت.

هوش مصنوعی: استاد به من گفت که در این دنیا هیچ کسی ضرر زنا را ندیده است.

هوش مصنوعی: خاموشی، راهی است برای رهایی از تمامی مشکلات و نگرانی‌ها، و جدا شدن از همه‌ی آنچه که آزاردهنده است.

هوش مصنوعی: خاموشی نشان بزرگی و دانایی است، هرچند که به ظاهر ممکن است ناپسند و دیوانه‌وار به نظر برسد.

هوش مصنوعی: ملک جم در سکوت خود، نگینی دارد که اسرار خداوند را با اطمینان در خود جای داده است.

هوش مصنوعی: در همه چیز به ساخت و آفرینش خدا اشاره‌ای وجود دارد و او به عنوان پیشوای همه معانی و مفاهیم قرار دارد.

هوش مصنوعی: او از تمام سر و صداها و هیاهوها فاصله گرفته و از بحث و گفتگوهای عمومی و خصوصی بی‌نیاز و رها است.

هوش مصنوعی: خاموشی، مسیر مردان حقیقت است و هیچ‌کس جز شاه این معانی را نمی‌داند.

هوش مصنوعی: خاموشی، راهی است که اولیای خدا در آن قدم می‌گذارند و انبیاء به این موضوع گواهی می‌دهند.