هوش مصنوعی: به پیروزی و اطاعت از مصطفی (پیامبر اسلام) و مرتضی (علی بن ابی‌طالب) بپرداز، زیرا خداوند در قرآن به آن‌ها ارادت و تمجید کرده است.

هوش مصنوعی: برای ستایش ملک و ممدوح خود تلاش کن، تا پیوندت با انسان‌های صاحب معرفت و رازهای معنوی برقرار شود.

هوش مصنوعی: تمام عالم پر از آشوب و هیاهو است و در هر نقطه‌ای، او جایگاه و سکونتگاه خود را دارد.

هوش مصنوعی: او به گونه‌ای در وجود من نمایان شده که به ناچار رازهای خود را به صورت جویبارهای کوچک و پیوسته افشا می‌کنم.

هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و تغییرپذیری حالت‌های درونی فرد اشاره دارد. گویا فرد در هر لحظه با تحولی جدید و ناپایدار روبه‌روست و این تغییرات باعث می‌شود که به نوعی آرامش و ثبات درونی دست یابد، مشابه به شخصیت تاریخی منصور. به عبارتی، در زندگی و احساساتش همواره با دگرگونی و جستجوی معنا مواجه است.

هوش مصنوعی: عشق sometimes به حالت معشوق و sometimes به حالت عاشق درمی‌آید؛ گاهی در دنیا و گاهی در عوالم دیگر است.

هوش مصنوعی: گاهی او هم چون سلطان است، گاهی به رحمت نزدیک می‌شود، گاهی همچون نور می‌درخشد و گاهی در عمق آتش و هیجان فرورفته است.

هوش مصنوعی: گاهی در دل انسان، احساس ایمان، محبت و لطف به یکدیگر شکل می‌گیرد و این حس عمیق و آگاهانه به او می‌رسد.

هوش مصنوعی: گاهی روح و بعضی وقت‌ها روان و گاهی نیز جان انسان این‌گونه در دل و درون او پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی حضرت عیسی ظهور می‌کند، گاهی حضرت موسی، گاهی در کوه طور و گاهی نیز درختی نشانه‌های او را بروز می‌دهد.

هوش مصنوعی: گاهی بخشش و نیکی وجود دارد، گاهی شادی و گاهی غم، و این احساسات مختلف در دل انسان نمود پیدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: گاهی ایمان به دل می‌نشیند، گاهی برهان و استدلال روشن می‌شود، گاهی مانند حضرت نوح هستیم و در پی رستگاری، و گاهی روح انسان در اجسام مختلف تجلی می‌کند.

هوش مصنوعی: ما گاهی در اوج هیجان و طوفان هستیم، گاهی آرامش باران را تجربه می‌کنیم، و گاهی احساساتی خنک و دلپذیر داریم. همواره در حال تغییر و نوسان هستیم.

هوش مصنوعی: گاهی شراب می‌نوشم و گاهی در حالت سرمستی هستم، و گاهی هم در جستجوی پیامبرش هستم و نمی‌توانم او را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: گاه انسان سخنران و گویا است و گاه بینشی عمیق دارد. او همیشه در همه حال، مانند شبانی است که در کنار رمه‌اش می‌گذرد و مراقب آن‌هاست.

هوش مصنوعی: گاهی کاشت و زراعت است و گاهی سرباز و جنگ و گاهی اصول شرعی مورد توجه قرار می‌گیرد، و زمانی توجه به مسائل اصلی و بنیادی و گاهی هم به شاخه‌های فرعی.

هوش مصنوعی: گاهی انسان در حال خوشی و شادی است و گاهی در حال تماشای زیبایی‌ها و تجربیات جدید. در برخی مواقع نیز به سن و سال خود فکر می‌کند و در نهایت، دیگران را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد و به نوعی رهبری می‌کند.

هوش مصنوعی: هر زمانی ممکن است کسی مقام و قدرتی داشته باشد، گاهی او سلطان است، گاهی شاه و گاهی بزرگ‌مردی که در اداره امور نقش دارد. در بعضی مواقع نیز او منشی و کارگزار شاه دو جهان است.

هوش مصنوعی: گاهی در مقام وجود و گاهی در مقام روح و گاهی در مقام جان، و گاهی در پادشاهی معانی و مفاهیم خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: گاهی سال، گاهی ماه و گاهی روز، زمانی وجود دارد که از نور چهره‌های دل‌انگیز می‌درخشد.

هوش مصنوعی: گاهی راز و گاهی روشنایی و گاهی یکتایی، همواره با فرشتگان در نعمت و آرامش بوده است.

هوش مصنوعی: گاهی کلامی زیبا و دلنشین در دل انسان نمایان می‌شود، گاهی نیز حس بهشتی و گاهی زیبایی‌های دلپذیر.

هوش مصنوعی: گاهی روزی خوش می‌گذرد، گاهی راز و سخنانی شنیده می‌شود و گاهی در میانه، حکمی واحد و همه‌جانبه شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: گاهی اسرار و زیبایی‌های پنهان برملا می‌شود و گاهی هم از قدرت و شجاعت حیدر (علی) و شیر (که نماد شجاعت و قدرت است) در جهان سخن به میان می‌آید.

هوش مصنوعی: گاهی زندگی شادی و زیبایی به همراه دارد و گاهی دشواری و سختی. در برخی مواقع انسان‌های بزرگ و مؤثر به میدان می‌آیند و در برخی دیگر، افراد عادی و معمولی در صحنه هستند.

هوش مصنوعی: در برخی اوقات، انسان‌هایی که به معانی عمیق علاقه‌مند هستند، با خوشحالی و شوق وارد دنیای تازه‌ای می‌شوند و به کشفیات جدیدی دست پیدا می‌کنند. این تجارب و دستاوردها گاهی به خاطر الهام و گاهی به سبب ذوق و شوق درونی آن‌هاست.

هوش مصنوعی: انسان در وضعیت‌های مختلفی قرار می‌گیرد؛ گاهی شبیه آدم است، گاهی به عنوان نوح عمل می‌کند و در مواقعی نیز مانند پیامبر اسلام، محمد، که دفتر زندگی‌اش را با دقت می‌نویسد، رفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی به حالت عصمت و پاکی می‌رسد، گاهی به رحمت و لطف الهی. گاهی از نام و عنوانی یاد می‌شود که در این موضوع بر می‌گردد به وجود نازنین حضرت احمد (ص)، که در آن زمان به یاری دیگران آمده است.

هوش مصنوعی: گاهی در میان تاکستان‌ها و باغ‌ها و برخی اوقات در کنار میخانه‌ها می‌روم و در این مکان‌ها با شادمانان و خوش‌گذران‌ها ملاقات می‌کنم که صدای هی‌های آنها شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی در آغاز است، گاهی در پایان؛ گاهی مانند نور می‌درخشد و گاهی در سراسر عالم خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: گاهی در کنار من هستی، گاهی دور از من. گاهی خودم هستم و گاهی در عالم معنا، جان و تن من به هم پیوند می‌خورند.

هوش مصنوعی: من زمانی که حرف زدم، دیگران هم گفتند که او چنین است. همه این سخنان از خودِ گفتار ناشی می‌شوند و واقعیت نیستند.

هوش مصنوعی: من زنی هستم که این رازها را شنیده‌ام و علاوه بر آن، در واقعیت این معانی را دیده‌ام.

هوش مصنوعی: سخن من همیشه در هر جا بیان نمی‌شود، این همه صدای من به خاطر نواختن نی است.

هوش مصنوعی: وقتی که او از نگاه من فرار می‌کند، در آن لحظه روح من از بدنم خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: مانند حیدر، از دنیای پست و بی‌ارزش عبور کن تا کسی نتواند از ثروتت به تو آسیب بزند.

هوش مصنوعی: حیدر (علی) در دنیا چیزی نداشت، جز اینکه در دل مردم بذری از دین را کاشت.

هوش مصنوعی: او را در کنار خود، همراهی خوشحال و دلنشین چون فاطمه است که برای او به معنای داشتن یک همدم و شریک زندگی است.

هوش مصنوعی: دو فرزند او از محبوبان خدا هستند و هیچ‌کسی در جهان نتوانسته است بر آنها پیشی بگیرد.

هوش مصنوعی: این من هستم که از تعالیم آنها بهره‌برداری کرده‌ام. پس تو هم در کنار جوی آب بنشین و از آن استفاده کن.

هوش مصنوعی: نهر وجودت را از دریای عشق من پر کن، یا این که یک بار از این دنیای مادی بیرون برو.

هوش مصنوعی: هر کسی که در کنار من باشد، مثل من خواهد شد. در وجود او نیز آگاهی و درک وجود دارد.

هوش مصنوعی: شهر من جایی است که امیر در آن زندگی می‌کند، اما تو درباره‌ی این شهر اطلاعاتی نداری.

هوش مصنوعی: شهر من، تون است و نیشابور هم در زمین طوس حرمت و جایگاه ویژه‌ای دارد.

هوش مصنوعی: خاک این سرزمین برای من از تمام دنیا ارزش بیشتری دارد و این احساسات را به هیچ چیزی پنهان نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: مانند مکّه‌، طوس مکان مقدسی است و جان ملک، مانند امام رضا در آن مکان، سلطنت و بزرگی یافته است.

هوش مصنوعی: پادشاهی من تنها از فضل و علم مرتضی بهره‌مند است، در حالی که یکی از آن‌ها گرفتار آتش است و دیگری نیز در کمال رضایت قرار دارد.

هوش مصنوعی: ملک ما در میان همه مخلوقات جایگاه ویژه‌ای دارد، زیرا سلطان خراسان افتخار ما است.

هوش مصنوعی: زمانی که محمّد به نیشابور آمد، آن زمین با ورود او پر از نور و روشنی شد.

هوش مصنوعی: از ظلم و سخت‌گیری، هنگامی که او دچار عذاب و سوختن شد، جان بیدلان به واسطه‌ی شدت درد و رنج دچار سوزش و تب شد.

هوش مصنوعی: من از آن سرزمینی هستم که خاکش همیشه نورانی است و امیدوارم این سرزمین همواره آباد و پر رونق باشد.

هوش مصنوعی: اگر تو خود را لایق می‌دانی، به دیدن سلطانی برو و بادقت او را بررسی کن مانند راهنمایی که تو را به مقصد می‌رساند.

هوش مصنوعی: کوه سرخ به خاطر ارزش و زیبایی‌اش، مثل سلطانی شده که دیگران به او خدمت می‌کنند و به آن احترام می‌گذارند.

: ریشه و اصل من از تون است و من از شهری به نام نشابور به دنیا آمده‌ام.

هوش مصنوعی: من به نام محمّد شناخته می‌شوم ای سعید و لقب فریدالدین از جانب اهل بصیرت به من داده شده است.

هوش مصنوعی: من از دنیای علم و دانش شخصی به نام عطّار آمده‌ام و به همین دلیل توانایی بیان حقایق و رازها را دارم.

هوش مصنوعی: من به مقام عطاری رسیدم و خود را به دانش و رازهای آن آراسته‌ام. در واقع، من بنده‌ای هستم که رازها و اسرار درونم را نمایان می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به خاطر حکمت و دانشی که دارم، این رازها را بیان می‌کنم تا تو دوست من شوی و بتوانی دوست واقعی‌ات را بشناسی.

هوش مصنوعی: دوستان احمد و حیدر به هم وابسته‌اند و این دو از نظر حق، مورد احترام هستند.

هوش مصنوعی: دوست اگرچه از نظر ظاهری زیبا و باوفاست، اما حقیقت و معنا او با حضرت مصطفی مرتبط است.

هوش مصنوعی: مصطفی و مرتضی، به طور قطع، در ظاهر و باطن یکی هستند.

هوش مصنوعی: آل احمد برای من همه چیز هستند و اگرچه به ظاهر هر کدام وجود جداگانه‌ای دارند، اما در حقیقت همگی یک مجموعه واحد هستند.

هوش مصنوعی: در راه هدایت، همگی به یک حقیقت می‌رسند. کسی که در این زمینه تردید دارد، مانند نابیناست.

هوش مصنوعی: من که ستایش آن‌ها را می‌گویم، پایه‌های دشمنی را از ریشه برمی‌کنم و نابود می‌سازم.

هوش مصنوعی: دوست‌داشتن آنها را به دل بگیر تا وقتی که در برابر عظمت خودت شرمنده نباشی.

هوش مصنوعی: منافق نمی‌تواند ایمان درستی داشته باشد، چرا که کینه و دشمنی‌اش از ابتدا وجود داشته و این مسأله در او ریشه دوانده است.

هوش مصنوعی: ای برادر، از آدم‌های دو رو و ناپاک دوری کن تا به درد رفاقت و دوستی دچار نشوی.

هوش مصنوعی: منافق را در دین همواره چهره‌ای سیاه و ناپاک است، مانند خرابی که در نهایت به جایی ناپسند و تیره می‌افتد.

هوش مصنوعی: به راحتی می‌توان از صحبت با انسان‌های نفاق‌آمیز و غیر صادق پرهیز کرد، چرا که مانند آتش و دود هستند که نه تنها خود آزاردهنده‌اند، بلکه می‌توانند تأثیرات منفی دیگری نیز داشته باشند.

هوش مصنوعی: دانش و آگاهی افراد نفاق‌ پیشه مانند زنبورهایی است که فقط ظاهر رنگارنگ دارند، در حالی که افرادی که در مسیر حقیقت و جستجوی راه راست هستند، همچون کسانی هستند که رنج‌ها و زخم‌های جدی را تحمل می‌کنند. آنها برای دست‌یابی به حقیقت و واقعیت تلاش می‌کنند و این زخم‌ها نشانه‌ای از صبر و استقامت آنهاست.

هوش مصنوعی: ای دورو، کارهای تو شرم‌آور است، مثل حجاج که در دین خود ناتوان و ناقص به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: منافق به طور پنهانی، آسیب‌هایی را برای دیگران آماده کرده تا آنها را مورد حمله قرار دهد. او خود را به گونه‌ای نشان می‌دهد که دوستانه است، اما در واقع نقشه‌های خرابکارانه‌ای دارد که می‌تواند به رهروان آسیب برساند.

هوش مصنوعی: زهر نیش او می‌تواند کشنده باشد، اما او می‌گوید که من درمان تو هستم. پس برخیز و پیش من بیا.

هوش مصنوعی: تا زمانی که عشق به دل تو نریزد و تو به زیبایی‌های آن پی نبری، نمی‌توانی طعم شیرین آن را احساس کنی.

هوش مصنوعی: هر کسی که اصل و ریشه‌ای از دین داشته باشد، به حقیقت و وصل واقعی دست پیدا می‌کند. دین مانند مادری است که به ما ارتباط و پیوند می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر انسان فقط ظاهری باشد، پس این مردم چگونه می‌توانند به واقع انسان باشند، در حالی که بدی در وجودشان است؟

هوش مصنوعی: هر کسی که فقط به ظواهر و شکل‌ها توجه کند، در واقع به چیزی نیکو دست نیافته و درک حقیقی از آنچه که باید ببیند، ندارد.

هوش مصنوعی: آنگاه که خداوند آدم را از گل آفرید و به او روح خود را دمید، او را با اسرار ویژه‌ای خلق کرد.

هوش مصنوعی: به فرمان خدا، همه فرشتگان به سجده درآمدند و این مژده را به او دادند.

هوش مصنوعی: تو را چون که خداوند از گل آفرید، بر تمامی جهان والی و برگزیده قرار دادند.

هوش مصنوعی: خداوند به آدم گفت که از خوردن گندم خودداری کند تا از بهشت خارج نشود.

هوش مصنوعی: از گندم‌های آلوده دوری کن و با حق و حقیقت بنشین؛ تا به حقیقت واقعی دست یابی و به یقین برسید.

هوش مصنوعی: چنانچه تو همچون حیدر (علی) در دنیای خود عمل کنی و از گندم روزگار استفاده نکنی، در نهایت درد و تلخی درونت را نخواهی دید.

هوش مصنوعی: وقتی که از گندم دور شدی، باید با نفس خود حیا و علم را بشناسی و آشنا باشی.

هوش مصنوعی: هرگز از دستورات و راهنمایی‌ها منحرف نشو، زیرا در این صورت دچار مشکل و خطا خواهی شد.

هوش مصنوعی: هرگاه که حرکت نادرستی از تو سر بزند، نشانه‌ای از نافرمانی بر پیشانی‌ات نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: مانند شیطانی که از فرمان سرپیچی کرد، به خاطر تکبر و خودبرتربینی، ملعون و طرد شده شد.

هوش مصنوعی: هرگز از دستورات منحرف نشو و از راه راست دور نشو، تا همواره در سرزمین معنویات و رازهای عمیق باقی بمانی.

هوش مصنوعی: فرمان خداوند این است که تو باید پیرو رسول خدا و خاندان او باشی.

هوش مصنوعی: هر کس که دانش و خویشتنداری را در کنار هم داشته باشد، به یقین تابع آن بزرگوار خواهد بود.

هوش مصنوعی: بعد از آن، حیا به عقل نزدیک می‌شود و در نتیجه، عقل می‌تواند از دانش‌های عقلی و نقلی بهره‌مند گردد.

هوش مصنوعی: دانش و علم را از آدم بگیر، زیرا حق به او داده شده است. من نمی‌گویم که این علم از کجا آمده و چه کسی آن را داده است.