هوش مصنوعی: سرانجام، حرب (شخص) تصمیم گرفت که آغاز کند و با دست خود علم را گسترش داد و محدودیت‌ها را کنار زد.

هوش مصنوعی: سپاه، چادرهای خود را بر روی دشت برپا کردند و مانند لاله‌ها، تیغ‌ها را بر روی زمین خونین برفراز کردند.

هوش مصنوعی: در آن زمان، تعداد سپاه به اندازه‌ای زیاد بود که سایه آن بر روی تمامی زمین افتاده و دنیا را تیره و تار کرده بود.

هوش مصنوعی: وقتی که صبح مانند صحنه‌ای زیبا به دنیا روشنایی بخشید، خواب‌آلودگان از خواب بیدار شدند و به حرکت درآمدند.

هوش مصنوعی: زمانی که صبح فرا می‌رسد، خروس صبحگاهی با صدای بلندش از خواب بیدار می‌شود و آغاز روز را اعلام می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که شب به آرامی فرا می‌رسد و هاله‌ای از مه در گوشه‌ای شکل می‌گیرد، روشنایی خورشید از سمت شرق همچنان در حال شعله‌ور شدن و به جوش آمدن است.

هوش مصنوعی: وقتی تاجی طلایی بر سر آسمان قرار دادند.

هوش مصنوعی: از هر دو طرف جنگ، سر و صدایی به گوش می‌رسد که نشان‌دهنده‌ی نبردی است که در حال وقوع است و این صدا به دو شخصیت یا گروه مختلف مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر فراوانی سپاهیان، از آسمان‌ها پایین نیفتادی و نور کوچک خورشید بر زمین تابید.

هوش مصنوعی: تو گفتی که جهان به نام زمین شناخته شده و زمین مانند پشت کوهی آتشین شده است.

هوش مصنوعی: تو گفتی که دیگر گردشی در کار نیست، و در این وضعیت، من مانند ستاره‌ای در دوره‌ای از مشکلات و چالش‌ها قرار دارم.

هوش مصنوعی: در دشت آنقدر درخشش و روشنایی وجود داشت که به نظر می‌رسید آسمان به صورت آتشینی در حال فوران است.

هوش مصنوعی: پر تو و بازتاب شمشیر و زره از شرق تا غرب را روشن کرده است.

هوش مصنوعی: آن مردان دلیر و شجاع به قدری قوی و نیرومند شدند که مانند آهن، سختی و استحکام خود را به نمایش گذاشتند.

هوش مصنوعی: با اعتماد به نفس و استحکام، چون کوه‌های آهنی، بر زمین تاثیر بگذارید و قدم‌های محکم بردارید.

هوش مصنوعی: از آنجا که تیر زیادی از دستانم رها شده، زهر آن دو طرف مسیر را مسموم کرده و تیرها را در حالت بسته نگه داشته است.

هوش مصنوعی: گویی هوا مانند پیکان‌های باران نازک می‌بارد و زمین به خاطر زیاد بودن خون لاله‌ها به حالت غمگینی رسیده است.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، نشانه‌ها و صداهای خاصی وجود خواهد داشت که مانند تیرکمان و نامه‌ای که در هوا پرواز می‌کند، بسیار واضح و آشکار خواهند بود.

هوش مصنوعی: همه آسمان مانند دام شلوغی پر از پرندگان زیبا شده است.

هوش مصنوعی: زره‌ها به مانند ابرهای تیره در آسمان بودند و بارانی از سمت دستان سواران به سوی زمین می‌بارید.

هوش مصنوعی: در روشنایی روز، مانند ستاره‌ای که در آسمان دیده نمی‌شود، اثر تیغ چرخ زمان به گونه‌ای پنهان شده است.

هوش مصنوعی: باران به قدری بر گردنکشان سرازیر شد که در بهار، شبنم مانند قطرات باران از ابرها می‌ریزد.

هوش مصنوعی: از دردی که در دل‌ها وجود داشت و ناله‌ها و فریادهایی که برمی‌خاست، صدایی از هفت آسمان به گوش می‌رسید.

هوش مصنوعی: با صدای طبل و جراحت تند و برنده، پژواک آن تا نه آسمان بالا رفت.

هوش مصنوعی: زخمی که از صدای کوس و نعرهٔ جوش ایجاد شد، آن‌قدر شدید بود که انگار آسمان خودش را با پنبه پوشاند تا صدای آن را نشنود.

هوش مصنوعی: وقتی صدای شیپور در دشت طنین‌انداز می‌شود، زمین هم مانند چرخ به حرکت در می‌آید و در گشت و گذار می‌افتد.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر خون‌هایی که ریخته شده، حالتی ترسناک پیدا کرده و برج‌های آسمان نیز از گرد و غبار ناشی از این واقعه پوشیده شده‌اند.

هوش مصنوعی: غبار و گرد و خاکی که زیر پای باران جمع شده، به زیبایی و روشنی مانند سرمه‌ای در چشم ستاره است.

هوش مصنوعی: هر تیغی که در میدان جنگ به خون آغشته است، در میان دریای خون چه حالی دارد؟

هوش مصنوعی: همهٔ زمین پر از خون شده و آسمان مانند ظرفی است که به سمت پایین واژگون گشته است.

هوش مصنوعی: زمانی که آسمان مانند دریایی از خون شد، گویی که دنیا به کشتیرانی بر روی این دریا مشغول شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که موج خون از سردر می‌گذشت، آن را به دریا انداختند و در ظرفی جمع کردند.

هوش مصنوعی: دریا را پر از نهنگ‌های خطرناک دید که مانند کشتی‌ای روان در حال حرکت بود، ولی به نظر می‌رسید که سرنوشتی بدی در انتظارش است.

هوش مصنوعی: در آن دریا، اجل (مرگ) فرصتی برای عمل ندارد، چون هر کس که می‌میرد، فرستاده‌ای از سوی اجل است.

هوش مصنوعی: سپه به طور ناگهانی آزادانه و بی‌پروا به جنگ مشغول شدند و دستانشان را به خون یکدیگر آلوده کردند.

هوش مصنوعی: خورشید از دور سپاه گمراه شده و مانند زخم هایی که بر روی دلبران وجود دارد، سیاه و تاریک شده است.

هوش مصنوعی: زمین به شکل یک دایره از گرد و غبار بلند شد و آسمان نیز به صورت یک دایره از گرد و غبار صاف شد.

هوش مصنوعی: جهان به قدری پر شده که زمین و آسمان به حالت یکسانی رسیده‌اند و همه جا را فرا گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: آنها نمی‌توانستند لشکریان یکدیگر را ببینند و این شمشیر سپر آن‌ها را پاره کرد.

هوش مصنوعی: از آنجا که غبار و هیاهو زیادی در دنیا برپا شده بود، از یک سمت فریادی به گوش رسید.

هوش مصنوعی: وقتی خون روی زمین ریخت، به سمت پشت ماهی می‌رفت.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به جنگ و خونریزی است که به طور ناگهانی و به شدت آغاز شده و از طرفی نام خداوند به معنای بزرگ‌ترین را نیز در میان دارد. به عبارت دیگر، این بیت به شدت و خشونت جنگ و در عین حال به تعبیر مذهبی آن اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: یک نفر در حال تعقیب و سرکوب یک فرد خونی و خون‌ریز است و در عین حال، فرد دیگری را به سوی میدان جنگ می‌فرستد.

هوش مصنوعی: تمامی موجودات در صحرا، چه آزاد و چه در بند، همگی از وجود انسان بی‌سر و بی‌بدن متاثر هستند.

هوش مصنوعی: پادشاه خسرو مانند کوه، با دلیری و قدرت، در میدان نبرد دشمنان را به شدت مورد حمله قرار می‌دهد و با ضربات مرگبار، آنها را از پای در می‌آورد.

هوش مصنوعی: در دستانش خنجری است که به آن زهر داده‌اند و برای شکار، کمندی آماده کرده است.

هوش مصنوعی: خون حاکمان و بزرگان همانند جوی از تیغ او جاری است، و سرهای سرکشان مانند گویی زیر این تیغ قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: خسرو در پایان، صد فیل را در جلوی خود می‌بیند و به لشکرش فرمان می‌دهد.

هوش مصنوعی: او مانند فیل و سپاهیان را یکجا جمع کرد و مانند کوهی به سوی کوه دیگر حمله‌ور شد.

هوش مصنوعی: لشکر دشمن را به شدت عقب راند و سپاه سرگشته و گیج ما بر سر پا ایستاد.

هوش مصنوعی: در میان سپاه آشوب و هرج و مرج ایجاد شد، به گونه‌ای که گویی شعله‌ای آتش در سرزمین افتاده است.

هوش مصنوعی: چه بگویم از اینکه سپاه چگونه جنگیدند، که دشت پر از کشته‌ها شد و به سمت هم فشرده شدند.

هوش مصنوعی: مردان شجاع و جنگجو، هر کدام به تنهایی دارای قدرت و قهرمانی ویژه‌ای هستند و در نبردها، با سر بالا و افتخار به میدان می‌آیند.

هوش مصنوعی: در نهایت، در نتیجه حوادث ناخوشایند، شب هنگام شاپور ناگهان دچار شکست و ناکامی شد.

هوش مصنوعی: جمعیت و سپاهی آرام نداشتند و ناامیدی به سراغ علم آمد.

هوش مصنوعی: در دل آدمی، علم و دانایی وجود دارد، اما اگر کسی به غرور و پندار دچار شود، آن علم از ذهنش خارج شده و به زمین می‌افتد.

هوش مصنوعی: شه شاپور که مست و شاداب بود، به طور پنهانی وارد شهر شد و در را بستند تا کسی او را نبیند.

هوش مصنوعی: او هر شب برای سفر آماده می‌شد و با استفاده از طلا و نقره بارهای شتر را می‌بست.

هوش مصنوعی: در شب، گل تازه‌ای زیر نظر یک نگهبان از دزدها مراقبت می‌شود تا از آسیب دیدن یا چیده شدن در امان بماند.

هوش مصنوعی: وقتی این میدان زیبا و رنگارنگ تبدیل به نگینی شد، عروس هفت طبقه درخششی بر زمین داشت.

هوش مصنوعی: چهره زیبا و درخشان او به قدری تأثیرگذار است که همچون آتش، نور و حرارت را از هر طرف منتشر می‌کند و بر زمانه تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: وقتی که نور حقیقت درخشید، مشخص شد که دنیای قبل از آن تاریک بوده و مردم متعجب و حیران ماندند.

هوش مصنوعی: افراد گناهکار از نزد شاه پاکدل بیرون رفتند، ای کاش از آن‌ها دوری جسته می‌شد.

هوش مصنوعی: درخواست دارم که به ما فرصت بدهی تا در این دنیا زندگی کنیم و از جان خود بهره‌مند شویم، و همچنین به مخلوقات دیگر امنیت و آرامش بدهی.

هوش مصنوعی: اگر جان خود را برای مردم بدهی، جهان از تو قدردانی خواهد کرد و در مقابل به تو احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از مردم خشمگین نشد و کسی به خاطر غضنفر که شکار لاغری بود، کینه‌ای به دل نگرفت.

هوش مصنوعی: شاه نسبت به آنها با نیکی رفتار کرد و به جای هر یک از آنها، محبت و شفقت فراوانی نشان داد.

هوش مصنوعی: نزدیک به دو هفته بود که پس از صبحگاه به‌سوی ترمذ با گروهی از مردان رزمنده حرکت کرد.

هوش مصنوعی: سپاه بزرگی تشکیل شده که تعداد آن از حد خارج شده و از ریگ و برگ و ستاره‌ها نیز بیشتر است.

هوش مصنوعی: در نهایت وقتی به ترمد رسیدند، دور قلعه اوصف حلقه زدند.

هوش مصنوعی: خندق آن‌قدر پرآب بود که ماهی‌ها بر روی زمین حرکت می‌کردند و جلب توجه می‌نمودند.

هوش مصنوعی: چنان برجی که در مه قرار داشت، به گونه‌ای بود که مه نمی‌توانست از آن عبور کند.

هوش مصنوعی: شاید وقتی ماه آسمان از برج او درخشید، او توانست اوج خود را در آن برج پیدا کند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف تغییرات و نوسانات زندگی اشاره دارد. شاعر از مقایسه‌ای بین فضای آسمان و دریا استفاده می‌کند و به این یک نکته اشاره می‌کند که به خاطر وجود این تغییرات و ناپایداری‌ها، نمی‌توان به یک وضع ثابت اشاره کرد؛ چراکه در زندگی همیشه نوسانات وجود دارد و هیچ چیز دائمی نیست.

هوش مصنوعی: نه پلی وجود داشت و نه راهی بر روی آب، اما آن موجود از سر تا پای خود، پا و سر داشت.

هوش مصنوعی: در نهایت هنگامی که نور علم مانند شمعی در آسمان درخشید، صدای اعتراض و هیاهو از میان مردم بلند شد.

هوش مصنوعی: سپه به سمت دژ حرکت کردند و برای مدتی به نبرد با تیر و سنگ مشغول شدند.

هوش مصنوعی: کسی که از دو جبهه و طرف مقابل به او فشار آمد، نتوانست هیچ طرف را راضی کند و کار کسی درست نشد.

هوش مصنوعی: در نهایت، پس از تلاش‌های بسیار، آن سپاه خسته و ناتوان در مسیر خود مدتی طولانی باقی ماند.

هوش مصنوعی: شب خوشی بود که بر خسرو گذشت، اما به نظر می‌رسد آن شب با ترفند و فریب آمیخته بود.

هوش مصنوعی: بخسرو گفت: این کار بدون تدبیر انجام نمی‌شود، جز اینکه با ترفند و نقشه‌کشی به آن دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: اگر صد سال هم زیر سایه‌اش نشسته باشم، مطمئنم که هرگز چهره‌اش را نخواهم دید.

هوش مصنوعی: در حال حاضر، یک فکر در ذهنم رسوخ کرده است که می‌خواهم آن را بیان کنم تا ببینم شاه چه نظری در مورد آن دارد.

هوش مصنوعی: هر شب مردی قوی و توانمند از خندق آب را بالا بکشد.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای از خندق او آب می‌کشد که خود خندق به خاطر او پر از آب خواهد شد.

هوش مصنوعی: من اراده کرده‌ام شبانه سوار بر قایق شوم و به آرامی به آن سوی خندق بروم.

هوش مصنوعی: وقتی مردی آن دلو سنگین را از چاه بیرون بکشد، من هم در آن دلو می‌نشینم تا او را به بالای چاه بیاورد.

هوش مصنوعی: وقتی که بروم، اگر بخت یاری کند، خونش را در زمین بریزم و به حال او غصه بخورم.

هوش مصنوعی: پس از آن، قایق کوچکی بساز، و نشانه‌اش را از من بخواه.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو آن نشانه را پیدا کنی، باید بدن صد نفر را با زورق در نشانی قرار دهی.

هوش مصنوعی: من هر فردی را به اوج می‌رسانم، چرا که حتی اگر تنها یک فیل هم باشد، من آن را به تنهایی بالا می‌کشانم.

هوش مصنوعی: وقتی مردی با صد اقبال و توانایی به بالاترین نقطه برسد، در آن زمان ما در آن قلعه را به روی شاه خواهیم گشود.

هوش مصنوعی: ما پل آن قلعه را روی آب می‌بندیم تا دشمنان نتوانند به راحتی به ما نزدیک شوند و خواب آرامی برای آن‌ها فراهم نکنیم.

هوش مصنوعی: اگر چرخ گردان به شیرمردان کمک کند، جهان به دست آن‌ها تغییر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای صحبت او برای شاه خوشایند بود که به یکباره دلش را به هم ریخت.

هوش مصنوعی: شاهزاده بسیار خلق کرده است تا بندگانش همیشه در خدمت او باشند.

هوش مصنوعی: تدبیر و فکر درست بسیار مهم است، در حالی که دل پاک و روشنایی ذهن مانند خورشید تابان است.

هوش مصنوعی: بفرما این فکر خوب را جدی بگیر و حالا بلند شو تا قایق را آماده کنی.

هوش مصنوعی: بالاخره وقتی که کار قایق خوب پیش رفت، شب خوشی به سوی خندق رفت.

هوش مصنوعی: شبی تاریک بود که مانند روزی می‌ماند که دلی از عشق و شادابی جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: از شرق تا غرب زمین به دلیل تاریکی، ستاره‌ها در حیرت و گیجی قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: آن مرد فریبکار سوار بر قایق شد و به راهش ادامه داد تا اینکه به زیر دیوار رسید.

هوش مصنوعی: زمانی که مرد آن دلو را از بالا انداخت، به نوعی سپاه خود را تنها در میدان جنگ رها کرد.

هوش مصنوعی: به زودی مردی به سراغ او می‌آید و او را از جایگاهش پایین می‌آورد، به طوری که دیگر نمی‌تواند به زندگی ادامه دهد و به سختی دچار آسیب می‌شود.

هوش مصنوعی: در یک شب تاریک، مردی که بی‌خبر بود، به دست دشمن زخمی بر دلش وارد شد.

هوش مصنوعی: نشانه این است که آن دلو با سبک‌رویی خود بر روی آب حرکت می‌کند و به سوی خسرو مسیرش را می‌پیماید.

هوش مصنوعی: به محض اینکه دل شاداب و خوشحال شد، شاه به سرعت کشتی‌ها را روانه کرد.

هوش مصنوعی: گوسفند را به بالا کشید و شصت نفر را هم به دنبال خود برد.

هوش مصنوعی: دیگر یاران، صد نفر به پا خاستند و از میان آن‌ها افرادی با خنجر به یک سمت رفتند.

هوش مصنوعی: آن‌ها از آنجا تا پشت دروازه به طور مخفی و بدون صدا حرکت کردند.

هوش مصنوعی: پس در ورودی ده، افرادی خوابیده بودند و نمی‌دانم که تا چه زمانی به ندا یا خبر شهادت گوش سپرده بودند.

هوش مصنوعی: در آن مکان، هر ده و روستا نابود شدند و مردم آنجا در میان خون و اندوه غوطه‌ور شدند.

هوش مصنوعی: سپس در مخفیانه، در محلی که آب خندق وجود داشت، پل ساختند.

هوش مصنوعی: زمانی که پل را ساختند، لشکر وارد شد و نیرویی از سپاه به طور کامل آماده حرکت شد.

هوش مصنوعی: وقتی شاه شاپور از اوضاع و وضعیت آگاه شد، لشکر او به حالت آماده‌باش درآمد و به انجام کارهای خود پرداختند.

هوش مصنوعی: در آن شب، شور و حال چندانی در دنیا وجود نداشت، اما در روز قیامت، حال و هوای بیشتری خواهد بود.

هوش مصنوعی: شب مانند روز قیامت است و هر گروهی در حال فرار و گریز است.

هوش مصنوعی: صدای لشکر بر ماه بلند می‌شود، کسی که این صدا را می‌شنود، از دور آگاه می‌شود.

هوش مصنوعی: در آن شب، نیروهای هرمز خون بسیاری را به زمین ریختند، به طوری که این خون مانند باران بهاری از آسمان فرو می‌بارید.

هوش مصنوعی: وقتی پل را ساختند، چرا خون نتوانست از روی پل عبور کند و به بیرون نرود؟

هوش مصنوعی: هنگامی که صبح زیبا و دلپذیر فرارسید، صدای زنگ به نرمی در فضا طنین انداخت و به نوعی خبر از پایان شب داد.

هوش مصنوعی: هوا صبحگاهی رنگ و جلا گرفته و سردی زمین به رنگ زردی که خورشید به آن بخشیده، درآمده است.

هوش مصنوعی: شاپور، پادشاه، با فیروز نسناس به دربار آمد و با شمشیر و پارچه‌ای خاص در کنار پادشاه ایستاد.

هوش مصنوعی: زمین به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و با ناله و زاری به این فکر افتاد که وقتی شاهی کشته می‌شود، چه تعداد جنگجو به خاک می‌افتند و از بین می‌روند.

هوش مصنوعی: اگر مرا به اجبار وادار کند، او فرمانرواست و اگر بگویم که عفو می‌کند، باز هم اوست که پادشاه است.

هوش مصنوعی: ابلیس فریبنده مرا به سوی خود کشاند و باعث شد که به خودم ظلم کنم.

هوش مصنوعی: اگر کسی از من گذشت و مرا بخشید، این لطف بزرگی است که باعث می‌شود دل من هم به امید و هم به ترس گرفتار شود.

هوش مصنوعی: در دل خاک، خون من جاری می‌شود. من خود از خاکم، پس از خون من چه چیزی به وجود خواهد آمد؟

هوش مصنوعی: شاه با خوشحالی اعلام کرد که شاپور را به سمت پادشاهی نشابور می‌فرستد.

هوش مصنوعی: پس از آن، فردی خوشبخت و خوش‌چهره با چهره‌ای پر از اشک و خون به سمت جلو حرکت کرد و حالتی آتشین و سوزناک داشت.

هوش مصنوعی: در حاشیه‌ی راه، بر سر (شکوه و عظمت) خود آنگونه گردید که از چشم او دریاهای گوهرآسا به وجود آمد.

هوش مصنوعی: من به خودم آسیب زدم و کارهای نادرستی انجام دادم، اما این کارها به دیگران مربوط نمی‌شود؛ بلکه فقط به خودم برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: هرچند در پایان کار، رفتار خوبی نداشتم، اما در ابتدا با تو دوست و همراه بودم.

هوش مصنوعی: اگر من از یاری کردن تو سرباز زنم، تو هم با من به انصاف رفتار کن.

هوش مصنوعی: بدی را فراموش می‌کنم و منتظر خوبی هستم که اگر تو بگویی، اتفاق خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: او از شدت گریه و ناله‌اش مانند جوی خون بیرون می‌آید و رفتن به یاری‌اش دیگر امکان‌پذیر نیست.

هوش مصنوعی: او را گرفت و به حضور شاه آورد، با لب‌هایی خشک و چهره‌ای مانند رنگ خاک.

هوش مصنوعی: بخسرو گفت: این درد و رنجی که به وجود آمده، به حدی برایم سخت شده که دیگر نمی‌خواهم به گذشته‌ها فکر کنم.

هوش مصنوعی: هرچند که ممکن است گناه و خطاهای زیادی در زندگی فرد وجود داشته باشد، اما در مقابل، حق و اعتبار او بر دیگران بسیار بیشتر است.

هوش مصنوعی: من از تو می‌خواهم که نیکی کنی، چون شاهان تاریخ با من نیکویی کردند و این محبت‌ها برای من همیشگی است.

هوش مصنوعی: پادشاه به خاطر دل خوش فرخ، چنان عمل کرد که هیچگاه به نیکی‌هایش آسیب نرساند.

هوش مصنوعی: اگر تو نه در این مسیر خار هستی و نه گل، پس به هیچ کس آزار نرسان و خود را هم از آزار دیگران دور نگاه‌دار.