هوش مصنوعی: ای کبک دامن‌دار کوهستان، معانی تو همچون آتش در وجودت، زندگی را به جریان می‌اندازد.

هوش مصنوعی: در کنار خضر و الیاس، مشغول جمع‌آوری مروارید و جواهرات باارزش هستم.

هوش مصنوعی: تو مانند چشمهٔ خضر گرانقدر و ارزشمندی، پس چرا در قسمت‌های شگفت‌انگیز و حیرت‌انگیز زندگی مانند سکندر سرگردانی و درنگ می‌کنی؟

هوش مصنوعی: از تاریکی به سمت چشمه نور برو و از چشمه بهترین زیبایی‌ها را خارج کن.

هوش مصنوعی: من یقین دارم که این چشمه، منبع آبش، از آنجا می‌باشد و تو نیز از آنجا آمده‌ای.

هوش مصنوعی: شما همانند کبکی هستید که در جویبار مروارید زندگی می‌کند، و همواره با چالش‌هایی که بر دوش دارید، دست و پنجه نرم می‌کنید.

هوش مصنوعی: وقتی که درخشندگی و زیبایی یک ستاره را می‌بینی، سخنی را که می‌گویی مانند آواز دلنشین کبک دری است که در آن فضا می‌خواند.

هوش مصنوعی: شما مثل کبک نازنینی هستی که همیشه بر روی یک سنگ نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: به مانند کبکی که از جایی که جواهرات وجود دارد پرواز می‌کند، تو نیز با آرامش و زیبایی از یک سنگ به سنگ دیگر می‌روی.

هوش مصنوعی: مثل کبکی که از کوه پایین می‌آید، هر لحظه به عمق چشمه‌ای می‌رسی که پر از گوهر است.

هوش مصنوعی: اگر به چیزی با دیدگاهی عمیق و سنگین نگاه کنی، مانند کبکی خواهی بود که بر روی سنگی نشسته و مشغول تماشاست.

هوش مصنوعی: تو مانند کبکی می‌کنی، و با منقارت که به خون آغشته است، از سنگ آتش بیرون می‌آوری.

هوش مصنوعی: چرا با سنگ‌ریزه‌ها درگیر می‌شوی، وقتی که می‌توانی با سنگ‌های بزرگ‌تر به مبارزه بپردازی؟