هوش مصنوعی: این شخص که عاقل و فرزانه بود، به این نکته اشاره کرد که در زمینه سخن و بیان، کاملاً متخصص و برجسته است.

هوش مصنوعی: بهار زندگی خسرو مانند شش ماه زیباست و هر لحظه‌اش با گل و رنگ و عطر خوش در کنار هم میگذرد و شادابی و خوشی را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: گاهی با گل‌های زیبا و خوشبو به خوش‌گذرانیمی‌پردازی و گاهی با بوسه‌های فراوان از زیبایی آن‌ها بهره‌مند می‌شوی.

هوش مصنوعی: گاهی تو وام گل را برمی‌گردانی و گاهی به گل برای نازش بها می‌دهی.

هوش مصنوعی: گاه او را با لباسی زیبا و نقره‌ای می‌پوشانی و گاه او را در خاک و در عین حال در زر و طلا قرار می‌دهی.

هوش مصنوعی: روزی خوشی و لذت تازه‌ای را به وجود آوردی و روزی نیز به آرامش و تنهایی روی آوردی.

هوش مصنوعی: زمانی بود که از زیبایی و شیرینی گل لذت بردی، و زمانی نیز هست که در تنگنا و سختی، آن شیرینی را درک کردی.

هوش مصنوعی: وقتی که درختان سرسبز را برداشت کردی، آیا به یاد زیبایی‌های دلنشین گذشت زمان نرفتی؟

هوش مصنوعی: مانند گلی که با زیبایی‌اش یادآور خوشی‌ها و زیبایی‌هاست، یا چون درّی که به مینا اشاره می‌کند، هر دو به چیزی زیبا و ارزشمند اشاره دارند.

هوش مصنوعی: وقتی که تاجی بر سر باشد، از آن کمتر نمی‌شود و وقتی که ماه ظاهر می‌شود، از ستاره‌ها کاسته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی صبح می‌شود، مانند ستاره‌ها دنبال وصل و ارتباط می‌گردد و هنگام آمدن آب، تیمم برمی‌خیزد و آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: بسیار پیش آمده که زیبای نازنین در کنار شاه ایستاده و نام شاه را فراموش کرده‌ای.

هوش مصنوعی: بسیاری بودند که خود را به عنوان پادشاه نشان می‌دادند، در حالی که واقعاً پادشاه از آن‌ها بی‌نیاز بود.

هوش مصنوعی: خسرو و گل همیشه با خوشحالی به سر می‌بردند، مانند شراب و شیر که همیشه در کنار هم هستند.

هوش مصنوعی: دل زیبای حسنا به خاطر عشق و جذابیتش گاهی به شدت شاداب و سرحال است و گاهی هم دچار غم و حزن می‌شود.

هوش مصنوعی: در آن اندوه عمیق، حس حسادت و غبطه به وجود آمد و بر اثر آن، غم مانند دریایی بزرگ و پر از طغیان در کنارش شکل گرفت.

هوش مصنوعی: از یک فرد دانشمند شنیدم که گفتارش به قدری اثرگذار و سوزان است که از آتش هم تندتر و گرم‌تر می‌باشد.

هوش مصنوعی: نباید حسادت زن نسبت به دیگران خوب باشد، چون حسادت زن می‌تواند مانند زخم زهرآگینی عمل کند.

هوش مصنوعی: جایز است که سر در مکان خودش نباشد، اما با شدت حسادتش، پا هم در جای خود نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: کسی می‌داند که حسادت انسان چه معنایی دارد، که او به خاطر آن از صبح تا شب زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: شبی بود که تیره‌تر از شب‌های دیگر به نظر می‌رسید، شبی تاریک مانند روزی که از محبوب دور هستم.

هوش مصنوعی: جهان مانند روی زشت و کدر زنگی است و نسبت به زیبایی‌ها، مانند چشمی است که به سختی قادر به دیدن زیبایی‌های کوچک مانند مورچه است.

هوش مصنوعی: مکانی که او در آن ایستاده، با نفس‌هایی که از دل سوخته‌اش برمی‌آید، آتش گرفته و در حالی که اشک می‌ریزد، سینه‌اش به شدت دچار درد و سوزش است.

هوش مصنوعی: حسنا تمام شب در فکر و تدبیر بود تا بداند چگونه گل را از جلو بردارد.

هوش مصنوعی: یکی از افراد باهوش و زیرک با کاردانی و نبوغ خود، از ابتدای نوشتن برگه‌ای، دنیا را روشن کرد و نامه‌ای نوشت.

هوش مصنوعی: این دنیا به وسیله‌ی کدبانویی زیبا و باوقار روشن و پرنور شده است که زیبایی او از بهترین‌هاست و ذاتش به مانند آن مروارید ارزشمند و خاص است.

هوش مصنوعی: در آن نامه درباره هرمز نوشته بود که این جوان یکی از پادشاهان کربلاست.

هوش مصنوعی: هیچ پزشک و درمانگری در کار نیست، بلکه او تنها یک فرد مهم است که به خاطر مقام و نسلش از روم به دنیا آمده و شاه و حاکم است.

هوش مصنوعی: به این معناست که اگر زمانی آسمان و سرنوشت به خشم بیاید، آنقدر قدرت دارد که می‌تواند باعث سختی و مشکلات برای زمین و انسان‌ها شود. این خشم می‌تواند به قدری شدید باشد که حتی گرد و غبار به چشم‌ها بیفتد و زندگی را دشوار کند.

هوش مصنوعی: اگر بر لطف و محبتش راهی باز شود، آنگاه زمین و زمان به شکرانهٔ او در مقابلش سر به خاک خواهند نهاد و احترام خواهند کرد.

هوش مصنوعی: سپاه او بیش از هزاران نفر هستند؛ به اندازه‌ای که برای هر قطره باران، نیرویی را به حساب آورده‌اند.

هوش مصنوعی: مقدار ثروتش را از هر شاخه به اندازه یک برگ برداشت کن. این کار را به آرامی و با دقت انجام بده.

هوش مصنوعی: سمند و اسب ابلق او هرگز به پایان نمی‌رسد، اما تعداد ریگ‌های بیابان محدودیت دارد.

هوش مصنوعی: این پادشاه از زیبایی و حال و هوای خاصی برخوردار است. وقتی دیدم که چقدر حال و روزش تحت تأثیر آن معشوقه زیبا قرار گرفته، شگفت‌زده شدم.

هوش مصنوعی: پزشکی که دانش و مهارت او در کارش نمایان است، در واقع همان کسی است که قبل از این، در میان دیگران تجربه و کارکرد داشته است.

هوش مصنوعی: خسرو به خاطر عشقش به گل، تصمیم می‌گیرد که با لشکری از شهر روم به سوی او بیاید.

هوش مصنوعی: از اصفهان با جادو و افسون او را به راهی کشاندند و رازهای او را آشکار کردند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که از یک اسب عربی نمی‌توان انتظار داشت که به زیبایی و شگفتی یک مجسمه (بت) باشد؛ همچنین به این نکته اشاره دارد که راز و درک عمیق مسائل تنها از افراد خاص و با تجربه برنمی‌آید و نمی‌توان از هر کسی انتظار داشت که به این درک دست یابد.

هوش مصنوعی: وقتی به گل دست یافت، ناگهان شب او را از باغ شاه برداشت.

هوش مصنوعی: در میانهٔ سفرم چنین فهمیدم که آن زن زیبا، نمایشگر ویژگی‌هایی است که به او شخصیت و الهام می‌بخشد و او را شایستهٔ مقام والایی می‌سازد.

هوش مصنوعی: اگر به آنجا می‌رفتم و از این موضوع آگاه می‌شدم، می‌توانستم پادشاه را از این مشکل نجات دهم.

هوش مصنوعی: از این موضوع بسیار ناراحت شدم، اما نمی‌دانم چه باید بکنم چون کار از دست رفته است.

هوش مصنوعی: در آن شب دلم به دنبال محبوبش بود و از سپاهان بیرون آمد.

هوش مصنوعی: هرمز نمی‌گذارد از خودم جدا شوم وگرنه می‌توانستم کارهایم را از نو آغاز کنم.

هوش مصنوعی: اکنون هم معشوق و هم شاهزاده گاهی شیرینی می‌خورند و گاهی شراب می‌نوشند.

هوش مصنوعی: این دو خوشحال در کنار یکدیگر به تفریح مشغول‌اند، از پر زاغ تا پر حواصل.

هوش مصنوعی: دل خوش از زیبایی تو لحظه‌ای آرام نمی‌گیرد و جانم به خاطر غیرت تو به شدت داغ است.

هوش مصنوعی: اگر زنی از لشکری که تحت فرمان شاه بزرگ است دزدیده شود، به راستی ننگ و عار بزرگی بر آن سپاه خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر کجا که درباره‌ی ننگ و رسوایی شاه ما صحبت شود، همه به ناچار می‌گویند که توان تغییر شرایط را ندارند.

هوش مصنوعی: اگر من کسی نیستم، اما نمی‌توانم تحقیر این مقام را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: وقتی هرمز با این گونه ناپختگی و بی‌مسؤولیتی برخورد می‌کند، من این عمل را مایه‌ی شرمساری می‌دانم، آیا تو هم این را می‌دانی؟

هوش مصنوعی: دو نفر مورد اعتماد را به سرعت بفرست که من از این پادشاه، تاج را بدزدم.

هوش مصنوعی: من او را به کسی می‌سپارم که به او اعتماد دارم، چون من دشمنان بسیاری دارم که به نوعی به او آسیب خواهند رساند.

هوش مصنوعی: اکنون این نامه را برای تو فرستادم تا از خوبی‌ها و بدی‌ها آگاهت کنم.

هوش مصنوعی: پس از اینکه از نوشتن نامه فارغ شد، نوک قلم به بازار آمد و نامه را برداشت.

هوش مصنوعی: یعنی در بازار، گروهی از پیران و جوانان به حضور آمده بودند و شلوغی زیادی برقرار بود.

هوش مصنوعی: یک تاجر در بازار بود که در کارها و معاملاتش تجربه و دانش کمی داشت.

هوش مصنوعی: در آن زمان که زیبایی به خود نگریست، از او خواست تا به وضوح و پنهانی سوالاتی بپرسد.

هوش مصنوعی: نخستین پیمان که به طور کامل محکم و استوار بود، زمانی که تجار شدند، به رازش آگاه شدند.

هوش مصنوعی: مردی گوهری را از بازوی خود بیرون آورد و آن را به همراه نامه‌ای به پیش آن شخص فرستاد.

هوش مصنوعی: به او گفت: این جواهر را بگیر و ببر، ولی لطفاً این راز مرا بپذیر و به دیگران منتقل کن.

هوش مصنوعی: وقتی که نامه‌ات را به آن محبوب برسانی، به دستاوردهای زیادی خواهی رسید.

هوش مصنوعی: ای جهانی که نور و روشنی می‌بخشی، به من نامه‌ای از جانب خودت بده، زیرا هر آنچه که آرزو دارم، در آن است.

هوش مصنوعی: حال می‌خواهم که در صبحگاهان از اینجا به سوی سپاهان حرکت کنی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به محتوای این نامه پی ببری، باید با راز نگه‌داشتن آن عمل کنی. اگر این کار را انجام دهی، پاسخ مناسبی به تو داده خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر گروهی از مردم در مورد موضوعی که از آن خبر ندارند، سخن می‌گویند و به همین دلیل، سپاهانی که در این زمینه آگاهی ندارند، به سخنان آن‌ها توجه می‌کنند و می‌پذیرند.

هوش مصنوعی: وقتی که از شهر روم بادی وزید، همه چیز به سرعت تغییر کرد و زودتر از آنچه که فکر می‌کردم اتفاق افتاد.

هوش مصنوعی: او به دریا رفت و در آنجا سفر کرد و از آنجا نیز به دشت و صحرا گذشت.

هوش مصنوعی: در غروب، به شهر اصفهان رسید و برای شب تا صبح توقف کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که روز به سمت راه خود روانه شد، زیبایی او باعث شد تا زردی چهره‌اش کم‌رنگ شود.

هوش مصنوعی: به زودی مردی به سوی زندگی روشن و پرنور خواهد رفت و راهی را پیدا خواهد کرد که به سرمنزل مقصود می‌رسد.

هوش مصنوعی: مرد با هوش و آگاه، مدح و ستایش بسیار از کسی که نور و روشنی‌بخش جهان است به جا آورد.

هوش مصنوعی: در حالتی که نور و روشنی به جهان تابیده شده است، پرده‌ای کنار رفته و پیام یا نامه‌ای که پیش از این در پس آن پنهان بود، اکنون نمایان شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که آن دختر زیبا نامه را باز کرد، از حسادت به گل نیلوفر، رنگش شبیه به گل نیلوفر شد.

هوش مصنوعی: دنیا در نظر او مانند پارچه‌ای نرم و لطیف به نظر می‌رسد و به گونه‌ای می‌درخشد که گویی از خود آن دنیا نشات می‌گیرد.

هوش مصنوعی: شعله‌ای از آتش به سوی او برخاست که او را مانند لاله‌ای درخشان ساخت.

هوش مصنوعی: در گذشته، زمان‌هایی بود که دست به کار می‌شد، گاهی موهای کسی را می‌چیدند، در مواقعی بر لبان کسی توجه می‌شد و در زمان‌هایی نیز به زیبایی چهره توجه می‌کردند.

هوش مصنوعی: به خاطر زخم‌ها و آسیب‌هایی که به او وارد شده، ناخن‌هایش کبود و پوستش مانند حریر سبز شده است که اکنون به رنگ خون درآمده است.

هوش مصنوعی: پس آن نامه را به شاه رساندند و او از آنچه در نامه بود، بسیار خوشحال و آگاه شد.

هوش مصنوعی: خون و اشک باعث شده‌اند که لباس او لکه‌دار و نوشته‌هایش آلوده شوند.

هوش مصنوعی: او می‌دانست که حال و وضعیت آن ماه به خاطر عشق او چطور است و دل او از این موضوع با خبر بود.

هوش مصنوعی: کسی گفت که نامه‌ای را به دست شاه اصفهان رساندند و او را متوجه کردند.

هوش مصنوعی: وقتی آن شاه نامه زیبا را خواند، مانند فردی که در یک سودا و خیال غرق شده است، در آن حال و آرزو باقی ماند.

هوش مصنوعی: وقتی آن نامه را خواند و از ماجرا مطلع شد، مانند زهر بر دلش تاثیر کرد و او را غمگین کرد.

هوش مصنوعی: در این فکر، گفتی که فرمانروا به سبب شیدایی زمانی، سرش را پایین آورد.

هوش مصنوعی: وقتی آن کسی که به خاطر جدایی از خود دور شده، به خود بیاید، در حقیقت گذشته را پشت سر گذاشته و تنها عقل و خردش به جلو می‌رود.

هوش مصنوعی: دو نفر را صدا زد و درباره‌ی زیبایی صحبت کرد، که هرچه آن سرو (دختر زیبا) گفت بسیار خوب است.

هوش مصنوعی: شما باید به زودی تغییر کنید، وگرنه ممکن است ما نیز تحت تأثیر منفی قرار بگیریم.

هوش مصنوعی: اگر او گل را بدزدد و این کار درست باشد، من هم دوباره این کار را انجام می‌دهم، زیرا این پاسخ من است.

هوش مصنوعی: آن دو نفر از سپاهان به حالتی درآمدند که گویی از دوزخ و عذاب گناهکاران خارج شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی به ساحل دریا رسیدند، به داخل رفتند و دریا را شکافتند.

هوش مصنوعی: در پایان وقتی که به سفر پرداختند و به روم رسیدند، مشخص شد که راه اصلی به سوی کاخ، پر از گل و زیبایی است.

هوش مصنوعی: وقتی یونس از درون شکم ماهی خارج شد، نور سرخ افق مانند یاقوتی بر گرداگرد آسمان پاشیده شد.

هوش مصنوعی: آن دو نفر به سوی دربار شاه رفتند و در اطراف آن vigilantly مراقبت می‌کردند تا از هر طرف راه را مدیریت کنند.

هوش مصنوعی: در این شرایط، هر دو از صبح زود بیدار شدند و تا تاریکی شب منتظر ماندند.

هوش مصنوعی: بعد از گذشت یک هفته، یک صبح زیبا و دلنشین، حُسنا از در بیرون آمد.

هوش مصنوعی: او ناگهان هر دو را دید و شناخت، اما در همان لحظه نگاهش به راه افتاد.

هوش مصنوعی: او به سرعت از در عبور کرد و هر دو را از زیر چادر صدا زد.

هوش مصنوعی: وقتی آن دو زیبا به هم رسیدند، از یکدیگر پرسیدند و جواب شنیدند.

هوش مصنوعی: حسنای مکار فرمود که لازم است صندوقی ساخته شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که برای انجام یک کار خاص، باید شرایط و ملزومات آن به درستی فراهم شود. به عبارتی دیگر، هرکاری نیازمند زمینه و شرایط مناسب خود است تا به خوبی انجام شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که گل را از باغ بچینم و صبح زود به دستانم بسپارم، مانند بادی هستم که به آرامی می‌گذرد.

هوش مصنوعی: شما گل را به درون صندوق می‌آورید و دو دستش را بسته و سپس به عقب برمی‌گردانید.

هوش مصنوعی: با معجزه‌ی او زبان را بسته و او را در چادر خود محصور کنید.

هوش مصنوعی: او این را گفت و از آن مکان به سوی آن‌ها رفت و در آن نقطه جای هر دوی آن‌ها قرار گرفت.

هوش مصنوعی: وقتی محل هر دو نفر مشخص شد، تصمیم گرفتم به ایوان شاه بروم.

هوش مصنوعی: چند روزی گذشت و آن مرد که در کار خودش مهارت داشت، دوباره به کار استادش پرداخت.

هوش مصنوعی: در فرصتی مناسب، گل را به زبان آورد و احساساتش را به مانند الماس بیان کرد.

هوش مصنوعی: بگلرخ به زن زیبا گفت: ای خانم، تو سرور و نگهبان کشور هستی و من بنده توام.

هوش مصنوعی: هیچ شاهی به زیبایی و جاذبگی تو پیدا نمی‌شود و هیچ ماهی به ارزش و عظمت تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: هیچ مادری نمی‌تواند فرزندی مانند تو به دنیا آورد و هیچ نسلی نمی‌تواند دلبندی مانند تو داشته باشد.

هوش مصنوعی: زیبایی تو باعث می‌شود که نام نیک تو بر سر زبان‌ها بیفتد و جواب تو مانند عسل شیرین شود.

هوش مصنوعی: اگر در مورد لعل تو صحبت کنم، جانم را تازه می‌کند و اگر از زلفت بگویم، دلم شاد می‌شود.

هوش مصنوعی: تو مانند بلور صاف و زلال هستی و در دل خود نمکدانی از محبت و شیرینی داری.

هوش مصنوعی: هیچ مکان و جایگاهی نیست که به اندازه خودت زیبا و نیکو باشد. از سر تا پا، تو بهترین و زیباترین هستی.

هوش مصنوعی: تو با این حرف زیبا و نیکو، چگونه می‌توانی بگویی که کسی با تو خوش نیست؟

هوش مصنوعی: کسی که در کنار حورهای بهشتی نشسته، چرا باید از فکر و آرزوی چیزهای زشت و ناپسند دست بکشد؟

هوش مصنوعی: کسی که می‌تواند همسری هم‌سطح با مقام پادشاهی داشته باشد، چرا باید به خوشی و لذت با کسی در سطح یک گدا بسنده کند؟

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند تو زیبا و دلربا باشد، چرا دیدار تو باعث خوشحالی دل نمی‌شود؟

هوش مصنوعی: من از مشکلات خود مانند آتشی در درونم سوزیدم و غم را در دل تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که رازی را با کسی در میان بگذارم، زیرا ممکن است جانم در خطر بیفتد.

هوش مصنوعی: اکنون که تحملم از حد گذشته، دلم از این غم مانند دریایی پر از خون شده است.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم رازهای خود را بگویم، اما زمانی که زمانش برسد، حرف‌های خود را خواهم گفت.

هوش مصنوعی: اگر با من پیمان و وفا کنی، در این صورت به راستی به من اعتماد خواهی کرد.

هوش مصنوعی: به شرطی که راز من را بشنوی، باید آن را مخفی نگه‌داری و فاش نکنی.

هوش مصنوعی: اگر بگویی که رازهای پنهانم را فاش می‌کنی، حتی در آن لحظه هم جانم در خون خواهد غلتید.

هوش مصنوعی: زمانی که گل از ماهپاره پاسخ گرفت، دیگر به هیچ راهی برای پیمان شکنی نگاه نکرد.

هوش مصنوعی: وقتی که عهدی با او بسته شد، گل به صحبت درآمد و گفت: ای خداوند!

هوش مصنوعی: دل خسرو اکنون دیگر با تو همراه نیست و دائم در حال دو روئی است، که این موضوع شکی در آن نیست.

هوش مصنوعی: اگرچه او در جلو به نظر می‌رسد، اما دلش در پرده‌ای پنهان است که کاملاً با آنچه می‌گوید متفاوت است.

هوش مصنوعی: دل خسرو مانند آتش است و با تو باقی می‌ماند، از آن آتش فقط دودش با تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: زندگی بدون محبت و مهربانی با تو معنی ندارد و فقط به سر می‌آید.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که خسرو در سن جوانی است و قدرت و نیرویش مانند شیر درنده‌ای است.

هوش مصنوعی: اگر او به تو راهی پیدا می‌کرد، با قدرت خود تو را از اوج و مقام بالا می‌کشید.

هوش مصنوعی: جوانی که از محبت معشوقش آگاه می‌شود، باید آماده باشد تا بر مشکلات و چالش‌ها غلبه کند.

هوش مصنوعی: انسان باید با تمام وجود و توجه در مسیر زندگی گام بردارد تا به آرزوها و خواسته‌های قلبی‌اش برسد.

هوش مصنوعی: کسی که به عشق دلبسته باشد، با جوانی همچون تو، به راحتی محبوبی می‌یابد.

هوش مصنوعی: به جز اینکه او مشغول نوشیدن می‌شود، کار دیگری هم انجام نمی‌دهد، مگر اینکه کسی به او کمک کند که این کار را پنهانی انجام دهد.

هوش مصنوعی: اگر در کار تو تلاش و دقت وجود دارد، پس چرا از رسیدن به وصال و ارتباط با تو خودداری می‌کند؟

هوش مصنوعی: بدان ای معشوق، که شاه در فلان محل معشوقی دارد که مانند ماه در آسمان زیبا و دلرباست.

هوش مصنوعی: خوبی به اندازه‌ی نامحدود ندارد، اما خوشی و شیرینی‌اش بسیار زیاد است.

هوش مصنوعی: اگرچه او را شبیه حورهای بهشتی می‌دانند، اما در کنار خوبی‌های تو به نظر ناپسند می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر شیرینی او آنقدر زیاد نبود، خسرو اینگونه متحیر و شگفت‌زده نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: او آنچنان در عشق معشوقش غرق شده است که انگار هر جزئی از وجودش به این عشق وابسته است.

هوش مصنوعی: اگر روزی به دنبال شکار باشد، برای آن دلدار و جان‌افزا خواهد بود.

هوش مصنوعی: او از طلا و لباس‌های گرانبها بسیار برخوردار است، به‌طوری‌که به نظر می‌رسد دختر قیصر، پادشاه روم، باشد.

هوش مصنوعی: شاه دل‌افروز به صورت پنهانی به سمت آن معشوقه زیبا می‌رود، هر روز و هر روز.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی شاه را ببینم، من تو را در آن ایوان به طور مخفیانه همراهی می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که به آرامی در گوشه‌ای نشسته‌ای، می‌توانی ارتباطات میان افراد را به خوبی مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: ببینی تا چه راه حلی باید ارائه داد، زیرا خسرو ممکن است از این وضعیت دوری کند.

هوش مصنوعی: ببینی آن زن بد را که ملاقات کند، و ببینی چگونه از همین طریق، او به عنوان یک شاه مورد توجه و خواهان قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: وقتی دختر زیبا سخن آن را شنید، از حسادت، تمامی برگ‌های گلش پر از اشک شد.

هوش مصنوعی: در او دردی ایجاد شد که به شدت احساس کرد و از چشمانش خون جاری شد.

هوش مصنوعی: او به شدت در آتش سوزان و تفتیده قرار گرفت، به گونه‌ای که گویی آتش بر روی نفت افتاده است و شعله‌ورتر شده است.

هوش مصنوعی: اکنون من به زیبایی خود می‌بالم و می‌خواهم به آن زن زشت تبدیل شوم که به یک شاهزادهٔ روم عاشق شده است.

هوش مصنوعی: مرا به دیدار خود دعوت کن تا بتوانم چهره‌ات را ببینم، زیرا در گوشه‌ای پنهان شدم و به تماشا نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: پس از آن، چاره‌ای برای کارم می‌اندیشم و اگر نتوانم، راهی به سوی شهر خودم خواهم یافت.

هوش مصنوعی: در آن دلگرمی‌های زیبا، حُسنا توانست به خوبی از پس کار برآید و باعث شود آن دو مرد بدسرشت دور شوند.

هوش مصنوعی: آتش بعد از رفتن، به سرعت مانند دود برمی‌گردد و دوباره به آنها سپرده می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره معشوق را به چنین زیبایی دید، دنیا را بر چشم خود مانند دود تصور کرد.

هوش مصنوعی: دل او به خاطر فریب و نیرنگ زیبایی حُسنا به شدت آشفته و غمگین شده است و اشک‌هایش مانند چشمه‌ای از چشمانش سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: او را آزاد نکردند تا نفس بکشد و دهانش را محکم بستند.

هوش مصنوعی: او را از ترس جان، بازوان بلوری‌اش را محکم بستند تا نتواند حرکتی کند.

هوش مصنوعی: با صد توهین و تحقیر او را در صندوق گذاشتند و در همان لحظه او را بیرون کردند.

هوش مصنوعی: شبانی که در طول شبانه‌روز آرامش را نمی‌شناسد، مانند دو موجود که جهان را در آغوش گرفته‌اند، بر روی ماه می‌خوابند.

هوش مصنوعی: وقتی از خشکی به دریا رسیدند، به سمت کشتی رفتند.

هوش مصنوعی: هر روز به یک بار در صندوق را باز می‌کنند تا به کارهای دشوار و مشکل‌ساز رسیدگی کنند.

هوش مصنوعی: در اوج مشکلات و دشواری‌ها، آن چنان زیبایی و خوبی وجود دارد که مانند یک حوری بهشتی پنهان مانده از انسان‌ها است.

هوش مصنوعی: همه می‌گفتند صندوقی در خاک است که درون آن دختری بی‌نظیر است.

هوش مصنوعی: برای حفظ پادشاهی، او را به طور پنهانی می‌برند، مانند اینکه ماهی را از آب می‌گیرند.

هوش مصنوعی: به هنگامی که پنج نفر در دریا شنا کردند، در چالابی گرفتار شدند و در آنجا ماندگار شدند.

هوش مصنوعی: هوا به‌طوری نامناسب و مخالف وزیدن گرفت و از سطح دریا، موج‌ها به‌سوی بالا و به سمت ثریا به اوج رسیدند.

هوش مصنوعی: گاهی تو کشتی را به سمت ماه هدایت می‌کنی و گاهی نیز به سوی پشت ماه می‌روی.

هوش مصنوعی: آه از حال مردمی که به زحمت افتاده‌اند! گویی دنیا به یکباره به پایان خود نزدیک شده است.

هوش مصنوعی: در نهایت، زیر فشار مشکلات، کشتی کوچک به هم ریخت و کشتی‌بان به خاطر وزش باد نامناسب، با چالش‌هایی مواجه شد.

هوش مصنوعی: ستمگران به مسکینی جان شیرینش را در آب تلخ دریا داده‌اند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که افرادی که بر روی تکه چوبی افتاده‌اند، به نوعی دچار مشکل یا قهری شده‌اند و در میانه راه به کناره رفته‌اند. به عبارتی دیگر، آن‌ها از مسیر اصلی خود منحرف شده و به حاشیه رفته‌اند.

هوش مصنوعی: در محلی که زندگی جریان دارد، گاهی انسان مانند ماهی در دامی گرفتار می‌شود و در حالتی آشفته و پرچالش به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: در طول زمان، تو از دنیایی به دنیای دیگر رفتی و از جهانی به جهانی دیگر گذشتی.

هوش مصنوعی: دو استاد از سپاهان در کنار هم نشسته‌اند و جان از دست غرقاب نجات می‌دهند.

هوش مصنوعی: خبر به همه شهرها رسید که کشتی غرق شده و مردم جان خود را از دست داده‌اند.

هوش مصنوعی: اکنون ای مرد خوب‌زبان و نیکوکار، در آن صندوق زیبای گلروی را حفظ کن.

هوش مصنوعی: هر داستانی که از زیبایی و جذابیت گلرخ وجود دارد، به گوش‌هایت برسان تا داستان هرمز را نیز بسازی و به تصویر بکشی.