هوش مصنوعی: بتی خوشبو مانند مشک، زبانی که در سکوت بود را به صحبت آورد.

هوش مصنوعی: دست‌های شکسته‌ای بر سر کسی قرار دارد که یک سمت او پر و چاق و سمت دیگرش لاغر و نزار است.

هوش مصنوعی: رگ او به گونه‌ای زخم خورده است که صدای زیبایی را چون نوازشی بر برگ درختان در استخوان‌های گیسوانش به ودیعه دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که از زخمی که بر روی رگش ایجاد شده، ناله و زاری شنیدی، به یاد زخمی که بر دل داشتی، ناراحت و غمگین شدی.

هوش مصنوعی: مادری با شادی کودک را در آغوش گرفت، اما هنگامی که او حرکت کرد، او را بی‌درنگ به آرامی بلند کرد.

هوش مصنوعی: کودک رنج دیده به شدت ناله می‌کند و این ناله‌ها نشان از درد و رنج بسیار او دارد.

هوش مصنوعی: ناگاه دایه بر پهلوی او ضربه‌ای زد، زیرا او به‌طور ناگهانی قصد داشت که از کنار او بگذرد.

هوش مصنوعی: در دل او خون و حالتی از غم و اندوه وجود نداشت، اما او به خاطر درد و رنجی که داشت، اشک و غم را به خوبی ابراز کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که هر لحظه، دایه (مادر یا پرستار) زخم‌های او را بیشتر می‌زند و با این کار، به صورت غیرمستقیم به او آسیب می‌زند. به عبارت دیگر، در حالی که او انتظار مراقبت و محبت دارد، به نوعی به او جراحت می‌زند و او را تحت فشار قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: او از شدت لذت و محبت، فشار و سنگینی را در گوشش فراموش کرده بود.

هوش مصنوعی: اگر به یک ناله بی‌حساب تبدیل می‌شدی، همواره در پس پرده حجابش فرومی‌رفتی.

هوش مصنوعی: او ناچار بود راه ادب را بپیماید، زیرا مربی مهربان او کسی بود که به او یاد می‌داد.

هوش مصنوعی: با نوک خار، او را به سکوت وا می‌داشت و به او یاد می‌داد که چگونه حساب انگشتانش را ببیند و بیاموزد.

هوش مصنوعی: هرچند که بر راه خود در بند و گرفتار بود، اما از تلخی ها و مشکلات نیز در امان نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: از شدت درد زخم نیش، آن کودک درمانده، دستش را به طور کامل بسته بود.

هوش مصنوعی: وقتی پادشاه از جشن و شادی برگشت، به لذت و خوشی با گل دوست‌داشتنی مشغول شد.

هوش مصنوعی: گل و خسرو با هم مانند دو دوست نزدیک و با محبت به شادی و سرور مشغول شدند و شش ماه را در لذت و سرور سپری کردند.

هوش مصنوعی: جوانی و عشق و شادی، چه چیزی می‌تواند از این دو زیباتر باشد؟

هوش مصنوعی: در گذشته زمانی که با هم خوش بودیم، اما اکنون یک مشکل در میان ما وجود دارد که هنوز حل نشده.

هوش مصنوعی: در آن زمان، خسرو با تمامی ناز و کرشمه از پدرش درخواست می‌کرد که گل را به او بدهد.

هوش مصنوعی: الان نگاه کن که این روزگار پریشان، وضعیت این مردم به کجا خواهد رسید.

هوش مصنوعی: تو آماده باش تا من اسرار را برایت بگویم، مانند اینکه داستان گل را با شیرینی تعریف می‌کنم.

هوش مصنوعی: شگفتا از عطّار که به رحمت الهی، با سپاس خداوند، تو صاحب قدرت و مقام شده‌ای.

هوش مصنوعی: تو یک پدیدهٔ بی‌نظیر هستی و توانسته‌ای به کلمات معانی عمیق و جان‌بخش ببخشی.

هوش مصنوعی: چه هنرمند ماهری! چه عالی و زیبا! چه گلی که پرورانده‌ای! بسیار خوب است!

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در میان موهای زیبا و پیچیده، صحبت‌ها و کلمات شیرینی وجود دارد که به زیبایی و دلربایی آنها افزوده است.

هوش مصنوعی: وقتی که توانستم مهارت‌های زیادی را یاد بگیرم و به کار ببرم، طبیعت و ذات من به کمکم آمد و از محدودیت‌ها و مشکلاتم رها شدم.

هوش مصنوعی: امروز من در سرزمین کلام، به دلیل بهره‌مندی از عشق و دانش، به سخن گفتن مشغولم.

هوش مصنوعی: آموزش عروض، یعنی علم وزن و قافیه شعر، به افرادی که دیدگاه غیرمعمول دارند، می‌گوید که من ابزار منصفانه‌ای برای سنجش سخن‌های افراد درون خودم دارم.

هوش مصنوعی: ضمیر من در بهشت زیبا در حال جوشش و نشاط است، زیرا حوریان در گوشه‌ای به من توجه می‌کنند و به من نزدیک می‌شوند.

هوش مصنوعی: خود را همچون خلیل احساس می‌کنم، زیرا همواره با قدرت و شهامت در زندگی جلو می‌روم.

هوش مصنوعی: معانی درون من به حدی زیاد است که نمی‌توان آن‌ها را شمرد. فقط همین کافی است که از دیگران کمک نمی‌طلبم.

هوش مصنوعی: نه حقیقت شراب به تمام معنا درک می‌شود و نه این حالت روانی دچار کمبود می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که مفهوم هدایت به من عمق و معنا بخشیده است و این معنا به قدری وسیع و بی‌پایان است که نمی‌توان آن را محدود کرد.