هوش مصنوعی: من در ایام سرشار از شادی و نوشیدن شراب، روح و جان خود را پرورش می‌دهم و در این لحظات، عطر خوش ریحان را حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: امشب از می بنوش و لذت ببر، زیرا امیدی به فردا نیست و شاید این لذت تنها فرصت تو باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که بادی به سمت ما آمد و فردا هیچ خبری از آن نبود، هیچ نشانه‌ای از غم و اندوه ما نیز دیده نشد.

هوش مصنوعی: از زندگی لذت ببر و از صبح زود بیدار شو، زیرا عمر تو همانند درختانی است که در فصل پاییز برگ‌هایشان می‌ریزد و این مدت زمان کوتاه است.

هوش مصنوعی: وقتی که پرنده صبحگاهی شروع به پرواز می‌کند، تو هم باید پر و بال بزنی و حرکت کنی تا حال و هوایت بهتر شود.

هوش مصنوعی: اگر از دور شراب بنوشی و خوشحال شوی، لحظه‌ای از سختی‌های زندگی رهایی خواهی یافت.

هوش مصنوعی: وقتی که زندگی سخت و پرمشغله است، باید گاهی لحظاتی را برای استراحت و شادی اختصاص دهی و از لذت‌های زندگی بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: زمانی که کشتی زندگی به دریاچه خطرناک بیفتد، دیگر هیچ امیدی به نجات وجود ندارد و حتی نمی‌توان یک جرعه آب را飲 کرد.

هوش مصنوعی: زندگی تو پر از پیچیدگی‌ها و فراز و نشیب‌هاست، اما در نهایت امروز تنها یک لحظه است و آن هم بدون هیچ ارزش و معنایی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: صبح زود افرادی که بیدارند، در کنار هم نشسته‌اند و از خوشی و لذت بوسه‌ای را که به طور پنهانی گرفته شده، در دهان دارند.

هوش مصنوعی: تو با شوق و ذوقی همچون مست‌ها زندگی را می‌گذرانید و در این لحظه‌های گرانبها، از عمر خود بهره‌برداری می‌کنی و لحظات خوش را جشن می‌گیری.

هوش مصنوعی: در دهکده‌ای مهمانی داریم که همیشه بر سر راه است. ما هم از مدت‌ها پیش مسافر این دنیا هستیم.

هوش مصنوعی: ای سرو بلند و زیبا، سریع‌تر از آن که فکر می‌کنی، دنیای ما به زودی خالی خواهد شد.

هوش مصنوعی: از صد شادی، دل تو آرام می‌گیرد اگر یک جرعه نوشی در تو لذت ببرد.

هوش مصنوعی: بیا تا امشب خوشحال و شاد باشیم و مانند سروی آزاد از غم‌ها رها شویم.

هوش مصنوعی: به خوشی و شادی آستینی را به نشانهء خوشحالی به بالا میزنیم، چون اجل (مرگ) نزدیک می‌آید و باید با شجاعت ادامه دهیم.

هوش مصنوعی: یک لحظه بر صدای چنگ و ناله نی تمرکز کن و قدح را پیاپی به ده ببر.

هوش مصنوعی: از دنیای نغمه و سرود خوشی برخواست و مستی به جهان بخشید.

هوش مصنوعی: امروز وقت آن است که از توبه دست برداریم و به می، عشق و معشوق بپردازیم و از روز نوروز لذت ببریم.

هوش مصنوعی: به من آن شراب خوشبو و معطری را بده که مانند مشک است، تا لب خشک من از این می تر شود.

هوش مصنوعی: وقتی که نوازنده این غزل را خواند، شهزاده در باغ از حال و هوای مستی به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: او را از باغ به قصر گل بردند و چهره اش به زیبایی لاله ای که بر اثر داغی سوخته، تغییر کرد.

هوش مصنوعی: روزی دیگر، این گنبد زیبا و قوس‌دار به رنگ زرد و مانند پارچه‌ای لطیف، تمام جهان را پوشانده بود.

هوش مصنوعی: همه جا روی زمین رنگ زرد به خود گرفته، اما به یکباره آسمان رنگ آبی زیبا را به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: خسرو آمد و بر تخت نشست، در حالی که مست بود و جامی در دست داشت.

هوش مصنوعی: از درب ورودی، مجلسی جدید برپا شد و همه برای شروع شادی و سرور، ساز و آهنگ زدند.

هوش مصنوعی: یک ساقی ویژه برای شاه وجود دارد که بدون ریش است و به خاطر او دل‌ها دچار آشفتگی می‌شود.

هوش مصنوعی: شکر و زیبایی او را در دل پنهان کرده‌ام، تا جایی که جانم در حسرتش زرد و بیمار شده و از دشنام و بی‌مهری‌اش به خود راضی شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر تو کار بزرگی انجام دادی، باید به آن کسی که به تو این شجاعت و انگیزه را داد، احترام بگذاری و ببینی که او چگونه تو را به این موفقیت رساند.

هوش مصنوعی: لب او، با زیبایی و جذابیت خود، هم برای جوانان و هم برای پیران جذابیت دارد و دندان‌هایش به گونه‌ای است که همه پیران، از آن تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: ساقی با صدای تلخی به ما زنگ می‌زند و نشان می‌دهد که شرابش آن‌قدر شیرین است که هیچ چیزی از آن باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: وقتی که نوشیدنی خوش‌طعم در حال آمدن است، شاه با شوق و خوشحالی همچون دیگی که سر می‌رود، به استقبال آن می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی شاه در می‌افتاد و تحت تاثیر شراب قرار می‌گرفت، به طوری که اوضاع سامان نمی‌یافت، نوازنده به او گفت که ای خسرو، تو در وضعیت غفلت قرار گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: برای نابودی دشمنان شاه سپاهان، ای ساززن، آهنگ بر افراز.

هوش مصنوعی: یک جوان زیبا و خوش‌چهره نغمه‌ای را مانند داوود به زیبایی می‌نوازد و دلنشین می‌خواند.

هوش مصنوعی: لبان شکرین مانند پرده‌ای بر ساز عود بسته شدند و وقتی که از پرده کنار رفتند، آواز دل‌نشین داود به گوش رسید.

هوش مصنوعی: وقتی که گوش‌های ناشنوا را بر زمین مالید، آسمان به شکلی هموار و صاف گردید.

هوش مصنوعی: از مجلس نماز که برخاستم، صدای فریاد از دل بلند شد و شور و شوقی از جانم جاری گردید.

هوش مصنوعی: مرغ بریان به سمت ما آمد و با خوشحالی و شادی از ما استقبال کرد. صراحی (جام) خوشگلی که پر از نوشیدنی است را بیاورید و بخوانید و شادی کنید.

هوش مصنوعی: شیشه‌ی می در دستش بود و او همیشه در حال نوشیدن بود، اما به خاطر کمبود شراب، نفسش تنگ می‌شد.

هوش مصنوعی: به خاطر نوشیدنی، دل و جگر انسان دچار حالتی می‌شود که از شدت عواطف و بی‌قراری ممکن است به شدت تحت تأثیر قرار گیرد و احساسات تازه‌ای در او شکل بگیرد.

هوش مصنوعی: دل انسان باید مانند یک ظرف باشد که میوه‌های خوشمزه و شیرین را در خود جای دهد. کسی که از این دل پر از محبت و دوستی بهره‌مند می‌شود، در حقیقت از نعمتی بزرگ برخوردار است و در میان مردم، کسی مانند او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی بود که به خاطر یک جشن یا مهمانی بزرگ، همه جا را تزئین کردند و افرادی که در آن مهمانی شرکت داشتند، به شوق و شادی دنیای خود را به نمایش گذاشتند.

هوش مصنوعی: جامی که از آن می‌نوشیم، از پشت سر به ما داده می‌شود، و تا جایی پر از آب است که به گردن می‌رسد.

هوش مصنوعی: گلابی زیبا و دلپذیر به دست آوردند که از انواع مختلف ماهی‌ها پر شده بود و مانند نقره می‌درخشید.

هوش مصنوعی: وقتی ساز و دفی به یک اندازه از هر طرف چرخیده و در حال نواختن است، گیسوان مانند چنگ در هر سو پخش شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که نوشیدنی به دستان خدمتکار گذاشته شد، نوعی زهر با مقدار زیاد در آن ریخته شد.

هوش مصنوعی: هرگز ماه را از دور مشاهده نکرده بودم، مانند نوری که بر سفره آسمان از جانب آن شاه تابیده است.

هوش مصنوعی: در آغوشش لقمه‌ای نان داشت و بر سر سفره، حریره‌ای از هر طرف قرار داشت.

هوش مصنوعی: مهمانی با انواع غذاهای خوشمزه مانند خورشت، حلوا و گوشت بریان برگزار شده است، تا مژده‌بان مرغ خوشنوا بر سر سفره نشسته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی نان خورده شد، خدمتکاری چابک آمد و ظرفی را برداشت تا آب بگیرد و دست هر کسی را بشوید.

هوش مصنوعی: پس از اینکه خوان از حضور پادشاه برداشته شد، فضای تازه‌ای برای برگزاری جشن و میهمانی مهیا شد.

هوش مصنوعی: سلطان از ساقی زیبای خود می‌خواهد که جامی پر از زهر برایش بیاورد و از مطرب می‌خواهد که آهنگ شادی‌بخش و همگانی را بنوازد.

هوش مصنوعی: در یک مسیر موسیقی‌دانان، نامی برجسته گذاشته شده است که آنچه را که از کار خود می‌دانستند، بیان کرده‌اند.