هوش مصنوعی: شاه رومی مانند جمشید بر فراز تخت خود نشسته است و تاجی درخشان بر سر دارد که مانند خورشید پرنور است.

هوش مصنوعی: تمام بزرگان و وزیران محترم با احترام ایستاده‌اند و دستانشان را به هم زده‌اند.

هوش مصنوعی: در یک سمت افرادی با خط‌های زیبا و تازه در مسیر ایستاده‌اند و از سمت دیگر جوانان خوش‌چهره‌ای مانند ماه در حال عبورند.

هوش مصنوعی: در باغ، جوانان خوش‌پوشی که لباس‌های زربفت دارند، به قدری تحت تأثیر زیبایی و طراوت شراب قرار گرفته‌اند که هر یک از آنان در حالتی شاداب و گرم هستند.

هوش مصنوعی: با اراده و عزم جدی، کلاهی زری بر سر گذاشته و به سمت صف‌های سنگر رفته است.

هوش مصنوعی: دختر جوان با سر بند و تاجی بر سر، زیبایی‌اش را به نمایش گذاشته و زنجیره‌ای از خطوط زیبا در گردن او خودنمایی می‌کند.

هوش مصنوعی: هر یک از این جام‌های زرین مانند ماهی، در دست پروین به دست آمده است.

هوش مصنوعی: از باغ گل تا به باغ گل دیگر، رنگ زیبای می، مانند رنگ رخسار گل را به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در بالای مجلس، با دستانی مهربان و قوی، پیاله‌ای در دست گرفته‌ام که یادآور دستانی مثل دستان زیبای محبوب است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در قفسی زندانی شده و در حال نوشیدن آب از ظرفی است، با زخم بر گردن خود دچار درد و رنج می‌شود. در این حالت، او در تلاش است تا خود را آزاد کند و با آرزوی پرواز به آسمان، در پی رهایی از بندهای خود است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی می‌پردازد که مانند خون، رنگ و زیبایی بهاری را دارد، اما در عین حال به نوعی تنهایی و بی‌همسری را نمایان می‌کند. دختر رز به زیبایی و لطافت اشاره دارد، اما در کنار آن، درد و رنج عدم وجود همسر نیز حس می‌شود. در کل، احساس زیبایی و تنهایی در این تصویر به وضوح قابل درک است.

هوش مصنوعی: شراب تلخی که شیرینی‌اش را پراکنده کرده، همچون پر از جامی که به هر سو می‌پاشد.

هوش مصنوعی: صدای شراب در یک گوش شنیده می‌شود و از گوش دیگر تمام حواسم را برده است.

هوش مصنوعی: بوی عود به قدری پراکنده شده بود که حتی از بیست فرسنگ دورتر هم احساس می‌شد و در هوا جلب توجه می‌کرد.

هوش مصنوعی: بخور در مجلس برافراشته است و عطر مشک در فضا پخش شده، به‌طوری که آن بخار و عطر حال و هوای خاصی به جمع داده است.

هوش مصنوعی: هوا به خاطر دود عود و گرد زریر، تاریک و گرفته شده است و نور شمع دیگر روشنایی خود را از دست داده است.

هوش مصنوعی: صورت زیبای محبوب در روز نوروز همچون عید شاد و خوش است، همانند مه تابان که در زیر شبنم می‌درخشد.

هوش مصنوعی: در برابر پیوستگی و فراوانی نوشیدنی، دندان‌ها به آب می‌مانند و پر شده‌اند.

هوش مصنوعی: نور و روشنایی دامن، مانند آستینی است که آتش در آن وجود دارد و باعث شده که پوست، به واسطه کار دوزنده، تغییر کند و تحت تأثیر قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: جام شراب مانند پرندگان سحرخیز، از دست گرفته در مهمانی‌ای که شیرینی پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: در این جمله، به این اشاره شده است که عشق باعث شده است که عشق‌ورزان با شور و شوق به رقص و شادی پرداخته و به نوعی در آستانه‌ای از احساسات عمیق قرار بگیرند. این تصویر به زیبایی حال و هوای عاشقانه و تاثیر احساسات را بر زندگی انسان‌ها منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: از انعکاس شراب در جامی پر از جواهر، سرمست شده‌ام و صورت‌های روی دیوار را می‌بینم.

هوش مصنوعی: بیت به توصیف حالتی مست و شگفت‌انگیز اشاره دارد. در اینجا، ستمی میسر و شاداب در کنار چشمان فردی نشسته است که به خاطر مستی و حالت سرخوشی‌اش، با شادی و شور و شوق در حال پا کوبیدن و تحرک است. این تصویر نشان‌دهنده‌ای از لذت و شعف ناشی از خمر و سرمستی است که به نوعی به جذابیت و زیبایی چشم‌ها افزوده است.

هوش مصنوعی: زبان شیرین و جذاب ترک‌ها، در کنار چهره‌ای که تلخی و تنهایی را به تصویر می‌کشد، جاذبه‌ای غم‌انگیز و شورآفرین دارد.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره یکی از حورها، جهانی را به نور بهشت آراسته و روشن کرده است.

هوش مصنوعی: از زیبایی لب‌های معشوق، شراب به رنگی همچون گل در جام شاداب و سرزنده به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: نور شمع باعث روشنی و گرمی مجلس پر از نیایش و آواز شده است و جان‌ها را به هم پیوسته و مونس یکدیگر قرار داده است.

هوش مصنوعی: نور شمع بر ظرفی افتاده، مانند اینکه در شب، خورشید به دام افتاده است.

هوش مصنوعی: از نور شمع، شب به روشنی روز تبدیل شده و جهان را روشن کرده است.

هوش مصنوعی: به مانند اینکه نسیم صبح در دنیا می‌وزد، دوستان و همراهان نیز به حال خوشی دست یافته‌اند و صبحانه‌ای دل‌چسب برایشان فراهم شده است.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی مانند آتش بر تخت خواب قرار گرفته و همه چیز را گرم کرده است.

هوش مصنوعی: در سپیده‌دم، نور کم‌رنگ شمعی کنار هم در حال ذوب شدن است و بادی به آرامی دور آن می‌چرخد.

هوش مصنوعی: ماه از خون شفق سرشار شده و شب با پوششی از طلای درخشان پوشیده شده است.

هوش مصنوعی: در عالم خواب و خیال، کسی که تحت تأثیر نوشیدنی‌های مست‌کننده قرار دارد، دست در کار خیال‌پردازی و تخیل می‌زند.

هوش مصنوعی: در صبحگاهی، ظرفی پر از آب تلخ را با چربی خوشمزه پر کرده‌اند.

هوش مصنوعی: رقیبان همه همچون کوهی هستند که بر روی آتش نشسته‌اند، در حالی که دریای احساسات و شگفتی‌ها در خود دارند.

هوش مصنوعی: مرغان سحر به آواز دلنشینی گوش می‌دهند، مانند موسیقیدانی که نغمه‌های زیبا می‌سازد و در دل شنوندگان شادی و سرخوشی پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: چشمم مانند یک ظرف پر از می است که در دست من شده و برای نوشیدن آماده شده است.

هوش مصنوعی: جامی در دست و بر سازعراقی می‌نوازد و به هیچ سمت جز راه ساقی نمی‌رود.

هوش مصنوعی: دل‌ها از فشار سنگینی سینه‌ها سبک و آزاد شده‌اند و همه مردان بزرگوار با ظرافت و زیبایی همچون آبگینه هستند.

هوش مصنوعی: در اینجا به معنی این بیت می‌توان گفت که خون در بدن همچون مایعی سرشار از شگفتی و لذت جاری است و این نوشیدنی به انسان حالتی مست و شاداب می‌بخشد، به طوری که زندگی و وجود او را پر از شور و نشاط می‌کند.

هوش مصنوعی: شبی زیبا و دلنشین بود که نور مهتاب فضا را روشن کرده بود و من تا سپیده دم، به نوشیدن شرابی که در نور مهتاب می‌درخشید، ادامه دادم.

هوش مصنوعی: ساقی گفت که ای شاه عاشق و مست، چرا می‌نوشی و غم عشق را می‌خوری؟ به یاد داشته باش که همچون گلی زیبا، من از دست رفته‌ام.

هوش مصنوعی: از شراب سنگین، جانم سبک و راحت شده است. ای کسی که روح سنگینی داری، نهادن دستی سبک بر روح تو نکن.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که اگر به من زودتر خوشی برسانی و شادی به من ببخشی، ممکن است دل من به طرز چشمگیری دگرگون شود و از حالت غم و اندوه خارج شود.

هوش مصنوعی: من مانند یک دیوانه و پرشور فریاد می‌زنم، اما در حقیقت کسی نمی‌داند که من در کجای این دنیا ایستاده‌ام و از چه حالتی رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: این شخص چیزی گفت و در حالی که از دوستی خود می‌نالد، از فردی دیگر درخواست می‌کند که اگر دلش به درد آمده، به خاطر آن به سخن بپردازد.