هوش مصنوعی: ای شاخ طوبی، چه زیبا و باطراوتی! چرا مثل یک شاخ دیگر به این سادگی به سقوط و تن降 می‌افتی؟

هوش مصنوعی: در شرق و غرب مانند یک صاعقه می‌گذری، اما تو فراتر از این دو قرار داری.

هوش مصنوعی: تو مانند چراغی در محفظه‌ای زیبا هستی که نور تو در هشت باغ پراکنده شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که از نور و روشنایی وجود تو بهره‌مند شوم، تو مانند زیتون مقدس هستی که روغن ارزشمندی دارد.

هوش مصنوعی: تو چنان روغنی می‌فروشی که می‌تواند شمع آسمان را بسوزاند.

هوش مصنوعی: تو مانند شاخ درختی هستی که درختت از آب حیات سیراب شده است.

هوش مصنوعی: از آن نور مبارک، نوری بگیر و خرد خود را در گفتار به نمایش بگذار.

هوش مصنوعی: طبیعت به عنوان خالق زیبایی‌ها و سازنده عروسان، به ما می‌گوید که باید گفت‌وگو را آغاز کنیم و در مورد زیبایی‌ها صحبت کنیم.

هوش مصنوعی: پس از این، معجزات و زیبایی‌های گفتار تو روشن خواهد شد، ای کسی که دنبال کلام و سخن هستی.

هوش مصنوعی: ای کاش که ماه در آسمان هست، اما سیاره مشتری نیست. جهان پر از زیبایی و ارزش‌های گرانبهاست، ولی این زیبایی‌ها دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: سخن را به نظم درآوردن کار آسانی است، اما اگر سخنان شیرین و دلنشین نباشند، نشان از نادانی است.

هوش مصنوعی: وقتی که مردی سخن‌سنج و اهل هنر پایه‌گذاری می‌کند، نباید آغاز و انجام کارش با یکدیگر اختلاف داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر شاگردی از آغاز درست تربیت نشده باشد، کمبودهای او نشانه ناتوانی معلم خواهد بود.

هوش مصنوعی: حالا ای انسان خردمند، گوش بسپار و خوب توجه کن به زیبایی و مفهوم کلامی که در سراسر آن نهفته است.

هوش مصنوعی: آن کسی که سال‌ها تجربه و سن و سال زیادی داشت، به جوان خوشبختی گفت که پر از حرف و سخن است.

هوش مصنوعی: وقتی که گل را در دل خاک دفن کردند، از آنجا به سمت زمین دیگر حرکت کرد.

هوش مصنوعی: گل و زیبایی‌های دل‌فریب و نیکو، مثل خسرو و یاران شب‌زنده‌دار، به سفر رفتند.

هوش مصنوعی: مرکب را به قدری سریع در بیابان راندند که گرد و غبار به طور سریع بر روی زمین بلند شد.

هوش مصنوعی: اگر اجازه بدهی هر شخصی دمی از مهار خود را رها کند، می‌تواند به تنهایی دنیا را تغییر دهد.

هوش مصنوعی: نه باد تند و تیز آن کار را به انجام رساند، و نه من از آن حرکت، به هیچ‌وجه فکر یا تصوری پیدا کردم.

هوش مصنوعی: تمام ماهی‌ها را به خشکی انداختند، اما یکی از ماهی‌ها در کشتی باقی ماند.

هوش مصنوعی: وقتی خسرو شاه از دریا خارج شد، به قلمروی کشور قیصر وارد شد.

هوش مصنوعی: به من بگویید روز دیگری را که به یکباره همه چیز تغییر کرد و به قصر قیصر نزدیک شدیم.

هوش مصنوعی: از مکانی که فرخ زاده شب‌رو به سمت درگاه خسرو می‌رفت، نوری درخشنده و زیبا تابید.

هوش مصنوعی: باران شروع به باریدن کرد و به درون رفت. سپس او حالتی را به او گزارش داد و پرسید که این ماجرا چگونه اتفاق افتاد.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، پادشاه با دلی گرفته و غمگین بسیار گریه کرد و آهی عمیق از جان و دلش بیرون آمد.

هوش مصنوعی: از آن جواب دل، شاه به حالت دیگری درآمد، چه شگفتی است از عجایب آفرینش.

هوش مصنوعی: او می‌گوید ای آسمان، تو هیچ ارزش و حقیقتی نداری، پس چرا این‌قدر پیچیده و پر از معماهایی هستی؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به درستی تو را درک کند و همهٔ دنیا به خاطر تو سردرگم و گیج شده‌اند.

هوش مصنوعی: خبرنگاری از دور آمد و اعلام کرد که باید تمام کشور را به زیبایی بیارایند.

هوش مصنوعی: به خاطر پادشاه، شهرها را زیبا و آرسته می‌کنند و دنیا را به بهشت جان‌افزا تبدیل می‌کنند.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای زیبا و خوشایند آرایش و نمایش به وجود آورند که سروری و برتری بر تمام عالم نصیب من شود.

هوش مصنوعی: هرجا که طفل خوشبختی به دنیا بیاید، آنجا زهر و تلخی‌اش به چیز دیگری تبدیل می‌شود و دیگر احساس ناامیدی و درد نمی‌کند.

هوش مصنوعی: زنان شهر تصمیم گرفتند که همگی به یک مسیر بروند و مردم را از این تصمیم خود مطلع کردند.

هوش مصنوعی: دو صد زن و بیست سکه طلا را بیرون بردند و فرّخ زودتر رفت.

هوش مصنوعی: هنگامی که فرشتگان به حضور شاه رسیدند، پرده از چهره برداشتند و مانند ماه درخشان شدند.

هوش مصنوعی: زمین را در برابر پادشاه از لب توشه‌ای برداشتند و در آن شب، در گفت‌وگو مشغول بودند و سپس به خواب رفتند.

هوش مصنوعی: وقتی این هفت آشیانه دگرگون و آسیب دیده شد، هزاران پرنده طلایی از آنجا پرواز کردند.

هوش مصنوعی: کبوتری که در خانه‌اش زندگی می‌کرد، حالا با از بین رفتن پرندگان آسمانی، خالی و بی‌سکنه شده است.

هوش مصنوعی: تعدادی از نشانه‌ها و آثار آسمانی به یک مسیر خاص اشاره می‌کنند و به نوعی به دلایل مختلف، به تکه‌های مختلف تقسیم شده‌اند.

هوش مصنوعی: سلطان قیصر روز دیگری از خواب برخاست تا با فرزند روشن‌دل خود دیدار کند.

هوش مصنوعی: سواری که ده هزار نفر را به دنبال خود می‌کشاند، بزرگان و افراد مختلف را از هر طبقه‌ای تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی خسرو به قیصر نگاه کرد، از اسب پیاده شد تا به او خدمت کند.

هوش مصنوعی: زمین را به احترام پادشاه ده بار بوسید و بعد، استاد با افتخار بر پا ایستاد.

هوش مصنوعی: اگر محبت دل به کسی بیفتد، دیگر راهی جز این باقی نمی‌ماند که برای رسیدن به او، به درگاه پادشاهان و بزرگان بروی.

هوش مصنوعی: او به شدت غمگین شد و در نهایت، در میان شادی و خوشحال بودن، به طور عمیق گریه کرد.

هوش مصنوعی: بزرگان هر دو نفر را در جایگاه بالایی نشاندند و سخن‌گویان را از آن مکان دور کردند.

هوش مصنوعی: مردان بزرگ و با شکوه، مانند پادشاهان، در زمین فرود آمدند و زیر پایشان فرشی از پارچه‌های گرانبها و زیبا پهن کردند.

هوش مصنوعی: در آن زمان، حسی از هیجان و جنبش به وجود آمد که باعث شد تمام زمین پوشیده از گرد و غبار شود.

هوش مصنوعی: چادرها و باربندها به سرعت از هر سو به حرکت درآمدند و یکی از خدمتکاران به سرعت به سمت آن‌ها رفت.

هوش مصنوعی: از زمان‌های دور، زمانی که از مردم روم جدا شدند، حالا راهی خالی از انسان‌ها شده است.

هوش مصنوعی: هزاران چتر طلایی از یک طرف نمایان می‌شد و باعث افسردگی و ناراحتی می‌گشت.

هوش مصنوعی: یک دختر زیبا در اتاقی نشسته بود که زیر آن، دو اسب با وقار و شکیل قرار داشتند.

هوش مصنوعی: بالاخره سواران پرابهت با زین‌های طلایی به راه افتاده‌اند، و هزاران نفر از آن‌ها در حال حرکت هستند.

هوش مصنوعی: در دنیای پر از زیبایی و شگفتی، به جستجوی گلی با ویژگی‌های خاص و منحصر به فرد برو. این گل در زیر چادری پنهان شده است که به آن جلوه‌ای خاص می‌بخشد.

هوش مصنوعی: هر یک از آن‌ها ویژگی خاصی دارد و در این جا به زیبایی و ارزش افزوده‌ای مثل طوق زرین آراسته شده است.

هوش مصنوعی: زمین پر از طلا و جواهر بود و در میان آن، جهانی پر از انسان‌ها وجود داشت، هم مرد و هم زن.

هوش مصنوعی: برای هر صد گام، یک طاق بستند و به طاق آسمان وصل شدند.

هوش مصنوعی: سمی که از یک سو به جان مهتران می‌رسد، از سوی دیگر صدایی بلند به آسمان می‌فرستد.

هوش مصنوعی: دختران زیبا در حال نشستن هستند و در هر سو به سمت گل‌های رنگارنگ روی می‌آورند و از زیبایی آن‌ها لذت می‌برند.

هوش مصنوعی: از نوازنده، نغمه‌های شیرینی به گوش می‌رسد و از گل، صدای خوش بلبل به گوش می‌آید.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی صدای چنگ (ساز موسیقی) و تأثیر آن بر روح و احساسات فرد می‌پردازد. هنگامی که پیاله‌ای پر از شراب در دست است، صدای چنگ به قدری دلنشین و پرشور است که از دور هم احساس می‌شود و انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در واقع، صدا و موسیقی می‌تواند آنچنان قوی و تأثیرگذار باشد که فاصله‌ها را نیز از بین ببرد و به دل‌ها نفوذ کند.

هوش مصنوعی: از پشت پرده، چنگی می‌نواخت و آواز زیبایی را سر می‌داد، ولی صدای نی مانند شکری بود که به او پاسخ می‌داد.

هوش مصنوعی: دیروز هنگام خواب، اندیشه و عقل به سرم آمد و مانند کاسه‌ای که در حال سر رفتن است، به شدت در حال جوشیدن بود.

هوش مصنوعی: اگر از یک دست دو رویه بیرون بیاید، مانند این است که به شش یا چهار به انبوهی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی بدن خالی از روح شد، هزاران جسم را به زندگی می‌آورد.

هوش مصنوعی: از صدای دلتنگی و شادی، همه جا همچون دریایی در تلاطم و هیجان است.

هوش مصنوعی: آسمان کهن بر روی زمین به علت شادی، لبخند نمی‌زد و همه چیز را با خوشحالی پر نمی‌کرد.