هوش مصنوعی: سخنگوی دانا و باهوش چنین گفت که من هرگز کسی را در سخنوری بهتر از او ندیده‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که شب به روز تبدیل شود و این پرنده که از شب برخاسته، پروین را همچون دانهٔ ارزن برداشت کند.

هوش مصنوعی: آسمان مانند عبایی سبز بر روی زمین سخت و محکم پوشیده شده است.

هوش مصنوعی: شاه خوزستان بر روی تخت خود نشسته بود که ناگهان پیام‌آور شاه از سپاهان وارد شد.

هوش مصنوعی: خبر آمد که شاه سپاهان، مانند شکر، به دنبال گل را دارد.

هوش مصنوعی: شمعی در این دنیا ساخته می‌شود که نورش مانند شکر از خوزستان جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: ما به دنبال راهی برای دستیابی به آب حیات هستیم و در این مسیر، از آب گلاب اصفهان بهره می‌بردیم.

هوش مصنوعی: به مردمی که سپاهان را به سمت بهروزی می‌فرستی، لطف و شادی مانند گل شکر خوزی می‌دهی.

هوش مصنوعی: تمام شهر سپاهان به زیبایی و شکوه جلوه می‌کند، اما وقتی به دوری از گل فکر می‌کنم، حس می‌کنم زمان جدایی فرارسیده است.

هوش مصنوعی: از سرور و خوشحالی، صدای خوشی مانند صدای نوشابه‌ای که از قدیم باقی مانده است، به خاطر عقل و درک انسانی به گوش می‌رسد. مانند اینکه باد از مسیری که رفته است، به ما می‌رسد.

هوش مصنوعی: هماهنگ شوندگان در حال درد و دل کرده‌اند و به خاطر ناله‌های عاشقان، حال و هوای اکثر افراد گرفته و سرد شده است.

هوش مصنوعی: در آغاز صبح، نور خورشید بر روی شبنم‌هایی که بر زمین نشسته‌اند، می‌تابد.

هوش مصنوعی: عطارد (سیاره‌ی عطارد) برای تو نامه‌ای نوشته و به نظر می‌آید که شروع به جشن و شادی کرده است.

هوش مصنوعی: از زیبایی و نشاط گل‌های رنگارنگ چشمه، گویی آهو با شراب سرمستی در حال جلوه‌گری است.

هوش مصنوعی: امروز به جز گل، چیزی از شادی باقی نمانده است، چرا که گل باید در نوروز شکوفا شود.

هوش مصنوعی: وقتی این معنا به گلاب تبدیل شد، پیامی رسید که پادشاه برای آن پرنده دام گذاشته است.

هوش مصنوعی: شکر از خوزستان به دور است و به جای اندوه و ماتم، جشن و شادی ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: همه چیز برای برگزاری عروسی آماده است و همه چیز به خوبی پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: از این غم، آتشی در دل گل افروخته شد و دنیا صد خار را در رگ‌های گل جا داده است.

هوش مصنوعی: جهان همچون دریایی پر از آتش است که آسمان در یک لحظه آن را به نیکی و خوشی تغییر داد.

هوش مصنوعی: به دور بگرد و به طرز شگفتی، آه و اندوه از دل پرآتش من خارج شد. در این لحظه، گل احساساتم از درون تهی شد.

هوش مصنوعی: مشکِ کنده نشسته است و ماهی که دلش گرفته، برخاسته و گره‌ای را که بسته بود، باز کرده است.

هوش مصنوعی: شکر را به زیر طوق و حلقهٔ میم (که به معنای خماری است) آورده‌اند و برگ گلی از فندق را به نشان دادن زیبایی و خوشبوئی این وضعیت می‌سازند.

هوش مصنوعی: دل من پر از آتش و حسادت به زیبایی توست و با این حال، چشمانم پر از اشک و اندوه است.

هوش مصنوعی: دختر زیبایی به سوی من آمد که با من برای برقراری دوستی یا رابطه‌ای شروع کند.

هوش مصنوعی: وقتی گل را دید که زیر خون باقی مانده، دلش از غم و درد مانند خون به جوش آمد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و ظرافت پوشش زنانه اشاره می‌کند که همچون گلی شاداب و جوان است. او همچنین به زیبایی‌های طبیعی مانند نرگس و لاله اشاره می‌کند که به نوعی نماد عشق و زیبایی هستند و در کنار هم جلوه‌ای زیبا و دل‌انگیز را به وجود می‌آورند.

هوش مصنوعی: نشسته در خون، در حالی که بی‌تابی می‌کند و از میان زاری‌ها بلند شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که از جشن عروسی چیزی می‌شنود، در دلش غمی از ماتم و ناراحتی حس می‌کند.

هوش مصنوعی: سخن مانند جاده‌ای است که به گوش می‌رسد، اما درک و فهم آن به دقت و توجه بیشتری نیاز دارد.

هوش مصنوعی: نه در دل فکر و نه در عقل تدبیر وجود ندارد، بلکه تنها با چهار تکبیر می‌توان به معنای حقیقی آن دو عالم دست یافت.

هوش مصنوعی: آب و هوای گرم و داغ باعث شده است که عشق و زیبایی چهره‌ات را از یاد ببرم.

هوش مصنوعی: وقتی آن معشوق آینده را به گونه‌ای دید که غمش در دلش پنهان شده بود، در آن لحظه یک نفس عمیق کشید.

هوش مصنوعی: نزدیک غروبخورشید را به استراحت پرداخت و لحظه‌ای آرام گرفت تا آن تاج که بر سر دارد، به درستی و با آرامش بر تخت خود بنشیند.

هوش مصنوعی: عشوه‌گری زیبا، با تلخی پاسخ داد و از طرف پادشاه پیامی شیرین را به ماه رساند.

هوش مصنوعی: من خودم را مانند شکر زیر گل، در حالتی زیبا و دل‌پذیر مشاهده می‌کنم، که هشت بهشت را به صورت واقعی و ملموس درک می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو در آینده‌ای دور در بندی قرار گرفته‌ای، همان‌طور که مرواریدها در زنجیری گرفتارند.

هوش مصنوعی: نباید انتظار داشت که کسی به خاطر گل، از زندگی و واقعیت‌های این دنیا دور شود و از وظایف و چالش‌هایش غافل بماند.

هوش مصنوعی: تو مانند خورشیدی و برای وجودت باید ماهی باشد، مانند این که برای یک ملکه، باید پادشاهی باشد.

هوش مصنوعی: هر کسی در زندگی به دنبال جفت و همراهی است، زیرا زندگی بدون همراهی مانند بی‌نهایت و کمال در نظر خداوند است.

هوش مصنوعی: اگر تو مثل دیگران شریک پیدا کنی و به خوشی رفتار کنی، به همان اندازه همواره در کنارش می‌مانی.

هوش مصنوعی: برای ارتباط برقرار کردن با دیگری، باید زندگی را در کنار هم ساخت؛ زیرا نمی‌توان دو نفر را به راحتی از هم جدا کرد.

هوش مصنوعی: وقتی انسان در کنار یکدیگر قرار می‌گیرد، باید با خوشحالی و نشاط همراه باشد. مگر اینکه بخواهد جفتی مناسب و هم‌فکری پیدا کند.

هوش مصنوعی: چشم تو مانند ابرو است که همچون قوسی زیبا شکل گرفته. پس از آخرین دیدار، تو همچنان به دنبال همانی که به چشمانت زیبایی می‌بخشد، می‌گردی.

هوش مصنوعی: من مانند شمعی هستم که در حال سوختن است، ای ماه! چه بگویم؟ فقط درخواست می‌کنم که پروانه‌ای داشته باشم تا بتوانم با او سخن بگویم.

هوش مصنوعی: گل به شمع می‌گوید که شمعی مانند من، پروانه‌ای دیوانه را خواهد خواست.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم از خیر و خوبی خودم چشم‌پوشی کنم، هرچند که حاضر نیستم برای کسی یا چیزی فدای شوم.

هوش مصنوعی: می‌دانم که بدون حمایت یک پادشاه، نمی‌توان گلابی را در سپاهان به گل تبدیل کرد.

هوش مصنوعی: من نه در پایکوبی مجلس عروسی شرکت می‌کنم، نه بر چهره پادشاه دست می‌زنم و نه به دنبال مقام و سلطنت هستم.

هوش مصنوعی: من نه با او در میدان دوستی کشم مبارزه، و نه با او سوار بر اسب در مسابقه می‌دوم.

هوش مصنوعی: من به آرامی و با دقت قدم برمی‌دارم، همان‌طور که دلفریبان در روزی خاص و خوشایند بر زمین نرم حرکت می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر او به قدرت و بزرگی مانند فیل معروف باشد، من هم در میان آن‌ها به نوعی دیگر قدرت و تسلط دارم.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، در این دیاری که غریب هستم، دچار مشکل و سختی شده‌ام و یا اینکه حال و روز من مانند حالتی است که بر روی این میدان (یا بساط) دو حالت متفاوت وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی آن زن پاسخی را از چهره زیبا دریافت کرد، دل سبک و شادابش مانند حال مستانی که مست و غرق در خوشی‌اند، به وجد آمد.

هوش مصنوعی: دل او پر از نفرت و دوری است و به دنبال کسی می‌گردد که از او فاصله بگیرد.

هوش مصنوعی: زن به نزد شاه آمد و گفت که آن ماه هرگز نخواهد بود که جفت آن شاه شود.

هوش مصنوعی: اگر بگویی که او با خوبی ارتباط برقرار می‌کند، در واقع به این معناست که او به درستی هماهنگ شده است و اینطور نیست که بخواهیم به هر نوع پرنده‌ای بسنده کنیم.

هوش مصنوعی: وقتی که سوسن صحبت کرد و به یکباره شکوفا شد، من نیز همانند سوسن از این وضعیت رهایی یافتم.

هوش مصنوعی: من نه به دنبال شریکی هستم و نه می‌خواهم که شریکی پیدا کنم، بلکه مانند شعله‌ای از آتش، به تنهایی و بدون همراهی زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر آتش به دلیل تنهایی خاموش شود، هر کسی که با او همراه شود، خواهد سوخت.

هوش مصنوعی: از آن روز که از آتش خشم و ناراحتی رها شدم، دیگر نه به کسی آسیب می‌زنم و نه خود را در آب سرد غم و اندوه غرق می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر من به خاک تبدیل شوم و در نهایت به گرد و غبار بروم، پدرم این سرنوشت را در نهایت نمی‌پذیرد و در آخرین لحظات دردم را تحمل نمی‌کند.

هوش مصنوعی: پادشاه خوزستان به قدری تحت تأثیر آن پاسخ قرار گرفت که انگار تمام وجودش دگرگون شده و ناپدید شده است.

هوش مصنوعی: او برای انجام کاری به چمن آن‌سوی دنیا، فیلسوف و مشاور را دعوت می‌کند.

هوش مصنوعی: او به من گفت: در این تنگنا چه چیزی را جستجو می‌کنم؟ آیا خون من از راهی دیگر تامین می‌شود؟

هوش مصنوعی: دل به شدت به معشوق خود وابسته است، به طوری که این وابستگی مانند وابستگی نگین به نگین‌گاهش است.

هوش مصنوعی: حکیم به او گفت که نظر تو بهتر است چرا که شاه بالاتر از من است و من در جایگاه پایین‌تری قرار دارم.

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که زحمت بکشی و تلاش کنی، اگر کار تو نادرست باشد، نتیجه خوبی نخواهی گرفت.

هوش مصنوعی: به نام تو، کارهایم را بر روی تو بنا می‌کنم و تو را اساس و پایه‌ای برای موفقیتم قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: اگر دل را به اندیشه‌های غم انگیز مشغول کنی، دیگر نمی‌توانی خوشحال باشی. بنابراین، باید سعی کنی که به این افکار اجازه ندهی در دل‌ات جا بگیرند.

هوش مصنوعی: زمانی که می‌خواهی شاخساری را بکاری، اگر به آن پیچ دهی، ممکن است نتوانی آن را بپروری، اما هیچ چیزی نمی‌تواند مانع از رشد آن شود.

هوش مصنوعی: وقتی گل از همراهی‌اش ناراضی باشد، مانند پسته که باید دندان‌ها را روی لب نگه دارد، باید سکوت کند و از گفت‌وگو پرهیز کند.

هوش مصنوعی: خوشی آنقدر زیاد است که می‌توان گفت باید تمام جهان برای خود انسان باشد.

هوش مصنوعی: سرنوشت و مقدر ما را تغییر داده و نقشه‌های ما به هم ریخته است؛ اما در عوض، کارها به موقع و درست انجام شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم تمام رشته‌های کار را بررسی کنم و راه حلی پیدا کنم، باز هم نمی‌توانم سرنوشتم را تغییر دهم.

هوش مصنوعی: باید نامه‌ای شروع کرد و از این فکر دل را پر کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان از دلش سخن بگوید، مانند شیرینی در کلامش جلوه‌گر خواهد بود و سپس این سخن را به فردی که مسئول ارسال پیام است، می‌سپارد.

هوش مصنوعی: شاه با آن نظر بلند و والا، سخنانش را به خوبی در عمل پیاده کرد و بر اساس آنچه گفته بود، اقدام نمود.

هوش مصنوعی: یک نویسنده‌ای آمد و نامه‌ای نوشت و در ابتدای نامه نام خدا را ذکر کرد.

هوش مصنوعی: پس از آنکه گل صحبت کرد و نکاتی را مطرح کرد، مشخص شد که این مشکل قابل حل نیست و نمی‌توان این گره را باز کرد.

هوش مصنوعی: اگر با گل درباره این موضوع صحبت کنم، ممکن است او خود را در گیسوانش بپیچد.

هوش مصنوعی: اگر در چنین کاری شرکت نداشته باشی، لازم است که از چنین کمک و یاری خودداری کنی.

هوش مصنوعی: اگر تو گل نباشی، غم و اندوهی بر دل سپاهان نخواهد نشست؛ زیرا از یک گل کم نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی پدر شوئی، باید راضی باشی و دلخوش باشی به این که اگر کسی دخترت را خواست، به او اجازه بدهی.

هوش مصنوعی: وقتی نامه نوشتند و آن را تنظیم کردند، با عطر مشک و عنبر، بر روی آن مایه خاصی گذاشتند.

هوش مصنوعی: او را به قاصد شاه سپردند و آن مرد قاصد قدم در مسیر گذاشت.

هوش مصنوعی: برشته رفت و چون پادشاه نیامد، از هر کاخی بزرگان را به مهمانی دعوت کرد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که به دلیل خشم شاه خوزستان، موضوعی را بیان می‌کند که چگونه شاه به خاطر آن موضوع، تصمیمی گرفته و واکنشی نشان داده است. به نوعی، او به عواقب رفتار و برخوردهای شاه اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: زبانم نشان می‌دهد که محبوبم را می‌بینم، زیرا وقتی دل او را دارم، محبوبی به سمت من می‌آید.

هوش مصنوعی: ما باید مانند شکر که همیشه با هم شیرین است، با هم دوستی کنیم و مانند پسته که در یک پوست قرار دارد، در کنار یکدیگر زندگی کنیم.

هوش مصنوعی: من با گلبرگ‌ها به او نگریستم و از این رو می‌خواهم مثل وکیلی به او رسیدگی کنم و برایش شیرینی فراهم کنم.

هوش مصنوعی: اکنون آن شخص سبک‌دل که از حرف‌هایش ناراحت شده، به خود آمده و می‌فهمد که چطور باید رفتار کند.

هوش مصنوعی: وفا کردن و پایبند بودن به کسی که احساساتش به سرعت تغییر می‌کند، امکان‌پذیر نیست، چون این نوع وفا مثل عطر و بوی خوشی است که در فصل‌های خشک و بی‌ثمر از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: بسیاری از نام وفا و صداقت را شنیده‌ام، اما هرگز واقعا آن را ندیده‌ام تا اینکه با چشم خودم دیدم.

هوش مصنوعی: خبر از وفاداری وجود دارد، اما به وضوح به چشم نمی‌خورد. وفادارانی وجود دارند، اما قسم می‌خورم که چنین جهانی نیست.

هوش مصنوعی: من امروز مانند شمعی در کنار پادشاهان قرار دارم و از من سپاهیان در سایه‌ی نور می‌درخشند.

هوش مصنوعی: اگر دنیا با تمام قدرتش بخواهد به من آسیب برساند، من به‌گونه‌ای عمل می‌کنم که دشمنانم را نابینا و درمانده سازم و این دنیا را برای آنها بی‌ارزش و پست می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر کسی در این خاکستری که به نظر می‌آید نطع (فرش) را ببیند، بدون شک نطع و خاکستر را مشاهده خواهد کرد.

هوش مصنوعی: این بیت بیان می‌کند که در نگاه من، هفت دریا تنها به اندازه یک کف دریاچه است و همچنین هفت دوزخ فقط به اندازه یک زبانه آتش می‌باشد. به عبارت دیگر، همه چیز در چشم من به مقدار خیلی کمی کاهش یافته است و اهمیت چندانی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر دنیا به حیات خود ادامه دهد، من نیز از آنچه که نمی‌توانم به درستی درک کنم، جدا می‌شوم.

هوش مصنوعی: زجر و سختی که از ضربه‌های من به دیگران وارد می‌شود، به وضوح نمایان است؛ چرا که من همچون دریای پر از جواهر و زیوری ارزشمند هستم.

هوش مصنوعی: اگر از من باردار شود، اینگونه فکر می‌کند و راهی به سمت نیستی برمی‌گزیند.

هوش مصنوعی: ماه نو با اینکه خیلی قدیمی است، همچنان برای من با ارزش و عزیز است. اما در مقایسه با آن، کیسه‌ی نو چیز دیگری است.

هوش مصنوعی: آیا متوجه نیستی که در تلاش برای به دست آوردن نور، از جایی به جای دیگر می‌روی و مانند یک انعکاس حرکت می‌کنی؟

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند مانند شاه خوزستان باشد که امروز از من، شاهی که دل را شاد می‌کند، بگذرد؟

هوش مصنوعی: دولت و خوشبختی را نمی‌خواهد و از جنگ و درگیری گریزان است، زیرا به شکوه و مقام سلطنت و نام نیک اهمیت می‌دهد.

هوش مصنوعی: چرا باید دل خود را به درد آورم؟ در این لحظه، او را به گونه‌ای دیگر معرفی می‌کنم.

هوش مصنوعی: سخن را گفت و سپاه را به بیرون فرستاد، گرد و غبار را به آسمان فرستاد.

هوش مصنوعی: از هر سو، مانند آتش، لشکرهایی به آسمان هجوم آوردند و دور آسمان را احاطه کردند.

هوش مصنوعی: صدای نی طلایی از اردوگاه بلند شد و به گوش سپیده دم رسید.

هوش مصنوعی: در هر لحظه، صد نوا و صدا در فضای می‌پیچد و علم و دانش به اندازه هر گام و حرکت، بر زمین کوبیده می‌شود.

هوش مصنوعی: ز زیر لبه‌ی تیغ، نوری می‌درخشد مانند اینکه سیاره‌ای از زیر ابرها نور افشانی می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر تجمع فراوان نیروها، مانند دریا کوهی از آهن در حال نوسان و جنبش شده است.

هوش مصنوعی: زمین به‌خاطر نعل‌های اسب‌ها خاک را به هوا می‌انداخت و همچون خاکی که در زیان می‌ریزد، خاک پراکنده می‌شد.

هوش مصنوعی: وقتی شب به پایان می‌رسد، مانند اینکه چیزی در لا به لای اشک‌ها پیدا شود، آن وقت وضوحی مانند سر غربال نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: از زیر دایرهٔ این آسمان در حال چرخش، شب با دندان‌های زنگی خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: هزاران پرنده از قصر آبی رنگ بر بام پرواز کردند و به دام افتادند.

هوش مصنوعی: با صد چشم مانند نرگس، هر ستاره به تماشا ایستاده است در برابر لشکری از زیبایی.

هوش مصنوعی: وقتی شب از آسمان برچیده شد، ستاره‌ها مانند دمی که از گردن اسب آویزان شده، به زمین افتادند.

هوش مصنوعی: پرنده صبحگاهی با صدای خود خبر از آغاز روز می‌دهد و از صبح تا شام پیام اشتیاق و زندگی را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی مردم را از روز آگاه کردند، با امید به نیکی راهی را انتخاب کردند.

هوش مصنوعی: شاه و لشکر سپاهان را شکست دادند و به طور کامل به خوزستان رفتند.

هوش مصنوعی: زمانی که او از خبر شاه خوزستان آگاه شد، ارتشorganize کرد و به کارهایش پرداخت.

هوش مصنوعی: در میان یک وضع بحرانی و پرتنش، خزانه‌ای در دسترس قرار گرفت که روزی را تأمین می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر به نیروهایت امکانات و ثروتی ندهی، آن‌ها چطور می‌توانند به تو توجه کنند و از تو حمایت کنند؟

هوش مصنوعی: قارون با طلا و زر، سپاه را از خوزستان به بیرون آورده است.

هوش مصنوعی: تمام مردم روی زمین به میدان آمده‌اند و دو دسته از سربازان آماده نبرد شده‌اند.

هوش مصنوعی: گروهی با شمشیر تیز و بران، از روی خشم به دشمنان خود حمله می‌کنند و همچون شیرانی غران و خشمگین می‌جنگند.

هوش مصنوعی: گروهی با تجهیزات جنگی و زره‌پوش، کاملاً در آتش و خطر قرار دارند.

هوش مصنوعی: گروهی با نیزه‌هایشان آماده‌اند و در صف، جهانی را مانند نیستان تشکیل داده‌اند.

هوش مصنوعی: گروهی بدون ترس و پر از کینه، به سمت دشمنان تیرپرانی می‌کنند و حسی عمیق و جنگجویانه دارند.

هوش مصنوعی: گروهی از مردم با تیز کردن وسایل خود، در حال آماده‌سازی برای ایجاد حرکتی هیجان‌انگیز و شورآفرین هستند.

هوش مصنوعی: یک طرف میدان، شیران جنگی آماده شده‌اند، کمان و تیرهایی در دست دارند.

هوش مصنوعی: گروهی از مردان قوی و با قدرت، با دستانی باز و آماده، در حال مقابله با چالش‌ها و مشکلات هستند. آنها به خوبی در وسط میدان حضور دارند و هیچ چیزی نمی‌تواند مانع عزم و اراده‌شان شود.

هوش مصنوعی: دو رویه هندوان، مانند آب نیل، به شدت در حال جوشیدن هستند و زن آینه‌دار از کوه فیل برخاسته است.

هوش مصنوعی: صدای غرش و زوزه‌ای به گوش می‌رسد که به اندازه‌ای قوی است که انگار زمین و آسمان به هم برخورد کرده‌اند.

هوش مصنوعی: صدای او چنان در جهان پیچید که گویی همه‌ی عالم‌ها به هم گره خوردند و به هم ریختند.

هوش مصنوعی: از غرب تا شرق، تمامی مردان را به خود مشغول کرده و از کنار آب تا آسمان، همه جا را در بر گرفته است.

هوش مصنوعی: وقتی که ابرها گرد هم می‌آیند و طوفانی ایجاد می‌شود، صدای رعد مانند صدای طبل به گوش می‌رسد و آسمان صاف و روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: از تیغی که بر سر دشمن فرود می‌آمد، نوری می‌درخشید و نیزه‌ای که بر زره‌ی اسب فرود می‌آمد، راه را مسدود می‌کرد.

هوش مصنوعی: از آن ابرها و رعد و برق و باران خونین که از غرب تا شرق گسترده شده‌اند.

هوش مصنوعی: تمام زمین را رنگ سرخ خون در بر گرفته و هر طرف، رودخانه‌ای عمیق از آن خون جاری است.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر خون مردان به تپش درآمد و مثل سپر، سخت و محکم شد و لباس‌های زرهی تبدیل به کفن شد.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که در چندین زمینه یا جبهه، تعداد زیادی کشته شده‌اند، به طوری که راه جنگ و ادامه نبرد برای نیروهای لشکر مسدود شده است.

هوش مصنوعی: بدن مانند اسب به زمین افتاده و سر از بدن جدا شده است. آسمان صحرا به دریایی از خون تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: به دلیل ظلم و نادرستی‌ای که در دوران گذشته وجود داشته، سرنوشت و چرخ روزگار به طور ناگهانی دچار تحول و تغییر شد.

هوش مصنوعی: مانند پرنده‌ای که به خاطر ترس از عقاب، به سوی شهر خود فرار می‌کند.

هوش مصنوعی: در طول شب، او به مدت طولانی به فکر و تدبیر جنگ روز می‌پرداخت، مانند شمعی که در حال سوختن و لرزیدن است.

هوش مصنوعی: در آن شب، گل به دایه نزدیک شد مانند خورشیدی که به سایه‌اش نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: در سوز و اشتياق عشق، پرتو زیبایی‌های دختران آسمانی از ستاره پروین در چشمانم پخش شده است.

هوش مصنوعی: مژه همچون سوزنی در خون آغشته شده است، به گونه‌ای که نمی‌توان این تب را مهار کرد.

هوش مصنوعی: دل من دیگر نتوانسته است کنترلش را در دست بگیرد و این دوختن را با سوزن محال کرده است.

هوش مصنوعی: اگر شاه شهر خوزستان به قدرتی دست یابد، عاشق از این ناامیدی و ناکامی خواهد مرد.

هوش مصنوعی: در سرزمین هرمز، ما به عشق دل می‌افروزیم و چنین چهره‌ای در روزگار دیگر پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: زن دایه به او می‌گوید: تو نباید خودت را به خطر بیندازی، زیرا شب زمان زایمان است و روزی روشن در پیش داریم.

هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است ترس وجود داشته باشد، اما امیدوار باش و دل نگرانی نداشته باش و نسبت به محبت آن خورشید، اطمینان داشته باش.

هوش مصنوعی: اگر طاووس زیبایی دارد، همچنان که ماری به دنبال اوست؛ یا اگر خرما می‌بار آورد، خاری نیز در پی آن است.

هوش مصنوعی: هرگاه که پول نقد داری، برای انجام کارها و معاملات خود اقدام کن و به دنبال قرض و بدهی نرو، زیرا در این صورت به مشکلات بیشتری دچار خواهی شد. با دارایی خود پیش برو و از منابع موجود بهره ببر.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد به خاطر هوس و خواسته‌های خود، به طمع و دزدی از مال دیگران می‌افتند و در نتیجه، خود را در مشکلات و بحران‌ها گرفتار می‌کنند.

هوش مصنوعی: از تو، شاه سپاهان در جنگ، مانند شکر در تنگ هرمز باقی مانده است.

هوش مصنوعی: یک نفر به خاطر تو در سختی و زحمت است، در حالی که نفر دیگری بر روی ثروتی نشسته و خوشحال است.

هوش مصنوعی: در عشق تو، کسی با شمشیری به کسی دیگر حمله می‌کند و دیگری را با کارهایی که از تو الهام گرفته روانه می‌کند.

هوش مصنوعی: حالا وقت آن است که دوباره در شادی‌ات بگنجی، زیرا فاصله‌ای طولانی بین تو و اندوه وجود دارد.

هوش مصنوعی: امروز را غنیمت بشمار و از آن لذت ببر، چرا که بیهوده به گذشته و آینده فکر نکنی.

هوش مصنوعی: غیر از امروز، هیچ دارایی مشخصی نداریم؛ زیرا دیروز سپری شده و از فردا هیچ اطلاعاتی نداریم.

هوش مصنوعی: از صحبت دایه، گل به شادابی رسید و مانند سروی در آزادی و رهایی جلوه گر شد.

هوش مصنوعی: در روز دوم، این کاسهٔ طلایی از ظرف سیمین پر از مایع درخشان گوهر شب تاب ریخت.

هوش مصنوعی: سپاهیان زنگ شکست خورده و زمین به رنگ سندروس درآمده است.

هوش مصنوعی: از دشت صدای بلندی به گوش رسید، مانند نغمه‌ای از شبدیزان که به سمت آسمان می‌پیچید.

هوش مصنوعی: دو طائر به صدا درآمدند، صدای نای را از دور شنیدند و نغمه‌ای زیبا در فضا پیچید.

هوش مصنوعی: به خاطر تعداد زیادی از مردم که در آن لحظه روی زمین بودند، گویی زمین خود را برای وقوع قیامت آماده کرده بود.

هوش مصنوعی: از هر طرف، بال و دل به درستی قرار گرفتند و از سینه، مانند بالی که پرواز می‌کند، دل به حرکت درآمد.

هوش مصنوعی: سپاهی مانند قطره‌های باران از ابر در کنار هم ایستاده‌اند و هر یک از آن‌ها با هزاران شمشیر آماده نبرد است.

هوش مصنوعی: چنان تیر زره و سم در هم آمیخته که روشنایی مسیر را بر روی زمین محو کرده است.

هوش مصنوعی: اگر نقره مانند باران بر زمین بریزد، بر نیزه‌های سربازان نیز باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: به خاطر چابکی و سرعتی که داری، مانند مایعی زنده و روان بر نوک نیزه‌ها قرار می‌گیری.

هوش مصنوعی: سربازان و فرماندهان خود را به چالش کشیدند و صدای مرگ را در جهان به گوش رساندند.

هوش مصنوعی: مثل برگی که از درخت گندنا جدا شده، تیغی از بدنش برداشته می‌شود، همان‌طور که گندناسر در حال نوشیدن است.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت جنگ و ریزش خون، ماه چهره‌اش از رنگ خون شفق‌گون شده است.

هوش مصنوعی: زمین با خون و ویژگی‌های انسانی آغشته شده است و دیگر راهی برای به آسمان نمانده است.

هوش مصنوعی: در آن روز، زمین از نافرمانی و شورش مردم به تنگ آمده بود و به آسمان شکایت می‌کرد.

هوش مصنوعی: در نهایت، دلی که مانند شعله شمع می‌سوزد و شکسته شده است، خواست که به دیدن شاه خوزان بیاید.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به کسی که از نعمت و امکانات بی‌بهره است کمک کند، چون کسی که خود در سختی به سر می‌برد، نمی‌تواند حاکم و رهبری موثر باشد.

هوش مصنوعی: هرمز در کناری ایستاده بود و در بسته‌ای در برابر او قرار داشت که او را از ورود به راهی خاص بازمی‌داشت.

هوش مصنوعی: زنجیر کمندش بر پاهای فتراک محکم شده و سمندش مانند ماه نو در کنار زمین قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: کسی که خود را مانند آینه صاف و روشن کند، می‌تواند به سهولت از ویژگی‌های برجسته و قوای درونی‌اش بهره‌برداری کند. او همانند یک زره نیرویی قدرتمند عمل خواهد کرد.

هوش مصنوعی: با شمشیری آتشین که از آهن ساخته شده، مانند کوهی از نقره در دل آهن باقی مانده است.

هوش مصنوعی: رزمنده‌ای را از جلوی صف خارج کرد، به مانند امواج دریا که از حس انتقام خروش برمی‌آورند.

هوش مصنوعی: به رنگ و طراوتی درآمده مانند درختی که آماده‌ی نبرد است و لحظه‌ای به فعالیت و جنب و جوش پرداخته است.

هوش مصنوعی: کسی که با تیغ او به پیروزی می‌رسید، حسودان از غم و حسرت به حالت ناتوانی و زخم کفش به انگشتان خود می‌رسیدند.

هوش مصنوعی: چنان فریادی از عمق جانش بلند شد که همه چیز از کوه تا کاه به لرزه درآمد.

هوش مصنوعی: از صدای او، سپاه در جستجوی او به حرکت درآمد، و کسی که دل بزرگی داشت، نمی‌دانست که از کجا شروع کند.

هوش مصنوعی: یک جوان بنام بهزاد از سپاهان وجود داشت که در میان پادشاهان، پهلوانی برجسته و مشهور بود.

هوش مصنوعی: به سمت هرمز رفت و با تیغی در دست، با شجاعت و نعره‌ای بلند مانند شیر مست به میدان آمد.

هوش مصنوعی: من رئیس و پیشوای میدان جنگ هستم، اما هیچ انسانی در چشمم نمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر یک مرد را در چشم‌های خود ببینم، مانند این است که وجود او در آینه جسم من منعکس شده است.

هوش مصنوعی: این دنیا هیچ‌کس را جز من نیست که به اندازه من قدرت و اراده داشته باشد، و اگر هم کسی باشد، به اندازه من اهمیت و ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: او این حرف را گفت و کمندش را رها کرد و بر روی اسبش را به سوی شاه پرتاب کرد.

هوش مصنوعی: هرمزد وارد شد و دستانش را باز کرد و همزمان باعث شد که از تنور، چیزی به وزنه بیفزاید.

هوش مصنوعی: به بهزاد ضربه‌ای زدند و او را به جهنم فرستادند.

هوش مصنوعی: وقتی زخم دل بهزاد به وجود آمد، زیبایی تو از آسمان به فریاد درآمد.

هوش مصنوعی: اهالی خوزستان به گونه‌ای دچار تغییر و تحول شدند که مانند رعد و برقی که از زمین به آسمان می‌پرد، ناگهان در موقعیتی جدید قرار گرفتند.

هوش مصنوعی: مردی در مسیر درختی کاشت و وقتی پخته و بزرگ شد، بیش از پنجاه میوه داد.

هوش مصنوعی: شفق مانند باران تیغ‌هایش را می‌ریخت و داغی همچون برق سوزان، بر مجروحان و شمشیرزنان می‌نمود.

هوش مصنوعی: به خاطر این که دشمنش بسیار آهنگ جنگ و خونریزی کرده، او لباس جنگ را بر تن کرده و آماده نبرد شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی تصویر فردی را توصیف می‌کند که در حالتی خاص و معنادار قرار دارد. او تمام وجودش به زمین افتاده و در عین حال، به دیگران و وضعیت آنها توجه دارد. این پیام به نوعی به معنای درد و رنج مشترک انسان‌ها و پیوند میان آنها اشاره دارد، به طوری که در حالی که خود در رنج است، به اطراف خود نیز توجه می‌کند و درک می‌کند که دیگران نیز به نوعی درگیر مشکلات و سختی‌ها هستند. این تصویر به ما یادآوری می‌کند که در سختی‌ها و چالش‌ها، همدلی و همراهی با دیگران اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که هرمز، دشت خوزستان را پر از خون کرد، پرچم شاه سپاهان را به زمین انداخت.

هوش مصنوعی: شکست به سراغ او آمد و او را شکست داد. آن warriors با افتخار غنیمت را به دست آوردند.

هوش مصنوعی: آن قوم هرگز آنچه را که به آن نیاز داشتند، به راحتی نیافتند، و دیگر بار نیز موفق نشدند.

هوش مصنوعی: شه (پادشاه) به هرمز (یک شخصیت دیگر) گفت که از هر طرف راه را برای او باز می‌کنند و هدیه‌هایی را به او تقدیم می‌کنند.

هوش مصنوعی: هرمزد با شادی و سرور از در وارد شد و به ستایش فراوانی از شاه زمانه پرداخت.

هوش مصنوعی: فرماندهی آن ارتش را به او سپرد و خود نیز فرماندهی را به او داد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ما هرگز ندانستیم که دستانی که در برابر هرمز قرار دارد، متعلق به رستم است.

هوش مصنوعی: تو پشتوانه و حمایت‌کننده‌ی فرماندهان دین هستی، تو مردی که در سراسر زمین شناخته شده‌ای.

هوش مصنوعی: پیروزی نزدیک است، و چشم بد از حسودان دور خواهد بود؛ آن‌ها همچنان در غم و اندوه تو باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر این دلیری و سرکشی نبود، هیچگاه بر پای نایستادی و تاج بر سر نداشتی.

هوش مصنوعی: کدام دریا یا معدن گوهری به این ارزش دارد و کدام باغبان چنین فرزندی را دارد؟

هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند چهرهٔ جمشید زیباست و همچون نور خورشید، جلال و شکوه خاصی داری.

هوش مصنوعی: از این علم و قدرت و نیرو، می‌توان به اندازه‌ی صد فیل، بر تو مسلط شد و تو را مانند موری بر زمین به راحتی پرتاب کرد.

هوش مصنوعی: خدا می‌داند که چطور این کار انجام می‌شود، زیرا این کار از دست ما خارج است و نمی‌توانیم آن را حساب کنیم.

هوش مصنوعی: به محض اینکه پادشاه از محدوده خود خارج شد و به کسی توجه کرد، او را بر روی اسب سوار کرد و برایش آماده‌اش کرد.

هوش مصنوعی: آنها به او منظره‌ای زیبا بخشیدند و هر کدام به نوعی برایش آراستگی و زیبایی آفریدند.

هوش مصنوعی: درخت موفقیت او به ثمر نشست و در نهایت سلطنتش به ثمر رسید.

هوش مصنوعی: دنیا و فعالیت‌های آن تحت تأثیر کار و تلاش او بود و مردم از طریق صحبت‌های او، افکار و احساسات خود را بیان می‌کردند.

هوش مصنوعی: گل به خاطر شادی او در ناز و محبت مانده و لب‌هایش از خنده، همچنان سرخ و زیبا باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: او مانند لعل و مرجان از دریای عشق خود جهانی را می‌سازد و با لب‌هایش به زندگی و جان انسان‌ها رنگ و رونق می‌بخشد.

هوش مصنوعی: پس از مدتی که زمان به گردش درآمد، جانباز شروع به بازی جدیدی کرد.

هوش مصنوعی: دنیا مانند یک نمایشنامه است و تو مانند کودکی هستی که به فکر بلندی‌ها و پستی‌ها دلخوش کرده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی تو به کعبه نزدیک شوی و در حالت عبادت و تماشا فرو بروی، خود را در کارهای معنوی و روحانی غوطه‌ور می‌یابی.

هوش مصنوعی: ای کودک، دور شو و دوری کن، چون اگر نزدیک شوی، همیشه در فریب و خودفریبی خواهی ماند.