هوش مصنوعی: خون نه از حیوانات و گیاهان به وجود آمده، بلکه گیاهان از فیض و برکت نور وجود پیدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: نه زندگی و روح انسان تنها از یک قطره خون نشأت می‌گیرد، ولی این موضوع قابل بیان و توضیح نیست.

هوش مصنوعی: از نعمت نور، گیاهی از حیوان می‌روید و پس از آن، زندگی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: من همانند گیاه هستم و وجود حیوان، حقیقت جسم انسان را نمایان می‌کند.

هوش مصنوعی: دانشمندان و حکیمان در کتاب‌ها سخنان بسیاری را نوشته‌اند و آنها را با تفاسیر فراوان توضیح داده‌اند.

هوش مصنوعی: در اینجا سخنان زیادی درباره‌ی رازها گفته شده و اهمیت آنها مورد تأکید قرار گرفته است. این مکان، محلی است که حقایق ارزشمندی در زمینه‌ی اسرار گرد آمده‌اند.

هوش مصنوعی: اما ناصر باید راز خود را افشا کند، زیرا ناگزیر باید از آن ساختار دست بردارد.

هوش مصنوعی: چرا حکیم با چشم بصیرت می‌گوید که در اینجا حقیقت و راز روشنی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: کمال حکمت او به یقین روشن شد و به همین دلیل از چشم مردم زمین پنهان ماند.

هوش مصنوعی: او به قدری از چشم مردم پنهان شد که دیگر نه تنها چهره‌اش بلکه معنی وجودش نیز برای آن‌ها نامشخص باقی ماند.

هوش مصنوعی: هرچند حکم او بر همه آشکار بود، اما او توانست اسرار را از پیش بداند.

هوش مصنوعی: زمانی که تنهایی و دوری از دنیا بر او مستولی شد، در عین حال به شناخت عمیق‌تری از خود و نزدیکی به حقیقت دست یافت.

هوش مصنوعی: در نهایت، حکمتش را این‌گونه اضافه کرد که خداوند را بدون دلیل و علت می‌توان مشاهده کرد، زیرا او از هر چیز و هر گونه محدودیتی فراتر است.

هوش مصنوعی: آنگاه که فرد حقیقت را درک کرد و به خدا نزدیک شد، از همه مخلوقات و ارتباطات دنیوی فاصله گرفت و به سوی خداوند روی آورد.

هوش مصنوعی: خدا دوباره مشاهده شد و حقیقت او نمایان گردید، به گونه‌ای که این درک نشان‌دهنده‌ی یقین به وجود او بود.

هوش مصنوعی: در اینجا، شخصی که به حقیقت دست یافته است، هویت واقعی‌اش را مخفی کرده است. این فرد، مرد واقعی و با صداقتی است که در میان ما قرار دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان خود را در عرصه وجود مخفی کند، به حقیقتی روشن و نمایان از ذات الهی دست پیدا می‌کند که در آن، تمام نشانه‌ها و آیات نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: تمام بیان و سخنان او از عواطف و هوش خاصی سرچشمه می‌گرفت که عقل و جان در واقع همان حقیقت و واقعیت را به روشنی نمایان می‌کردند.

هوش مصنوعی: از جان و بدن همه چیز را توضیح داد، در نهایت جان و بدن را اینجا به بلندای آسمان مطرح کرد.

هوش مصنوعی: سمت کوه قناعت رفت و خورشید هم از ماهی به سمت ماهش تابید.

هوش مصنوعی: در آن دوردست که جایی برای او و سلوک وجود داشت، خود را به گونه‌ای پنهان کرد که دیگران او را ندیدند.

هوش مصنوعی: به سوی مکانی نزدیک به پرستش خدا رفت و در آنجا نشسته، پرده‌ای از دنیا را بر روی خود انداخت و از آن دور شد.

هوش مصنوعی: از دنیای مادی دست کشید و به سمت خودشناسی رفت، و سپس با روی باز به درگاه خداوند توجه کرد.

هوش مصنوعی: در قناعت و تنهایی، آرامش و راحتی وجود دارد که برای دستیابی به آن، همیشه مرزها و دلایل مشخصی وجود دارد.

هوش مصنوعی: چنانکه حکمت در اینجا میسر است، شخص خود را به خاطر سودش در اینجا دچار آسیب کرده است.

هوش مصنوعی: حکیمان جهان با احترام به او نگاه می‌کنند و مانند او دیگر کسی نخواهد بود که بدون ترس و واهمه زندگی کند.

هوش مصنوعی: او چنان به این مکان رسید که به کلی از نظر انسان پنهان شد.

هوش مصنوعی: وقتی که آن چیزها به یکدیگر شبیه شدند، او به راحتی تمام جزئیات و کلیات را مشخص کرد.

هوش مصنوعی: وقتی حقیقت مشخص و واضح شد، مردان به دنبال آن رفتند و در راهش شتاب کردند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از زندگی قناعت و رضایت را ترک کند، به سه عادت بد دچار می‌شود.

هوش مصنوعی: کم آزار و کم خوردن حقیقت، سپس اطاعت از اصل شریعت. این جمله به این معناست که اگر مقدار کمی آزار و آسیب به دیگران بزنیم و به حقیقت کمتر آسیب برسانیم، آنگاه می‌توانیم به قوانین و اصول دینی و اخلاقی به درستی عمل کنیم.

هوش مصنوعی: کسی که به درک و فهم اولیه برسد، مانند مردان بزرگ و با ارزش به مقامی عالی خواهد رسید.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که به دوری از زندگی اجتماعی روی آورد، زیرا در درونش رازهای آشکار را درک می‌کند.

هوش مصنوعی: آنچه در دل و جان است، فقط کسانی می‌توانند درک کنند که به حقیقت و معنا نگاه کنند و از ظواهر فراتر بروند.

هوش مصنوعی: وقتی که به پایان کار نزدیک می‌شوی، مثل مردان واقعی در اینجا از نظرها ناپدید می‌شوی.

هوش مصنوعی: تو از خون و رنجی به اینجا رسیده‌ای، پس به دقت در این مسیر به ریشه‌های نیک و اهمیت آن توجه کن.

هوش مصنوعی: از خون آمده‌ای و در حالی که در خاک پنهانی، سرانجام به خوبی شناخته خواهی شد.

هوش مصنوعی: از خون تو، چهره‌ات در چشمانم نمایان شده است. اینجا، بدی تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: توی مدتی که درگیر وضعیت ناراحت‌کننده‌ای هستی، مثل مرغی که در قفس اسیر شده، دچار گرفتاری و رنج شده‌ای.

هوش مصنوعی: تو از خون و رنج مردم مشخص هستی و در میان این آلودگی‌ها، به نوعی پاک و پاکیزه باقی مانده‌ای.

هوش مصنوعی: از خون نه ماه که در رحم مادر جمع شده، او به حکمت خود پوست را بر روی بدن تو قرار داده است.

هوش مصنوعی: وقتی که از خون و رنج‌های سخت عبور کردی و جان تازه‌ای پیدا کردی، دوباره به زندگی و شادابی رسیدی.

هوش مصنوعی: وقتی از این دنیا رفتی و به خاک سپرده شدی، مکانی برای تو فراهم می‌شود. پس چرا نگران هستی؟

هوش مصنوعی: پس از گذشت نه ماه، حالتی به تو دست داده که حتی پس از دو سال نیز اثر آن بر چهره‌ات باقی است.

هوش مصنوعی: جنسیت و هویت تو از خونی سرچشمه می‌گیرد که در اینجا حقیقت و خرد وجود دارد و نیکوکاران و دانایان در این مکان رشد کرده‌اند.

هوش مصنوعی: تو سختی‌ها و دردهای زیادی را متحمل شدی، اما راهی برای نجات پیدا نکردی و در واقع فقط به دنیای تاریکی و ناامیدی رسیدی.

هوش مصنوعی: در این چاه به شدت دچار مشکل شده‌ای و هیچ راهی برای فرار از آن نداری. تو در این وضعیت سخت، زخمی و آسیب‌دیده باقی مانده‌ای و نمی‌توانی از این چاه خارج شوی.

هوش مصنوعی: همان‌طور که یوسف در چاه به سر می‌برد، با این وجود به نظر می‌رسد که در دل او آرزوی رسیدن به مقام و منزلتی بالا مانند تشنگی به آب است.

هوش مصنوعی: اگر مانند یوسف در چاه و اسیری مانده‌ای، من همچون ماه روشنی در زندگی‌ات هستم.

هوش مصنوعی: تو مانند یوسف در چاه گرفتار شده‌ای و در حیرت و غم زیادی به سر می‌بری.

هوش مصنوعی: یوسف درون چاه به انتظار ماند و همواره تصویر و معنا را در خاطر داشت. او به رغم شرایط سخت، به یاد مولایش بود و به عمق مفهوم وجود خود می‌اندیشید.

هوش مصنوعی: این عشق تو را به عمق چاه انداخت و دیگران را هم در آن عمق قرار داد.

هوش مصنوعی: وقتی که با عظمت و کمال خود از چاه بیرون آمدی، به ارتفاع و مقام بلندی رسیدی.

هوش مصنوعی: آخر تو را از چاه به بیرون می‌آورد و به مقام و جایگاهی باارزش می‌رساند.

هوش مصنوعی: در نهایت، به اهمیت و ارزش موقعیت خود پی می‌بری و به مقام و اعتباری که شایسته‌اش هستی، دست می‌یابی.

هوش مصنوعی: زمانی که به جایی می‌رسی که در آن رازها و حقیقت‌های وجودت آشکار می‌شود، باید به یاد داشته باشی که مانند یوسف، در این مرحله می‌توانی به دستاوردهای بزرگ و ناگفته‌ها دسترسی پیدا کنی.

هوش مصنوعی: تو مانند یوسف، زیبای دلنشین، بر تخت نشسته‌ای و به خاطر عشق به نیکوخت، جانا، می‌درخشی.

هوش مصنوعی: الان از یوسف، معنای جدایی در این چاه بلا افتاده است.

هوش مصنوعی: تو مانند یوسف زیبا هستی و در اینجا همه سرزمین دل تو پر از شور و هیجان است.

هوش مصنوعی: تو نمی‌بینی که یوسف بر روی تخت سلطنت نشسته است، زیرا هنوز بخت تو به تو اجازه نداده که بر سر آن تخت بنشینی.

هوش مصنوعی: تو هرگز نخواهی دید یوسف را در آن دیدار، و هرگز هم نخواهی دید کسی که بشنود این را.

هوش مصنوعی: یوسف به اینجا آمده و من او را می‌بینم، او را که جان یعقوب را می‌طلبد.

هوش مصنوعی: وقتی یوسف بر تخت سلطنت نشسته است، نگاه کن و به دیدار عزیزش شتاب کن.

هوش مصنوعی: زمانی که یوسف نمایان شد و خود را به همه نشان داد، اینجا جنجالی در دنیای مردم به وجود آمد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت شخصی اشاره دارد که در لحظه‌ای خاص، زیبایی خود را به نمایش می‌گذارد. در اینجا، گوینده به حضور و جلوه‌ای می‌پردازد که به عنوان نشانه‌ای از ارتباط نزدیک و وصالی خاص با دیگری نمایان شده است.

هوش مصنوعی: از ابتدا مشخص بود که چه چیزی باعث شد که اکنون بر تخت نشسته است، ای مرد ساده.

هوش مصنوعی: آیا متوجه نشده‌ای که یوسف جان تو، مدت کوتاهی در اینجا میهمان است؟

هوش مصنوعی: تو مهمان یوسف هستی، آیا می‌دانی کی جانان است؟ مگر خود جانان را بشناسی؟

هوش مصنوعی: چرا زیبایی یوسف از زیر پرده نمایان شده است، در حالی که پرده‌ای بهشتی بر چهره محبوب وجود دارد؟

هوش مصنوعی: این مکان درخشان، زیبایی یوسف را به یاد می‌آورد و برای عاشقان مانند نوری درخشان و دلپذیر است.

هوش مصنوعی: زیبایی یوسف در اینجا نمایان است و بر فراز تخت جان، در کمال وجود و حقیقت وجود دارد.

هوش مصنوعی: زیبایی یوسف به وضوح نمایان است و تمام ذرات جهان در تماشا و نظاره او هستند.

هوش مصنوعی: شما که در خواب غفلت هستید، آیا یوسف را ندیدید که در دریا گرفتار شده و در حال غرق شدن است؟

هوش مصنوعی: تو که یوسف را نمی‌بینی که به خاطر شرایطش از مقامش دور مانده است، او معذور است.

هوش مصنوعی: آیا ندیدی که یوسف صداقت در اینجا وجود دارد، که برای یافتنش باید به حقیقت عینی توجه کنی؟

هوش مصنوعی: تو یوسف را ندیدی و به خاطر دوری از وصالش در غم و اندوه مانده‌ای و از وصل او بی‌خبر و جدا هستی.

هوش مصنوعی: تو یوسف را ندیدی و در انتظار او هستی، در حالی که عمرت در این انتظار بی‌فایده سپری می‌شود.

هوش مصنوعی: تو در درون خود، یوسف را نمی‌بینی و به همین دلیل به خوبی و بدی خود پی نبرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر تو داستان یوسف را ندیدی، مثل این است که چشمانت بسته است. اگر نه، باید بدانی که تو در حیرتی نابینا هستی و این برایت متأسفانه دردناک است.

هوش مصنوعی: تو مانند یوسف در زندانی از پرده‌ها و حجاب‌ها قرار داری، در حالی که خود را فراموش کرده‌ای و به دنبال حقیقت وجودیت نمی‌گردی.

هوش مصنوعی: شما را گم کرده و بر افکار عمیق خود متمرکز کرده‌ام، زیبایی یوسف در جلوی چشمانم بود.

هوش مصنوعی: نبرد آن شخص تو را از مسیر درست خارج کرد، مانند پروانه‌ای که در شعله‌ی شمع می‌سوزد.

هوش مصنوعی: به چه سرنوشتی، در خاک و خون، جمال یوسف (که نماد زیبایی و کمال است) در اینجا هیچ‌گاه دیده نشده است.

هوش مصنوعی: باید از ابتدای کار یک نامه‌ی مصیبت‌بار بنویسی، چرا که سرنوشتی که برای یوسف رقم خورد، در نهایت به او بازگشت.

هوش مصنوعی: حضور تو به گونه‌ای است که مانند یوسف در پرده‌ای از رازها و زیبایی‌ها قرار گرفته‌ای. این وجود تو برای دیگران، حتی از دور، خسته‌کننده و چالش‌برانگیز است.

هوش مصنوعی: تو همانند یعقوبی هستی که به خاطر دوری یوسفش در غم و اندوه باقی مانده‌ای و در این دلتنگی ذلت و خاری را تجربه می‌کنی.

هوش مصنوعی: تو مانند یوسف از من جدا هستی و این جدایی برای من موجبات عذاب و رنج را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: تو ناگهان به یاد یوسف افتادی، در حالی که او به طور ناگهانی در چاه افتاده بود.

هوش مصنوعی: از تو دور شدم و در چاه غم مانده‌ام، در حالی که در آن محل، نعمت و خوشی‌ها وجود دارند.

هوش مصنوعی: اگر از چاه بیرونش آوردند، به تو رسیده است و قلب تو از غم پر است.

هوش مصنوعی: زیبایی او را نشناسی، دوباره حجاب از چهره یوسف کنار بزن.

هوش مصنوعی: پرده را از چهره‌اش کنار بزن تا رازهایت در این مکان روشن شود.

هوش مصنوعی: عاجزانه از تو می‌خواهم که پرده‌ها را کنار بزن و به زیبایی‌های یوسف بنگر، ای دل‌ربا.

هوش مصنوعی: حجاب یوسف را کنار بزن و مانند یوسف بر زلیخا طنازی کن.

هوش مصنوعی: وقتی نقاب از چهره‌ی یوسف برداشته شود، اسرار منصور نیز برای تو آشکار خواهد شد.

هوش مصنوعی: پرده را کنار بزن و به چهره‌اش نگاه کن، که نور چهره‌اش مانند خورشید همه جا را روشن کرده است.

هوش مصنوعی: حجابش را کنار بزن که مانند ماه زیباست تا تو بتوانی به طور کامل خرگاه را بسوزانی.

هوش مصنوعی: حجابش را کنار بزن و از روی پرده‌اش آشکارش کن، تا هفت آسمان کهن را بسوزانی.

هوش مصنوعی: حجابش را از چهره‌اش بردار، چون هر بار که او را می‌بینی، داستانی تازه از او برای گفتن داری.

هوش مصنوعی: این پوشش، مانند برقع است و بی‌حسرت باید از چهره یوسف برداشته شود.

هوش مصنوعی: اگر پردهٔ ناز را از روی صورتش کنار بزنی، زودتر از شمع بر افروخته، چهره‌اش می‌سوزد.

هوش مصنوعی: اگر پردهٔ زیبایی او را کنار بزنی، دیگر هیچگاه نتوانی از زیبایی او چیزی دیگر بگویی.

هوش مصنوعی: وقتی که پرده‌ای که بر روی اوست را کنار بزنی، به سرعت معانی عمیق و نشانه‌های مختلفی را در او می‌یابی.

هوش مصنوعی: به عمق وجود او نگاه کن که چهره‌ی خدا را در آن می‌توان دید و همچنین به نگاه من توجه کن که چشمی خُداگونه دارد.

هوش مصنوعی: در چهره او دو دنیای قابل مشاهده است، صورتی که مانند خورشید در آسمان وجود دارد.

هوش مصنوعی: دو جهان به نور چهره‌اش روشن شده‌اند، مانند ذره‌ای که به سمت او می‌افتد.

هوش مصنوعی: دو جهان تحت تاثیر نور و شعاعی از آن موجود خاص هستند و همه چیز به خاطر دیدن چهرهٔ او روشن و نمایان است.

هوش مصنوعی: زیبایی او می‌درخشد و باعث می‌شود دل تو همچون ماه در چنگال ماهی به دام بیفتد، حتی اگر خودت هم از این موضوع آگاه باشی.

هوش مصنوعی: در تو زیبایی یوسف پنهان است؛ اگرچه جسمت شبیه حیوان باشد، روح تو ارزشمند است.

هوش مصنوعی: به چهره‌ات توجه کن و با صدای بلند بگو "خداوند یکی است"، پس در درون خود بنگر و غیر از خدا را نادیده بگیر.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اگر راز و مفهوم عمیق یک موضوع را بفهمی، می‌توانی دو معنی متفاوت را در یک چیز مشاهده کنی و به درک کاملی از آنچه که در واقعیت وجود دارد برسی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی رهبری و راهیابی را یاد بگیری، باید به دل خود گوش فرا دهی و آگاهی‌های درونی‌ات را کشف کنی.

هوش مصنوعی: برای این که بتوانی به درستی مسیر را پیدا کنی و در ملاقات با شاه به موفقیت برسی، باید مانند مردان دانا و راهنما عمل کنی.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم با که صحبت کرده‌ام و این معانی گرانبها را از چه کسی آموخته‌ام.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌داند این رازها چیست که دل هر لحظه به خاطر آن خون گریه می‌کند.

هوش مصنوعی: در اینجا کسی سخن می‌گوید درباره‌ی رازهای عطار که کسی جز او نمی‌داند عاقبت کار او و زیبایی‌هایش چگونه به پایان می‌رسد.

هوش مصنوعی: عطار به اندازه یعقوب شمع وجودش روشن است و در جستجوی حقیقت، آنچه را که می‌خواهد به دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: دل عطّار در این لحظه حال خوبی ندارد، چرا که دل برای او زندگی‌بخش است، اما جان جانان را ندارد.

هوش مصنوعی: دل او زنده است و جان او همواره به سوی محبوبش کشش دارد، اما می‌خواهد این احساسات را در زیر پرده‌ای پنهان نگه دارد.

هوش مصنوعی: او به گونه‌ای در دانش و آگاهی غرق شده است که حتی قبل از رسیدن به حقیقت، تصویرش را در ذهن جانش قرار داده.

هوش مصنوعی: او از دور جان و سرش را به کسی سپرده و به جز او کسی را ندارد؛ بنابراین معذور است.

هوش مصنوعی: کسی که می‌داند، به طور مسلم می‌فهمد که تا زمانی که عمرش به اینجا رسیده و وجودش در این مکان روشن است، در واقع وجود واقعی‌اش در پنهان است.

هوش مصنوعی: دلی و جان او چه ارزشی دارند هنگامی که به اندازه یک قطره باران از محبوبی که دوستش دارد، ریخته شوند.

هوش مصنوعی: این فرد چنان به عشق محبوبش دل بسته است که گویی وجودش را با او یکی می‌داند و همه اجزای وجودش به او مرتبط است.

هوش مصنوعی: اگرچه در دل شلوغی عشق و هیاهو وجود دارد، اما او حاضر است جانش را فدای محبوبش کند.

هوش مصنوعی: یار به قدری شگفت‌انگیز و پرجاذبه است که هر لحظه ممکن است به خاطر شدت احساسات و هیجاناتش دلی از دل‌های دیگران را بشکند.

هوش مصنوعی: او جایگاهی دارد در کلامی که از آن جا، او حقیقت خوشبختی را پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: راز بزرگ عالم در وجود او نهفته است و او با یقین و درک عمیقش، به این بُعد از هستی آگاه شده و می‌تواند آن را درک کند.

هوش مصنوعی: در جایی تاریک و بی‌نظم، مکانی وجود دارد که در آن دعایی به زبان می‌آید و معانی پیچیده و پنهان کشف می‌شوند.

هوش مصنوعی: ایمان و نافرمانی، به هم سفره شده‌اند و آنچه در اینجا دیده می‌شود، با نام نیکو شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی من رفتم، چه باور مذهبی باشد و چه نباشد، در نهایت من به حقیقتی مطلق و مشخص پی می‌برم.

هوش مصنوعی: وقتی که من بروم، دیگر برایم اهمیتی ندارد که بت باشد یا زینت و یا غمی در دل داشته باشم. تنها زمانی که یار بیاید و مرا ببیند، برایم مهم خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی من بروم، چه چیزی باقی می‌ماند؟ در واقع، وجود من مانند خورشیدی است که اینجا همچنان درخشش و نورش را دارد، درست مانند ذراتی که در اطرافش هستند.

هوش مصنوعی: رها کردم بدن بی روح و به زیبایی چهره محبوبم نزدیک شدم.

هوش مصنوعی: به من شبیه یوسف کرده، و اکنون از او چهره‌اش را می‌بینم و از او سرآغاز و انجام کارهایم را درک می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در دل خود یوسف را دارم، اما او به صورت پنهان و در پرده‌ای قرار دارد که دیگران نتوانند راه او را پیدا کنند.

هوش مصنوعی: او راهی را به من نشان داد که به سمت خودش می‌رفت و من از هر چیز خوب و بدی رهایی یافتم.

هوش مصنوعی: مرا گفت که اگر می‌خواهی به وصل برسی، باید از دوری و جدایی گذشته‌ات عبور کنی.

هوش مصنوعی: من در اینجا اصل و ریشه‌ام، و به خاطر اینکه تو را در پرده دیده‌ام، چشمم بر این حقیقت متمرکز است.

هوش مصنوعی: من خودم منبع هستم و پیوستگی و وجود خود را به تو نمایش دادم که در جزئیات و ذرات دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: من جوهر و ریشه تمام موجودات هستم، من هم یوسف هستم و هم معبود موجودات.

هوش مصنوعی: من تصویر خود را در آینه‌ای مانند کاف (شکل و معنای آن) و به واسطه نون (مثلاً نور یا درخششش) منعکس کرده‌ام که در واقع نمایانگر من در هفت آسمان است.

هوش مصنوعی: من همواره چهره‌ام را در دل و جان تو به نمایش می‌گذارم و مدام رازی را که در دل داری با تو در میان می‌گذارم.

هوش مصنوعی: من ملاقات کردم، ولی تو از ملاقات من خبری نداری. من رازها را می‌دانم، ولی تو فقط صحبت‌هایی درباره رازها شنیده‌ای.

هوش مصنوعی: به تو گفتم تمام رازهایی که دارم و هر چیزی که در دل دارم را با تو در میان گذاشتم.

هوش مصنوعی: من مانند یک پرگار هستم که دور خود می‌چرخم و تو را از درون خود به نمایش می‌گذارم.

هوش مصنوعی: من بدون هیچ‌گونه ضعف و نقصی تو را آفریدم و در این دنیا چیزی جز زیبایی‌های جاویدان تو نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: من هر چه را که در معانی مختلف بیان کردم، تو خودت می‌دانی و می‌فهمی.

هوش مصنوعی: بدانی که عطّار چیزهایی را گفته و تو آن‌ها را می‌بینی، اما در حقیقت، هستی تو تنها در دنیای خیالی و توهمات قرار دارد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانی آیا وجودم را می‌خوانی یا از قبل از من هستی، با این حال من برای تو هم کافر هستم و هم نکوهیده.

هوش مصنوعی: فکر می‌کنی که از روی من خبری نداری، اما اگر به یقین رسیده باشی، باید باور کنی که همیشه در دسترس هستم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تو در وضعیت گیجی و سردرگمی هستی، مانند کسی که در چرخش و گرداب گرفتار شده و نمی‌تواند راه خود را پیدا کند.

هوش مصنوعی: تو فکر می‌کنی که من هیچ‌گاه به تو نگاه نکردم و در حالی که در صحبت‌هایم هم نشانی از این موضوع نیست.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تو فکر می‌کنی من درهای عشق را باز کرده‌ام و از وصال و نزدیکی خبری دارم، اما من خودم را مانند خورشید می‌دانم که نورش را به همه می‌تاباند.

هوش مصنوعی: تو از من دور شده‌ای و من هر لحظه در انتظارم که تو برگردی و نوری از وجودت به زندگی‌ام بتابد.

هوش مصنوعی: من از تو فاصله گرفته‌ام و صبرم تمام شده، اما دلیل این دوری چیست در حالی که به تو بسیار نزدیک هستم؟

هوش مصنوعی: اگرچه تو از من دور هستی، اما من با خودم می‌کشم، تا بر جسم و روحم رهبری کنم و به راهم ادامه دهم.

هوش مصنوعی: از من دوری کن، اکنون شیدا و عاشق مانده‌ام. آنچه که در پنهانی بود، حالا نمایان شده است.

هوش مصنوعی: من مانند خورشید درخشان و تابان هستم، در حالی که تو در حالی که زیبا و کامل به نظر می‌رسی، هنوز تجربه و شناخت کافی نداری.

هوش مصنوعی: تو زیبایی‌ام را می‌شناسی، اما از دور نمی‌توانی به آن نزدیک شوی و به همین دلیل، به شدت معذوری.

هوش مصنوعی: اگرچه من را به نام بدری می‌خوانی، اما زیبایی‌ام را می‌شناسی؛ زیرا خداوند اندازه‌گیری کرده است.

هوش مصنوعی: من تو را به مقام رستاخیز می‌رسانم و خود را در دنیای فانی غرق کرده‌ام، جان و وجود تو برای من اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که ارزش من به خاطر تو یکسان است، من مانند خورشید و تو مانند ماه همدیگر را برابر می‌دانیم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به تو برسم تا دوباره بتوانی مرا در شناخت رازهای خود ببینی.

هوش مصنوعی: من خود را به تو می‌رسانم، بی‌خبر از مشکلاتی که در میان‌مان است، تا سرانجام هر دو به یک هدف مشترک برسیم.

هوش مصنوعی: به من نگاه کن و خود را رها کن، نزد من بیا و وجود خود را فراموش کن.

هوش مصنوعی: به من نگاه کن و چهره‌ات را در برابر من نمایان کن. حجاب جسم و جان را از خود دور کن و خود را به من نشان ده.

هوش مصنوعی: به من نگاه کن و ببین که چگونه می‌توانی خودت را در من مشاهده کنی. این به شرطی است که به یقین و باور عمیق رسیده باشی.

هوش مصنوعی: به من توجه کن که جز خودم هیچ‌کس و هیچ‌چیزی وجود ندارد و هر آنچه که هست، چیزی جز من نیست.

هوش مصنوعی: به من نگاه کن در موجودات ریز و جزئیات جهان، زیرا می‌گویم تو را در هر لحظه و در عمق هر چیز پنهان و نهفته‌ای.

هوش مصنوعی: مثل اینکه جان من در وجود تو قرار دارد، به من نگاه کن و از من بخواه تا از جزئیات وجودت به تو بگویم.

هوش مصنوعی: به همهٔ ذرات خبر بده که من برای تو رازهای روشنی را آشکار کردم.

هوش مصنوعی: خبر بده که وجود من، همین بود که من چهره‌ام را در این زمان به نمایش گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: از من خبر بده به رهروان اینجا که تو همه داستان و توصیف را شنیده‌ای.

هوش مصنوعی: به دیگر سالکان خبر بده که به راستی راه توفیق را پیدا کنند و مانند تو موفق شوند.

هوش مصنوعی: به دیگران اطلاع بده تا به سرعت مانند ذره‌ای در اینجا حاضر شوند.

هوش مصنوعی: به همه خبر بده که من در گفتگو، همواره چهره‌ام مثل خورشید می‌درخشد.

هوش مصنوعی: به دیگران بگو که من را می‌شناسند تا بفهمند وقتی تو را می‌بینم، چقدر متعجب و سرگردان می‌شوم.

هوش مصنوعی: همه را از وضعیت من آگاه کن تا حقیقت را ببینند و از خواب غفلت بیدار شوند.

هوش مصنوعی: بگو به همه که به خاطر لطف و محبت من، من به آن‌ها خوشبختی می‌بخشم.

هوش مصنوعی: به همه بگوید از من که دیده نشوم، تا کسی گمان نکند که وجود حقیقی من پنهان است.

هوش مصنوعی: وقتی یوسف این را به من گفت، رازها و رموزی از او برای من آشکار شد.

هوش مصنوعی: من همان یعقوب هستم که دوباره یوسف را دیده‌ام، هم عزت و مقام او را مشاهده کرده‌ام و هم زیبایی و ناز او را.

هوش مصنوعی: من مانند یعقوب هستم که به محبوبش چشم دوخته‌ام، اما حجاب و پرده‌ای مانع دیدار ما شده و همچنان یارم در معرض دید نیست.

هوش مصنوعی: من همان یعقوب هستم که برای یوسف آمدم و اینجا برای دل شکسته‌ام درمانی آورده‌ام.

هوش مصنوعی: من مانند یعقوب هستم که درد فراق یوسف را در دل دارم، از من بپرس درباره وصال و عشق او که حالت و وضعیت من چگونه است.

هوش مصنوعی: زیبایی یوسف من نمایان شد، به همین دلیل تکه‌ای از وجودم را به نمایش گذاشتم.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی یوسف را دیدم، مانند ماه گشتم و خودم را ناپدید احساس کردم.

هوش مصنوعی: زیبایی یوسف مانند خورشید درخشان است و دل من را هم روشن و شاداب کرده است.

هوش مصنوعی: زیبایی یوسف من در سرزمین مصر جانی است که از من بیشتر است، بی‌تردید همه این موضوعات فقط داستان و توضیح‌اند.

هوش مصنوعی: من مانند یوسف زیبایی هستم که مشابه نور خورشید، درخشندگی و شکوهی دارم. نور و تابش من به اطراف پخش شده است.

هوش مصنوعی: من همان یوسفی هستم که در نهایت پس از تحمل سختی‌ها و گرفتار شدن در چاه، به مقام و عظمت‌های بالایی دست یافتم.

هوش مصنوعی: من یوسف هستم که با چهره‌ام از پرده بیرون آمده‌ام و حالا زمانه‌ی پیر در حیرت و شگفتی به من می‌نگرد.

هوش مصنوعی: من همان یوسفی هستم که رازها را مانند مروارید در دریا دارم و نوری که دارم از ماه می‌تابد تا به ماهیت من برسد.

هوش مصنوعی: من مانند یوسف هستم که چهره‌ام به زیبایی و درخشش ماه کنعان می‌باشد، تو مرا درک کن.

هوش مصنوعی: زیبایی من به قدری تاثیرگذار است که ابتدا شور و هیجان را در دل‌ها ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: زیبایی من جهان را به خود مشغول کرده و دیدن ماه من آدمی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: ظاهر زیبای من به‌حدی در اینجا جلوه‌گر است که دربسته‌های کائنات را در این مکان باز کرده است.

هوش مصنوعی: زیبایی من بی‌تردید خود زیبایی است و زبان‌ها در عظمت من به سکوت و حیرت افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: دلنشینی و زیبایی من را به هر شکلی که توصیف کنند، نمی‌توانند درست درک کنند و مثل افرادی که گیج و سردرگم هستند، فقط حرف می‌زنند.

هوش مصنوعی: هر زبانی به نوعی تلاش کرده است تا زیبایی و جمال را توصیف کند و در این زمینه سخنانی را بیان کرده‌اند.

هوش مصنوعی: آیا کسی در این مکان وجود دارد که بتواند به خوبی و با دلی پاک، توصیف کند؟

هوش مصنوعی: کسی نمی‌داند که چگونه باید مانند عطّار (شاعر بزرگ فارسی) در مورد من صحبت کند؛ در اینجا ویژگی‌های من نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: اینجا عطّار وجود دارد و به خوبی به حقیقت آگاه است. او بدون تردید، کسی است که رازها را فاش می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی درباره من صحبت می‌کنند، به مانند جواهری از دریاهای معانی، گوهرهایی از سخنان زیبا و ارزشمند را می‌ریزد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند عطّار نیامده است که بتواند با زمانه صحبت کند و از دیدن یار بگوید.

هوش مصنوعی: این معانی از دور فلک تا دور آدم از زمان‌های قدیم تا به امروز بیان نشده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند او در درک رازها و اسرار نمی‌تواند قدم بردارد، زیرا او دوستی را در عمق جان و دل خود دارد که به او این توانایی را می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی را غنیمت شمار و با دلی باز به درون خود نگاه کن؛ زیرا من تو را به حقیقت واصل کرده‌ام.

هوش مصنوعی: چشمان دل را دوباره باز کن، چرا که در این زمان هم پایان و هم آغاز به وضوح آشکار شده است.

هوش مصنوعی: من راهت را پیدا کردم و به تو نشان دادم، درهایی که به روی تو بسته بود، به رویت گشوده شد.

هوش مصنوعی: به تو گفتم که مثل من با ایمان و یقین زندگی کن، چون این راز گرانبها را به تو با صداقت و کامل بیان کردم.

هوش مصنوعی: من بارها از تو قدردانی کرده‌ام، اما اینجا در پرده و پنهان به نظر می‌رسد که در حقیقت چیزی را گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: به سوی من بیا و نگاهی به روش من بینداز، که در حقیقت تو را روشن می‌سازد.

هوش مصنوعی: ببین چگونه در مسیر خود قدم برداشته‌ام و به خدایی که در درونم هست، شبیه شده‌ام. من ظاهری و باطنی که به خدا مرتبط است را در خودم تجسم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من او را همانند منصور به نمایش می‌گذارم، و به یقین نشان می‌دهم که تا زمان دمیدن در صور، چنین خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای سالک، اگر به اینجا بیایی، در واقع تو در عمق وجود خود، عطّار را مجدداً در می‌یابی.

هوش مصنوعی: به دنبال پیدا کردن هدف اصلی خود در درونت باش تا بتوانم تو را به عشق واقعی هدایت کنم.

هوش مصنوعی: به خودم نگاه کن و به اطراف ننگر، تا زمانی که بتوانم چهره‌ات را در نور وجودم به تو نشان دهم.

هوش مصنوعی: به خودت نگاهی بنداز و برای یک لحظه از خودت عبور کن. زیبایی واقعی من در درونت است، به آن نگاه کن.

هوش مصنوعی: به خودت نگاه کن تا بفهمی چطور می‌توانی مانند من به یقین و دانایی دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: فرید آمده تا به من کمک کند تا راز دیدن را بفهمم؛ هر راهی که تاریک باشد، با حضور او روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: من به تو نور را می‌دهم تا در مسیر تاریکی قدم بزنی و نکات زیبا و عمیق را به تو می‌گویم.

هوش مصنوعی: من جوهر و اصل مفهوم عمیق هستم، پس در اینجا به پوچی و بی‌معنایی نپرداز.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای در درون خود آرام و ساکن باش که همیشه از محبت و عشق معشوقت در امان باشی.

هوش مصنوعی: اگر تو توانستی رازهای کهن را کشف کنی، من از اینکه این نکته را با تو در میان گذاشتم، خوشحال خواهم شد.

هوش مصنوعی: از من بیاموز، از من تماشا کن و از من صحبت کن. از من سوال بپرس و به دنبال رازهای تمام هستی بگرد.

هوش مصنوعی: اگر تو این مفهوم را درک کنی، چه بگویم؟ من بدون تو هستم و تو باید به سوی من بیایی.

هوش مصنوعی: من تو را از مرتبه‌ای بالاتر می‌برم، زیرا به یقین خودم تو را راهنمایی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من حقیقت و ویژگی‌های تو را به وضوح نشان می‌دهم، اما مانند خودت، که در حال حاضر ناپیداست، نمی‌توانم تو را ببینم.

هوش مصنوعی: من آنچنان تو را در دل و جانم به نمایش می‌گذارم که یقیناً برای تو جانم را فدای جانانم می‌کنم.

هوش مصنوعی: به کسی نمی‌گویی که این رازها را بنویسد، زیرا همه در خواب هستند و هیچ‌کس بیدار و هشیار نیست.

هوش مصنوعی: کسی که به حقیقت وجود خود پی ببرد و زیبایی‌های درونش را بشناسد، در درون خویش، چون مه و خورشید، درخشندگی و روشنایی را خواهد یافت.

هوش مصنوعی: کسی که از حقیقت باخبر نیست، مانند عاقلانی که در تعجب و سردرگمی به سر می‌برند، گرفتار حیرت و سردرگمی می‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند این راز بزرگ را، مگر آنکه خود در غم او دچار شده و رنجش را چشیده باشد.

هوش مصنوعی: کسی که در طول سال‌ها سختی و رنج را تحمل کند، در نهایت در اینجا به حال خوشی خواهد رسید.

هوش مصنوعی: مدت‌ها پیش، افرادی در این مکان از کتاب‌ها مطالعه می‌کردند تا به درک و بینش‌های عمیق‌تری دست یابند و از پرده‌ها و موانع ذهنی عبور کنند.

هوش مصنوعی: سالک که در مسیر ایمان و سیر و سلوک حرکت می‌کند، در پایان راه به جمال و زیبایی پروردگار نائل می‌شود.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای در اینجا حضور داری که انگار در عمق این راز، مکان سوخته‌ای وجود دارد که به خاطر اهمیت و ارزشش قابل توجه است.

هوش مصنوعی: انسان ممکن است راه‌های زیادی را برای رسیدن به معشوق طی کرده باشد و در این راه صحبت‌ها و شنیده‌های زیادی هم داشته باشد.

هوش مصنوعی: هیچ کس جز معشوق نمی‌تواند دارویی چنین را در عالم وجود ببیند.

هوش مصنوعی: همه محبوبان در نظر معبود خود، زیان خود را بیشتر از سود می‌دانند.

هوش مصنوعی: در اینجا، همه محبوبان و معشوق‌ها وجود دارند، اما حقیقت واقعی از بین رفته است و دیدگاه او در دنیای طبیعی به چالش کشیده شده است.

هوش مصنوعی: تمامی محبوبان در میان اشیاء وجود دارند؛ گاهی به شکل ماه و گاهی به شکل ستاره‌های دور دست دیده می‌شوند.

هوش مصنوعی: گاهی او مانند یک خورشید درخشان و پایدار است و گاهی به مانند ماهی می‌شود که در حال پیوستگی و ارتباط است.

هوش مصنوعی: گاهی سالک به مانند ماه در آسمان می‌درخشد و گاهی به زمین نزدیک می‌شود و به حالت مادی و خاکی خود برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: گاهی تو مانند آتش در اینجا می‌سوزی و زمانی دیگر مانند شمع می‌درخشی.

هوش مصنوعی: گاه انسان مانند آب به حرکت در می‌آید و به دنبال زندگی ابدی است.

هوش مصنوعی: گاهی راحتی جان و زندگی مانند نسیمی است که می‌وزد و گاهی نیز مانند میوه‌ای است که در باغ و بستان وجود دارد.

هوش مصنوعی: برخی اوقات درخت برگ‌هایش را به زمین می‌ریزد و برخی اوقات هم میوه‌های خوبی تولید می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی انسان در اینجا همچون خاک بی روح و آرام است و گاهی دیگر مثل آب پرجنب و جوش و شاداب.

هوش مصنوعی: گاهی پیش می‌آید که انسان‌ها زیر پا لگد می‌خورند و در دل زمین مانند ذره‌ای جا به جا می‌شوند.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، زندگی با خوشی و شادی در چهره‌ی انسان‌ها ظهور می‌کند و هر باغ و بوستان را شاداب و زیبا می‌سازد.

هوش مصنوعی: گاهی در این متن، گنجینه‌ای از معانی وجود دارد و گاهی هم اسراری پنهان نهفته است.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، هر چیز به وضوح و روشنی خود را ظاهر می‌کند و همه جزئیاتش مشخص می‌شود، و زمانی دیگر، همه چیز در وجود خود ناپدید و محو می‌گردد.

هوش مصنوعی: گاهی انسان مانند کوهی است که بار سنگین غم بر دوش دارد و در این حال وقوف و استواری خود را از دست می‌دهد. در شرایط مختلف، احساسات و نصیب‌هایش متغیر است و ممکن است گاهی به شدت تحت فشار قرار گیرد.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات جوهر واقعی از جایی بیرون می‌آید که در آن جا، زهر هم به وضوح نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی انسان مانند خاک نرم و پودری می‌شود که هیچ‌کس نمی‌تواند با عشقش درگیر شود.

هوش مصنوعی: در لحظاتی زندگی انسان مانند دریا پر از هیجان و شوق است، و در لحظاتی دیگر این هیجان به اوج می‌رسد و او را به سمت آسمان بالا می‌برد.

هوش مصنوعی: گاه گاهی وصل محبوبی به بیرون می‌آید و تابش نورش به آسمان‌های بالا می‌تابد.

هوش مصنوعی: گاهی جوهر حقیقت از زیر ظاهر کسی آشکار می‌شود که توانایی درک و نشان دادن آن را داشته باشد.

هوش مصنوعی: از این دریا همیشه باخبر بوده‌ام، اما در اینجا به چهره‌ی پادشاه نگاه نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: چهره معشوق در اینجا دیده شده و سخنانی درباره‌اش گفته و شنیده شده است.

هوش مصنوعی: جز یک نفر، کسی حقیقت او را نمی‌بیند و جان او فقط یک وجود دارد.

هوش مصنوعی: همیشه در یقین، ذات خداوند وجود دارد و نمود او در تمامی ذرات عالم نمایان است.

هوش مصنوعی: همواره در حالتی از باور و یقین، فقط خداوند می‌داند که حقیقت چه چیزی است و رازهای الهی به طور واضح برای او روشن است.

هوش مصنوعی: جز یکتایی خداوند، هیچ راهی نمی‌شناسد و هیچ‌کس جز خداوند به یکتایی او نخواهد خواند.

هوش مصنوعی: به جز یکتایی خدا، کسی در اینجا چیزی نمی‌گوید و جز معشوق هیچ‌کس را نمی‌توان یافت.

هوش مصنوعی: وقتی کسی به درک عمیق و رازهای این مکان دست یابد، می‌تواند به تجربه‌ای نو و فراتر از ظاهر اینجا دست پیدا کند.

هوش مصنوعی: من کسی را می‌خواهم که در اینجا حضور داشته باشد و عشق او را در چهره‌اش ببینم.

هوش مصنوعی: کسی که در اینجا به من آشناست، همه ویژگی‌ها و معناهای من را به‌خوبی می‌داند.

هوش مصنوعی: ای عطّار، به خودت نگاه کن و به درون خودت توجه کن، اما فقط خود را نبین، بلکه باید خدا را ببینی.

هوش مصنوعی: ای عطار، از نابودی بگذر و به درک واقعی بقا نائل شو. بدان که اصل و حقیقت بقا درک کردن و شناختن همه چیز است.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده است که نباید به بیان واقعیات و حقایق عمیق بپردازید، زیرا در این مکان با روح القدس ارتباط نزدیکی دارید.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه روح پاکت تبدیل به جان عاشق شده، تو در تمام جزئیات و کلیت، خورشید تابان هستی.

هوش مصنوعی: این جا تو هستی و چهره محبوب در این لحظه، که بر افق دل من نور می‌تاباند و زیبایی او را در دیدگانم می‌بینم.

هوش مصنوعی: به علت عشق و علاقه‌ای که به وجود آورده، تنها چند جواهر از گذشته باقی مانده و قلب من همچنان در حسرت و انتظار به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این موضوع می‌پردازد که در نهایت همه چیز به یک حقیقت عمیق و عارفانه درباره وجود و ذات محبوب می‌انجامد. اشاره دارد که با پایان و فرجام امور، پی بردن به راز و رمز وجود محبوب و جان بخش، به درک عمیق‌تری از حقیقت زندگی منجر می‌شود. به نوعی، این بیانگر جستجوی انسان برای فهم بیشتر از ذات و حقیقت محبوب خود است.

هوش مصنوعی: می‌گویی که وقتی جوهر واقعی‌ات را نشان می‌دهی، آن موقع تو را تکه‌تکه می‌کنند.

هوش مصنوعی: کتابی دیگر وجود دارد که در آن اسرار به روشنی و بدون پوشش بیان شده است.

هوش مصنوعی: به وضوح می‌توانم بگویم که گمان وصال محبوب در من شکل گرفته و او با نگاه‌هایش به من پاسخ داده و دل مرا شیفته کرده است.

هوش مصنوعی: به قدری در حال و هوای وصال غرق شدم که احساس می‌کنم باید خود را مانند حلاج قربانی کنم.

هوش مصنوعی: این کتاب، حقیقتی را به من نشان می‌دهد و در نهایت همه‌ی کارهایم به راز و رمز تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق او، دل همیشه بی‌قرار است و از شدت درد عشق، حال من خیلی بد است.

هوش مصنوعی: محبوب به من در خفا گفته که تو در پی خواسته خود بوده‌ای و اکنون به آن رسیده‌ای.

هوش مصنوعی: زمانی که دیگر چیزی از حجاب و پوشش تو باقی نمانده باشد، در نهایت تمام خصوصیات و ویژگی‌هایت برای دیگران آشکار خواهد شد.

هوش مصنوعی: همه چیز در این مکان را به خود جذب کن، زیرا هدف نهایی در اینجا نهفته است. تو باید در اینجا به نتیجه برسی.

هوش مصنوعی: دل از آینده و حال خود چه می‌گوید که در درونت به خود شگون می‌زنی؟

هوش مصنوعی: اول یکی را به طور کامل و جامع توضیح بده و بعد از آن می‌توانی به دیگری به طور کامل بپردازی.

هوش مصنوعی: به یکی از دوستانت به طور کامل انجا به کن و با روی خوش و شاداب با او رفتار کن. در کنار او احساس آزادی و راحتی داشته باش.

هوش مصنوعی: در این لحظه‌ی سخت و تمرین‌های دشوار، نمی‌دانم تا چه زمانی باید منتظر بمانم تا دوباره آن خوشبختی را ببینم.

هوش مصنوعی: من به حدی در فکر و خیالات غرق شده‌ام که حتی یک لحظه هم نمی‌توانم بخوابم.

هوش مصنوعی: من یک نفس در کنارت پنهان شدم و تو می‌دانی که وقتی با من هستی، رازهای عمیق را به زبان می‌آوری.

هوش مصنوعی: در یک لحظه خود را پنهان کردم تا زمانی که زنده‌ام، همیشه در غم تو نفس بکشم.

هوش مصنوعی: من یک لحظه هم نمی‌توانم استراحت کنم و بیدار هستم تا همیشه در پی تو باشم و برایت تلاش کنم.

هوش مصنوعی: من یک لحظه هم در خوشی نگذراندم، و اگر بخواهی به سوی خودت بروی، این کار به من حق می‌دهد.

هوش مصنوعی: من هرگز لحظه‌ای در خواب نرفته‌ام، ای محبوب، زیرا در این دریا (مشکل) غرق شده‌ام، ای محبوب.

هوش مصنوعی: گاهی از فکر و خیال تو خالی نمی‌شوم و همیشه آنچه را که در دل دارم، از تو می‌گویم و همه چیز را از تو می‌شنوم.

هوش مصنوعی: دل من هیچ‌گاه از یاد تو خالی نمی‌شود، حتی در این تن و جسم محدود من.

هوش مصنوعی: من در زیبایی و نورانیت به درجه‌ای رسیده‌ام که گویی این قطره به کلی در دریا از بین رفته است.

هوش مصنوعی: من به گونه‌ای در نور و روشنایی تو حاضر هستم که حتی در این حالت گمگشته، قادر به دیدن همه چیز هستم.

هوش مصنوعی: من به‌قدری در خوشی و نور وجود تو غرق شده‌ام که پرده‌های پنهان را از خود دور کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من آن‌چنان در زیبایی و نور تجلّی غرق شده‌ام که دیگر هیچ اثری از خودم باقی نمانده و تمام وجودم به آن زیبایی واگذار شده است.

هوش مصنوعی: من آنقدر در زیبایی و خوشنودی ناشی از وصال immersed هستم که دیگر به هیچ چیز جز این وصال توجهی ندارم.

هوش مصنوعی: من در شعف و زیبایی رازهایی هستم که خودم را بیشتر از آنچه هستم، احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: حالت من مانند آفتابی است که به شدت درخشان و روشن است، به طوری که هر لحظه دچار تغییر و تحول می‌شوم و به نوعی دچار هیجان و جنب و جوش هستم.

هوش مصنوعی: من به گونه‌ای در نمایش و جلوه‌گری هستم که می‌دانم همه موجودات با خالق خود در ارتباط هستند.

هوش مصنوعی: من به قدری درخشان و نمایانم که گاهی همچون کوهی بزرگ و گاهی همچون کاهی کوچک جلوه می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در حالتی از وضوح و خوشحالی هستم که گاهی مانند آب آرام و خنک می‌شوم و گاهی همچون آتش پرشور و گرم.

هوش مصنوعی: حالت من در زیبایی و نور تو به گونه‌ای است که گاهی به خاک می‌افتم و گاهی مانند باد در حرکت و آزادی هستم.

هوش مصنوعی: من همانند کوهی هستم که در حال درخشانی و باشکوهی قرار دارم.

هوش مصنوعی: درخشان و چشم‌نوازم مانند دریا هستم، که زیبایی‌ام را به وضوح نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: من به گونه‌ای در درخشش و نورانیتم هستم که همچون آسمان، همه چیز را یکجا و به وضوح می‌بینم.

هوش مصنوعی: احساس می‌کنم که به قدری از دیدن روی تو شگفت‌زده‌ام که هر لحظه سرم را به نشانه احترام بر زمین مکان تو می‌گذارم.

هوش مصنوعی: به قدری در درخشش و ظهور وجود خود غرق شده‌ام که به یقین همهٔ ذرات جهان نیز در این حال و احوال به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: من در حالتی از روشنایی و درخشش هستم که رازها را بیان می‌کنم، نه با پرندگان کوچک، بلکه با شاه‌بازها به گفتگو می‌پردازم.

هوش مصنوعی: من آنچه را که تو به من نشان دادی، به نمایش گذاشتم و آنچه را که تو گفتی، به زبان آوردم.

هوش مصنوعی: گفتم راز تو را با آدم‌های رند و خرابکار، و در اینجا اسرار تو را آشکار کردم.

هوش مصنوعی: از محبت تو سخن گفتم و در دل رنج کشیدم، اما این رنج باعث شد که دوباره زنده شوم و برنده این میدان باشم.

هوش مصنوعی: از عشق تو آگاه شده‌ام، ای جان من؛ تو در این دنیا نور درخشانی هستی برای من.

هوش مصنوعی: زندگی من پر از عشق توست، ای جانم! تو به وضوح در کنارم هستی و همزمان رازهای قلبم را هم در بر می‌گیری.

هوش مصنوعی: از عشق تو آگاه هستم، ای آرامش جانم، به همین دلیل از وجود خودم مانند دُرّ و مرجان می‌ریزم.

هوش مصنوعی: از عشق تو آگاه شدم، ای روح‌ها! چون دیدم این‌گونه توضیحات و بیان‌ها.

هوش مصنوعی: از عشق تو آگاه شدم، ای آرامش دل که در نهایت کارم را به سر رساندی و به وصال رسیدم.

هوش مصنوعی: از عشق تو من آگاه شدم، ای راز پنهان. اینجا شروع می‌کنم به گفتن همه چیز.

هوش مصنوعی: از عشق تو آگاه هستم ای روشنایی چشمانم، که ذات پاکت را همه می‌بینند.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو، از پایان کارم باخبرم؛ وقتی که تو را می‌کشم، حالتی چنین زار و دلسوخته خواهم داشت.

هوش مصنوعی: از عشق تو آگاهی دارم، که در نهایت، جنگ و جدال با حقیقت بی فایده است. حالا که این حقیقت روشن شده، خونم را بریز.

هوش مصنوعی: از عشق تو آگاه هستم ای جان جانم؛ می‌دانی که در نهایت، مرا به پنهانی خواهی کشت.

هوش مصنوعی: از عشق تو آگاه و تسلیم شدم، اما هنوز ترس و سختی‌ها در زندگی‌ام باقی مانده است.

هوش مصنوعی: از عشق تو آگاه شدم، ای برتر از نور، که می‌خواهم مانند منصور بر دار بروم.

هوش مصنوعی: اگر مثل منصور، جانم را فدای تو کنم، آنگاه با سر بلندی به سوی ذات تو می‌روم.

هوش مصنوعی: من خود را به تو نشان داده‌ام، پس چرا هنوز می‌گویی من کیستم؟ من مثل چیزی‌ام که با چشم قابل دیدن است، پس چرا باز هم به توضیح نیاز داری؟

هوش مصنوعی: من در نگاه تو، بینایی و روشنایی تو هستم و در دستان تو، قدرت و توانایی تو را نمایان می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در نگاه تو پنهانم و به همین خاطر چیزی نمی‌گویم و نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: من در تو آتشی شعله‌ور کرده‌ام و تو را در چشم خود رها کرده‌ام تا بدون قید و شرط بر خودت تکیه کنی.

هوش مصنوعی: من در وجود تو مانند سیلابی هستم که به سرعت جریان دارد و خون من به جای تو جاری شده است.

هوش مصنوعی: من اینجا در کنارت مثل خاکی هستم که به زمین افتاده و از دید تو پاک و روشن شده‌ام.

هوش مصنوعی: من مانند کوهی هستم که در وجود تو افتاده و باعث شده که جای تو کوچک و تنگ شود.

هوش مصنوعی: من مانند دریا در عمق وجود تو هستم و به خاطر احساسات عمیق و هیجان‌های تو به این حالت رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: من در اینجا به خاطر تو حضور دارم و هر چیزی که بخواهی، برایت خواهم بود.

هوش مصنوعی: من اینجا به عنوان یک حقیقت مستقل و اساسی مثل خورشید هستم و تمام موجودات دیگر نیز مانند ذراتی از نور در اطراف من وجود دارند.

هوش مصنوعی: من در دل تو روشن و تابناک هستم و رازهای پیچیده‌ات را برایت باز می‌کنم.

هوش مصنوعی: من را بشناس و در هر لحظه به تو نگاه می‌کنم، زیرا تو را در این لحظه به وضوح می‌بینم.

هوش مصنوعی: من امروز در عمق وجودت هستم و به تو نشان داده‌ام که شانس و وضعیت خوب در انتظار توست.

هوش مصنوعی: من در داخل جسم و روح تو وجود دارم؛ حقیقتی که هم روشن است و هم پنهان.

هوش مصنوعی: من درون دل تو هستم، من همانند وجود تو هستم. به من نگاه کن، من همیشه و از روزگار قدیم در تو وجود داشته‌ام.

هوش مصنوعی: من هستم آن حقیقتی که در تمام اشیاء وجود دارد و به تعبیر دیگر، من در دل تمام رازها و اسرار آگاه حضور دارم.

هوش مصنوعی: من عشق از ابتدا هستم و در این مکان ارتباطی با خودم برقرار کرده‌ام. در اینجا همه چیز در آشوب است.

هوش مصنوعی: من اولین کسی هستم که هیچ پایانی برایم وجود ندارد، و معشوق من نیز هیچ جانانی ندارد.

هوش مصنوعی: من بدون شک همیشه زنده‌ام؛ نه خواب دارم، نه جان و نه نیرویی که مانع از زنده بودنم شود.

هوش مصنوعی: من آن هنرمند و سازنده‌ای هستم که می‌توانم قطره‌ای از آب را درون تابش خورشید روشن و درخشان تبدیل کنم.

هوش مصنوعی: من آن کسی هستم که بر همه جهان تسلط دارم و می‌توانم رازهای نهفته در وجود انسان را از خاک آشکار کنم.

هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که همیشه در میان همه موجودات هستم و می‌توانم هدف اصلی را به نمایش بگذارم.

هوش مصنوعی: من ناظری هستم که به همه چیز نگاه می‌کنم و هر لحظه آنچه را که پنهان است، به وضوح می‌بینم.

هوش مصنوعی: من ناظری هستم که بر اساس دانش حکمت، به بندگان احترام و ارج می‌نهم و مقام آنها را بالا می‌برم.

هوش مصنوعی: من انسانی هستم که در هر جا و هر زمان حضور دارم و بر همه چیز نظارت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من دانای تمام رازها هستم و هم خودم مرکز همه چیز و هم وسیله‌ای برای اندازه‌گیری آنها.

هوش مصنوعی: من موجودیت دارم و وجودم برای همه آشکار است، اما از دید هر فردی پنهان ماندن.

هوش مصنوعی: نگاه کن به قرآن من که در عبارات آن نهفته است، تا زمانی که از ظواهر دور شوی و به عمق وجود پی ببری.

هوش مصنوعی: اگر به قرآن من دقت کنی، خواهی فهمید که در اینجا راز وجود من فاش می‌شود.

هوش مصنوعی: ببین قرآن من در تمام اشیا چگونه همه چیز از نور قرآن روشن و نمایان شده است.

هوش مصنوعی: نگاه کن به قرآن من تا زمانی که بخواهی، از اینجا داستانی را بخوانی.

هوش مصنوعی: به طور قطع، در اینجا، ذات خداوند به شکلی آراسته و زیبا نمایان شده است، همانند یک دُر گرانبها.

هوش مصنوعی: در قرآن به تمام رازهای وجود اشاره شده است، و هیچ شکی در این نیست که همه چیز در آن به وضوح دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که رازهای قرآن را بشناسد، به خوبی می‌داند که چه چیزهایی در عالم آشکار و چه چیزهایی در دل و جان نهفته است.

هوش مصنوعی: هر کسی که راز و معنای قرآن را در یابد، به سوی حقیقت و واقعیت اصلی زندگی روی می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر به اسرار قرآن پی ببری، در حقیقت می‌توانی به هر رازی دست یابی.

هوش مصنوعی: اگر معانی پنهان قرآن برای تو آشکار شود، آن گاه ذات حق به تو پاسخ خواهد داد.

هوش مصنوعی: اگر به شناخت و درک عمیق قرآن برسید، بدون شک در میان مردم به عنوان فردی مشهور و معروف شناخته خواهید شد.

هوش مصنوعی: اگر تو به عمق و اسرار قرآن نگریسته‌ای، پس یقین دارم که دارای بصیرت و بینش خاصی هستی.

هوش مصنوعی: اگر معانی و رموز قرآن را فهمیده‌ای، پس پرده‌های ظاهری را از روی معنا بردار و به عمق آن نگریست.

هوش مصنوعی: این جا مانند قرآن است که رازهای عمیق و بی‌نظیری از وجود خود را به وضوح بیان کرده است.

هوش مصنوعی: این مکان مانند قرآن است؛ هر لحظه پیام آن را بخوان و از معانی عمیقش بهره‌مند شو.

هوش مصنوعی: این مکان مانند قرآن است که درمانش حقیقت و واقعیتی است که همانند دیدار وجود دارد و باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: با قرآن نزدیک شو و به مانند مردان عمل کن، خود را از قید و بندها آزاد کن.

هوش مصنوعی: با قرآن و دل پاک نزدیک شو که از این طریق می‌توانی روحانی و معنوی در این دنیا باشی.

هوش مصنوعی: با دل و جان به قرآن نزدیک شو و آن را بخوان، تا از وجود تو همچون مروارید و مرجان بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: با قرآن انس بگیر و به آن نزدیک شو تا به محبوبیت برسی و چهره‌ات را به زیبایی نشان دهد، که این کار معانی عمیق و بسیاری دارد.

هوش مصنوعی: قرآن را وسیله‌ای برای نزدیکی به خدا قرار بده، مانند منصور که به واسطه این راز، در سراسر جهان شناخته شده شد.

هوش مصنوعی: قرآن به ما نشان می‌دهد که چگونه می‌توان دو دنیای مادی و معنوی را درک کرد و اسرار آنها را کشف نمود.

هوش مصنوعی: از قرآن دانستم که چه چیزی فراتر از مکان است و در زمانی کوتاه از زمین عبور کردم.

هوش مصنوعی: او از قرآن حقیقت را به‌وضوح دریافته و رازهای عمیق معانی را از آن استنباط کرده است.

هوش مصنوعی: از قرآن فهمیده شد که حقیقت را می‌توان در اینجا مشاهده کرد؛ بدین سبب، این درک بر سر چوبه‌دار به اوج خود رسید.

هوش مصنوعی: از قرآن آموخت و در آن به تأمل و گردآوری پرداخت و با این تلاش، وجود خود را به طرز کلی در برابر بی‌وجودی نشان داد.

هوش مصنوعی: او از قرآن دیدار بی‌سبب را پیدا کرد و اسرار آن را به زبان آورد.

هوش مصنوعی: این نام از قرآن به دست آمده و در میان جهان با عشق و محبت شناخته شده است، به گونه‌ای که همچون طاقی در دل عاشقان جای دارد.

هوش مصنوعی: از قرآن او به حقیقت و راستی راهنمایی شد و به خاطر شوق عشق، در دریای خون غوطه‌ور گردید.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره می‌شود که مکان و جایگاهی که حق الهی در آن پدیدار شده، با تأمل در قرآن قابل شناخت است. همچنین بیان شده است که از قرآن صدای حق و حقیقت به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که شخصی با تأمل در آیات قرآن، به حقیقت و اسرار الهی پی می‌برد و نگاهی عمیق به وجود خداوند می‌کند. او از معانی عمیق و رازهایی که در کلام خدا نهفته است، آگاه می‌شود و به درک بهتری از وجود و صفات الهی می‌رسد.

هوش مصنوعی: او از قرآن حرف می‌زد، اما خود او حقیقت قرآن را درک نمی‌کرد، تا زمانی که به محبوب واقعی‌اش رسید.

هوش مصنوعی: قرآن را بگشا تا به رازهایی دست یابی، مانند منصور که در حقیقت خود را پیدا کرد.

هوش مصنوعی: من عالمی هستم که به باطن قرآن آگاه هستم و تمام مطالبش را در عمق شریعت نمایش داده‌ام.

هوش مصنوعی: من همیشه از اسرار و دنیای درون انسان‌ها آگاه هستم و به خوبی از آنچه در اینجا می‌گذرد باخبرم.

هوش مصنوعی: من بدون هیچ شک و تردیدی هستم؛ چگونه می‌توانم درون و بیرون خود را درک کنم؟

هوش مصنوعی: من به یقین و بدون تردید، تنها فردی مانند خودم هستم و به شما می‌گویم که خودتان بهتر مرا بشناسید.

هوش مصنوعی: هرگاه کسی را با دیدگان خودم ببینم، پرده‌های کفر و دین را از جلو برمی‌دارم.

هوش مصنوعی: همه چیزهایی که به ایمان و کفر، نیکی و بدی مربوط می‌شوند، در زیر پرچم قدرت من قرار دارند.

هوش مصنوعی: من در اینجا نمایانگر واقعیت کفر و ایمان هستم و در این مکان، مفهوم ننگ را با نام خود همراه دارم.

هوش مصنوعی: مرا همه در جستجوی خود دارند و من در میان همه موجودات هستم، در حالی که من در میان همه معبودها قرار دارم.

هوش مصنوعی: مرا به نام می‌شناسند و من در میان همه افراد به این نام خود را معرفی می‌کنم؛ آنها مرا می‌شناسند و من نیز در جمع آنها به دانسته‌های خود آگاه هستم.

هوش مصنوعی: حکیم همیشه در حال انتقال و بیان حقیقت روشن و قدسی جلال است و این حقیقت هیچ‌گاه محو نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من در اینجا به وضوح احساس می‌کنم که تمام وجودم تحت تدبیر و مدیریت خدای زنده و قاضی قرار دارد.

هوش مصنوعی: هر انسانی که با من آشناست، مرا می‌شناسد و من هم درک می‌کنم که همه آنها چه کسانی هستند.

هوش مصنوعی: حکیمی که همیشه بوده و ناپایدار نیست، حقیقتی که نوری از قدس است نیز هرگز ناپایدار نخواهد بود.