هوش مصنوعی: آنچنان در نگاه اول خود را گم کرده بود که نه روحش و نه جسمش قادر به حرکت و فعالیت نبودند.

هوش مصنوعی: زمانی که او خود را می‌بیند، جانانش را هم در تمام وجودش احساس می‌کند، مانند اینکه خورشید در روشنی و زیبایی‌اش در دل او تابان است.

هوش مصنوعی: چنان در ویژگی‌های خداوند غرق شده و خود را ناپدید دید که حقیقت وجود خداوند به وضوح برایش نمایان شد.

هوش مصنوعی: آنچنان که در پایان خود را دید، در آغاز کسی دیگر در یک صورت تغییر یافته است.

هوش مصنوعی: او به قدری روحش در درونش آشکار شد که تصویر و شکل از روح پنهانش بیرون آمد.

هوش مصنوعی: او خود را در آفرینش به گونه‌ای دید که در تمام بینش‌ها چیزی بیشتر از خود نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: او چنان وجه خدا را در همه حال‌ها مشاهده کرد که این تجلی را در تمام وجودش دید.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای خودش را مشاهده کرد و همه‌ی خود را همچون یک کل دید، به طوری که به طور کامل وجودش را در وحدت و یکپارچگی احساس کرد.

هوش مصنوعی: در اینجا، حقیقتی مقدس و نیکو خود را به روشنی نشان داده است و چهره‌اش را در پنج و چهل قرار داده است.

هوش مصنوعی: احد با دقت به اطرافش نگاه کرد و از آنچه می‌بیند به همراهی خود عددی برداشت کرد و در این محل چهره‌اش را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: احد حقیقتی را مشاهده کرد که گمانش به یقین تبدیل شد و این باعث شد که کفر او به رازهایی تبدیل شود که برایش روشن شد.

هوش مصنوعی: من حقیقت را می‌گویم، همانی که مانند خورشید درخشان است و در حضور او، خوبی و بدی برای همه یکسان است.

هوش مصنوعی: سلطان حق، همه وجودش را به عشق نازنین جانان تقدیم کرده است. او تمام وجودش را صرف عشق به محبوب کرده و در حقیقت، محبوب و جانان اوست.

هوش مصنوعی: من حقیقت را از محبوب زیبایم می‌دانم، چرا که بدون او، به‌راستی اینجا چیز خاصی نیست.

هوش مصنوعی: زمانی که خداوند را در تمام هستی دید، متوجه شد که او تنها یکی است و در این دید، هیچ چیزی جز او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: مرد دانا به درستی به جزئیات و کلیات پدیده‌ها پی می‌برد و به وضوح در این مکان درک می‌کند که واقعیت‌ها چگونه هستند.

هوش مصنوعی: او از این حقیقت آگاه شد که دیدن او، همانند خود او، یک تجربه‌ی خاص و ارزشمند است.

هوش مصنوعی: به دقت نگاه کن و از دیدن دو حالت مختلف پرهیز کن، زیرا تنها زمانی می‌توانی حقیقت کلی را درک کنی که خود را فراموش کنی و از خودگذشتگی کنی.

هوش مصنوعی: به آنچه در اینجا وجود دارد بیندیش و این دوگانگی را کنار بگذار. به او بپیوند و از اینجا فراتر برو.

هوش مصنوعی: این چرخ گردان جهان به گونه‌ای در حرکت است که گویی در تلاش است تا راز و رمز وجود محبوب را دریابد.

هوش مصنوعی: به آسمان این جهان توجه کن زمانی که به حقیقت مسلمی می‌رسی که خود را به وضوح نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: همه آشفتگی‌های تو به خاطر این است که او پرده‌ای دارد که تو را از خود دور می‌کند.

هوش مصنوعی: نور چنان در پرده‌ها می‌درخشد که تمام موجودات را فرا گرفته است.

هوش مصنوعی: در او نوری وجود دارد که مانند شمعی درخشان و روشن است، و همچنین در چهره‌اش نشانه‌ها و معانی عمیقی دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: همه موجودات و ذرات در او جلوه‌گری می‌کنند و به واسطه او، یقیناً مسائل سخت و پیچیده آسان می‌شوند.

هوش مصنوعی: همه مانند پروانه‌ای هستند که از شمع می‌سوزند، پس به ارتباط میان جزئیات و کل توجه کن.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر این نور در حرکت و جنب و جوش است و به همین دلیل، از این حالت به تپش و شتاب افتاده است.

هوش مصنوعی: مدام در حال چرخش و حرکت هست که راهی به سمت معشوق پیدا کند.

هوش مصنوعی: شخص به خاطر عشق به دوستش نگران و پریشان شده و به همین دلیل، همیشه بی‌تاب و بی‌خود است.

هوش مصنوعی: هیچ جای دیگری مانند او وجود ندارد، زیرا او از تمام هستی و وجود خود تجلی یافته است.

هوش مصنوعی: عاشق بی‌نوا در اینجا قرار و آرامی ندارد و نشان عاطفی او مانند هیچ چیز دیگری نیست.

هوش مصنوعی: آنقدر عاشق شده است که به خاطر زیبایی و جاذبه‌اش، تاب و توانایی در اینجا را ندارد.

هوش مصنوعی: او به قدری در حالت اولیه‌اش غرق شده است که مانند کسی است که در میخانه به زمین افتاده و بی‌هوش شده.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر حرکت او، تمام ذرات خود را بر روی خود به فیض آن ذات قرار داده است.

هوش مصنوعی: عشق او باعث شده که مانند دریا به آرامی و در عین حال با شور و هیجان، تکه‌تکه و پراکنده شوم.

هوش مصنوعی: چنان غرق عشق او شده‌ام که احساس درد و رنج از ذهنم پاک شده و فقط شوری و شوق به او در وجودم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: زمین و آسمان و تمامی موجودات در اینجا پنهان شده و در دل خاک مدفون شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر نعمت و برکتی که از آسمان به زمین می‌رسد، در اینجا بر روی خاک و زمین قرار دارد و به صورت مادی و ملموس تجلی می‌یابد.

هوش مصنوعی: هر برکتی که از آن نور می‌ریزد، همه آن‌ها به خاک معروف می‌شود.

هوش مصنوعی: هر خوشی و برکتی که از آن وجود مقدس به ما می‌رسد، به نوعی نشان‌دهنده‌ی قدرت و عظمت اوست.

هوش مصنوعی: هر آن چیزی که از وجود خداوند نازل می‌شود، در اینجا همه ذرات عالم آگاه و متوجه آن هستند.

هوش مصنوعی: از دریایی که آسمان مانند قطرات شبنم اوست، فلک به خاطر عشق به او در اندوه و غم به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر عشق معشوق به زیر افتاد و آسمان نیز در حال بی‌تابی و سرخوشی قرار گرفت.

هوش مصنوعی: زمانی که خداوند در زمین حضوری آشکار یافت، از آنجا صفات و ویژگی‌های آدمی به ظهور رسید و پاک و طاهر شد.

هوش مصنوعی: هر آن بهره و جمالی که از آسمان به زمین می‌آید، در اینجا به طور پنهان در دل خاک قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: واقعیت اینجا ثابت و پابرجا است، چرا که خالق آن هر لحظه و هر دم در حال آفرینش و حفظ این حقیقت است.

هوش مصنوعی: اینجا حقیقت جوهر وجود را نشان می‌دهد که در همه ذرات عالم به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: در این مکان، هر کسی که این گوهر و ارزش را نمی‌شناسد، باید بداند که آینده در اینجا نامشخص و نا معلوم است.

هوش مصنوعی: اینجا ویژگی‌ها و حقیقت وجودی او به نمایش درآمده است و صفاتش همانند نوری از ذاتش می‌درخشد.

هوش مصنوعی: در آفرینش، هدفی وجود دارد که می‌خواهد هر دو نوع بینش و دیدگاه را آشکار کند.

هوش مصنوعی: از آن جوهری که به عالم می‌آید، انسانی به وجود می‌آید که در آن، جزء و کل به هم می‌پیوندند و دیدار انسان شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر جزئی به کلی ارتباط داشته باشد، نشان‌دهنده این است که ذات نیز از این پیوند نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هیچ ضعفی در ذات و ویژگی‌های او وجود ندارد، زیرا وجودش بدون هیچ نقصانی ثابت و پایدار است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از نزدیکی به این حقیقت نمی‌میرد، اما ممکن است وجودش در میان ذرات کائنات ناپدید شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کسی نمی‌میرد اگر به حرف‌های من گوش دهد، چون از این دریاِ فنا، جواهراتی را برایتان می‌ریزم.

هوش مصنوعی: کسی که این راز را بداند، هرگز نمی‌میرد. اگر این موضوع را با تو در میان بگذارم، مفهوم دیگری نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌میرد، ای تجربه‌دار، زمانی را صرف کن تا با دقت و خویشتن‌داری به حوادث نگاه کنی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌میرد که از نور وجودش سرچشمه می‌گیرد، زیرا ذات کل زندگی در درون زندگی است.

هوش مصنوعی: عشق او نمی‌میرد، اما وجودش در اینجا باعث می‌شود که یار او را در این فضا احساس کند.

هوش مصنوعی: ویژگی‌ها و صفاتی که به این مکان مربوط می‌شود، به دلیل نور و روشنی‌اش، باعث شد که جسم و موجودیتی در پیش تو ظاهر شود.

هوش مصنوعی: جسم از خاک تشکیل شده و روح از جوهر خالص می‌آید، و این دو با هم ترکیب شده‌اند، نور و نام در این خاک وجود دارد.

هوش مصنوعی: تن انسان از خاک ساخته شده و جان او از ماهیت و ذاتش نشأت می‌گیرد. وقتی که این دو با هم ترکیب می‌شوند، انسان به وجود می‌آید و این ارتباط هم مانند پیوستگی ذرات است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که در اینجا فرد باید بفهمد که اصل و حقیقت وجود در مورد ذات خداوند چیست و چه ویژگی‌هایی دارد.

هوش مصنوعی: همه چیز از حقیقت واحدی سرچشمه می‌گیرد و در هر چیز جلوه‌گر است، اما عقل انسان در درک این حقیقت محدود است و گاهی به اشتباه می‌افتد.

هوش مصنوعی: به عشق توجه کن و به جانت نگاه کن، که شاید راز نهفته‌ات را با اطمینان به تو بگوید.

هوش مصنوعی: در عشق humble و سرسپرده باش تا راهی که به رویت بسته شده، باز شود و به سوی تو گشوده گردد.

هوش مصنوعی: نزدیک شدن به عشق و خدمت به آن، تو را به درک عمیق‌تری از رازها و حقیقت‌ها می‌رساند. آغاز این مسیر، تو را به دانشی فراتر از آنچه می‌دانی، رهنمون می‌شود.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به مقام بلند و شناخت کامل، باید غلام عشق باشی و خود را تسلیم آن کنی. از این طریق به حقیقتی عمیق و جهانی دست خواهی یافت.

هوش مصنوعی: عاشق شو تا اینکه جانت را در عشق فنا کنی، سپس به سوی معشوق خواهی رفت.

هوش مصنوعی: من بنده عشق هستم و در این عشق، رهبری وجود دارد که او شاه ماست. ما بنده‌هایی هستیم که به نور و زیبایی عشق، همانند ماه و خورشید، وابسته‌ایم.

هوش مصنوعی: چنان زیبایی و روشنی از تو در اینجا نمایان است که گویی گلستانی در این مکان وجود دارد.

هوش مصنوعی: تو از آن باغ به اینجا آمده‌ای و به همین دلیل هم هست که از این گلستان روشنایی گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: تو مانند گلستانت زیبا و دلربا هستی، اما بر اثر آتش غم و اندوهی که به جانت افتاده، بوی سوختگی به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: در این محیط نامناسب، می‌توانی مانند یک گل در باغچه‌ای باقی بمانی. هر اندازه که هستی، بدون تکبر و جدایی از دیگران زندگی کن.

هوش مصنوعی: در این حال پر از التهاب و آتش، نه تنها تو را می‌سوزاند، بلکه دوستدار و گل و گیاه نیز در این آتش می‌سوزند.

هوش مصنوعی: او در گوشه‌ای از گلخانه به آرامی نشسته و در ورودی به باغ گل را بر روی خود بسته است.

هوش مصنوعی: آتش افروخته و دودی بر افراز شده، بوی گلستان با نور شعله روشن شده است.

هوش مصنوعی: تو در آن نور روشنی، نگاهی ندارید که به جزئیات بپردازید و حالا که به آن نگاه می‌کنید، چه باید کرد؟

هوش مصنوعی: بدون اینکه جان داشته باشد، در آتش می‌سوزد و سپس از آن خاکستر برجای می‌ماند.

هوش مصنوعی: تو در دنیای تاریک و سردی زندگی می‌کنی که در آن روح تو به خواب رفته و غرق در خاموشی است.

هوش مصنوعی: هرگز لحظه‌ای گلشن محبوبم را ندیدستی، جایی که روح تو می‌تواند خود را نمایان کند.

هوش مصنوعی: در این محفل دچار مشکلی نیستی جز این که تنها تپش قلبت نشانه‌ای از زندگی‌ات است.

هوش مصنوعی: در این مکان تنگ و بدبو مانده‌ای و ناچارا از دود آنجا رنجیده و ناتوان شده‌ای.

هوش مصنوعی: در این مکان سخت و دشوار همچنان به پیش برو، همان‌طور که مردان در میان نیکبختی‌ها و خوشی‌ها با دقت و توجه نگاهی می‌اندازند.

هوش مصنوعی: اگر در دل یک گلخن، چهره‌ی اسیری را نبینی، پس آنچه جستجو می‌کنی چیست؟

هوش مصنوعی: تو در مکانی ناراحت و غمگین هستی، اما به باغی زیبا و پر از نور نگاه کن.

هوش مصنوعی: ببین تا زندگی‌ات شاداب و پر از زیبایی باشد و از این محیط خفه‌کننده دوری کن تا ناراحت نشوی.

هوش مصنوعی: از آن باغی که گل‌هایش مانند ستاره‌ها می‌درخشند، تو اینجا به مدت کوتاهی می‌آیی تا به تماشا بپردازی.

هوش مصنوعی: به باغ و گلستان نگاه کن، چرا که جانی در آن نهفته است و همه موجودات و روح‌ها به وضوح نمایان هستند.

هوش مصنوعی: یار او مانند ماه و آفتاب زیباست و وجودش پر از نور و تابش است.

هوش مصنوعی: زیبایی محبوب فراتر از این کلام‌هاست، دل‌دار، به چهره‌اش نگاه کن، ببین چگونه است.

هوش مصنوعی: از دنیای دیگری، زیبایی محبوب در این دنیا جلوه گر شده و نامش را آشکار کرده است.

هوش مصنوعی: در این دنیای پر از چرخش و تغییر، چشم حقیقت را می‌بیند و نام و نشانه‌هایی از وجود را درک می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی نام تو در این دنیا مشهور شود، بار دیگر در یکتایی وجودت نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: از آن دنیای دیگر به این دنیا می‌آید و به خود می‌نگرد، چون خود را از تمامی موانع نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی که بدن از خاک و آب شکل می‌گیرد، به تدریج در اثر باد و آتش از بین می‌رود و ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی گل در آتش بسوزد، دیگر آتشی خواهد افروخت.

هوش مصنوعی: وقتی جان آدمی بسوزد و دچار هیجان و شوق شود، دوباره به سمت باغی پر از گل و خوشبو می‌رود.

هوش مصنوعی: از نظر مرد، چگونه می‌تواند حیات واقعی را درک کند وقتی که در پایان کار، او فقط به دیدار ذات و حقیقت می‌رسد؟

هوش مصنوعی: آنچه وجود دارد، سرچشمه‌اش از اوست و همه چیز به واسطه او نمایان شده است.

هوش مصنوعی: در پایان، وقتی که همه چیز از بین برود، نیاز و ضرورت برای معشوق به معنای واقعی خودش تبدیل می‌شود و روح، واقعی‌ترین شکل و صورت را پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: زندگی پاک و خوش، در لحظه‌ای نمایان می‌شود که گل از دید پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که روح انسان به صورت دیگری درآید، روح واقعی نیز به راز معشوق تبدیل می‌شود، مانند اینکه یک قطره در دریا ناپیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: انسان با ملاقات و ارتباط با دیگران، به زندگی و تجربه‌های جدیدی دست پیدا می‌کند و می‌تواند رازها و نکات جدیدی را از این ارتباطات کشف کند.

هوش مصنوعی: اگر بار دیگر جانش به جسم او برگردد، حقیقت واقعی او خواهد بود و نه فقط عنوان و نامش.

هوش مصنوعی: حقیقت در زندگی او این است که دوباره زندگی‌اش را پیدا کند.

هوش مصنوعی: ای دل، تو حقیقت زندگی را درک کردی، اما آیا روح را دیدی و محبوب را نشناختی؟