هوش مصنوعی: یک نفر از صاحب اسرار پرسید که چگونه می‌توانم بگردم و به این سرانجام برسم، ای یار.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم از کجا باید شروع کنم تا به نتیجه‌ای برسم و آن پایان را بیابم.

هوش مصنوعی: من کجا هستم که به گذشته‌ام بازگردم و از سرانجام کارهایم، رازها و اسرار را درک کنم؟

هوش مصنوعی: به او گفتند که اگر آگاه هستی، چیز دیگری در وجود خودت را نادیده نگیر.

هوش مصنوعی: به جز خودت به هیچ کس و هیچ چیزی نگاه نکن تا بفهمی که در وجود ظاهری، هر دو دنیا حضور دارند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که وجود دو جهان، یعنی جهان مادی و معنوی، در وجود تو نمایان است و حقیقت واقعی در وجود تو به خوبی مشخص است.

هوش مصنوعی: از آغاز آسمان در دورانی که در اینجا هستی، می‌توانستی بدون هیچ تأخیری بمانی.

هوش مصنوعی: در حال حاضر در خودت مانده‌ای و همچنان به دنبال یک پایان و شروع جدید می‌گردی.

هوش مصنوعی: اگر تو از بیرون وجود نداشته باشی، در واقع هیچ کس دیگری وجود نخواهد داشت، حتی اگر در اینجا به نظر برسد که تو هستی.

هوش مصنوعی: اگر تو از اصل خود دور نشوی و در همان حقیقت باقی بمانی، هرگز به یک شکل ظاهری تغییر نخواهی کرد.

هوش مصنوعی: در این مکان، نمی‌توانی خود را پیدا کنی؛ زیرا در اینجا دو چیز به جای یک چیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر مانند عطّار به ازل و ابد بنگری، خدا را در دل خود حفظ کن.

هوش مصنوعی: تو آغاز و پایان همه چیز هستی و در این دنیا، حتی یک لحظه هم نتوانسته‌ام از لذت وجودت بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: تو اینجا کارهایی را نمی‌بینی و او را نمی‌شناسی، چون در خودت غرق شده‌ای.

هوش مصنوعی: تو در دوگانگی و تردید فرو رفته‌ای، و در نتیجه هم در ظاهر و هم در باطن دچار تغییر و دگرگونی شده‌ای.

هوش مصنوعی: وجود تو نشان از یک وجود یکتا دارد و در تمام وجود و زیبایی‌ات، نشانه‌هایی از پرستش و عشق به ذات آن وجود موج می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر از یک شخص چیزی را درک کنی، در پایان به شناختی از خودت نیز می‌رسی.

هوش مصنوعی: شما در اینجا نمی‌دانید که ریشه و اصل وجودتان از یک منبع واحد است که مشخص است.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به خوشبختی و شکوفایی برسی، باید از چیزهای منفی و ویرانگر دوری کنی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی حقیقت عمیق‌تری را درک کنی، باید از خودت بگذری و به جوهر اصلی و واقعیات وجودی پی ببری.

هوش مصنوعی: به زمان بی‌پایان ازل و ابد نگاه کن؛ هر دو را یکسان بدان، مانند نوشته‌ای که بر چهره‌ای ظاهر شده است.

هوش مصنوعی: اگر تو به زیبایی‌ها توجه کنی، ای دوست، حقیقت به یکباره برایت نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: حقیقتی وجود دارد که باعث می‌شود تو ناپدید شوی و تنها کلام نوشته شده، باقی بماند و آن کلام بر صورت ظاهری تو تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در این مکان، اگر دقت کنی، می‌توانی بفهمی که حقیقت اصلی تویی و همه چیز بر گرد تو می‌چرخد.

هوش مصنوعی: به دقت به عمق وجودت توجه کن، زیرا تمام ذرات وجود تو از آغاز تا پایان در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: در این مکان، همه چیز از هر دو جهان جمع شده و هر چیزی که از خودشان بوده را در او قرار داده‌اند.

هوش مصنوعی: یک چهره از خود را به نمایش گذاشته و در آن، رازی پنهان وجود دارد.

هوش مصنوعی: او در اصل و حقیقت برتری دارد، اما در ظاهر و طبیعت به گونه‌ای دیگر جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: چهره یار به گونه‌ای است که نشان از خلوص و پاکی دارد و از همین رو، به ناچار از اصل و ریشه‌اش جدا شده است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که هر عددی می‌تواند نماد و نماینده‌ای از بسیاری مفهوم‌ها و معناهای مختلف باشد. به عبارت دیگر، هر عدد به تنهایی می‌تواند بیانگر خیل عظیمی از افکار و تصورات باشد، و این نشان‌دهنده تنوع و فراوانی معانی است.

هوش مصنوعی: همه در ظاهر انسان دیده می‌شوند، اما در واقعیت، انسان خود جوهر و essence اصلی زندگی است.

هوش مصنوعی: همچون آدمی که جانش را در خود می‌بیند، به ذات خود نگاه کن و از حقیقت وجود خود آگاه شو.

هوش مصنوعی: تمام چیزها به وسیله انسان آشکار شدند، زیرا انسان آن‌ها را در این مکان نمایان ساخت.

هوش مصنوعی: اگر انسان وجود نداشت، آن ذات اصلی از کجا پیدا می‌شد؟ هرگز از اجزا و ذرات نمی‌توانست به وجود آید.

هوش مصنوعی: اگر به همه چیز و همه موجودات بنگری، می‌بینی که همه به یکدیگر مربوطند و در اصل یکی هستند. در واقع، همه چیز یک حقیقت مشترک را در بر دارد.

هوش مصنوعی: همه چیز در وجود تو خلاصه شده است، حالا دوباره خودت را ببین، زیرا تو حقیقتی هستی که هم در آغاز و هم در پایان وجود داری.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی شروعی تازه داشته باشی، باید در درون خودت به جستجو بپردازی و به حقیقتی عمیق پی ببری.

هوش مصنوعی: به درون خود نگاه کن و نه تنها به آسمان. حقیقت زندگی به شکل یکپارچه‌ای در وجود تو نهفته است.

هوش مصنوعی: در حالی که در ظاهری دیگر به حقیقت و اصل موضوع پی ببری، این مکان را برای ملاقات با تو در نظر بگیر.

هوش مصنوعی: تو در واقعیت یکی هستی و در عین حال در میان هزاران چیز دیگر گم شده‌ای؛ مانند قطره‌ای که در دریا، مفقود می‌شود.

هوش مصنوعی: تو مانند دریایی هستی که هیچ انتهایی ندارد، اما فقط یک ظاهر داری و عمق واقعی در وجودت نیست.

هوش مصنوعی: تو روحی هستی که در وجود محبوب وجود دارد، پس به دقت بنگر که این دو در حقیقت یکی هستند و زیبایی در عمق این وحدت نهفته است.

هوش مصنوعی: به او، که محبوب و معشوق است، نگاه کن و ببین که آغاز و پایان چه چیزی را دنبال می‌کند. آیا می‌توانی اصل وجود او را جز در سرانجامش بیابی؟

هوش مصنوعی: در نهایت، آن خواسته‌ای که به اصل و ماهیت برمی‌گردد، همه چیز از نمایش و ظاهر خود نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر در این مکان به نتیجه نیکویی رسیدی، هرگز آن را ضایع نکن.

هوش مصنوعی: در نهایت، به جایی خواهی رسید که زیبایی‌ای بدون نشانه را خواهی دید.

هوش مصنوعی: اگر او را در این لحظه نمی‌بینی، پس نباید نگران غم و اندوه دنیا باشی.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای در هر دو جهان، زندگی از نفس کشیدن آغاز می‌شود و در این لحظه، دو جهان در یک جا دیده می‌شوند.

هوش مصنوعی: در این جهان، همه چیز، از جمله عشق و محبوبیت، در آینه وجود یکدیگر نمایان است. در این آینه، دلبر و محبوب همچنین به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: زیبایی محبوب ما به وضوح در این آینه و در هفت باغ مشهود است.

هوش مصنوعی: تمام آسمان از او بازتابی گرفته و به خاطر این بازتاب، کامی را نصیب خود کرده است.

هوش مصنوعی: در هر لحظه از سفر زندگی، به خودت نگاه کن و ببین چطور هستی و وجودت در همه جا نمایان است.

هوش مصنوعی: تو در حقیقت، نمایان هستی و همه چیزها در وجود تو قابل دیدن‌اند؛ وگرنه هیچ چیز در اینجا قابل مشاهده نیست.

هوش مصنوعی: در اینجا حقیقت تو نمایان گشته، وگرنه وجود تو تنها به شکل طبیعت است و چیزی بیشتر نیست.

هوش مصنوعی: زمانی که در این مکان خالص و پاک شوی، حقیقت خود را در برابر مادیات و دنیاست نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: تمام وجود و حقیقت اینجا به عدد و شمار تبدیل شده است، اما وقتی که فانی و ناپدید شوی، آنجا همه چیز به یک واحد برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: در حال حاضر، آنچه در چهره‌ات نمایان است، نشان‌دهنده وضعیت خوب یا بد توست.

هوش مصنوعی: عدد را بشمار تا عمیق تر بینی که تو از هیچ به دو جهان سرآمدی.

هوش مصنوعی: ای دوست، تو از هر دو جهان برتر و بالاتر هستی. در اینجا تنها یک حقیقت وجود دارد که مثل مغز و پوست با هم در ارتباطند.

هوش مصنوعی: تو از بهترین‌های دو جهان هستی، اما هنوز نتوانسته‌ای خودت را در اینجا بشناسی.

هوش مصنوعی: تو در این مکان، در حالی که ظاهرت را در پوست نگه‌داشته‌ای، در حقیقت جان و روح خود را به خوبی در اینجا پرورش داده‌ای.

هوش مصنوعی: تو در این زمان مثل عطّار هستی که همه در پی کشف رازها و اسرار هستند.

هوش مصنوعی: تو در اصل باهوش و با استعداد هستی، اما اگر به واقعیت پی ببری و آن را بشناسی، در این جهان مقام و جایگاه بلندی خواهی داشت.

هوش مصنوعی: ما بارها گفتیم که اینجا مکانی است که از هر فکری، سخن‌های زیبا و باارزشی بیان می‌شود.

هوش مصنوعی: ما داستان را با معنای زهرآلودش بازگو کردیم، حالا از ابتدا تا انتها در مورد آن صحبت کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به خوبی بفهمی که در این دنیا چه چیزهایی وجود دارد و چه چیزهایی در انتظارت هستند، خواهی دانست که هیچ چیز به طور حتمی و مطمئن در اینجا اتفاق نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: همان فردی که در اینجا حضور دارد، دوباره می‌آید و می‌داند که چه کسی می‌تواند صاحب راز باشد.

هوش مصنوعی: اینجا جایی نیست که بخواهیم رازی را به زبان بیاوریم؛ این مکان برای نگه‌داشتن اسرار مناسب نیست.

هوش مصنوعی: افرادی که در این عالم به تماشای حقیقت پرداخته‌اند، با درک عمیق خود از این معنا به اسرار پنهان دست یافته‌اند.

هوش مصنوعی: ای دوست، به بلوغ و کمال برس تا بدانی که چه چیزی به این پختگی می‌افزاید.

هوش مصنوعی: در اینجا سخن از خامی و ناپختگی است که مانند روغنی درون جامی باقی مانده است. این تصویر به ما نشان می‌دهد که آن خامی و نارسایی همچنان در وجود فرد باقی مانده و در واقع رو به کمال نرفته است، درست مانند روغن که در ظرفی محبوس مانده و بیرون نیامده است.

هوش مصنوعی: یکی از جام‌های پر از نور و کمالی که به نوعی نشانگر اعلی و سرّ الهی است، در دست توست. این جام تمثیل عظمت و پادشاهی را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: از روغن پاک و روشن که در اینجا مانده، نور تو را درخشانی بخشیده است. دور نشو از این نور.

هوش مصنوعی: نور تو باعث شده که تمام عالم روشنایی بگیرد و این نور در لحظه‌ای دیگر حتی بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: با نور تو، همه جهان نمایان شده و به خاطر چشیدن جرعه‌ای از وجود تو، آدمی به حقیقت خود پی برده است.

هوش مصنوعی: تو مانند جامی هستی که حقیقت و واقعیت را به وضوح نشان می‌دهد، و جان تو در عین وجود و حیات دیگران مشهود است.

هوش مصنوعی: نه روحی وجود دارد و نه بدنی، در واقع هر دو به یکدیگر پیوسته‌اند. حال چگونه می‌توان این رازهای پنهان را روشن کرد؟

هوش مصنوعی: این مصرع به این معناست که تو چگونه‌ای، ای جان و بدن، که هم بدن و هم جان یک‌جایند و در اصل وجود، به وحدت می‌رسند.

هوش مصنوعی: اگر به یکی تبدیل شوی، همگی تو را می‌پذیرند و به تو بازمی‌گردند، چه در آغاز و چه در پایان.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به یگانگی و هماهنگی دست پیدا کنی، باید خود را در آن وجود واحد ذوب کنی. در این لحظه، تنها به ذات خود و حقیقتی که در آن نهفته است، توجه کن.

هوش مصنوعی: در این زمان، خود را از قید و بندها رها کن و مانند من، وجود خود را به حقیقتی خالص تبدیل کن.

هوش مصنوعی: دیدار یار هم در بیرون و هم در درون وجود دارد، اما نقطه‌ی وصل و کانون اصلی، به یار مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا برون و درون هر دو مهم هستند، پس برای درک بهتر، هم یار را در بیرون ببین و هم به وصل آن در درون توجه کن.

هوش مصنوعی: ای جان و دل من، چه مقدار دیگر بگوئیم که تو به چه کسی وابسته‌ای و به دنبال کدام پیوند هستی؟

هوش مصنوعی: تو اکنون در حقیقت مانند عطّار در جان خود پیوندی ایجاد کن و اینجا نیز از دیدارها جدا شو.

هوش مصنوعی: ای جان، اکنون تو در وجودم پیوندی برقرار کرده‌ای و به واسطه تو در اینجا همه چیز را مشاهده می‌کنم.