هوش مصنوعی: کسی از منصور پرسید که چرا آدمی از ابتدا خوب نیست و در پایان نیز کارهای بد انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: چه تصاویری از انسان وجود دارد که می‌توانم بگویم، و چه رازی در جهان هست که می‌خواهم آن را بیان کنم.

هوش مصنوعی: منصور در آن لحظه به او پاسخ داد که تو هم همانند نقش بر روی بوم، آدمی را می‌شناسی.

هوش مصنوعی: در اینجا شخصی را می‌شناسی که بهتر است خاموش بمانی، زیرا او انسانی ناسپاس و ناپسند است.

هوش مصنوعی: تو آدمی هستی که با وجود آگاهی‌های زیاد، هنوز در فهم عشق ناتوانی.

هوش مصنوعی: کمال انسان را در این می‌دانم که در عین وضوح و حقیقت، وجود او را درک کنم.

هوش مصنوعی: من انسانم، همانند نوح، و همچنین خود دریا هستم؛ من نماینده عقل و عشق می‌باشم و در عین حال می‌توانم قهر و خشم نیز داشته باشم.

هوش مصنوعی: من همان همه پیامبران و اولیا هستم و در یقین و یقینیت، هم در جزئیات و هم در کلیات، راهنما و پیشوای همگانم.

هوش مصنوعی: من هستم همه چیز، هم در ظاهر و هم در باطن. بی‌تردید در اینجا، نمادی از روح خداوند در وجود من وجود دارد.

هوش مصنوعی: من خودم خورشید جاودانی هستم و میان من، روشنایی و کمال به نمایش درآمده است.

هوش مصنوعی: من نماد آسمان‌ها و عرش و دفتر و مقام‌های بزرگ هستم، من بهشت و روح مقدس را نیز به همراه دارم.

هوش مصنوعی: من اولین و آخرین هستم، در این مکان من ظاهر و باطن خودم را دارم.

هوش مصنوعی: من به عنوان یک موجود پایدار، اسرار خود را نشان می‌دهم و در اینجا حقیقت جامع و کلی را به تصویر می‌کشم.

هوش مصنوعی: من همانند دریا هستم و خود را به عمق آن تبدیل کرده‌ام؛ من هم دُرّ هستم و هم دریا را گشوده‌ام.

هوش مصنوعی: من هستم فرشته وحی و فرشته مرگ و به نوعی نماینده باقی فرشتگان نیز هستم.

هوش مصنوعی: من در این مکان قرار دارم و حقیقت را به وضوح می‌بینم. من همان آدمی هستم که می‌توانم تمام حقیقت را بگویم.

هوش مصنوعی: تو به این شکل هر نقش و نمایی را فقط در قالب یک نقش می‌بینی و درک نمی‌کنی که فراتر از آن نقش چیزی وجود دارد.

هوش مصنوعی: من راز تو را فاش نکردم، اما می‌خواهم دوباره درباره‌اش صحبت کنم.

هوش مصنوعی: تو انسان هستی که بدون هیچ گونه شک و تردیدی، حقیقت را می‌شناسی و آن را بالاتر از زمین و آسمان می‌دانی.

هوش مصنوعی: تو انسان بزرگی هستی که درک و فهمی بسیار بالا داری؛ همه موجودات آسمانی و ستاره‌ها مانند قطره‌های کوچکی در مقایسه با تو هستند و تو مانند یک دریای عمیق و وسیع هستی.

هوش مصنوعی: تو انسان با فضیلت و آگاهی هستی که مانند بهشت و حوریان و غلامان در آرزوها و خواسته‌هایت برتری داری. تو در حقیقت، خود جان و essence محبوبی.

هوش مصنوعی: تو حالا به دانایی و آگاهی رسیده‌ای؛ پس دیگر این مکان را به طور کامل ترک کن.

هوش مصنوعی: تو انسانی هستی که به عظمت و بزرگی خداوند پی برده‌ای و در عین حال که از ویژگی‌های او برخورداری، همچنان در جایگاه خود هستی.

هوش مصنوعی: تو انسان باهوش و عالم هستی که در وجودت صفات الهی و ویژگی‌های نیک در وجود هر ذره‌ای از وجود تو نمایان است.

هوش مصنوعی: این فرد آگاه و باخبر در این مکان به شکلی است که حضورت تا اینجا تاثیر زیادی دارد و می‌تواند به طور گسترده‌ای افزایش یابد.

هوش مصنوعی: تو انسان هستی، اما چرا خودت را از خودت جدا می‌کنی؟ در واقع، تو بیشتر از آنچه که فکر می‌کنی، به خدایی نزدیک هستی.

هوش مصنوعی: تو آمی، اما خودت را به چیزی دیگر نسبت داده‌ای تا اینجا را توجیه کنی.

هوش مصنوعی: تو در حال حاضر در جنتی به سر می‌بری، در حالی که به نزدیکی خداوند نیز نزدیک شده‌ای.

هوش مصنوعی: تو انسانی هستی که با چهره‌ای زیبا از آسمان‌ها آمده‌ای و با وجود این که در زمین هستی، همچنان از ویژگی‌های بالاتر برخورداری.

هوش مصنوعی: تو خود نمایان‌گر انسانیتی و دنیا در حال حاضر در چهره‌ای از پروردگار شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: چرا ای انسان به خاطر چیزهای ناچیز مغرور شده‌ای و از خود واقعی‌ات دور افتاده‌ای؟

هوش مصنوعی: تو انسان هستی و همین خودت را به اینجا کشانده است، بنابراین هیچ چیز را در نظر نگیر که اهمیت داشته باشد.

هوش مصنوعی: تو زیبایی و جمال محبوب را دیده‌ای، اما در زیبایی، نسبت به پنج و چهار، هنوز کم و کاستی‌هایی داری.

هوش مصنوعی: تو تمام وجودت سرشار از معرفت و دانایی است و همه چیز از تو نشأت می‌گیرد و به تو روشن و واضح است.

هوش مصنوعی: تو انسان هستی و نور به تو داده شده است، حالا به منصور که در درونت است نگاه کن.

هوش مصنوعی: جواب سوالت را گفتم تا بدانی. اما بهتر است از خودت چیزی را بیاموزی.

هوش مصنوعی: آدم را این‌گونه بشناس، ای منصور. یقیناً تو هم آدم‌شناس هستی، ای مرد نورانی.

هوش مصنوعی: انسان هیچ هدفی جز مشاهده خداوند به صورت آشکار ندارد، زیرا او تنها از طریق کلام «بگو، او خداست» به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: حقیقت در آن لحظه‌ای است که از هر دو جهان، یعنی جهان دیده و نادیده، پرده برداری می‌شود و آنچه مشخص است و آنچه پنهان است، به وضوح معلوم می‌گردد.

هوش مصنوعی: آدم آن‌قدر با شکوه و اهمیت در اینجا ظاهر شده است که وجودش به وضوح ناشی از آن دم الهی است.

هوش مصنوعی: حقیقت وجود انسان واقعی همان یک ذات خاص است و او همان فرد خالص و بی‌آلایش می‌باشد.

هوش مصنوعی: یک نفر وجود دارد که از دوگانگی فارغ شده و زیبایی حق را در وجود او نمایان کرده است.

هوش مصنوعی: در گذشته، یک وجود واحد و یکتای الهی بود که در یکی از دم‌های خود، هستی را آفرید. اما در این جهان، این وجود واحد به صورت متشکل و مرکب از اجزای مختلف درآمده است.

هوش مصنوعی: یک شخصی وجود دارد که از او به خاطر انبیا (پیامبران) پاسخی ظاهر شده است.

هوش مصنوعی: یک نفر که در جسم و جان خود به دور از حقیقت خداوندی زندگی می‌کرد، در نهایت به سوی خداوندی و حقیقت الهی رهنمون شد.

هوش مصنوعی: در اینجا به خاطر وجود عشق و زیبایی، قدرت یکتا و خاص او به نمایش گذاشته شده است.

هوش مصنوعی: اینجا نمایشی انجام شد تا آنچه که در حقیقت ابدی است، دوباره به تصویر کشیده شود.

هوش مصنوعی: این دنیا را به ما نشان دادی و در این دیدار، محبت تو به پایان رسید و به سوی خداوند رفتی.

هوش مصنوعی: دیدار او صورت گرفت و زیبایی‌اش نمایان شد. به ملاقاتش نگاه کن و مرز کمال او را ببین.

هوش مصنوعی: دیدار رخ یار میسر شد و او به حقایق اشاره کرد و یقین پیدا کرد که حقیقت را دیده است و از رازهای حق سخن گفت.

هوش مصنوعی: وقتی که از حقیقت مطلع باشی، حقیقت به وضوح آشکار می‌شود، اما این انسان که حقیقت را دید و شناخت، دلیلی برای فهمیدن آن داشت.

هوش مصنوعی: کسی که این راز را دیده و از حقیقت آزاد شده، بدون شک به سرشت حقیقی خود پی برده است.

هوش مصنوعی: وقتی منصور پرده‌ای را از جلو برداشت، نور حقیقت را در گنجینه‌ای پنهان و پر از اسرار مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: من مانند منصور هستم و این راز را می‌دانم؛ می‌دانم که در این مکان می‌توانم سر از این جایگاه بردارم.

هوش مصنوعی: وقتی من آدم را به دنیا فرستادم، حقیقت را به سوی عالم دیگر بردم.

هوش مصنوعی: من وجود خود را از وجود او آکنده کردم و همه ویژگی‌ها و خصوصیات خود را در حضور او قرار دادم.

هوش مصنوعی: من انسانی هستم که خود را نمی‌شناسم و نمی‌دانم چه هستم، همچنان که آدمیت خود را نمی‌داند.

هوش مصنوعی: من، منصور هستم، ای مرد حقیقت، که از لذت‌های دنیوی و طبیعی گذر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من خود را از دیگران جدا کرده‌ام و در عین حال حس می‌کنم که در مقامی الهی هستم.

هوش مصنوعی: من خودم منصور هستم و از حقیقت سخن می‌گویم، که هم‌اکنون این راز انسان را کسی نتوانسته درک کند.

هوش مصنوعی: من منصور هستم و از دنباله‌روی دیگران فراتر رفته‌ام، به وضوح درک کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من منصور هستم که به خاطر عشق، تمام ذرات وجودم را به سجده درآورده‌ام.

هوش مصنوعی: من همان منصور هستم که به اینجا آمده‌ام و همه چیز را در این مکان به اختیار خودم درآورده‌ام.

هوش مصنوعی: من منصور هستم و بسیاری از اسرار زیبایی حق را در اینجا مشاهده کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من منصور هستم و برای حقیقت و خداوند از جان خود گذشتم و جانم را به او تقدیم کردم.

هوش مصنوعی: من همانا منصور هستم، در اینجا رازهایی را بیان می‌کنم و از خدایی که دارم، سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: من منصور هستم که از آسمان‌ها گذشته‌ام و حالا ریحان، آتش و آب را خلق کرده‌ام و سپس به زمین آمده‌ام.

هوش مصنوعی: همه آن چیزی که هست من هستم و من در اینجا مشکل‌ها را حل کردم.

هوش مصنوعی: در اینجا می‌گوید که من از نظر مقام و شأن، شایسته‌ام که در اینجا حضور داشته باشم، حتی اگر از نظر جسمانی در این مکان نباشم. به عبارتی، در هر جای دیگری هم که باشم، حضور معنوی و وجودم همه جا حس می‌شود.

هوش مصنوعی: وجود من به نحوی با روح الهی آمیخته شده و به ذات خود نزدیک‌تر شده است.

هوش مصنوعی: من از درون خود بیرون آمده‌ام و از ذات خویش نوری را به روشنی پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: می‌گوید که چیزی را بگویم که مشخص و روشن است، ولی اینجا به بیان آن مجبورم از هم بپاشم و تکه‌تکه شوم.

هوش مصنوعی: مرا در این مکان به دام انداخته‌اند تا در کنار عاشقان به نمایش درآیم.

هوش مصنوعی: کسی در این مکان آتش عشقی در من روشن کرده که همه به خاطر آن آتش شوق، می‌سوزند.

هوش مصنوعی: اگر حجاب آب را از خاک بردارم، صورت بی‌نقص من را به آتش می‌کشند.

هوش مصنوعی: در اینجا معنای بیت به این صورت است که: به خاطر شادی و شوق بسیار، تا آنجا که می‌توانند، همه چیز را بسوزانند، اما من خودم ناشی از شوق و هیجان، آماده‌ام که سوخته شوم.

هوش مصنوعی: عاشقانه خود را فدای عشق می‌کنم و در همه جا صدای عشق را به گوش می‌رسانم.

هوش مصنوعی: من به حق سخن می‌گویم و می‌گویم که به حق سخن می‌گویم، و در اینجا رازی نهان وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به راز یقین پی ببرد، می‌تواند آن را برای دیگران آشکار کند و هر کسی که در ابتدا او را ببیند، متوجه این حقیقت خواهد شد.

هوش مصنوعی: من حقیقت را اعلام می‌کنم و هرگاه به سالکان این راه ملاقات کنم، آنان را به نزد خودم دعوت می‌کنم.

هوش مصنوعی: همه با خودشان یکی می‌شوند، اما من آن‌ها را در ذاتشان به‌طور کامل می‌بینم.

هوش مصنوعی: من در اینجا همه چیز را برای سالکان خود روشن می‌کنم و رازی را که مشکل است، بیان می‌کنم تا آنها به مقصد برسند.

هوش مصنوعی: من هر ذره‌ای را که در اینجا وجود دارد، به هم متصل می‌کنم و همه را به عنوان تجلی‌ و جلوه‌ای از ذات الهی در این مکان نمایش می‌دهم.

هوش مصنوعی: من تلاش می‌کنم که به طور کامل به تو وصل شوم، تا بتوانم حقیقت وجودت را به نمایش بگذارم.

هوش مصنوعی: در واقع، من حقیقتی دارم که هیچ گونه وابستگی و نقصی ندارد، و این حقیقت را به نمایش گذاشته‌ام و نشان داده‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از عشقی که من با همه موجودات دارم، خبر ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از این حقیقت بی‌خبر نیست که تو در تمام وجودت آشکار و نمایان هستی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از احساسی که من در دل دارم باخبر نیست، زیرا من این تجربه را با تمام وجودم حس کردم و به خودم گفتم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از این مفاهیم باخبر نیست و کسی مانند من این رازهای پنهان را مشاهده نکرده است.

هوش مصنوعی: کسی از نیرنگ‌ها و بازی‌های محبوبم خبری ندارد، زیرا او هر لحظه شکلی تازه و جذاب به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از عشق و بازی دل‌انگیزی که انسان با خودش انجام می‌دهد، باخبر نیست.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از بازگشت خبر ندارد و نمی‌داند که چگونه به درون باز می‌گردد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از حال کسی که در رنج و سختی زندگی‌اش به سر می‌برد و از مشکلاتش غافل شده، اطلاعی ندارد و نمی‌داند که چه مدت هنوز گرفتار این بلا خواهد بود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند او چه بر سر خود آورده، اما او به این راحتی پرده‌ای بر روی چهره‌اش کشیده است.

هوش مصنوعی: همه افراد در تلاش برای دستیابی به خواسته‌ها و آرزوهایشان هستند، اما هیچ‌کس نه تنها جان خود را بلکه دل خود را نیز برای این هدف نمی‌گذارند.

هوش مصنوعی: همه به دنبال او هستند و او هم هر چه می‌خواهد می‌گوید، اما گوش‌های ناشنوا این راز را نمی‌فهمند.

هوش مصنوعی: همه‌ی موجودات به خداوند وابسته‌اند و او در میان همه، حضور دارد. اما خودِ خداوند به گونه‌ای است که به راحتی قابل درک نیست و هیچ‌کس نمی‌تواند او را به طور کامل ببیند.

هوش مصنوعی: همه به دنبالش هستند و او نیز به دنبال همه است. همه سخن می‌گویند و او هم در میان همه سخن‌ها حرف‌های قابل توجهی دارد.

هوش مصنوعی: همه افراد خود را می‌پندارند، اما به واقعیت نگاه کن که چیزی در این دنیا نیست.