هوش مصنوعی: ای جوهر پاک و یگانه‌ای که در زمان وجود داری، از این صدف بیرون بیا و خود را نمایش بده.

هوش مصنوعی: صدف را بشکن و همه جواهرات را بیرون بریز، چون حقیقت در خاک و خون پنهان شده است.

هوش مصنوعی: تو در درون خود گنجینه‌ای از حقیقت را داری، آن را آشکار کن تا دوباره زیبایی و عظمت را ببینم.

هوش مصنوعی: من صاحب قدرت و مقام هستم، و جوهر وجود من از ارزش خاصی برخوردار است. از این دریا به من نگاه کن و به درون حقیقت من پی ببر.

هوش مصنوعی: برای اینکه به زندگی ابدی دست پیدا کنی، هم اکنون باید از خود بگذری و زیر بار مرگ بروی.

هوش مصنوعی: همین‌جا در کنار ما بمیر تا در زندگی‌ات کسی را پیدا کنی که از عمق وجود بی‌نهایت خبر داشته باشد.

هوش مصنوعی: من در پی تو هستم ولی تو بی‌حالی و مچاله مانده‌ای. جای تعجب است که تو هم مثل من در دل‌تنگی و افسردگی به سر می‌بری.

هوش مصنوعی: زمانی در دل انسان، احساسی از یک چیز وجود دارد و ناگهان در یک لحظه، آن احساس به چیزی کاملاً متفاوت تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: مدتی در این دریا اقامت کن تا دیگران را نبیینی.

هوش مصنوعی: زمانی به تمام رازها آگاهی داشتی که هنگام فاش شدن همه چیز، آشکار می‌شد.

هوش مصنوعی: زمانی در زمین، در حالی که در زمان و مکان مشخصی وجود ندارد، حالت عجیبی به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: نه در جایی در کناره‌ها و گوشه‌ها هستی، نه زمانی برای ماندن داری؛ در هیچ مکانی نیز آرامش و سکونت نداری.

هوش مصنوعی: در جایی که تو هستی، خانه و سرای تو تمام وجودت را در بر گرفته است.

هوش مصنوعی: تو می‌توانی از آسمان و ستاره‌ها خواهان چیزی باشی، اما در میان همه، به گونه‌ای گم شده‌ای که نمی‌توانی به آسانی خود را پیدا کنی.

هوش مصنوعی: یکی وجود دارد که حقیقت و نور ذاتی‌اش را می‌شناسم و همین حالا می‌دانم که بی‌هیچ وصف و صفتی است.

هوش مصنوعی: اگر صفاتی داشته باشی که مانند نور در درونت درخشانی، باید به جزئی و کلی توجه کنی و هدفی مشخص داشته باشی.

هوش مصنوعی: همه به دنبالت هستند، اما تو در وسط همه‌ی اینها، حقیقتی همیشگی و ناپایدار هستی.

هوش مصنوعی: تو همه حقیقت‌ها و روشنایی‌ها را در خود داری و همه چیز به تو معنا می‌بخشد.

هوش مصنوعی: ویژگی‌ها و صفات تو از همه‌چیز فراتر و بالاتر است؛ وجود تو همچون اصل هستی و آفرینش است.

هوش مصنوعی: تو ویژگی‌های خدایی را در وجود خود داری، پس نگذار بیچاره را در اینجا به نابودی دچار کنی.

هوش مصنوعی: تو به دقت نقش وجودت را به تصویر کشیده‌ای و نقاش هستی (خداوند) این رازها را به صورت شگفت‌انگیزی به نمایش گذاشته است.

هوش مصنوعی: تو همه چیز را به وضوح نشان دادی، اما در آخر نتوانستی خود را از چشمان محبوب پنهان کنی.

هوش مصنوعی: تو خود اصل هستی و چرا در فرع به نظر می‌رسی؟ از نظر دین و قوانین شرعی، چنین تصویری از تو درست نیست.

هوش مصنوعی: تو در جهان هستی به وضوح نمایان هستی، و در دیدگان جان‌ها، همه چیز به تو برمی‌گردد و آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: به تو مشخص است که جان و دل خود را به حقیقت سپرده‌ای و همیشه در مسیر شریعت قدم می‌گذاری.

هوش مصنوعی: تو به خوبی می‌دانی که راز موجودیت بی‌مکانی چیست و من از آن گاهی تصوری در ذهن دارم؛ تو روح و جان منی.

هوش مصنوعی: زمانی که در دوره تو در اینجا ثابت و پایدار هستم، تسلیم شده‌ام و اکنون آماده‌ام که هر چیزی را قبول کنم.

هوش مصنوعی: وقتی در زمان تو ظهورهستم، به خاطر وجود نور تو، به این شکل یکتا و منحصر به فرد شده‌ام.

هوش مصنوعی: من در اینجا تو را می‌بینم و جانم برای دیدار تو تپش دارد. در این مکان، من به دنبال تو و عشق تو هستم.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو گستره‌های جهان را می‌بینم و زندگی و روح‌ام به خاطر تو زنده شده است.

هوش مصنوعی: تو خود اصل و ریشه‌ی تمام موجودات هستی و حقیقت در نور ذاتی تو روشن و نمایان است.

هوش مصنوعی: مرا نشان بده آن لحظه‌ی ملاقات را، که اینجا خود را با دیدار اینجا به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: از عشق تو مانند مومی که در شمع ذوب می‌شود سوختم. تمام چشمانم و تمام عشقم به توست، مثل شمعی که تنها به خاطر نور تو می‌سوزد.

هوش مصنوعی: چه می‌گویی؟ بگو دیگر، تو اینجا برای من مرهمی بر دردهایم بگذار.

هوش مصنوعی: چه می‌گویی؟ من تمام حواسم را جمع کرده‌ام و به شدت تحت تأثیر قرار گرفته‌ام تا جایی که عقل و خرد من ناتوان شده است.

هوش مصنوعی: مجبور شدم سکوت کنم و در آن سکوت، درک کردم که از کجا شروع شده‌ام. همچنین بی‌خبر و غافل ماندم و فهمیدم که به کجا می‌رسم.

هوش مصنوعی: من تو را به‌طور کامل دیدم، و از وجود تو جان مست من به دنیا آمده است و تو خریدار آن هستی.

هوش مصنوعی: من دیگر جان نمی‌آورم، مگر این‌که تو به ما رحم کنی و از خودت جدا نشوی.

هوش مصنوعی: من هیچ چیزی ندارم، اما وقتی تو را دارم، دیگر غم و اندوهی حس نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: من هیچ چیز دیگری ندارم جز دیدن تو، ای جان! چرا از خودت به راستی پنهانی؟

هوش مصنوعی: جهانی را به من نمایش دادی که نمی‌دانم این وضعیت چگونه است؛ آیا گرفتاری من است یا پیوند و نزدیکی با تو؟

هوش مصنوعی: محبت تو را به من نشان داده و از تو راهی به سوی همه چیز باز کرده است.

هوش مصنوعی: تو حیاتی، اما معشوق هم تو را دارد، مانند این است که در کیسهٔ مروارید، تو هم گوهری داری.

هوش مصنوعی: دیدار تو همچون نوری است که در آسمان می‌درخشد، اما من اینجا هستم و نمی‌توانم به آن نور دسترسی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: کمال تو فراتر از توانایی عقل و درک انسان است و زیبایی‌های ذاتی وجود، می‌تواند خطرناک باشد.

هوش مصنوعی: درون یک خانه و درون یک چادر، مکانی برای تو وجود دارد که می‌توانی به هر شکلی که دوست داری آن را بسازی.

هوش مصنوعی: در درون پرده و پس از شکستن آن، انسان می‌تواند تمام ویژگی‌ها و زیبایی‌های وجود خود را مشاهده کند.

هوش مصنوعی: در دل این فضا و در پس این پرده، مرا از اینجا بیرون ببر؛ از قبل اینجا را برای من ترک نکن.

هوش مصنوعی: در پشت پرده، از نور خود بسوزان، تا همه جا روشن شود.

هوش مصنوعی: من به راستی تو را شناختم و در تو خود را از دست دادم.

هوش مصنوعی: من مطمئن شدم که تو در دل عشق پنهان شده‌ای و من که در این عشق گم شده‌ام، تو را می‌بینم.

هوش مصنوعی: من به یقین می‌دانم که تو جان و جهان من هستی. راز و رمز وجودم، چه نمایان و چه پنهان، از تو نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من از حزن تو چنان شیدا و دیوانه‌ام که در هر لحظه حال و روزم تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: تو اینجا هستی و من هم به نوعی به تو مرتبط هستم، پس از دیدگاه خودم نباید فقط در پی وصف خودم باشم.

هوش مصنوعی: تمامی افراد پاک و اهل کمال، از نور تو خاموش و بی‌صدا هستند و حال و احوال تو برای آن‌ها روشن و واضح است.

هوش مصنوعی: همه محبت‌ورزان در آشفتگی و سردرگمی بودند، تو با خیال خود چیزهایی شگفت‌انگیز خلق کردی.

هوش مصنوعی: چه شور و هیجانی برپا کرده‌ای که همیشه در وجودت طلبکارانی وجود دارند.

هوش مصنوعی: این احساس یقین و اطمینانی که دارم، چه شور و هیجان زیادی به من می‌دهد. بگو باز هم که تو چگونه این جنگ را با من آغاز کردی؟

هوش مصنوعی: تمام تلاش خود را کردی و در نهایت، همه چیز را به دور انداختی و از پرده پنهانی بیرون آوردی.

هوش مصنوعی: تمام پرده‌های جهان را از ابتدا تا پایان شکستی، مانند شکستن پردهٔ آدم.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که چه می‌خواهی و یا چه کار می‌کنی، اما ای جان، این راز را برای کسی فاش نکن.

هوش مصنوعی: همه جان‌ها فدای زیبایی تو هستند و همه به تنهایی مانند خاک کوی تو می‌باشند.

هوش مصنوعی: ای پادشاه بزرگ، تو که بر دنیا حکم می‌کنی، اما ای کاش در دل خود رحم و وفا به دیگران داشته باشی.

هوش مصنوعی: تو هیچ رحم و توجهی نداری، پس من چه بگویم دربارهٔ حالت که مثل یک بی‌هدفی در حال سرگردانی هستی؟

هوش مصنوعی: ای دوست، کمی با من مهربانی کن و مرا نبکش، چون خودت می‌دانی که کشتن هم کار خوبی نیست.

هوش مصنوعی: عزیزم، تو خوبی‌ات را با کلامت نشان می‌دهی، مگر اینکه این رفتار با دیگران هم باشد.

هوش مصنوعی: تو به گونه‌ای مهارت یافته‌ای که کشتن دشمنانت برایت آسان نیست، زیرا هیچ‌کس به این شکل نمی‌تواند با دشمنان خود رفتار کند.

هوش مصنوعی: عشق تو در وجود من به حدی عمیق است که اینجا زندگی کردن برایم مانند مرگ است.

هوش مصنوعی: تو به این بی‌وفایی‌ات به دیگران وفا می‌کنی و این رفتار تو برای هر کس دیگر گناه و بی‌احترامی محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا، یقین به اینکه عشق به نوعی باعث جان دادن و فدا شدن است، به عنوان بخشی از زندگی عاشقانه شناخته می‌شود و این راز برای عاشقان پنهان است.

هوش مصنوعی: عشق برای من دلپذیر است، پس از تو می‌خواهم که این بنده‌ی خود را به‌سادگی بپذیری و از خود دور نکنید.

هوش مصنوعی: همه جان‌ها به خاطر تو فدای تو می‌شوند و همه دل‌ها در انتظار تقدیم خود هستند.

هوش مصنوعی: بیایید همه به فرمان تو تسلیم باشیم، زیرا با وجود کسی مثل تو، نیازی به خودخواهی نداریم.

هوش مصنوعی: همه ما در حالتی از ناامیدی و آسیب هستیم، اما تو منبع قدرت و زندگی برای همه ما هستی.

هوش مصنوعی: همه ما در نور تو از بین رفتیم، اما هیچ مشکلی نیست؛ زیرا همه‌ ما بهره‌مند بودیم.

هوش مصنوعی: ما در تو حضور داریم و در عین حال در جهان به وضوح خود را به تو نشان می‌دهیم.

هوش مصنوعی: تو زیبایی و چقدر خوشی، حالا می‌دانیم که حقیقت وجود خداوند چگونه است.

هوش مصنوعی: خداوندی وجود ندارد که در نزد معنی قرار گیرد، نه اینجا چیزی سر دارد و نه اینجا دعوایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: درد دلم را به تو می‌گویم، زیرا تو پزشک من هستی و نمی‌توانم درمانی بهتر از تو پیدا کنم.

هوش مصنوعی: ای جان، به من کمک کن تا این درد را درمان کنم. این مشکل سخت مرا برایت آسان کن.

هوش مصنوعی: تو خودت دلیلی برای درد و رنج می‌سازی و در عوض، خودت هم می‌توانی به عنوان محبوب و معشوق درمانی برای آن درد باشی.

هوش مصنوعی: تو هم دردی و هم درمانی، من به یقین می‌دانم که تو جان هستی و جانان نیز هستی.

هوش مصنوعی: می‌دانم که تو هم در اینجا حضور داشتی و خودت را به من نشان دادی.

هوش مصنوعی: ای دل و جان، تو خود را نشان داده‌ای و از آنجا که خود را آشکار کرده‌ای، هرگز نخواهی توانست پنهان بمانی.

هوش مصنوعی: تمام عاشقان تو به نور تو فرمانبردار شده‌اند و همه آنها پرنور و درخشان گشته‌اند.

هوش مصنوعی: همه در روز و شب به یاد تو مست و گیج‌اند، ای جانا.

هوش مصنوعی: در دل هر انسانی گفتگویی وجود دارد که به شکل و معنای زیبایی نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: تو از زیبایی‌های خود بهره‌مند هستی و از نور و صفا در رازهای درونت برخوردار هستی.

هوش مصنوعی: تمام کمال‌ها در تو جمع است و هیچ کمبودی نداری، وجود تو تمامیت فرمان و اراده‌ات را در خود دارد.

هوش مصنوعی: تو سخنگویی، تو بینا هستی، تو جان هستی و رازهای همه عاشقان را می‌دانی.

هوش مصنوعی: ای نور تو، دل را از خود بی‌نصیب کرده‌ای و باغ دل را به نمایش گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: ای روشنایی تو، تمام جهان از آن نور تو بهره‌مند شده و حتی یک پرتوی آن هم انسان را تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: وجود تو در عمق جانم پنهان است و در کنارم نیز به گونه‌ای دیگر حضور داری. اما حقیقت تو برای چشمان من کاملاً آشکار و واضح است.

هوش مصنوعی: ای جان من، به نظر می‌رسد که عشق تو مرا بیدار کرده است. پس هر چه می‌خواهی بکن، فقط مرا از این وضعیت رهایی بخش.

هوش مصنوعی: وقتی آرزوی کشتن مرا در بر گرفت، برخلاف دیگران که به عقب برمی‌گردند، من تصمیم خود را تغییر ندادم.

هوش مصنوعی: تو مرا برای کشتن آوردی و به این شکل من را از بین همه انتخاب کردی.

هوش مصنوعی: بکش، زیرا که من به تو تسلیم شدم و حالا دیگر از ترس تو آزاد شده‌ام.

هوش مصنوعی: من در این مسیر کاملاً تسلیم و در حیرتم. تو را می‌شناسم، ای پادشاه درگاه.

هوش مصنوعی: به من آن قولی که آنجا به من دادی فراموش نکن و محقق کن تا من در عشق به رضایت برسم.

هوش مصنوعی: من به خاطر دیدن تو و یک لحظه بودن در کنارت، هر چیزی را قبول کرده‌ام و تسلیم شدم.

هوش مصنوعی: تو جان جهان هستی و رازهای مرا در این دنیا به شدت آزرده‌حال می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای جانِ جهان، تا چه زمانی باید به من سختی بکشی؟ من همچنان بر پای خود ایستاده‌ام.

هوش مصنوعی: من می‌بینم که تو در این جهان ثابت و پایدار هستی.

هوش مصنوعی: اگر با من بد رفتاری کنی، در انتها خودت آسیب می‌زنی و از هم پاره می‌شوی.

هوش مصنوعی: در این مکان، با اطمینان می‌دانم که می‌توانم این رازهای عاشقانه را با تو در میان بگذارم، ای عزیز.

هوش مصنوعی: من در اینجا در حال تردید و همچنین داشتن اطمینان هستم، هرچند که از راز تو از قبل آگاهی دارم.

هوش مصنوعی: زمانی که این حالت جادویی و پیچیده وجود دارد، احساس می‌کنم که وجودم در هم شکسته و بی‌نظم است.

هوش مصنوعی: من در آن لحظه که به رازهای معانی می‌پردازم، درخواست می‌کنم که مرا بمیرانی، زیرا در حال حاضر بسیار دچار اندوه و درد هستم.

هوش مصنوعی: به خاطر کشتن در اینجا من به دنیا آمدم، مانند این که اکنون بدنم را به تسلیم سپرده‌ام.

هوش مصنوعی: این بیت به دوگانگی و ارزشمندی احساسات و زیبایی‌ها اشاره دارد. آنچه که جان انسان‌ها را احاطه کرده و مهم است، در مقایسه با زیبایی و جذابیت کمان مشکین تو، به نظر ناچیز می‌آید. به نوعی، این بیت در تلاش است تا قدرت و تاثیر عشق و زیبایی را بر زندگی و وجود انسان نمایان کند.

هوش مصنوعی: هر لحظه، صدها جان شیرین برای دیدن تو فدای زیبایی‌ات می‌شود، ای معشوقه‌ی خوش‌سیما.

هوش مصنوعی: تو در دل هر فردی وجود داری و هیچ کس نتوانسته است مانند تو عمل کند.

هوش مصنوعی: ای جان، لبِ شیرین و با ارزش تو که به من می‌رسد، نشان از این است که دیدارت می‌تواند درمانگر دردهای من باشد.

هوش مصنوعی: براي من درمانی فراهم کن تا زمانی که جانم را فدای تو کنم و دوباره وجود خود را از چشم‌ها پنهان کنم.

هوش مصنوعی: ای جانم، بپذیر این را که عشق تو در دل من قرار دارد. ای عزیز، جان خود را فدای عشق تو می‌کنم، زیرا عشق تو برای من بی‌هزینه و ارزشمند است.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که هیچ‌کس را مانند او نخواهی یافت و اگر بخواهی او را بکشید، به دنبال او نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: ای جان، مرا بکش و به زندگی دیگری برسان. من بنده‌ای هستم که تو مرا جاودانه کن.

هوش مصنوعی: عزیزم، وقتی که تو مرا به قتل می‌رسی، جان من به خاطر تو از زندگی فرار می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی به یاد تو هستم، دیگر چیزی برایم اهمیت ندارد و تنها در حالتی خوشحال و سرمست از محبت تو زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: این حالت شگفت‌انگیزی که من دارم، نتیجه نگاه تو به من است و این وجودی که من تجربه می‌کنم، ناشی از وجود توست.

هوش مصنوعی: اینجا از شور و هیجان تو خبر است، زیرا جان هر لحظه طوفانی می‌شود که آن را نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: از تو به من این زندگی همیشه در حال است و تو به من این وجود را مداوم عطا کرده‌ای.

هوش مصنوعی: همواره در اینجا از جامت نوش می‌خورم و صدای حلقه‌هایت را در گوش دارم.

هوش مصنوعی: من به قدری به تو نزدیک شدم که مانند دیگر عاشقان به وجودت وابسته شدم و هر لحظه صدای عشق را به گوش می‌رسانم.

هوش مصنوعی: صدای من به آسمان بلند است و من گوش به هیچ چیزی نمی‌دهم و هرگز نام تو را فراموش نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: فراموش نکن، ای دل، که تو اصل دین و ایمان منی و در جان و دل من مانند شیرین هستی.

هوش مصنوعی: من هرگز محبت تو را فراموش نخواهم کرد، چرا که در لحظه‌ای که نگاهت را دیدم، زیبایی‌ات را به یاد دارم.

هوش مصنوعی: من از عشق تو تا ابد برخوردارم، چون در عشق تو هستم و جان من به عشق تو تعلق دارد.

هوش مصنوعی: هر لحظه که در زندگی هستم، تنها تو را می‌بینم و هیچ چیز دیگری برایم اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: جز تو هیچ چیز دیگری در ذهنم نمی‌گنجد، چرا که تو بر من سنگینی می‌کنی.

هوش مصنوعی: به جز تو کسی را نمی‌شناسم ای دلربا، که بدون تو این دل هیچ آرامشی ندارد.

هوش مصنوعی: تو آرامش و راحتی منی، حالا می‌خواهم بگویم راز من چیست.

هوش مصنوعی: تو با من بسیار نامهربانی می‌کنی، ای دوست، مرا از این اندوه رها کن.

هوش مصنوعی: در اینجا به وضعیت دشوار و دردهای عاطفی یا روحی عطار اشاره شده است. گفته می‌شود که لحظه‌ای آرامش یا تسکین برای عطار وجود ندارد، به طوری که او هم خود دچار درد و رنج است و هم در جستجوی راهی برای درمان آن. این وضعیت نشان‌دهنده عمق مشکلات و پیچیدگی‌های روحی اوست، جایی که هم دردی وجود دارد و هم نیازی به درمان.

هوش مصنوعی: اگر تو داستانی از عشق و زندگی را در دلت نگه‌داشته‌ای، کافی است که در اینجا یک جام به من بدهی تا موقعیت این لحظه را درک کنم.

هوش مصنوعی: به من یک جام شراب بده و سریعاً روح و جانم را تسکین ببخش، زیرا بدون وجود تو، حتی باغ و بستان هم برایم ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: بده لیوانی که من لباس زهد را رها کرده‌ام، این لحظه می‌خواهم به آتش عشق بسپارم.

هوش مصنوعی: به من جامی بده تا جانم را وقف کنم و از دریای وجود تو جواهرات را به دنیا بریزم.

هوش مصنوعی: به من جامی بده که جانم به خاطر زیبایی‌ات سرمست شده است، اکنون این حالت شگفت‌انگیز به جانم رسیده و مرا به وجد آورده است.

هوش مصنوعی: به من جامی بده که جانم به خاطر تو شاد و سرمست باقی مانده است. عشق تو باعث شده که روح و جانم در این شادی باقی بماند.

هوش مصنوعی: اگرچه من هنوز زنده‌ام، ای دوست، اما یک جام دیگر به من بدهید، زیرا به جامی دیگر نیاز دارم.

هوش مصنوعی: از من فاصله بگیر و به من مهلت بده تا خود را پیدا کنم. این تنها در صورتی ممکن است که تو به من ایمان داشته باشی.

هوش مصنوعی: بگو چگونه می‌توانم به خودم بیندیشم وقتی تو در کنار من هستی؟ من چه ارزشی دارم در مقایسه با وجود تو؟

هوش مصنوعی: من در جایی که اهل خوشگذرانید و گناهکاران جمع می‌شوند، به شدت غرق در بی‌نظمی و آشفتگی هستم. اکنون در این وضع، تنها با خداوند به راز و نیاز مشغولم.

هوش مصنوعی: کجاست جایی که فریب و نیرنگ در آن جایی ندارد؟ اینجا تنها جای افسوس و اندوه است.

هوش مصنوعی: جام می شراب مرا دچار کرده و به یکباره از همه چیز و همه کس جدا کرده است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم آیا تو من هستی یا من توام، اما جانم را با این شیوه‌ات در اینجا در دستانت به تسخیر درآورده‌ای.

هوش مصنوعی: تو هستی و من هم اکنون در کنار تو هستم. تو خود آگاهی به رازهای عالم و آنچه در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: تو حالا در کنار من هستی، اما من در این لحظه در اینجا حضور ندارم. بگو که چه زمان از این مکان دور می‌شوم.

هوش مصنوعی: وجود تو در وجود من است و من تنها ظاهرم را نشان می‌دهم. وقتی که تو اصل و جوهر منی، نباید به ظاهر بی‌اهمیت توجه کرد.

هوش مصنوعی: آیا عشق‌ورزان در خواب عمیق نیستند، مثل ابری که به خواب رفته و در میان آب غرق شده‌اند؟