هوش مصنوعی: ناگهان صدایی از مقام قدسی به گوشم رسید، تو نیز این رازهای معنوی را از من بشنو.

هوش مصنوعی: ای انسان، به تو نگفتم که باری از گندم را بخوری، حالا که خورده‌ای، پس ادامه بده و بخور.

هوش مصنوعی: بپرس که چرا گندم را خوردی؟ اینجا که قرار بود از دستورات من پیروی کنی.

هوش مصنوعی: از نافرمانی‌ات دیگر نمی‌توانم تحمل کنم، اکنون می‌خواهم تو را در آتش غیرتم نابود کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم در آتش عشق تو بسوزم، ای انسان، و این احساس را بارها و بارها تجربه کنم.

هوش مصنوعی: تو اکنون بی‌خبر از ذات واقعی من هستی، اما ویژگی‌ها و صفات من به وضوح در اینجا نمایان شده است.

هوش مصنوعی: بگو با من صحبت کن و به سوالاتم پاسخ بده، وگرنه از شدت غیرت و محبت، به شدت افسرده و عصبانی می‌شوم.

هوش مصنوعی: دل و جانت را در یک لحظه بسوزانم، بنابراین بگو که اکنون رازهایت را با من در میان بگذار.

هوش مصنوعی: به خاطر شرم و خجالت، در آن لحظه آدم به ناتوانی خود پی برد و در آن لحظه، او نفس راحتی کشید.

هوش مصنوعی: زبانم را باز کردم و به تو که دانای رازها هستی گفتم که چه چیزی در دل دارم.

هوش مصنوعی: من در اینجا درمانده و زردرنگ ایستاده‌ام، تو که دانایی، چه بگویم؟

هوش مصنوعی: تو آگاهی و از وضعیت من خبر داری که اکنون در مشکلات و دشواری‌هایی گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: تو دانایی و از رمز و رازها آگاهی، من در گفتن از آنها چیزی نمی‌گویم.

هوش مصنوعی: من گناهکارم و در مشکلات گرفتار شده‌ام، اما نمی‌دانم چرا از قول تو خبر نداشتم که دل‌سوزی نکردی.

هوش مصنوعی: من در دام گناه افتاده‌ام و در عمق چاه هستم؛ شیطان سبب این گمراهی‌ام شده است.

هوش مصنوعی: ابلیس در اینجا مرا وسوسه کرد و باعث شد که گندم را به من بدهد، اما در عوض، ابر اینجا را بلعید.

هوش مصنوعی: شیطان مرا به اینجا هدایت کرد و دلم از خودم کاملاً فاصله گرفت.

هوش مصنوعی: ابلیس باعث شده که من در اینجا به ذلت بیفتم. من در برابر راز تو تسلیم نشدم و پایداری کردم.

هوش مصنوعی: مرا از راه خود منحرف کرد و گندم‌هایم را از من گرفت و ناگهان در دنیای وصالت گم شدم.

هوش مصنوعی: او مرا از مسیر زندگی‌ام منحرف کرد و به ذلت انداخت. به خاطر او، روزهایم بیهوده و بی‌ارزش گذشت.

هوش مصنوعی: من را از مسیر خود منحرف کرد و به قضا و قدر سپرد، مانند مومی که ناگهان در آتش ذوب می‌شود.

هوش مصنوعی: مرا در مسیر خود گمراه کرد و رسوا ساخت، تو می‌دانی که تنها تو هستی که وجود داری.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی کسی از راز تو باخبر نیست و همین باعث شده که انسان این‌چنین در عذاب و درماندگی بماند.

هوش مصنوعی: تو آگاه هستی و دانش تو این است که وجود تو از روح بهره‌مند است و به آن پیوسته است.

هوش مصنوعی: در حال حاضر تو به جای کسی که باید بر دیگران حکومت کند، بدی کردی. این شخص به خاطر این بدی، دلش به اندازه موهای ریشش هم خوش نیست و آرامش ندارد.

هوش مصنوعی: هرچند که من در اینجا کار ناپسندی انجام دادم، اما اکنون در برابر دیگران به خویشتن رسوا شدم.

هوش مصنوعی: هرچند من کارهای ناپسندی انجام دادم، اما در نهایت این تویی که می‌دانی و همه چیز را می‌دانی؛ تو آغاز و پایان هر چیز هستی.

هوش مصنوعی: من خطاهایی را مرتکب شدم، از تو می‌خواهم که بدون قید و شرط مرا ببخشی، زیرا تو به راستی آگاهی الهی و دانای غیب‌ها هستی.

هوش مصنوعی: من در اینجا کار بدی کرده‌ام، اما در این شرایط سخت از تو خواهش می‌کنم که مرا یاری کنی.

هوش مصنوعی: من به خودم آسیب زدم و حالا احساس می‌کنم که در درونم تاریکی وجود دارد، مانند شب که نور خورشید را ندارد.

هوش مصنوعی: من مرتکب گناهی شدم که به خودم آسیب رسانده و اکنون در وضعیت ناخوشایندی قرار گرفته‌ام که حالا متوجه می‌شوی.

هوش مصنوعی: من به خودم آسیب زدم، اما در ابتدا به دلایل غلطی فکر می‌کردم که این کار درست است.

هوش مصنوعی: من از کار بد خود بی‌خبر بودم و نمی‌دانستم که گناهکار هستم، اما تو ای خدا، عالم به رازها و پوشاننده‌ی عیوب هستی.

هوش مصنوعی: من رفتار ناپسند خود را پنهان کن تا در این مکان، که در حضور تو قرار داریم، شرمسار نشوم.

هوش مصنوعی: حالا دیگر از شرم و رسوایی طاقت ندارم که چشمانم را به سوی معشوق برافرازم.

هوش مصنوعی: من از شرمندگی به حدی رسیده‌ام که دیگر تاب و توان ندارم و در کنار تو مانده‌ام در حالی که سرنوشت عاقبتم همین‌طور نامناسب است.

هوش مصنوعی: از آن رسوایی که برای من پیش آمده، تو به عنوان رهبر من در اینجا خواهی بود.

هوش مصنوعی: هرگز اجازه نده که آدمی در چنین وضعیتی و در این لحظه به بدبختی و ناتوانی خودش ادامه دهد.

هوش مصنوعی: تنها افسرده و گیج نگذار آدم را، تو با لطف و رحمتت او را خوشحال کن.

هوش مصنوعی: آدم را به حال خودش رها نکن و اجازه نده که خوار و ذلیل شود. پوشیده نگه‌دار راز او را، زیرا دانا و عالم از تمامی دل‌ها باخبر است.

هوش مصنوعی: دل کسی را در بهشتت داغدار و غمگین مگذار.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که من نمی‌توانم و نباید به کسی جز تو تکیه کنم یا از تو کمک بگیرم، زیرا هیچ کس دیگر به اندازه تو برایم مهم و قابل اعتماد نیست.

هوش مصنوعی: توسط عشق در اینجا دچار مشکل نشو و بار دیگر مرا در درد و رنج عشق نگذار.

هوش مصنوعی: دل من در این رسوایی به شدت غمگین و آشفته است، زیرا می‌دانم که کارهای نادرستی انجام داده‌ام و همین، خودم را به دردسر انداخته است.

هوش مصنوعی: خواهش می‌کنم از بدی‌هایم چشم‌پوشی کن و مرا رها کن، چراکه تو، پروردگار من در این دو جهان هستی.

هوش مصنوعی: وقتی شیطان با من بدی کرد و مرا به دردسر انداخت، اینجا نتیجه‌اش را می‌بینم و درگیر این بازی شده‌ام.

هوش مصنوعی: من در بهشت به یاد تو، این بازیچه را ساخته‌ام و بدون تو، بهشت را فراموش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من در اینجا به شیطان اجازه ندادم که بازیچه من شود و از این بابت هیچ‌گونه بی‌خود یا بی‌ملاحظه‌ای از خود نشان ندادم.

هوش مصنوعی: در این مکان، دشمنی به مانند شیطان وجود دارد و او چنین رفتار کرده است؛ من نیز در اینجا هستم.

هوش مصنوعی: اما من از خودم دیدم که تو ای شیطان، تمام نیکویی‌ها و رحمت‌ها را پنهان می‌کنی و همواره بخشایشگر هستی.