هوش مصنوعی: در هر جایی که دل به عشق بسپاری، لحظاتی از آن عشق آگاه می‌شوی که روح آدمی را متحول می‌کند.

هوش مصنوعی: هر زمانی که آدم از خالقش وجود داشت، می‌توانست بهشت او را تماشا کند.

هوش مصنوعی: زمانی که آدم به بهشت (عدن) آمد، از خوشحالی جبرئیل به او گفت: «ای بنده خدا».

هوش مصنوعی: به دستور الهی توجه کن که وعده حق مانند خورشید روشن و واضح است.

هوش مصنوعی: ای آدم، از این درخت نخور و به عشق او، تو اسرار را به روشنی می‌شناسی.

هوش مصنوعی: تلاش نکن که همیشه مقام بلندی داشته باشی، زیرا ممکن است از همین موضوع بهانه‌ای برای تضعیف حق به دست آوری.

هوش مصنوعی: اگر بمانی که همیشه باقی بمانی، تو با گناه‌کاریت عاصی و نافرمان در برابر فرمان خداوند قدرتمند خواهی بود.

هوش مصنوعی: به تو بدون هیچ چشم‌داشتی نصیحت کردم و از حقیقت برایت صحبت کردم، اما تو خود می‌دانی که این موضوع برایت باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: دلش به زمین آدمی فرود آمد، زیرا او به دلیل ویژگی‌های خوبش از عین انسانیت دور شده است.

هوش مصنوعی: در هر سو، آب زلال روان را می‌دید و قصرهای بزرگ و زیبایی را که بدون هزینه و رایگان به نظر می‌رسید، مشاهده می‌کرد.

هوش مصنوعی: جبرئیل از آنجا به سوی آدم آمد و او را به منزلش در بهشت عدن برد.

هوش مصنوعی: دلش غرق در فرمان و دستورات پادشاه بود، مانند کسی که آن اسرار را از جبرئیل بشنود.

هوش مصنوعی: آدم در فکر و اندیشه بود که در آن لحظه، چگونه می‌تواند به باغ‌های بهشت دست یابد.

هوش مصنوعی: نهرهای جاری را از هر طرف دید و قصرهای بزرگ و زیبا را که متعلق به حوریان بودند مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: تمام باغ‌ها پر از حوری و کاخ است، و زمین و آسمان من غرق در نور و روشنی است.

هوش مصنوعی: در اینجا می‌خواهم از او درباره یک موضوع صحبت کنم و بپرسم.

هوش مصنوعی: چون خداوند این نعمت را برای من خلق کرده، آن را در اینجا به من عطا کرده است.

هوش مصنوعی: دل همه به سمت او بود، زیرا حوا جلوی چشمش بسیار زیبا و خوش‌سیمای بود.

هوش مصنوعی: همه دل‌ها به سمت او جذب شده‌اند، جز خودش که در هیچ‌کجای فکرش نیست.

هوش مصنوعی: غیر از او، هیچ چیز در دلش جا نمی‌شود و جهان در کنار او به اندازه یک مو هم اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: به حوا گفت: ای جانِ جهان من، تویی روشنایی چشمانم.

هوش مصنوعی: تو همچون نوری هستی که از چشمانت می‌درخشد و از میان آفرینش انتخاب شده‌ای.

هوش مصنوعی: من و تو هر دو به نوعی بهشتی هستیم که در اینجا فقط به شکل ظاهری آن نمادین هستیم.

هوش مصنوعی: من و تو هر دو از نژاد اصیل و با ارزش هستیم و لحظه‌ای خوش در این دنیا داریم که نشان‌دهنده اتصال و پیوند ما است.

هوش مصنوعی: من و تو هر دو یکسان هستیم، خداوند را شکر که از مقام عالی به وجود آمدیم.

هوش مصنوعی: من و تو هر دو در حال حاضر در دیدار خداوندی هستیم و در هر دو صورت، چه به‌صورت جزئی و چه به‌صورت کلی، قدرت و سلطنت داریم.

هوش مصنوعی: اکنون با ما خوش بگذران چرا که پس از گذشت زمان، یادگاری از ما باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: من در دل خود از خداوند دارویی را می‌بینم که برای ما خوب است و تو به خوبی می‌دانی.

هوش مصنوعی: جز دیدار خدا چیزی دیگری برای تو نیست و حوا از این مفهوم بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: دوست عزیزم، حالا که نزد من هستی، لطفاً به من کمک کن تا مشکل‌هایم را یک‌باره حل کنی.

هوش مصنوعی: حوّا در آن لحظه پاسخ داد که ای جان جهان و محبوب آدم.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به این که حوا در پاسخ به کسی که از او خواسته آرامش بیشتری داشته باشد، می‌گوید: «ای جان جهان، کمی سر و صدا را کم کن.» این نشان‌دهنده‌ی درخواست برای آرامش و کاهش جنجال است.

هوش مصنوعی: تو روح منی و من هم به تو زندگی می‌کنم، اما راز خدا را تنها تو می‌دانی.