هوش مصنوعی: عزیزم، از خودت فراتر برو و در نابودی خود، به حقیقت و وجود انبیا و اولیا پی ببر.

هوش مصنوعی: از چشم‌ها بگوی و از تقلید دوری کن، و به رازهای دیگر آدم نیز توجه کن.

هوش مصنوعی: تو مانند آدم و حوا هستی که در ابهت و زیبایی خود باقی مانده‌ای و این جای شگفتی است.

هوش مصنوعی: اگر در اینجا بمانی، مانند او که جانش را در اینجا قرار داده، سرانجام با یقین به حقیقت زندگی پی خواهی برد.

هوش مصنوعی: وقتی می‌دانی که در نهایت باید بروی، لحظه‌ای از شناخت و درک واقعیات غافل نشو.

هوش مصنوعی: ای دل و جان، از حق هرگز دور نشو، وگرنه زودتر از آنچه فکر کنی، بهشتت را از دست خواهی داد.

هوش مصنوعی: از مسیر خود بیرون برو مثل ابلیس و بگو تا کی می‌خواهی فریب بدهی؟

هوش مصنوعی: اگر در اینجا از خودت بیرون رفته‌ای، شایسته است که این زمان قدری شرم کنی.

هوش مصنوعی: بدان که من به تو می‌گویم تا دل تو آمادگی شنیدن را پیدا کند و این مانع‌ها و مشکلات دنیوی را کنار بزند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی درباره ظهور آدم و حوا بخوانی، از تفسیر روشن می‌توانی به رازهای پنهان پی ببری.

هوش مصنوعی: وقتی آدم صورت جمال را به وضوح مشاهده کرد، از خوشحالی ناگهان لحظه‌ای به خود بالید و مغرور شد.

هوش مصنوعی: وقتی حوا، غم‌ها را در برابر خود مشاهده کرد، غم‌ناک و پریشان شد.

هوش مصنوعی: همه فرشتگان، چه در گذشته و چه در آینده، از نعمت و فیض خدایی ساخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: جبرئیل و همه حوران در برابر آدم ایستاده‌اند، در حالی که آدم انسان‌های ناتوان و کاستی‌ها را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: خداوند به آدم گفت که وقتی تو را می‌بیند، بگو و نشان ده که ویژگی‌های نیکو در تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: تو دانشمند و مهربانی، پس چگونه می‌توانم بگویم در این شرایط که در گمراهی و سردرگمی هستم؟

هوش مصنوعی: نشان‌های تو به وضوح در اینجا قابل مشاهده است و من اینجا به وضوح تو را می‌بینم.

هوش مصنوعی: تو آگاهی و همه‌ی اسرار را می‌دانی، تو به حقیقت پنهان دست یافته‌ای.

هوش مصنوعی: همه ما در این وضعیت عجایب زیادی را تجربه کرده‌ایم، به طوری که زبانم در برابر آفرینش تو از گفتن درمانده شده است.

هوش مصنوعی: تو را به اینجا آورده‌اند، اما من نمی‌دانم که این وضعیت و حال و احوال چرا و چگونه به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: آنچه می‌بینم خواب نیست و واقعی است، و یا اینکه این تصور من از یک راز پنهان است.

هوش مصنوعی: من در بهشتی بی‌پایان غرق در زیبایی تو هستم.

هوش مصنوعی: از توصیف تو دیوانه و شیدا شدم، و به خاطر عشق تو، حیرت‌زده و سرمست هستم.

هوش مصنوعی: از توانایی عقل من حیرت به وجود آمده و به قدری شگفت‌انگیز است که خرد و اندیشه‌ام در حیرت و تأمل فرو رفته و انگشتش را به دندان گزیده است.

هوش مصنوعی: من در حالی که خوابم برده، از هنرها و مهارت‌هایم هیچ کم و کاستی ندارم؛ در کنارم یک نور درخشانی وجود دارد.

هوش مصنوعی: اکنون که ما در این ملاقات قرار داریم، بگو از کجا بود که ما به اینجا رسیدیم؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نمی‌دانیم آغاز و منبع عقل و فهم انسان از کجا شروع شده است، و به نظر می‌رسد همه چیز از آنجا به دست آمده است.

هوش مصنوعی: به من بگو که چه چیزی باعث شد تا خلقت تو در وجود من نمایان شود؟

هوش مصنوعی: خداوند بسیار والا و بزرگ است، و دیدار او همچون تجلی‌ای روشن در این بهشت جلوه‌گر است.

هوش مصنوعی: عظمت و قدرت خداوند را ستایش می‌کنم که در این آفرینش و هنر به‌خوبی نمایان شده است.

هوش مصنوعی: خداوند برتری دارد و جلوه‌های بی‌نظیری از نور را نمایان کرده است که از حروف "کاف" و "نون" به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: تعالی خداوند، چه زیباست هنرمند بزرگ که تو را با چنین راز "من هستم حق" آفریده است.

هوش مصنوعی: عظمت خداوند باعث شده که آدمی در شگفتی و حیرت از جلال و زیبایی او بماند و هیچ کلامی نمی‌تواند آن را به درستی توصیف کند.

هوش مصنوعی: خداوند بزرگ، تو انسان را خلق کردی و او را در بهشت قرار دادی.

هوش مصنوعی: در این لحظه، خودت را به نمایش گذاشتی و تمام موانع را از میان برداشتید.

هوش مصنوعی: این لحظه پرده‌برداری کردی و وقتی نگاه کردم، متوجه شدم که در پایان و آغاز همه چیز هستم.

هوش مصنوعی: این زمان، پرده‌های پنهانی از میان رفته و راز عشق و معشوقم به وضوح نمایان شده است.

هوش مصنوعی: این زمان، پرده‌ای که بر من بود، به کلی کنار رفته است و اکنون چیزی جز نور، که نور برتر از آن است، نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: وقتی که دیدم از درگیری و جنگ خسته‌ام، حجاب و مانع از روی محبوبم کنار رفت.

هوش مصنوعی: حجاب و مانع از بین رفت و توانستم رازی را ببینم. در اینجا دوباره آن راز را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: حجاب و موانع از بین رفت و من توانستم واقعیت عشق و زیبایی یارم را ببینم و اینجا لحظه‌ای شد که من به دام عشق افتادم.

هوش مصنوعی: پرده‌ای که بین من و محبوبم بود کنار رفت و اکنون او را می‌بینم که به آرامی نشسته است. در این لحظه، جانم در کنار اوست.

هوش مصنوعی: حجاب و مانع از دیدن زیبایی‌ها و جلوه‌های بهشتی دور شده و اکنون می‌توانم به روشنی و به‌طور کامل تجلیات و نازکی‌های موجود در جهان را ببینم.

هوش مصنوعی: بنده چهره زیبای یار را رو در رو مشاهده کردم و در کنار او دوست را نیز دیدم.

هوش مصنوعی: زیبایی محبوب به قدری من را مدهوش کرده که نمی‌دانم چطور باید آن را توصیف کنم.

هوش مصنوعی: زیبایی معشوق آنچنان خیره‌کننده است که حتی دختران بهشتی هم در برابر او رنگ می‌بازند. آنها در مقایسه با جمال او چه اهمیتی دارند؟

هوش مصنوعی: چهره زیبا و دلربای ما همچون حوریان و قصرهاست، اما زیبایی روح آدمی سرشار از نور است.

هوش مصنوعی: زیبایی معشوق، همانند یک نعمت ابدی است که از زمان آفرینش انسان به رایگان به دست آمده است.

هوش مصنوعی: زیبایی محبوب و دیدار دل‌پذیری که وصف آن به هیچ‌وجه نمی‌تواند تمام زیبایی‌اش را بیان کند.

هوش مصنوعی: زیبایی معشوق زمانی واقعی و دلنشین است که بتواند برای دردهای عمیق و رنج‌های روحی انسان درمانی باشد.

هوش مصنوعی: در حال حاضر زیبایی محبوب را در این باغ‌ها مشاهده می‌کنم و به وسیله آن راهنمایی می‌شوم.

هوش مصنوعی: زیبایی معشوق را می‌بینم و این شادی را که به من بخشیده‌ای، برای همیشه در قلبم باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: من زیبایی محبوبم را به وضوح می‌بینم، این زیبایی را تو به من نشان دادی و خود تو خوب می‌دانی.

هوش مصنوعی: زیبایی معشوق به وضوح نمایان است، اما در لطافت و ظرافتش به سختی می‌توان او را دید.

هوش مصنوعی: زیبایی محبوب چون نوری جان‌بخش است که در باغ‌های وجودم جلوه‌گر شده است.

هوش مصنوعی: من زیبایی محبوبم را دیدم، که در این توصیف و معانی نیازی به گفتن نیست.

هوش مصنوعی: زیبایی معشوق بسیار دلربا و دلنشین است، اما او در ذات خود پوشاننده عیوب است.

هوش مصنوعی: این زمان، تو پردهٔ راز من را به نمایش گذاشتی؛ حالا آغاز و پایان من مشخص شده است.

هوش مصنوعی: این زمان که با خودت مواجه شدی، تعجب برانگیز است که چگونه از خودت دور شده‌ای.

هوش مصنوعی: ای دل و جان، وقتی که نقاب را کنار می‌زنی، من طاقت روشنایی چهره‌ی تابان تو را ندارم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم تحمل کنم که چهره‌ی زیبای تو مانند خورشید است، به همین دلیل مانند ذرات ریز در جستجوی عطر تو سردرگمم.

هوش مصنوعی: من طاقت دیدن تصویر محبتت را ندارم، با اینکه خودت را به خوبی ملاقات کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دیدار معشوقه در اینجا روشن شده است، ببین که دل عاشق ما چگونه از جانمان سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دستیابی به وصال، روح آدمی را می‌رباید، زیرا تو چنین جلوه‌هایی از انسانیت را به نمایش گذاشتی.

هوش مصنوعی: دیدن روی تو برایم بسیار ارزشمند است، اما برای رسیدن به وصالت و هم‌نشینی با تو، جانم را نمی‌توانم فدای این تنها آرزو کنم.

هوش مصنوعی: آدم در این باغ‌ها در حالت بیهوشی به سر می‌برد و به همین دلیل زبانش را خاموش نگه‌داشته است.

هوش مصنوعی: دل و جان من در عشق تو به شدت مارا شگفت‌زده و گیج کرده‌اند، نمی‌دانم در این لحظه چه سخنی باید بگویم ای محبوبم.

هوش مصنوعی: تو سازنده‌ی روح و درون انسان هستی، و تو خود آن محبتی هستی که در جان آدم وجود دارد.