هوش مصنوعی: به او گفتم: ای دل و جان، تو که جوان هستی، مرا کمک کن، زیرا که من ناتوان و پیر شده‌ام.

هوش مصنوعی: می‌دانم که تو خواهی رفت، این را به طور قطع می‌دانم. به من نگاه کن، در آغاز و در انتهای زندگی‌ام.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای از من غافل نشو، ای سالخورده، برای کاری که داری، مرا با تدبیر و دقت نگاه کن.

هوش مصنوعی: هرگاه با مشکلی یا سختی روبه‌رو شدی، به یاد من باش و من را در آن لحظه به یاد بیاور.

هوش مصنوعی: هر شرایطی که باشد، مرا از یاد نبرید، زیرا که با وجود شما، دل من شاد خواهد بود.

هوش مصنوعی: هیچ پادشاهی را جز من نبین و هیچ راهی را جز من نپیمایید.

هوش مصنوعی: من در تمام هستی و وجود، راز هر فردی را می‌دانم.

هوش مصنوعی: من به اسرار هر فردی آگاهی دارم و گاهی اوقات وقتی نفس می‌کشم، این اطلاعات را به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: این لحظه به من می‌گوید که پرده‌ها را کنار بزن و به حقیقتی کلی و عمیق دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: در دل و وجود من، پیوندی عمیق و ناگسستنی وجود دارد، که باید آن را جستجو کنی. بگذار احساس نزدیکی و محبت را در روح من ببینی و در جان من حضورش را حس کنی.

هوش مصنوعی: اگر حقیقت را جستجو کنی، در صبح روشن آن را خواهی یافت، زیرا من در آن لحظه شتاب و عجله‌ای ندارم.

هوش مصنوعی: وقتی صبح می‌شود، چشمانت روشنایی می‌گیرد و در این زمان است که می‌توانی به مقام والایی دست یابی.

هوش مصنوعی: در صبح زود، دل تو تازه و شاداب می‌شود و می‌توانی در همه جا نشانه‌ها و آوای زندگی را احساس کنی.

هوش مصنوعی: در صبحگاه، ذرات دو جهان به صورت متعالی و زیبایی خود را نمایان می‌کنند و این حالت پیوسته تکرار می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که از این درگاه لباس یا خلعتی بپوشد، وقتی صبح نزدیک می‌شود، آن را برمی‌دارد و کنار می‌گذارد.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی صبحگاه نمایان شد، به آن چیزی که از ما می‌خواهی فکر کن.

هوش مصنوعی: از دل پر از درد و رنج خود، فریادی برآور که خیلی‌ها در این صبح زود به خاک رفته‌اند.

هوش مصنوعی: در صبحگاه دل را شاد کن و روح و دل را آرام و آباد کن.

هوش مصنوعی: زبانت را باز کن و با من از راز خود صحبت کن، غم‌های کهنه‌ات را دوباره برایم بگو.

هوش مصنوعی: هر خواسته‌ای که داشته باشی، آن را برآورده می‌کنم، زیرا من در عمق وجودم، پروردگار را می‌شناسم و عبادت می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای پیر، وقتی تو در کنار من نیستی، بین ما فاصله‌ای وجود دارد و این مساله به وضوح حس می‌شود.

هوش مصنوعی: ای سالک، تا زمانی که تو وجود داری، موانع و حجاب‌های بسیاری در این چهره وجود دارد؛ پس این موانع را از میان بردار تا حقیقت نمایان شود.

هوش مصنوعی: ای پیر، وقتی تو به لحظه‌ای نزد من آمدی، در حقیقت آن لحظه با نفس من همراه شد.

هوش مصنوعی: ای پیر، تا زمانی که تو حضور داری، مانند خورشید خواهی درخشید و نورانی خواهی بود، اما این نور همیشگی و پایدار است.

هوش مصنوعی: ما هر دو در یک حالت قرار داشتیم و فقط به ملاقات هم توجه کردیم، بدون اینکه به چیز دیگری اهمیت دهیم.

هوش مصنوعی: ما هر دو در یک حقیقت مشترک دیده می‌شویم، زیرا از یک منبع و ذات واحدی هستیم که در این مکان نمایان است.

هوش مصنوعی: ما هر دو مانند یک قایق و آب هستیم که با هم در اینجا در حرکتیم.

هوش مصنوعی: ما از یک منبع و از یک گوهر به وجود آمده‌ایم، بنابراین این‌گونه هستیم که هم سن و سال هستیم و هم پر از راز و رمز.

هوش مصنوعی: شاید آنچه در اینجا می‌بینید، پایان کار ما نباشد. هیچ‌کس نمی‌داند این تغییر و دگرگونی ما در این زمان تا چه حد ادامه دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که ما هر دو یکی هستیم، هیچ شادی نمی‌تواند در غم جای بگیرد.

هوش مصنوعی: اما در اینجا تفاوتی وجود دارد: در دریا، برای عبور از آن باید کشتی ای را با خود داشته باشید.

هوش مصنوعی: نقش و نشانی از کشتی در آب باقی نمی‌ماند، زیرا به دلیل بی‌خبری و نادانی، خیلی زود در دیوانگی غرق می‌شود.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در این دنیا و دیگر دنیا وجود دارد، وقتی در این دریا نگاه کنی، پنهان است.

هوش مصنوعی: این‌جا زیبایی‌ای وجود دارد که درک معنای عمیق را بدون هیچ شکلی از دست نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در جهان پایین و مادی می‌بینی، یک روز به پایان می‌رسد و تمام می‌شود.