هوش مصنوعی: ای خدا، چه جلال و زیبایی در ذات و صفات توست! آیا ممکن است صفات تو از ذات تو جدا باشد؟

هوش مصنوعی: خداوند بلندمرتبه، چه زیباست دیدن چهره‌ات و تمام وجودم غرق گفت‌وگو با توست.

هوش مصنوعی: تو هستی خالق و آفریننده‌ای که با یک瞬ۀ ناگهانی خود را به ما نشان دادی، هم در آشکار و هم در نهان.

هوش مصنوعی: تو سازنده همه چیز هستی، تو جان و زندگی می‌بخشی، و تو خود حقیقتی. در هر دو جهان، تو نور مطلقی.

هوش مصنوعی: جز وجود تو چیزی حق نیست، من در اینجا به تو وابسته‌ام و عقل من مجذوب حقیقت وجود تو شده است.

هوش مصنوعی: تو همیشه وجود خواهی داشت و حقیقت تنها در تو خلاصه می‌شود و هیچ چیز دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: همه در جستجوی وصالت هستند و تو در دل جهانی، در چهره‌ات حیرت‌زده مانده‌ای.

هوش مصنوعی: تو خود به تنهایی مظهر انسانیت هستی و انسانیت در وجود تو متجلی شده است.

هوش مصنوعی: تو چون نوح هستی که در دریای معنا شناور هستی و شور و هیجان معنایی را به وجود می‌آوری.

هوش مصنوعی: تو مانند ابراهیم هستی که در آتش نمرود قرار گرفته‌ای و بت‌های او را نشانه گرفته‌ای و از بین می‌بری.

هوش مصنوعی: تو همانی که در سختی‌ها و مشکلات، نه تنها شریک درد دیگران هستی، بلکه خود نیز درمانگر آن‌ها می‌شوی.

هوش مصنوعی: تو مانند اسحاق هستی که به خاطر عشق و دیدار محبوبش، خود را فدای او کردی و به جز او چیزی را نمی‌بینی.

هوش مصنوعی: تو مانند یعقوبی هستی که از فرزند محبوبش یوسف جدا افتاده است، چرا که هرگز نمی‌توانی به او دسترسی پیدا کنی.

هوش مصنوعی: تو مانند یوسف هستی که در چاه افتاده، اما از حقیقت وجود خود و راز درونش آگاه است.

هوش مصنوعی: تو همچون جرجیس (یک شخصیت مذهبی) جهانی را به تکه‌تکه تغییر داده‌ای؛ بنابراین، اینجا به تماشای تو نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: تو همانند موسی هستی که بر کوه طور قرار گرفته‌ای و از رازهای وجود خود در حالت مستی و شگفتی به سر می‌بری.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به دستاوردی بزرگ و پایدار برسی، باید از قدرت و موقعیت‌ات به شکل درست و سازنده استفاده کنی، وگرنه همه چیز به راحتی از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: تو مانند ایوب هستی که در زندگی درد و رنج را تجربه کردی، اما در نهایت رحمت و لطفی بزرگ را مشاهده کردی.

هوش مصنوعی: زکریا درختی حیات دارد و در آن مشغول به عشق است، بدون شک در این حالت از خود بیخود و پاک شده است.

هوش مصنوعی: تو در اینجا مانند یحیی هستی، که سرش بریده شده است؛ و اینجا به خاطر اینکه نتوانسته‌ام به وصال برسم، احساس خالی بودن می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو مانند خضر هستی که چشمهٔ حیات را در اختیار دارد، پس چرا از تشنگی در عذاب هستی و جانت در خطر است؟

هوش مصنوعی: تو تجسم عشق و محبت هستی و عشق تو همیشه پابرجاست و در دل‌ها باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: تو، واسطه‌ی نور و هدایت هستی و در اینجا راز و رمز مقام خاتم (پیامبر اسلام) را به روشنایی می‌کشی.

هوش مصنوعی: تو در شهر علم و دانش، مانند علی هستی و خود را نمایان می‌کنی. تو اسرار هر مفهوم را به خوبی درمی‌یابی و برای دیگران روشن می‌کنی.

هوش مصنوعی: تو خود معلم پیامبران و ولیان هستی و آغاز و پایان همه چیز به تو مرتبط است.

هوش مصنوعی: جلال و عظمت پیامبران به وضوح در آموزه‌های عمیق و اسرار کلی آن‌ها نمایان است.

هوش مصنوعی: تو آتش هستی، اما در پرده‌ای پنهان شده‌ای و همیشه در خشم و سرزنش به سر می‌بری.

هوش مصنوعی: تو مثل باد و روحی در بدن و جان، اما از دیدگان اینجا پنهانی.

هوش مصنوعی: تو مانند آبی زنده‌ای که در هرجا که بخواهی، برای هر کسی خود را نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: تو از خاک ساخته شده‌ای و همه رازها در وجود تو نهفته است و آنچه که می‌بینی، تجلی و ظهور عینی همین اسرار است.

هوش مصنوعی: تو همان منبع و منبعی از ارزش‌ها و زیبایی‌ها هستی، بنابراین شایسته است که در این زمان بیشتر به این زیبایی‌ها افزوده شوی.

هوش مصنوعی: شما مانند گیاهان هستید و تمام اسرار درون شما به وضوح و روشنی نمایان است.

هوش مصنوعی: تو چهرهٔ روشنی هستی که در این دنیای تاریک وجود دارد و به مانند آب حیات به من زندگی می‌بخشی.

هوش مصنوعی: تو ای معشوق، جان من هستی و نمی‌دانم که چه بگویم، چون جز وجود تو در درونم چیزی را حس نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: تو زبانت در دهان به سخن درآمده و در عمق دل‌ها جستجوگری کرده‌ای.

هوش مصنوعی: تو هستی و من از وجود تو پیدا هستم، ای یار که در اینجا هیچ کس دیگری را نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: تو ای عزیز که در دل من پنهانی، وجود تو در پس پرده‌ای از احساساتم نهفته است.

هوش مصنوعی: تو در وحدت مطلق تجلی کرده‌ای؛ تمام اشیاء حقیقت تو هستند.

هوش مصنوعی: تو در اینجا، در دل و جان، خدا هستی؛ پس از خودت بگو و از خودت بخوان.

هوش مصنوعی: تو تنها خداوندی و حقیقتی که در من وجود دارد، جز حقیقت وجود تو را نمی‌شناسم.

هوش مصنوعی: تو در قلب و جان من حضور داری، ولی از دیدگان خلق پنهانی.

هوش مصنوعی: تو خود خداوندی و به زبان نیازی نداری، زیرا که از چشم‌هایی که به آفرینش نگاه می‌کنند، وجود تو به‌روشنی نمایان است.

هوش مصنوعی: ای دل، هنگامی که رازها را دیدی، باید تمام موانع و حجاب‌هایی که در برابر چشمانت است را کنار بزنی.

هوش مصنوعی: تو حقیقت را آشکار کردی و خود را به نمایش گذاشتی، در حالی که پرده‌ی جان و تن تو کنار رفته است.

هوش مصنوعی: اگر تو همچون آغاز و پایان جهان باشی، چه می‌توانم بگویم درباره این زمان که رازها را فاش می‌کند؟

هوش مصنوعی: در ملاقات با تو، آنچه پنهان بود، نمایان شد. چه نور درخشانی که به روشنی درآمد!

هوش مصنوعی: چرا به دنبال پیوند با کسی باشم وقتی که تو تمام آنچه هستی که من به دنبالش هستم؟ چند بار باید این را بگویم؟

هوش مصنوعی: دل من پر از درد و غم شده است. ای ساقی، رازهایم را در چشمانت پنهان کن تا کسی نتواند آنها را ببیند.

هوش مصنوعی: به من جامی بده از آن جامی که باقی است، زیرا تو خود هم مثل جام هستی و هم جان و هم ساقی.

هوش مصنوعی: اگر من به رازهای یکتایی تو بپردازم، به گونه‌ای خواهم بافت که جان را به عمق وجودت برسانم.

هوش مصنوعی: خوشا زمانی که روح بدون جسم باشد، زیرا جز وجود تو هیچ نام دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به یقین من به این نتیجه رسیدم که تو هرگز نمی‌میری، زیرا همه اجزاء دنیا به نوعی به حمایت و کمک تو مشغول‌اند.

هوش مصنوعی: زندگی همیشگی و حقیقت بهشتی که سرشت آن در دستان خدا شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: عجب است رازهایی که جان را در خود دارد، آن کسی که اسرار را می‌داند و جان را می‌بیند.

هوش مصنوعی: هزاران انسان بی‌گناه و فداکار آماده‌اند تا جانشان را برای کسی که راز محبوب را دریابد، فدای او کنند.

هوش مصنوعی: تو برای من یگانه و بی‌نظیری و هیچکس دیگری را مانند تو ندیدم. این را از دیگران شنیده‌ام.

هوش مصنوعی: انسان با توجه به ویژگی‌ها و رفتارهای خود، در نهایت سرنوشت و نتیجه کارهایش را خود رقم می‌زند.

هوش مصنوعی: وقتی عشق به تو می‌رسد، عقل تو را سرزنش می‌کند، زیرا این عشق رازهایی را آشکار می‌سازد و نتیجه‌اش پیامدی است که به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: در واقع، همه چیز به ملاقات تو مربوط می‌شود و زیبایی‌ات باعث شد که کسی که به دنبال تو بود، به سراغت بیاید.

هوش مصنوعی: حقیقت این است که تو با نظاره کردن، توانسته‌ای ما را بشناسی و از میان همگان به سراغ تو آمده‌ام.

هوش مصنوعی: اینجا با معانی و مفاهیم عمیق آشنا می‌شوم که به طور کلی راهنمای روح و جان من هستند.

هوش مصنوعی: تو در خود حقیقت و روح هر چیز هستی، اما آنچه از تو بیرون می‌آید فقط یک نام است. تو مانند یک گنجینه‌ای ارزشمند هستی و همه‌ی عالم به‌نوعی سحر و جادو به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای کاش، تو همان گنجی هستی که جوهر ارزشمند را آشکار کرده‌ای، تو هم نقش هستی و هم کسی که این نقش را به تصویر کشیده است.

هوش مصنوعی: از یک نقطه، خود را در یک نقطه دیگر مشاهده کرده‌ام؛ اینجا هم انتهاست و هم آغاز.

هوش مصنوعی: ای عشق، تو زخمِ دل را به تصویر کشیده‌ای و به وضوح نمایان هستی.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که وقتی تصویرها را به هم می‌زنی، در حقیقت گوهری را در دل آنها پنهان کرده‌ای.

هوش مصنوعی: من تو را در هر ذره از راه می‌بینم و در هر جزء و کلی که می‌شناسم، تو را آگاه و هوشیار حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: شما آگاهید، اما دیگران به خاطر ناآگاهی خود در پس پرده حیرت باقی مانده‌اند و نتوانسته‌اند حقیقت را ببینند.

هوش مصنوعی: این ابیاتی بیانگر این است که هیچ چیزی را جز تو نمی‌خواهم و اگر تو نباشی، هیچ چیز دیگری نیز برایم ارزشی ندارد. به عبارتی، اهمیت تو به قدری زیاد است که وجود هیچ چیز دیگری برایم معنایی ندارد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که با توصیف تو، من به حقیقتی واضح و مسلم دست یافته‌ام و به خوبی می‌توانم راه را ببینم.

هوش مصنوعی: من در جستجوی معنی و حقیقت به شهرهای مختلف سفر کردم و به این و آنجا نگاه کردم.

هوش مصنوعی: وقتی حقیقت را به معشوق سپردم، جز او چیزی ندیدم و فقط به سمت راهی که او نشان داده پیش رفتم.

هوش مصنوعی: من هیچ چیزی جز دیدن چهره‌اش را تجربه نکردم و همه چیز را در راز و جذابیت او می‌بینم.

هوش مصنوعی: من هیچ چیز جز دیدار خدا را ندیدم و صدایم را بالا بردم و گفتم که او تنها خداست.

هوش مصنوعی: فقط یک چیز را در عمق وجود یار دیدم و باقی چیزها را به صورت اجزای کوچکش مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: جز یک نفر کسی را ندیدم که در کارگاهش به جستجوی او بروم و در سایه‌ی عشق و حمایت او قرار گیرم.

هوش مصنوعی: من فقط یک معشوق را دیدم که به طور آشکار و نهان خود را نشان می‌داد و همه جانان‌ها را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: من تنها یک چیز را دیدم و آن یکی نمایان بود. یار حق همیشه حق است و هیچ شکی در آن نیست.

هوش مصنوعی: جز یک عشق دیگر کسی را ملاقات نکردم که مرا از جاده عشق دور کند و جانم را فدای آن کردم.

هوش مصنوعی: من فقط یک نفر را در گنجینه عشق دیدم، هرچند که برای رسیدن به او سختی‌های زیادی را متحمل شدم.

هوش مصنوعی: در دل جز یک نفر کسی را نمی‌بینم، که او یاری است بی‌نام و نشان.

هوش مصنوعی: من هیچ‌کس را جز یک نفر در دل خود ندیدم و یاری را در دلم پنهان کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من کسی را جز یک شخص در ظاهر دوست ندیدم و در این خانه هیچ‌کس دیگری نیست.

هوش مصنوعی: یکی را دیدم که تمام کارها و شروع و پایان همه چیز به دست اوست، بنابراین به او توجه کردم و به نوعی خدمتگزار او شدم.

هوش مصنوعی: یکی را دیدم که تمامیت وجودش نامتناهی است و همه چیز را در دوستی و در ملاقات با معشوقش مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: دیدم که مکان و غیرمکان به هم مرتبط هستند و همچنین جسم و روح نیز به هم پیوند دارند.

هوش مصنوعی: من کسی را دیدم که از نظر خودش همه چیز را کامل و بی‌نقص می‌بیند، در حالی که من از چشم او نگاهی به حقیقت داشتم و آنچه را که او نمی‌دید، مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: من فردی را مشاهده کردم که در واقع یکی است، اما در ظاهری دوگانگی وجود دارد؛ یار او به صورت پیوسته در این دوگانگی حضور دارد.

هوش مصنوعی: شخصی را دیدم که خود را نیافته است، اما در پس پرده‌های پیچیده و پنهان، وجود او قابل مشاهده نیست.

هوش مصنوعی: کسی را دیدم که درون و بیرونش کاملاً متفاوت بود و از این رو، راه را گم کرده بود و نمی‌دانست چگونه باید هدایت شود.

هوش مصنوعی: شخصی را دیدم که در عمق وجودش پر از رازهای الهی بود، به او نزدیک نشو و از او دوری کن.

هوش مصنوعی: وقتی در وحدت معشوق به یکی می‌رسم، از یک جوهر اصلی، کل وجود را درمی‌یابم.

هوش مصنوعی: وقتی در مساله توحید فقط یک چیز را دیدم، تنها همان یک واقعیت را انتخاب کردم.

هوش مصنوعی: من تجلی یکتایی و رازهای عمیق هستم؛ من در جسم و جان حضور دارم و کلامم را ابراز می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به رازهای عمیق و یگانگی الهی دست یافته‌ام و از همین‌رو از ما باید به سوی او برویم.

هوش مصنوعی: من توحید محبوب را به وضوح می‌بینم و به واسطه خودم، خود را در آن مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در پنهان‌گاه توحید به سر می‌برم و حقیقت را نمایان می‌کنم، در حالی که وجودها را می‌سازم.