هوش مصنوعی: تو خودت را به او نسبت می‌دهی و او را به خودت. من چه می‌توانم بگویم جز اینکه برای درمان درد تو، باید به دنبال چیزی فراتر از خودم باشم.

هوش مصنوعی: خوشا زمانی که معشوق پرده را کنار بزند و به‌طور آشکار دیده شود.

هوش مصنوعی: خوشا زمانی که تنها وجود حق باقی بماند و هیچ نشانی از خودخواهی وIndividuality در کار نباشد.

هوش مصنوعی: خوش به حال کسی که آن لحظه‌ای را ببیند که محبوبش را در کنار خود دارد و در یک جا قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، به طور طبیعی شنید که از گفتن و قضاوت درباره خوب و بد رها شده است.

هوش مصنوعی: من در این زمان به مقام و عظمت تو نگاه می‌کنم و می‌بینم که در هر گوشه از جهان، نشانه‌هایی از تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: برای من ایستاده شدی، پس ایستاده بمان، چون من نیز همیشه با تو خواهم بود.

هوش مصنوعی: من متعلق به توام و تو هم متعلق به ما هستی؛ چه زیباست که من مستقیماً با خدای معبود سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌داند این راز را جز آنکه فقط حسرت آن را بخورد و در این مکان، حسرتی را تجربه کند.

هوش مصنوعی: فقط حق‌دانان می‌توانند به درستی این سخن را بفهمند، اما کسانی که شناخت کافی ندارند، ممکن است آن را نشناسند و به اشتباه آن را نادانی یا بی‌احترامی تلقی کنند.

هوش مصنوعی: بگو که من از علم و قوانین دینی فراتر رفته‌ام و اکنون به معرفت و رازهای عمیق‌تری دست یافته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی در نهایت کاری را انجام بدهی، ممکن است فقط یک نقطه از آن باقی بماند، مانند نقطه‌ای در انتهای حرکت یک پرگار.

هوش مصنوعی: همه در تلاشند تا رازها را بگویند و کسانی که در این لحظه در جستجوی رازها هستند، در واقع جویا و کنجکاوند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به راز و رمزهای عطّار پی ببرد، می‌تواند مانند او در اینجا جمال یار را مشاهده کند.

هوش مصنوعی: اگر زمانی کسی را درد و رنج نباشد، ممکن است آن شخص از نظر ظاهری زن باشد، اما در واقع از مردانگی و ویژگی‌های انسانی بی‌بهره است.

هوش مصنوعی: اگر بتوانی به عمق این راز پی ببری، باید از خودت عبور کنی تا به این نقطه برسی.

هوش مصنوعی: اینجا شرح و توضیحاتی که داده می‌شود مناسب است و می‌تواند تمام درهای بسته را برای شما باز کند.

هوش مصنوعی: به دردهایی که داری توجه کن و به سمت درمان آن‌ها برو. دوستت هم از تو حمایت می‌کند و حتماً به یاری‌ات خواهد شتافت.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که درد و رنجی که در زندگی تجربه می‌کنیم، ما را به تفکر و جستجوی عمیق‌تری درباره خودمان و حقیقت وجودی‌مان وادار می‌کند. اگر به خود و درون‌مان توجه کنیم، می‌توانیم واقعیات و چهره‌های پنهان زندگی را بهتر درک کنیم.

هوش مصنوعی: به این درد فکر کن و برای تسکین آن می بخور، اما مانند منصور فریاد نزن.

هوش مصنوعی: من این درد را برای مردان با دل شجاع گفتم، و با واژه‌ای ناپسند بر آن نام ننگ گذاشتم.

هوش مصنوعی: کسی که دچار درد و رنج است، راز دوستی را درک کرده و جوهر واقعی زندگی را در ظواهر آن دیده است.

هوش مصنوعی: اما آیا مغز می‌تواند مانند پوست باشد، حتی اگر پوست از دوست باشد؟

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که باید از ظاهری که در زندگی داریم عبور کنیم و به عمق حقیقت برسیم. وقتی که از پوست و ظواهر عبور کردیم و به یقین و حقیقت رسیدیم، آنجا است که نقاط اصلی و واقعی خود را می‌یابیم. به عبارت دیگر، باید به دنبال درک عمیق‌تر و واقعی‌تر باشیم و تنها به آنچه که در ظاهر دیده می‌شود اکتفا نکنیم.

هوش مصنوعی: تو جوهر وجودی و باید از عمق جانت درخواست کنی که از جان خود به سرّ و رازهای درونت پی ببری.

هوش مصنوعی: تو به دنیا آمده‌ای با مجموعه‌ای از تجربیات و دانایی که مثل دامی در مسیر زندگی‌ات قرار دارد. در واقع، وجود تو و آنچه که باعث شکل گیری‌ات شده، همانند یک ابزار یا وسیله‌ای است که برای هدایتت در این راه وجود دارد.

هوش مصنوعی: چرا دل سرگشته‌ات را در اینجا در دام گرفتار نگه‌داشته‌ای، مانند گوی؟

هوش مصنوعی: ای دل، تا کی باید صحبت کنی؟ حالا که چشمانت به دیدارت پیوسته، دیگر وقت سکوت است.

هوش مصنوعی: دست از عشق و شهرت بردار و بگو، چرا مانند توپ و گوی گیج و متحیر هستی؟

هوش مصنوعی: به دنبال شهرت و اعتبار و ظاهر سازی نباش، دو روز زندگی را صرف لذت و خوشی بکن و به سوی میخانه برو.

هوش مصنوعی: در اینجا تأکید بر این است که باید از قید و بندهای دنیوی رها شد و مانند منصور حلاج، به جستجوی حقیقت و معنا پرداخت. همچنین اشاره به اهمیت تجربهٔ معنوی در مکان‌هایی عمیق و متعالی دارد. به عبارت دیگر، به جای زندگی روزمره و متعارف، باید به سوی تجارب روحانی و معنوی رفت.

هوش مصنوعی: در جستجوی نشانه‌ها و راه‌های نیایش، به یک مکان خاص یعنی کوی خمّار برو و در آنجا زمان را فراموش کن و خود را به دست لحظه‌ها بسپار.

هوش مصنوعی: به surroundings اینجا نگاه کن، افرادی که مشغول نوشیدنی هستند و از شراب مست شده‌اند و در سکوت به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: مردان از آن شراب خوشگوار نوشیدند، اما هنگامی که فقط صدای آن را به گوش گرفتند، از نوشیدن آن دست کشیدند.

هوش مصنوعی: منصور از آن بوی خوشی که شنید، گفت: من خود نور هستم و همه چیز در نور من وجود دارد.

هوش مصنوعی: شخصی از شراب حقی喝ید و وقتی حقیقت را دید، به حق بودن آن پی برد و حق را بیان کرد.

هوش مصنوعی: از آن مشروبی که به عاشقان نیرو و قوت می‌بخشد، ای ساقی، به من بده، چرا که این لحظه خود داستان و بیان خاصی دارد.

هوش مصنوعی: به من یک جام بده که به خاطر دردی که دارم، بتوانم رنج آغاز و پایانی را پشت سر بگذارم.

هوش مصنوعی: من به خاطر دردهایی که از آن خمّ وحدت دارم، نمی‌توانم اینجا عین کثرت را رها کنم.

هوش مصنوعی: من به خاطر درد و رنجی که از آن خم (شراب) دارم، خواهم که مرا از خودم دور کند و به فراموشی بسپارد.

هوش مصنوعی: به من دردهایی بده و آنها را از من بگیر، اما دیگر در جانم این‌گونه نکن، ای جانا!

هوش مصنوعی: به من یک جام بده، ای ساقی، تا زودتر از عیب و ننگ آزاد شوم.

هوش مصنوعی: به من یک لیوان بده تا با آن جانم را فدای عشق و محبت کنم و گرد و غباری بر سر میدان عشق بپاشم.

هوش مصنوعی: جای دل که در آن سیصد هزار جان است، به عشق تو، جانم فدای چهره‌ات ای عزیز.

هوش مصنوعی: چه ارزشی دارد جان که به خاطر تو باشد، وقتی که درمانی در درد تو وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: من دردی دارم، یعنی احساسی در درونم وجود دارد که می‌خواهم با نوشیدن شرابی آن را تسکین دهم؛ مرا با شرابی پر کن تا به خاطر عشق و زیبایی‌اش سرمست شوم.

هوش مصنوعی: ای کسی که جان‌ها را شفا می‌دهی، به من کمک کن تا از دردهایم رهایی یابم؛ زیرا این توضیحات و حرف‌ها نمی‌توانند به خوبی درد من را درمان کنند.

هوش مصنوعی: درمانی برای دردمند خود بیاب و درخواستی که برای جانم ضروری است را برآورده کن.

هوش مصنوعی: ای دوا، مرا از درد و رنج آزاد کن و از این زندان غم بیرون ببر.

هوش مصنوعی: ای معشوق، تو درمان دل من هستی و در این دنیا تنها دارایی من تویی.

هوش مصنوعی: ای داروی دردم، ابتدا تو را شناختم، پس بی‌هیچ پنهانی، درمانی برای پایان من باش.

هوش مصنوعی: دل خود را درمان کن، زیرا دل به خاطر داغ تو رنج می‌کشد و به خاطر این وضعیت، زمان را سپری می‌کند.

هوش مصنوعی: دل خود را درمان کن، زیرا دل همچنان در بند و گرفتار است و در این مکان باقی مانده است.

هوش مصنوعی: دل بیچاره‌ام را درمان کن، چرا که مانند کسی در به در مانده و بی‌سرپناه است.

هوش مصنوعی: دلی که از درد و غم آسیب دیده را درمان کن، زیرا در درد و غم تو در دام افتاده و اسیر شده است.

هوش مصنوعی: علاجی برای این دل سرگشته پیدا کن تا شاید به مدت کوتاهی بتواند به وصال او برسد.

هوش مصنوعی: داروی این دل داغدار را بده که شاید در نهایت بتواند زیبایی تو را ببیند.

هوش مصنوعی: دل سوخته‌ام را درمان کن، چرا که به خاطر عشق تو به آتش کشیده شده و حالا در حال سوختن است.

هوش مصنوعی: دلتنگی و ناراحتی‌ام را درمان کن، کمکم کن تا از این وضعیت خلاص شوم، چون دیگر طاقت ندارم و همه چیز از دستم رفته است.

هوش مصنوعی: اینجا عاشقان تو را در بر می‌گیرند و به خوبی از وجودت بهره‌مند می‌شوند؛ تمام رازهای پنهانت را برای آن‌ها هویدا کن.

هوش مصنوعی: درد و رنج من از توست و تنها درمان من هم تویی. وجودم به تو وابسته است و روح من نیز از تو نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تو هم جسم داری و هم جان، پس چه اشکالی دارد اگر به سوی من لطف و رحمت نشان دهی؟

هوش مصنوعی: من دیگر نه عقل دارم و نه هوش، آنچنان که یکباره پرده‌ای از روی من کنار رفته است.

هوش مصنوعی: شخصی آن‌چنان به ظاهر و شکل و شمایل وابسته شده که نتوانسته است به دیدار محبوبش برود و در این دنیا گرفتار مانده است.

هوش مصنوعی: از آن لحظه‌ای که شروع به صحبت می‌کنی، همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهی؛ چنان که حقیقت وجودت از نفس تو قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به زمان خاصی است که شخص از راز و یا حقیقتی آگاه شده و به همین دلیل دیدگاهش تغییر کرده است. او به نوعی از لحظه‌ای به بعد، درک عمیق‌تری از مسائل پیدا کرده و به همین خاطر می‌تواند به نکات جدید و متفاوتی نگریسته و به آن‌ها بپردازد.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای به درون خود نگاه کن و حقیقت وجودیت را بشناس، سپس از این لحظات و تجربه‌ها آگاه شو.

هوش مصنوعی: این دم، به صدای خود، تمام ذرات را خبر کن که می‌گوید بیان حق همیشه جاری است.

هوش مصنوعی: همهٔ ذرات را از این راز آگاه کن که در لحظهٔ خاصی، دوباره به این مکان برمی‌گردند.

هوش مصنوعی: همهٔ موجودات را از حقیقت مطلق آگاه کن که تو نور بی‌نهایتی هستی.

هوش مصنوعی: بیرون از محل عطّار، نفس و روح او وجود دارد. حقیقت دیدن، چیزی فراتر از مکان و زمان است.

هوش مصنوعی: عطار اینجا با صدای بلند اعلام کرد که او حقیقت را درک کرده و به بیان رازهای عمیق وجود پرداخته است.

هوش مصنوعی: عطار در حال حاضر تجربه‌ای عمیق و بینش خداوندی دارد. تو هم باید بدانید که او با گفتار و شنیداری که دارد، این درک را به دست آورده است.

هوش مصنوعی: عطار در اینجا نشان می‌دهد که در لحظاتی بحرانی و دشوار، نیاز به رهایی و آزاد شدن از قید و بندها وجود دارد. او به این نکته اشاره می‌کند که در نهایت، هر کسی به نوعی باید به رهایی دست یابد و زندگی‌اش را دوباره آغاز کند. این پیام نشان‌دهنده اهمیت جان و روح انسان و نیاز به تحول و تغییر در زندگی‌ست.

هوش مصنوعی: عطار در حال حاضر در حال بیان حقیقت و رسالت خود است و با صدای بلند اعلام می‌کند که "من حقیقت را یافته‌ام". این نشان از عزم و اراده او برای نشان دادن حقیقت به دیگران دارد.

هوش مصنوعی: بی‌هیچ مانعی، پرده‌ها کنار رفته‌اند و از دوست، جواب به دست آمده است.

هوش مصنوعی: او مطمئن است که همه چیز از آن اوست و بدون شک، با عبور از ظاهرها، به باطن واقعی زندگی پی می‌برد و به حقیقت وجودی خود دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: تمام معانی به یک معنا اشاره دارند و حقیقت وجودی آن معنا، بی‌تردید یکی است.

هوش مصنوعی: فردی تازه‌کار نمی‌تواند به رازهای عارفان و وفاداران پی ببرد، مگر آنکه خود نیز به درجاتی از کمال و درک عارفانه رسیده باشد.

هوش مصنوعی: کسی که نگرش خود را تغییر دهد، می‌تواند ببیند که هر چیزی، چه خوب و چه بد، خود را به چه شکل نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: زیبایی معشوقش به روشنی نمایان است و همه جا مردم در حال تماشا و نظاره‌گری زیبایی او هستند.

هوش مصنوعی: همه چشم‌ها به جمال او خیره شده‌اند، اما آیا کسی می‌تواند با عقل خود او را درک کند؟

هوش مصنوعی: عشق به خوبی می‌داند که آنچه با ارزش و پرمعنا است، در دل جانان وجود دارد.

هوش مصنوعی: حرف‌ها و سخنان من، از عقل و منطق نیست؛ بلکه از عشق و احساسات ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که عقل را بشناسد، روح او را نیز درک کرده است، و عشق برای او مانند یک حقیقت آشکار به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در این بیت گفته می‌شود که ابر به اشتباه حرفی می‌زند که نشان‌دهنده یک راز است، زیرا در پی صحبت‌ها و گفت‌وگوها سردرگم و گیج شده است. در واقع، صحبت‌های مکرر و غیرمفید او باعث شده که از اصل موضوع دور شود و نتواند به درستی منظورش را بیان کند.

هوش مصنوعی: حقیقت، تنها از کسانی که خودشان تجربه و درک عمیق دارند، سخن می‌گوید و نه از کسانی که فقط از دیگران تقلید می‌کنند.

هوش مصنوعی: حقیقت به گونه‌ای است که محبت را می‌شناسد و احساس می‌کند؛ این احساس در عمق وجودش نهفته است و تنها به ظاهر و شکل‌های سطحی محدود نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر حقیقت را بشناسی، خواهی دید که محبوب در اینجا حضور دارد، مانند آنکه خورشید درخشان را در این مکان تماشا می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که دوگانگی را نادیده گرفته و آن را محو می‌بیند، ممکن است بگوید او از جوانب مختلف سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: اگر کسی در درون خود بتواند به حقیقت و رازهای عمیق وجودش پی ببرد و آن را به زبان آورد، می‌تواند به درک عمیق‌تری از وجود خودش برسد.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان اصل و فرع را در هم آمیخته ببیند، در واقع در یک چیز گم شده است و همه چیز برایش یکسره و یکپارچه می‌شود.

هوش مصنوعی: در این مکان، کسی را می‌بینم که با وجود بی‌طبیعت بودنش، در حالی که در چارچوب شریعت قرار دارد.

هوش مصنوعی: هر چند که در ابتدا متوجه نمی‌شود، ولی در نهایت در دیدار معشوق همه چیز را درک خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر او نیز مانند من در این بیان غرق شود، ممکن است موفق شود، اما اگر در نهایت شکست بخورد، به حال من دچار خواهد شد.

هوش مصنوعی: فنا و زوال را در جاودانگی نشان داده و گره مشکلاتش را باز کرده است.

هوش مصنوعی: مشایخ و بزرگ‌ترها همه خود را دوست دارند، اما حقیقت و اصل وجود انسان مانند مغز است که همواره درون سر محفوظ است، در حالی که پوست مانند ظواهر و شکل بیرونی است.

هوش مصنوعی: همه در مورد رازهای پنهان صحبت می‌کنند و مدتی است که آن بزرگوار از این موضوعات آگاه شده است.

هوش مصنوعی: آن‌ها به حق و حقیقت اشاره می‌کنند و از آن حمایت می‌کنند، هرچند در عمق معنای واقعی حضور ندارند.

هوش مصنوعی: اما تفاوت بسیار بزرگی وجود دارد که زمانی که منصور در کنار است، مسأله کاملاً متفاوت است.

هوش مصنوعی: در این دنیا، اگرچه بسیاری از بزرگواران و عرفا وجود دارند، ولی شخصیتی چون بایزید، با دل و روحی بزرگ و خاص، به شکلی بارز و نمایان به ظهور می‌رسد.

هوش مصنوعی: جنید و شبلی افرادی شناخته شده و مشهور هستند، اما منصور در واقع از این شناسایی و شهرت به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: همه به طور پنهانی صحبت کردند و ابراز نظر کردند، اما منصور به‌طور واضح و آشکار وارد صحنه شد.

هوش مصنوعی: همه در این لحظه صحبت کردند و رازها را در خلوت خود فاش کردند.

هوش مصنوعی: توده مردم ظاهراً به راه رسید‌ه‌اند، اما در حقیقت دست‌آوردی نصیب‌شان نشده است.

هوش مصنوعی: می‌گویند که ما زیاد صحبت می‌کنیم، اما در واقع تنها سکوت ما را شماره می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر درباره تقلید صحبت کنند، این حرف منطقی به نظر می‌رسد، اما مگر اینکه کسی در اینجا واقعاً به راز و معنای عمیق دست پیدا کند.

هوش مصنوعی: بدون شک، در این مکان هم جسم و هم روح به فنا خواهند رفت، اما پس از آن، در آن مقام عالی سرفراز و افتخارآمیز خواهند شد.

هوش مصنوعی: در آن مقام چه ویژگی‌هایی وجود دارد که خاص است و چه چیزهایی که عمومی است؛ در آن نزدیکی، چه خشم و چه لطفی وجود دارد.

هوش مصنوعی: اما این سخن سزاوار صاحب راز است که در اینجا بگوید، نه جز شروع.

هوش مصنوعی: تو به گونه‌ای جلوه‌گری که از تمام مردم پنهانی، شاید کسی باشد که از صمیم دل و جان تو را بشناسد.

هوش مصنوعی: شاید کسی وجود داشته باشد که این رازها را بیان کند و درباره دیدار خود با آن شخص صحبت کند.

هوش مصنوعی: از آن مرد بزرگ خبرهای کلی را دارد و هیچ کس دیگری را نمی‌بیند جز چهره محبوبش.

هوش مصنوعی: هر که از آن بزرگوار آگاهی پیدا کرد، مانند ذره‌ای که به سوی خورشید می‌شتابد، به سمت او حرکت کرد.

هوش مصنوعی: هر کس که به آن مقام و عشق دست یابد، مانند من در درون و بیرون خود یکسان می‌گردد.

هوش مصنوعی: ای دل، تو از آنچه در حال وقوع است بی‌خبر هستی و نمی‌دانی که در میان زندگی، مدام در خیالی به سر می‌بری.

هوش مصنوعی: دل، تو از حالتی که در آن هستی خبر نداری و باید از خودت دست بکشی و به حقیقت وجودت پی ببری.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای سکوت کنی، سپس سخن بگو، چرا که اگر به صحبت کردن ادامه دهی، ممکن است از موضوع اصلی دور شوی.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای در دیدار خداوندی باش، و لحظه‌ای هم از جسم و جان خود فاصله بگیر.

هوش مصنوعی: همه‌ی افراد و چیزها را باید به عنوان یک‌دست و یکی ببینی، مانند آغاز و پایان یک مسیر که تو را از پیش رفتن باز ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که ریشه و اصل تو خوب و موقر است، نشان می‌دهد که شاخه‌های تو نیز ارزشمند و با جایگاه هستند. جدایی از همدیگر در دیدار، نشان‌دهندهٔ پیوستگی و پیوند معنوی است.

هوش مصنوعی: گمان می‌کنی که حقیقت چیزی غیر از آنچه هست، اما در واقع یقین و واقعیت همچنان ثابت است. محبوب تو این‌چنین نشان داده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که همیشه در خیال تو هستم و هر لحظه که تو را می‌بینم، هزار معنی و مفهوم جدید به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: اینجا آنچه به نظر می‌رسد فقط گمان و خیال است، در واقع حقیقت وجود تو و دوستت در اینجا جاری است.

هوش مصنوعی: گمان کردم که تنها نظر تو حالتی زودگذر است، اما سخنانت به یقین تبدیل شد و معشوقه‌ات در نظرم نخستین و آخرین بود.

هوش مصنوعی: برخی گمان می‌کنند که دل در این حالت ثابت مانده و به آنچه اتفاق می‌افتد بی‌توجه است. در این وضعیت، نه شادی به دل می‌آید و نه غم، به این معنا که روح و احساسات ما از ماجراهای بیرونی تاثیر نمی‌پذیرند.

هوش مصنوعی: حالا به یقین برس که مانند منصور، به حقیقت وجود خود آگاه باش و درک کن که همه چیز در راستای حقیقت است.

هوش مصنوعی: مثل منصور که از حقیقت مطلق سخن می‌گوید، به رازهای درونی بپرداز و صدای واحدی را در آواهای مختلف بیان کن.

هوش مصنوعی: زمانی که منصور حلاج گفت "من حق هستم"، مانند یک نقاش شروع کن به بیان مفهوم این جمله به طور علنی و واضح برای همه ذرات جهان.

هوش مصنوعی: به مانند منصور که از حقیقت گفت "من حق هستم"، تو نیز باید این راز مطلق را در زندگی‌ات به کار ببندی.

هوش مصنوعی: عطّار به حقیقتی اشاره می‌کند که با بیان آن، ارتباطی عمیق با خداوند و اصل وجود پیدا می‌کند و به قول معروف، از درون اسرار الهی پرده‌برداری می‌نماید. این موضوع نشان‌دهنده عمق فهم و آگاهی او از وحدت وجود و حقیقت الهی است.

هوش مصنوعی: عطار، بدون شک، وجودی حق‌گراست و او در اینجا حقیقتی عمیق و پنهان را بیان کرده است.

هوش مصنوعی: تمام سخنان عطّار بدون هیچ شبهه‌ای بیانگر حقیقت است، زیرا او با قاطعیت و بدون تردید می‌گوید که من حق را یافته‌ام و این را به وضوح بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: همه سخنان عطّار از روی مشاهده و درک اوست، و او از تجربه‌های خودش استفاده کرده و به همین دلیل از گفتن و دیدن تقلید نمی‌کند.

هوش مصنوعی: او از تقلید و پیروی فراتر رفته و در اینجا خود را به‌طور واقعی مشاهده کرده است.

هوش مصنوعی: هر کس که خود را بشناسد، در این مکان، میان عاشقان، جایگاه او پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی یار خودش را در اینجا دید، از دیدن او چنان تحت تاثیر قرار گرفت که دیگر نتوانست او را ببیند.

هوش مصنوعی: وقتی انسان یار و همراه خود را می‌بیند، به حالت از خود بی‌خودی و فنا در می‌آید، مانند زمانی که در ابتدا نیز از خود بی‌خود شده بود.

هوش مصنوعی: فنا به معنای از بین رفتن و زوال است، اما در واقع این زوال نوعی بقا به همراه دارد. در ابتدا و انتهای هر چیزی، فنای آن وجود دارد، اما این فنا در واقع نزدیک‌ترین حالت به بقاست و از همین رو، وجودش به نوعی استمرار و بقای قابل توجهی را در پی دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که وجود خود را کنار می‌گذارد و به فنا می‌رسد، تنها در این حالت است که می‌تواند معبود و هدف واقعی‌اش را با یقین ببیند.

هوش مصنوعی: وقتی که در نظر فطرت، فنا به ابتدا رسید، او از این نقطه او را به مقام نزدیکی و قرب پذیرفت.

هوش مصنوعی: زمانی که ابتدا فنا و زوال برطرف شود و بقای ابدی آغاز گردد، پیامبران و دوستان خدا به روشنی این واقعیت را مشاهده خواهند کرد.

هوش مصنوعی: هنگامی که خلقت آغاز شد، همه چیز در وضعیت نابودی و فنا قرار داشت، و در نهایت نیز تنها معبود باقی می‌ماند و همه چیز به سوی او بازمی‌گردد.

هوش مصنوعی: هنگامی که از میان رفتن آغاز شد و او اسراری را گفت، اگر تو نیز توانایی داری، خود را مورد بررسی قرار بده.

هوش مصنوعی: دقت کن که نابودی، در واقع نوعی از بقا و ادامه‌ی زندگی پایدار است. این حقیقتی عمیق و پنهان است که باید به آن توجه کرد.

هوش مصنوعی: همه چیز در اینجا در حال نابودی است. در ابتدا، حقیقت به وضوح ظاهر شد و تمام آن به صورت دایره‌ای مشخص گردید.

هوش مصنوعی: نمود پیدا کرد و به سرعت ناپدید شد، اما نمی‌گویم که از ابتدا وجود نداشت.

هوش مصنوعی: جز خدا هیچ چیز باقی نمی‌ماند. به دو عالم که نگاه کنی، جز خدا چیزی نمی‌بینی.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که فنا و زوال اجتناب‌ناپذیر است، اما تنها چیزی که باقی می‌ماند، وجود است. پس بیایید از دست ساقی، جرعه‌ای از فنا بنوشیم.

هوش مصنوعی: وقتی که وجود تو به جانت پیوند می‌خورد، آن ذات که فانی است، تمامی ذرات را به حرکت در می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر به سمت یقین بروی، هرگز گمان و شک را نخواهی یافت، زیرا در اینجا روح و جان تو در امان است.

هوش مصنوعی: با ایمان و یقین، به خودت نگاه کن و پرده را از روی زیبایی آن ماه بردار تا نور او را ببینی.

هوش مصنوعی: حضور واقعی معشوق به تو الهام می‌کند که تمامی رازهای عشق و دل را با تو در میان بگذارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که با یقین و یقین‌داشتن درونی همراه باشد، دلی گشوده به دو جهان خواهد داشت.

هوش مصنوعی: هر کس که با ایمان و یقین باشد، در زمانی جمال و زیبایی محبوب خود را به وضوح مشاهده خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر تو به درستی و دقیق نگاه کنی، با یقین می‌توانی رازهای پنهان را بشناسی، زیرا که تو همه چیز را به وضوح مشاهده می‌کنی.

هوش مصنوعی: وجود واقعی تو از وجود خداست و تو در حقیقت خود، به او شناخته می‌شوی.

هوش مصنوعی: تو دارای مقام و رتبه بلندی هستی، پس چرا در این دنیای مادی و خاکی مانده‌ای؟

هوش مصنوعی: به صدا درآور معانی عمیق را، مانند عطّار، و محیط خود را از موانع مادی پاک کن تا بتوانی به حقیقت دست یابی.

هوش مصنوعی: عطار، ای کسی که از دریا و عمق حقیقت بهره‌گیری، تو درهای روش‌های دین را پیش روی ما گشوده‌ای.

هوش مصنوعی: محمد (ص)، در جان تو مشهود است و قدرت خدا از آنجا نمایان است. بگو: او الله است.

هوش مصنوعی: از دیدگاه خداوند، تو بسیار رازها و اسرار داری و همچون گلهای تاتاری زیبایی و جذابیت خاصی در وجودت نهفته است.

هوش مصنوعی: عالم به خاطر وجود تو مملو از عطر و خوشبوست، زیرا وقتی حقیقت نمایان شد، همواره در کنار تو باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: هر زمانی که برف از این درها می‌ریزد، در واقع حقیقت را بر سر رهبر نازل می‌کنی.

هوش مصنوعی: تمام مسافران دنباله‌رو تو آرزو دارند که به مقصد نهایی برسند و همه آنهایی که به کمال رسیده‌اند، از جان و دل با تو همراه هستند.

هوش مصنوعی: تو در این زمانه به هدف خود رسیدی و نشان کردی که به خواسته‌ات دست یافته‌ای.

هوش مصنوعی: تو توانایی و تسلط بالایی در درک و فهم معانی داری و با قدرتی که از تقوا به دست آورده‌ای، بر معانی عمیق و دشوار تسلط پیدا کرده‌ای.

هوش مصنوعی: آنقدر با شوق و احساس در پی یارت هستی که همچون جواهرات باارزش، رازهای درونت را در مسیر او پراکنده می‌سازی.

هوش مصنوعی: حقیقت وصل محبوب را پیدا کردی و اکنون دوباره به سوی نزدیکی او شتابان می‌روی.

هوش مصنوعی: به طرز شگفت‌انگیزی، چهره زیبای محبوب به گونه‌ای واقعی و واضح ظاهر شد و در هر طرف، زیبایی او خود را نشان داد.

هوش مصنوعی: اگر در ابتدای کار خود، شک و تردید داشته باشی، نمی‌توانی به نتیجه‌ای مطمئن برسید. تنها زمانی که به درستی نگاه کنی و با دل و احساس خود ببینی، می‌توانی دوست واقعی و هدف خود را بشناسی.