هوش مصنوعی: ای دل! وقتی که دوستی را دیدی، برای او از خود گذشتگی کن و عشق و محبتش را با تمام وجود ابراز کن، حتی اگر به قیمت از دست دادن برخی داشته‌هایت باشد.

هوش مصنوعی: آتش بزن به جامهٔ آسمانی، چرا که شایسته است این هفت پرده را رد کنی.

هوش مصنوعی: حقیقت از میان این هفت پرده عبور کرده و این پرده‌ای که تو در آن هستی، تو را گم و گور کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی در این لحظه او را شناختم، در وجودش چیزی یافتم که با ظاهرش هماهنگ بود.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، تو به طور همیشگی به وصال و نزدیکی رسیده‌ای و زیبایی محبوبت را به وضوح می‌بینی؛ پس به اطراف خود نگاه کن.

هوش مصنوعی: تا پایان کار، یکپارچه و ثابت قدم باش و از ابتدا به هیچ صفت دیگری تغییر نکن.

هوش مصنوعی: خودت را از حرف‌ها و ظاهر خود دور نکن و نگذار در تاریکی و پریشانی به سر ببری.

هوش مصنوعی: در این مکان خراب و بی‌ ثبات، تو از بند مشکلات رهایی یافته‌ای و به طور یقین به حل و فصل امور نائل آمده‌ای.

هوش مصنوعی: یک لحظه در این مکان جایگاه عالی است، زیرا که از دستانی نشأت می‌گیرد که در آغاز و پایان همه چیز موثر بوده‌اند.

هوش مصنوعی: از آن لحظه می‌دانم که کار تو کامل و واضح است، بدون شک رازهای روشنی در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای که از آن نفس برمی‌آید، به تو نفسی دمیده می‌شود که باعث می‌شود آن حجاب و پرده‌ای که مانع دید توست، از چشمانت برداشته شود.

هوش مصنوعی: 現在، فکر و عشق تو حقیقت این همه رازها هستند.

هوش مصنوعی: هر چه که درباره‌ی وجود جسم و روح گفتم، دوباره شنیدم و باز تکرار کردم که این دو به هم وابسته‌اند.

هوش مصنوعی: اگر تو به رازی پی ببری که نشان‌دهنده‌ی نابودی و فنا است، می‌توانی حقیقت واقعی فنا را درک کنی.

هوش مصنوعی: اینجا خود را فنا کن و پرده‌ای که از خود به راه انداخته‌ای را کنار بزن.

هوش مصنوعی: پرده را کنار بزن تا بتوانی دیدار کنی، در اینجا دیگر نمی‌توانی در سایه‌ی قدرت باشی.

هوش مصنوعی: پرده‌ها را کنار بزن و از حالت ناآگاهی بیرون بیا، زیرا در وجودت هنوز آثار نیک و بد باقی مانده است.

هوش مصنوعی: آستین را بالا بزن و از گذشته خود فاصله بگیر؛ جز خودت در نگاه کردن به دیگران تردید نکن.

هوش مصنوعی: پرده را کنار بزن تا بیشتر دروغ‌ها و تزویرها را نبینی. چرا که تو خود به بازی‌های پنهان و ناپیدا دچار شده‌ای.

هوش مصنوعی: با اینکه پرده‌ای وجود دارد که جلوی در قرار گرفته، اما این پرده مانع نمی‌شود که اسرار و رازهای آن برملا شود.

هوش مصنوعی: هرچند که در بازی زندگی ممکن است موانع و پرده‌هایی وجود داشته باشد، اما باید به آن‌ها غلبه کرد تا در نهایت بتوان یار و معشوق را دید و به او رسید.

هوش مصنوعی: وقتی به مقصد رسیدی و در مسیر پیشرفت گام برنداشته‌ای، بدون شک چیزی جز در اختیار دیگران نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: زمانی که به هدف خود رسیدی و رازها بر تو آشکار شد، در اینجا حقیقتی وجود دارد که به نظر می‌رسد از بین رفته است.

هوش مصنوعی: اگر رازهایی که در دل داریم فاش شود، باید مانند من از خود و آشنایی‌هایمان فاصله بگیریم و به سادگی از آن‌ها عبور کنیم.

هوش مصنوعی: از خودت فاصله بگیر و به یکپارچگی نگاه کن، چون هدف اصلی همین است.

هوش مصنوعی: ترک کن وابستگی‌های خود را، زیرا هدف این است که به یگانگی برسی و در حقیقت، آنچه که باید بپرستی، همین یگانگی است.

هوش مصنوعی: اگر می‌توانی از ویژگی‌های خود فاصله بگیری، این کار را انجام بده تا به کمال ابدی دست یابی.

هوش مصنوعی: هر کس که از خودگذشته و فانی شود، در واقع به حقیقتی می‌رسد که به مشاهده خداوند نائل می‌گردد.

هوش مصنوعی: هر کس که ظاهر و جسم خود را رها کند و به باطن خود بپردازد، از محدودیت‌های جسمی و روحی رهایی می‌یابد.

هوش مصنوعی: از همان ابتدا، او چشم خود را از خیال و آرزوها برگرداند و جایی را جز دیدن محبوب نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: ناگهان موجودی مانند صدف مرا در آغوش گرفت و در درونم به گردابی فرو برد.

هوش مصنوعی: من به مانند مرواری از دریاچه حقیقت شدم، چرا که با صدف‌های متفاوت دوستی و هم‌نشینی داشتم.

هوش مصنوعی: وقتی که در این مکان پرورش یافتم و با عزت زندگی کردم، خودم را دوباره در یقین و اطمینان قرار دادم.

هوش مصنوعی: او از این مفهوم عبور کرد و وجودش را پشت سر گذاشت و به عدم رسید.

هوش مصنوعی: سلوکی زیادی در میان چیزها انجام داد و از ناپدید بودن به سمت آشکار شدن حرکت کرد.

هوش مصنوعی: سپس او وجود خود را به وضوح مشاهده کرد و هم جسم و هم جان و نیز هر دو جهان را دید.

هوش مصنوعی: در همین مکان و در همین زمان، بدون هیچ شک و تردیدی، وجود خدا را مشاهده کردم و به حقیقت او پی بردم.

هوش مصنوعی: این جا، در همین لحظه، در چهره کسی، رازی را می‌بینم که نمی‌توانم درباره‌اش صحبت کنم و بیانش ضروری نیست.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که هنگامی که حقیقت به صورت جلوه‌گر می‌شود، باطل وجود ندارد. اما از ظواهر موجود، می‌توان به حقیقت نائل شد.

هوش مصنوعی: جان بر بال جسم نمی‌چرخد، بلکه در اینجا صورت در واقع همان نام است.

هوش مصنوعی: اگر انسان نتواند مسیر درست را پیدا کند، در همین حالت سرگردانی و بلاتکلیفی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگر چهره به سمت آن راز حرکت کند، خود او مانع است و دوباره پرده را کنار می‌زند.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان به درک واقعی از خود نرسد، مانند قطره‌ای به دریا توجه می‌کند و نسبت به عظمت و کلان بودن آن احساس کوچکی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر قطره‌ای به دریا بپیوندد، به اندازه‌ی دریا بزرگ می‌شود. هرچند که خود قطره نیز در اصل از دریا به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: اگر دریا تنها یک قطره باشد و قطره هم جزء دریا، چرا این دو با هم پیوند نمی‌خورند؟

هوش مصنوعی: هر کس که در این مکان دریا را می‌بیند، به مانند قطره‌ای از خود، راز حقیقی را درمی‌یابد.

هوش مصنوعی: وقتی قطره‌ای به سمت دریا می‌رود، از این طریق به هویت و اصل خود پی می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر کسی مثل من برایت پیدا شود، همانند تو هم قابل توجه و ارزشمند است. من در دریای تمامی امکانات و جزئیات، برای رسیدن به او شتاب خواهم کرد.

هوش مصنوعی: من در ابتدا مانند یک قطره آب ظاهر شدم، اما بعداً به کمک و حمایت خداوند بزرگ، به دریا تبدیل شدم.

هوش مصنوعی: وقتی که در اینجا با تمام زحمت و احترام پرورش یافتم، سپس از صدف خود بیرون آمدم.

هوش مصنوعی: من صدفی را در دریا گذاشتم و از آن بیرون آمدم، تا به عنوان مروارید پنهان شناخته شوم.

هوش مصنوعی: حالا که در دستان شاه روشنایی من وجود دارد، چه می‌دانم از غم و اندوه در زمانی که از هم جدا هستیم.

هوش مصنوعی: من خود را در وجودم دوباره مشاهده کردم و در این حالت خودم را در دستان یک شاهباز دیدم.

هوش مصنوعی: هر کسی که تحت تربیت و حمایت من قرار گرفت، به موفقیت و بزرگی دست یافت، حتی اگر من خود در آن زمان شخصی کوچک و کم اهمیت بودم.

هوش مصنوعی: وقتی که من به مقام سلطنت رسیدم، خودم را مانند حلقه‌ای در گوش پادشاه قرار دادم، سپس مانند حلقه‌ای در گوش او شدم.

هوش مصنوعی: من در دل شاه به قدری از صحبت‌های او شنیده‌ام که خودم را در عالم خواب و بی‌خبر از خود می‌بینم.

هوش مصنوعی: من به اسرار محبوبم پی برده‌ام و حالا برایم روشن است که سرانجام و آغاز چه خواهد بود.

هوش مصنوعی: اکنون با پادشاه آشنا شده‌ام و از این ملاقات، روشنی و آگاهی بیشتری یافته‌ام.

هوش مصنوعی: من از اینکه محبوبم کنارم است و این نور از اوست، هیچ نگرانی ندارم.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که وجود ذراتی از نور خورشید، تاثیر قوی و روشنی بر روح و دل شخص گذاشته است. این نور و تابش، فرد را تحت تاثیر قرار داده و به او حس و حال ویژه‌ای بخشیده است. به نوعی، زیبایی و روشنی که از خورشید می‌تابد، بر زندگی و احساسات او تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: من به قدری در عمق راز و حقیقت غرق شده‌ام که در این مکان، صداف را شکسته‌ام.

هوش مصنوعی: صدف را شکستم و در اینجا به حقیقت و معانی ارزشمند دست یافتم که کاملاً مشهود و روشن است.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق، این جوهر را در دست دارم و از آن مست و شاداب شده‌ام.

هوش مصنوعی: صدف‌های شکسته من با نور جوهر پر شده‌اند و همین نور، هستی را به طور کامل در بر گرفته است.

هوش مصنوعی: جهان به طور کامل به خاطر وجود تو شکل گرفته است، مانند اینکه نقش‌ها و زیبایی‌های عالم از نور و ذات خورشید به وجود آمده و ذوب شده‌اند.

هوش مصنوعی: در این جهان چنان شور و هیجانی ایجاد کرده که این شور به دل انسان‌ها نیز منتقل شده است.

هوش مصنوعی: وقتی نور وجودم را نمایان کرد، حضورم تنها سایه‌ای از آن بود و من در حقیقت ناپدید شدم.

هوش مصنوعی: اکنون من به وضوح می‌بینم که او به روشنی وجود دارد و این دنیا و آن دنیا را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: دو جهان به تابش و نور جوهر وجود ما حاصل شده است، که در آن شگفتی‌های پنهان و نمایان وجود دارد.

هوش مصنوعی: عجایب و ویژگی‌های او به حدی خیره‌کننده و بالا است که هرچقدر هم که بخواهیم درباره‌اش صحبت کنیم، زبان‌ها از توصیف آن ناتوان و خاموش می‌مانند.

هوش مصنوعی: عجایب وجود من بسیار زیاد و فراوان است، به گونه‌ای که هیچ‌کس نمی‌تواند حد و مرز آن را بشناسد.

هوش مصنوعی: جواهرات شگفت‌انگیزی وجود دارد که بدون سر و صدا خود را نشان می‌دهند، و حالا آن جواهر در زیر آب قرار دارد.

هوش مصنوعی: نور او در دو جهان پخش شده و در آنجا نشانه‌ای از درد او وجود دارد.

هوش مصنوعی: از ابتدا جهانی وجود داشت که نور و روشنی آن از او بود، و سپس جان و بدن انسان نیز به وجود آمدند.

هوش مصنوعی: تو حقیقت جان و حقیقت بدن هستی، اما چگونه می‌توانی بفهمی که انسان در این دنیا چه ویژگی‌هایی دارد؟

هوش مصنوعی: با اینکه دانشمندان و سخنوران زیادی به شرح این موضوع پرداخته‌اند، اما هنوز هم در عمق آن می‌توان بحث و توضیحات بیشتری پیدا کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که جان از تصویر روی او آشکار شد، انسان از آن لحظه نمایان شد.

هوش مصنوعی: چه می‌دانی اگر جان و تن خاموش شوند؟ اگر بگویم، نه درک و فهمی باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: راز این موضوع پنهان است و به زودی ممکن است که توضیح بیشتری درباره‌اش پیدا کنی.

هوش مصنوعی: بدان که این کلام، راز و حقیقتی عمیق دارد که بر اساس آن، تمامی ذرات جهان از هم متمایز و منحصر به فرد هستند، همان‌طور که تاج قرار دارد بر سر.

هوش مصنوعی: از حالت مستی‌ات خبر دارم و می‌فهمم که چه معنای روحانی در این حالت نهفته است.

هوش مصنوعی: کتاب دیگری وجود دارد که در پایان کار، خواسته‌های خداوند را برایت مشخص می‌کند.

هوش مصنوعی: یک راز دیگر برای من باقی مانده که باعث شده روح من در اینجا به دام بیفتد و نتواند از اینجا عبور کند.

هوش مصنوعی: برای این منظور می‌خواهم جانم را فدای تنم کنم و به‌طور آشکار راز پنهانی را اینجا بیان کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به‌روشنی عشق و راز دلبرم را بیان کنم و چهره‌ی محبوبم را با همه نشان دهم.

هوش مصنوعی: من حجاب را از پیش برمی‌دارم و مرهمی بر دل زخم‌دیده‌ام می‌گذارم.

هوش مصنوعی: کسی که در میان مشکلات و پیچیدگی‌های زندگی به جستجوی حقیقت برود و از آزمایش‌ها نترسد، در نهایت به مرحله‌ای از معرفت و شناخت می‌رسد که همچون منصور حلاج، حقیقت را به وضوح درک می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که حقیقتی آشکار شود، هر کسی می‌تواند آن را به وضوح بیان کند و به مانند نقاش، تصویر روشنی از آن ارائه دهد.

هوش مصنوعی: آنجا که عشق به نقطه اوج می‌رسد و حقیقت خود را نمایان می‌کند، تیر محبت به سمت قلب ها پرتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه کسی جوهر حقیقت را نمی‌بیند، ولی او آن را به عنوان ارزشمندترین چیز، بر سر همسر خود می‌گذارد.

هوش مصنوعی: به سر می‌نهد تاج حقیقت که از آن، همه عالم به یاری و حمایت در می‌آید.

هوش مصنوعی: عشق در هر گوشه و نقطه‌ای طنین‌انداز است، و تو را دعوت می‌کند تا به بیان و حقیقت وجودی‌ات بپردازی.

هوش مصنوعی: اگر کتاب مرا بخوانی، برای من افتخار و نعمت است و همچنین رازهای پنهان من نیز در این خواندن برایت فاش خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر کسی می‌داند که عطار (شاعر و عارف بزرگ) از یک منبع الهام گرفته و همه چیز به نوعی به او مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: خداوند در نظر عطّار آنقدر بد جلوه کرده بود که تمامی زشتی‌ها و عیوب را در او می‌دید، اما در واقعیت، عطّار خود را در نیروی الهی ناپیدا می‌دید و این تصویر منفی از خدا در او ناپایدار بود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که خداوند در دل عطّار تأثیرگذار بوده و هر لحظه ویژگی‌های او را به روشنی نمایان کرده است.

هوش مصنوعی: خارج شو و رازهای عمیق جهان را ببین، هر چند که خودت در درد و ذلت به سر می‌بری.

هوش مصنوعی: عطار از دنیای مادی خارج شد و مفهوم حقیقی را به طرز جدیدی به نمایش گذاشت.

هوش مصنوعی: تنها کسی که دچار درد و رنج است، می‌تواند عمق و حقیقت این سخن را درک کند؛ زیرا دیگران نمی‌توانند از واقعیت این موضوع با خبر شوند.

هوش مصنوعی: لباس، با هر ویژگی و صفتی که دارد، در نزد محققان و افراد عاقل، تنها یک ارزش و معنای واقعی دارد.

هوش مصنوعی: کسی که به حقیقت و عمق معانی می‌نگرد، می‌تواند رازهای شاعر را درک کند. اما آنکه درگیر خیالات است، هرگز نمی‌تواند این رازها را بفهمد.

هوش مصنوعی: او را مانند شیطان لعنت کرده و از مسیر حق منحرف ساخته است، جان جانان، او را به این حالت درآورده است.

هوش مصنوعی: در مورد احمد، از حقیقت سخن گفته شد و پس از آن، آن حقیقت به روشنی مشخص و محرز گردید.

هوش مصنوعی: کسی که در این دنیا به حقیقت و واقعیت می‌رسد، تنها به عشق و محبت معشوقه‌ی خود خواهد رسید و چیزی جز او را نمی‌تواند در زندگی‌اش پیدا کند.

هوش مصنوعی: حقیقت این است که خداوند خالق هر دو جهان است، پس تو چرا باید نگران دنیا و آخرت خود باشی؟

هوش مصنوعی: اگر این دنیا باشد، دیدار بدون تردید و شک است و اگر آن دنیا باشد، حق بدون هیچ گونه اشکالی وجود دارد.

هوش مصنوعی: دوتایی بودن یک مشکل ایجاد کرد و باعث شد از آن موضوع چیزی نگوید و درک نکند.

هوش مصنوعی: حکایت‌ها و داستان‌ها بسیارند و تمثیل‌ها نیز با یکدیگر متفاوت‌اند؛ مانند تفاوتی که بین یک پشه و یک فیل وجود دارد.

هوش مصنوعی: دل من از حرف‌ها و داستان‌ها غمگین شد، چرا که نمی‌توانم از هیچ داستانی جز پایانش چیزی ببینم.

هوش مصنوعی: بسیار گفتی ای دل، که با درد خود مرهم بگذاری، اما در حقیقت بر جان زخم‌خورده‌ات تأثیری نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: بسیار سخن گفتی اما در آن مکان فقط جام میخانه را دیدی و چیز دیگری ندیدی.

هوش مصنوعی: از این میخانه یک جرعه نوشیدی و ناگهان به حال بی‌خودی و سرمستی افتادی و خود را فراموش کردی.

هوش مصنوعی: تو در حال حاضر تحت تأثیر مشروب هستی و به خاطر این حالت دچار حالتی شگفت‌انگیز و بی‌صدا شده‌ای، ای دل.

هوش مصنوعی: تو با نوشیدن مشروبات بی‌هوش و مدهوش شده‌ای، مانند دیگی هستی که پر از کف و در حال جوش است.

هوش مصنوعی: تو در میخانه مشغول نوشیدن بودی و با نوشیدنی‌ات نام و آبرو و دنیای مبتذل را کنار گذاشتی.

هوش مصنوعی: ای دل، تو یکباره به حدی مست شده‌ای که گویی جامی نوشیده‌ای، همچون پیر خود که همیشه مست است.

هوش مصنوعی: من آرزو داشتم که ای دل، تو در اینجا بنشینی و ببینی که در پایان چه اتفاقی می‌افتد.

هوش مصنوعی: در نهایت، تو در مسیر اشتباه مانده‌ای و حقیقت معشوق تو را به سمت خود می‌خواند.

هوش مصنوعی: تو مانند کسی هستی که زهر را چشیده و به خاطر آن حالتی غیرعادی دارد؛ تو همچون شرابی هستی که در دنیایی خیالی و فریبنده هنوز باقی مانده‌ای.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد مانند تو از این جام نوشیدند و در نهایت، از ننگ و بدنامی رهایی یافتند.

هوش مصنوعی: مَنصور، هرچند که شراب خورده است، اما در دل عاشقانش همیشه نام او به خوبی یاد می‌شود.

هوش مصنوعی: منصور به خاطر آن جام بوی خوش که از آن می‌چشد، دلدار شد و نزد او، آغاز و پایان زندگی را احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: منصور به سوی مکان‌های خرابی و فساد رفت و از ظاهرسازی و ریاکاری خود عبور کرد و روح خود را در مناجات و نیایش واقعی غوطه‌ور کرد.