هوش مصنوعی: به او گفتند: ای شیخ آگاه و بینا، دیدگاه خود را باز کن و جان را بشناس.

هوش مصنوعی: بفرما، اکنون که فرصتی فراهم شده، تا حقیقت را بر این دار آشکار کنم و تو هم آن را ببینی.

هوش مصنوعی: تو یاری می‌کنی که راز ما را بفهمیم. حقیقتی که در ذات تو نهفته است، در شکل و طبیعت تجلی پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: تو معشوق منی، اما خودت هم جان منی، تو برتر از همه چیز هستی و خالقی.

هوش مصنوعی: سؤال اینجاست که در مورد انتقام و مجازات من اتفاقی افتاده و نیاز به توضیح دارم تا از این وضعیت نجات پیدا کنم.

هوش مصنوعی: مرا از این قید و بند ظاهری رها کن تا بتوانم در معنای کلی و جزئی وجود داشته باشم.

هوش مصنوعی: این مصرع به درخواست فردی اشاره دارد که از دیگری می‌خواهد او را به‌گونه‌ای درهم بیامیزد یا به هم وصل کند که نتواند از خود اراده‌ای داشته باشد و در نهایت، او را به جایی ببرند که دیگر نتواند حرف بزند و در دست کسی باشد. به عبارتی، درخواست تسلیم کامل و بدون قدرت تصمیم‌گیری است.

هوش مصنوعی: به حکم قوانین دین، همه چیز را در آتش بسوزان تا آتش دل من فروکش کند.

هوش مصنوعی: من خود را در آتش می‌سوزانم تا تو از من بشنوی که چه کسی هستم، ای شاه و سرور من.

هوش مصنوعی: هر کسی که جان خود را در راه عشق و معنویت فدای نکند، در میان افرادی که دل‌های پاک و بیدار دارند، از او به عنوان بیگانه یاد می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کس که در عشق محبوب خود جان ندهد، در جمع دوستان عاطفی هم نمی‌تواند ارتباطی عمیق و واقعی برقرار کند.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت ما دل‌ها را می‌رباید، زیرا نشان‌دهنده‌ی حقیقتی است که در طلب و درخواست وجود دارد.

هوش مصنوعی: من تعداد زیادی از معانی را در دل خود دارم و این مفاهیم را به طور پنهانی در عمق جان تو قرار داده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهم چیزی را بگیرم، آن را نگه‌دار که تا تو از رازهای ما باخبر شوی.

هوش مصنوعی: اکنون ای شیخ، در این سال‌ها افراد نیازمند به شکل و حالتی از شور و هیجان در تنش و دشمنی هستند.

هوش مصنوعی: قصدمان از این همه سختی و درد، رسیدن به هدفی است که در دل داریم و هدف ما از بازگشت به گذشته نیز، مشخص کردن آن هدف است.

هوش مصنوعی: هدف ما از اوج کشتن، دستیابی به یقین است و این حقیقت ما را به سمت او بازمی‌گرداند.

هوش مصنوعی: در ظاهر ممکن است که به نظر بیاید که در کارهای دیگر مشغولم، اما در واقع در جانم تنها عشق و محبت است که باید بر روی آن کار کنم.

هوش مصنوعی: اکنون عشق شادی بسیاری را نشان می‌دهد و عین آزادی را نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: در این حالت همه مانند من در اینجا گرفتارند و همه باید رنج این وضعیت را بردارند.

هوش مصنوعی: آن‌ها نمی‌دانند که پس از زوال و فنا، وجود حقیقی و جاودانه در ما باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: تمام وجود تو در این دنیا به زودی از بین خواهد رفت و تنها در روز قیامت است که ما حقیقتاً خواهیم بود.

هوش مصنوعی: اگر عشق وجود نداشته باشد، دیگر ایمان چگونه می‌تواند در یقین جان رهایی پیدا کند؟

هوش مصنوعی: همه افرادی که در مسیر ما قرار دارند، چه دارای مقام و قدرت باشند و چه خدمتکاران یا افراد معمولی، در نهایت در برابر ما قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: همه کسانی که در مسیر ما قرار دارند، در واقع به نوعی از بین رفته‌اند، و تنها افرادی که در این سرزمین جاودان زندگی می‌کنند، وجود واقعی دارند.

هوش مصنوعی: اکنون ما به مرحله‌ای رسیده‌ایم که خود را فراموش کرده و در این مکان به معنای واقعی زندگی و جاودانگی دست یافته‌ایم.

هوش مصنوعی: ما در دل و جان ریاکاری را دیدیم که خداوند به ما گفت هر روز از دوستان خود یاد کنیم.

هوش مصنوعی: اگر بر تندی و بزرگی، سر ما را می‌افزایی، با جان و از یقین، اینجا ماندن تو جایی ندارد.

هوش مصنوعی: من حق را در خود می‌یابم و عشق را در وجود خود می‌شناسم و به یقین در درون خود به اوج می‌رسم.

هوش مصنوعی: من حقیقت را گفتم و خود را زدم و خود را شنیدم. او که ذات خود را ندیده، اما نیکو می‌بیند.

هوش مصنوعی: شیخ به قدری در خود و جایگاهش غرق بود که در دنیای اطرافش جز خودش، هیچ چیز دیگری را نمی‌دید که پایدار و ماندگار باشد.

هوش مصنوعی: او در بغداد، به گونه‌ای خود را مشاهده کرد که آرزو می‌کند همه در اینجا آزاد باشند.

هوش مصنوعی: او به قدری به خود مشغول شده که در این موقعیت خطرناک، فقط خودش را می‌بیند و هیچ چیز دیگری را نمی‌خواهد.

هوش مصنوعی: خدا همراه ماست و اکنون در اینجا با حقیقت خود روبه‌رو می‌شویم و با او وصال داریم.

هوش مصنوعی: اگر به یقین برسی، می‌توانی ببینی که خدا همیشه با ماست و در هر کجا که نگاه کنی، نشانه‌های خدا را مشاهده خواهی کرد.

هوش مصنوعی: جز حقیقت را بیان نکن، زیرا حق را مطلق می‌دانیم و از این‌جا هر لحظه می‌گویم: "من حق هستم."

هوش مصنوعی: در این مسیر به حقیقت رسیدیم و از افرادی هستیم که به آن اشاره کردیم، تا جایی که جانمان را در این راه فدای آن کنیم.

هوش مصنوعی: این چه شاهی است که هم اینجا حضور دارد و هم در آنجا، و در حقیقت، آغاز و انجام کار من در میان اوست.

هوش مصنوعی: وقتی که پادشاه با ماست، ما از خودمان دست می‌کشیم؛ اگر بخواهد ما را به آتش بکشد، همچون پرده‌ای که پاره شده، به راحتی در هم می‌شکنیم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اگر کسی پرده و حجاب مادرش را کنار بزند و او را در معرض دید عموم قرار دهد، دیگر نمی‌تواند مانند مادرش عشق حقیقی را تجربه کند و احساس کامل را بیابد. در واقع، این بیان به اهمیت و احترام به حریم خصوصی و ارتباط عاطفی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: من از محبت و لطف محبوبم راضی‌ام، زیرا یاری دارم که با ما در عشق و محبت بازی کند و بر ما افتخار کند.

هوش مصنوعی: مرا در آغوش خود گرفت و در هر لحظه روح من را به وضوح نمایان می‌کند.

هوش مصنوعی: در درون تو هر لحظه رازهای جدیدی وجود دارد که من آن‌ها را در اینجا می‌بینم.

هوش مصنوعی: آفریننده، روح‌ها را به زیبایی ترکیب کرده و آن‌ها را با ویژگی‌هایی خاص تنظیم کرده است.

هوش مصنوعی: دل من از تأمل در این صحبت‌ها حیران و گیج شده است. می‌خواهم از این سردرگمی رها شوم.

هوش مصنوعی: او همواره در زمان گفتگو، سخنانش را به روشنی و با تأکید بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که من مشاهده کردم، از دید او بود؛ وجود من تماماً به خاطر او شکل گرفت.

هوش مصنوعی: تمام وجود من متعلق به یار است، دل و جانم نیز در اختیار اوست و فقط دلدار من را در آغوش گرفته است.

هوش مصنوعی: من به دنبال او رفتم و از او بازگشتم و اکنون در اینجا از رمز و رازی که در دل داشتم سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: سپس جان عاشق خود را به وضوح مشاهده کرد و اکنون او را در میان زندگی‌اش دید.

هوش مصنوعی: من امروز به وضوح می‌بینم که در اینجا چه غوغایی از مردم و فعالیت‌های آن‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: او مانند هر دوستی که با ماهی‌ها در این دریاچه پر از گوهری صحبت می‌کند، با من صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: من بارها به پیش شما آمده‌ام و خود را در اینجا نشان داده‌ام.

هوش مصنوعی: این بار چیزی که درونش نهفته بود، به وضوح نمایش داده شده و ظاهر شده است. صدفی که در اندیشه دارم، اکنون به تازگی بارور و رسیده است.

هوش مصنوعی: صدف درون دریا شکست و من را در میان امواج و tumult آن رها کردند.

هوش مصنوعی: در این دریا پر از شگفتی‌ها، رازهایی یکی پس از دیگری فاش می‌شود و حقیقت هایی نمایان می‌گردد.

هوش مصنوعی: در میان ظواهر و ظاهرها، چیزهای زیادی را مشاهده کردم، اما در نهایت به عمق و حقیقت اصلی دست یافتم.

هوش مصنوعی: مقصود من در اینجا اصل و ذات چیزهاست، به طوری که وقتی می‌روم، هر چیزی به وضوح و یقین خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: من از عمق حقیقت و رازهای عمیق آگاهی دارم، چرا که در بغداد تجربه‌های زیادی را پشت سر گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: من همان جوهری هستم که از حقیقت هر دو جهان تشکیل شده‌ام و وجودم از همین لحظه ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: ای شیخ، تو مرا به خوبی می‌شناسی، چرا که در اینجا حقیقت خود را برایت روشن کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من وجود اصیل خود را به نمایش گذاشتم و در حضور خود، حقیقت وجودی‌ام را از جایی فراتر از مکان نشان دادم.

هوش مصنوعی: محل من در اینجا مشخص است و اکنون لحظه‌ای است که یارم را ملاقات می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم راز خود را بگویم، زبانم را از دهانم خارج می‌کنم و به یک روش خاص بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: من راز خود را برای تو فاش می‌کنم، تا دوباره به تو بازگردم و یار ارزشمند تو باشم.

هوش مصنوعی: بعد از آن، پاهای خود را در آتش بگذار و بسوزان تا بتوانی دوباره سر من را پیدا کنی.

هوش مصنوعی: پس از اینکه رازها در دل و جان ما سوزانده شدند، دیدارها و ارتباطات بین ما تأثیر خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: بعد از سوختن و گذر از سختی‌ها، رمزی را به تو نشان می‌دهم که حقیقت را به تو می‌گوید و این را بدون نیاز به جسم و جان تو بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌ام در میانه هست، اینجا را جاودانه می‌دانم و حقیقتی بزرگ را بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر رازی که بیان می‌کنم، به شیوه‌ای واضح و روشن ارائه می‌دهم.

هوش مصنوعی: اگر فکر کنی که این موضوع را می‌دانی، بدان که در واقع در گمانی دیگر هستی و اطلاعاتت ناقص است.

هوش مصنوعی: چهره‌ام با مقام حق و حقیقت سازگار است، چرا که در خاکسترم، صدای حق می‌پیچد و می‌گوید: من حقیقت هستم.

هوش مصنوعی: من منصور هستم که در دل تاریکی وجودم، اگر پنهان شوم، نیز خود را می‌یابم.

هوش مصنوعی: به آرامی و با دقت گوش کن تا بتوانم رازی را برایت بگویم، وگرنه می‌توانم معانی زیادی را بیان کنم.

هوش مصنوعی: هر عاشقی که مانند من در مسیر زوال و فنا قرار گیرد، نهایتاً به حقیقت کلی و آشکار خداوند دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: خداوند رحمت و بخشش خود را به سوی تو گشوده و دروازه‌ای برایت فراهم کرده است، حالا تو باید از این فرصت بهره‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: ای شیخ، در اینجا در را برایت باز کرده‌ام، بیا داخل تا گنجینه ما را ببینی.

هوش مصنوعی: من این راز گرانبها را به تو می‌دهم، ای شیخ نهم، و مانند دیگران در ظاهر و شکل خود نمی‌خواهم باشم، ای شیخ.

هوش مصنوعی: در این مکان همه چیز باارزش و بااهمیت وجود دارد. در انتهای این در، من آنچه را که می‌خواهم به راحتی دسترسی دارم و می‌توانم آن را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: طلسم گنج را بشکن و به من بپیوند، ای یار که تو با من برمی‌خیزی.

هوش مصنوعی: برای به دست آوردن زندگی جاوید، باید جانت را فدای آن کنی، زیرا وقتی جان از بدن برود، تنها یاد و نام محبوب باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: در این مکان، گنجی در دسترس توست، اما برای دستیابی به آن باید معماها و مشکلاتی را پشت سر بگذاری.

هوش مصنوعی: صدف شکسته‌ای را در وسط دریای پرهیاهو انداختم.

هوش مصنوعی: اگر اینجا به گنج و معنای حقیقی نرسی، هرگز نمی‌توانی ارزش وجودی خود را پیدا کنی.

هوش مصنوعی: چه می‌خواهی انجام دهی با چهره دشمن؟ چون جان تو در دیدار با گنجی روشنی است.

هوش مصنوعی: اگر ظاهری نباشد، جان را نخواهی دید؛ عشق حقیقی را نیز به آسانی نخواهی شناخت.

هوش مصنوعی: همه‌ی حرف‌های ما به خاطر این است که حقیقت بدون شکل و ظاهر، کاملاً روشن و واضح است.

هوش مصنوعی: زمانی که وجود مادی و روحی از میان برود، آن‌گاه زیبایی حقیقی و واقعی مانند چهره محبوب نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که در اینجا جای بگیرد، حقیقت او نمایان می‌شود و روح او آشکار می‌گردد.

هوش مصنوعی: در پایان کار، حقیقت برای من آشکار خواهد شد و در اینجا خود را نشان خواهد داد.

هوش مصنوعی: سالک (پیمان‌گرد) بسیار شگفت‌زده می‌شود در پایان سفر خود، زیرا در اینجا عشق و دوست را به وضوح می‌بیند.

هوش مصنوعی: بگو تا چه زمانی می‌خواهی در راه رفتن باشی، اگر می‌خواهی خودت را به مقام بلند برسانی.

هوش مصنوعی: دل و جانت را از این موضوع مطلع کن و خودت را به یک پادشاه تبدیل کن.

هوش مصنوعی: دوستی و نزدیکی به معشوق محقق شده و تو از آن بی‌خبری، زیرا او در دل و جان تو قرار دارد و تو خود از وجودش آگاه نیستی.

هوش مصنوعی: آری، نادان کسی است که در بدنی مادی باقی مانده و از آن جدا نشده است. تو در اینجا بدون هویت و اسم مانده‌ای.

هوش مصنوعی: هر لحظه حقیقت به تو می‌گوید که این دنیای مادی را رها کن و به معنای واقعی زندگی بپرداز.

هوش مصنوعی: درون تو چیزهایی وجود دارد که خودت از آن‌ها بی‌خبری، در حالی که دائماً در جستجوی آن‌ها هستی و نمی‌دانی.

هوش مصنوعی: وقتی که منصور با تو صحبت می‌کند، چشمانش به سوی تو بسته است. او از دیگران چیزهایی شنیده و فقط بر اساس آن‌ها با تو گفت‌وگو می‌کند.

هوش مصنوعی: همواره رازهایی به تو گفته می‌شود، اما آیا تو وقتی به این رازها پی خواهید برد؟

هوش مصنوعی: برای اینکه کسی به کمال برسد، باید خود را به طور کامل پنهان کند و در عین حال، همه جانش را برای هدفش بگذارد.

هوش مصنوعی: زمانی که دل پنهان می‌شود، دیگر از ظاهر چیزی نمی‌ماند و تنها عشق تو باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: زمانی که جان تو به عشق معشوق جان می‌گیرد، آن زمان می‌فهمی که می‌توانی به طور پنهانی به وصال دوست برسی.

هوش مصنوعی: وقتی محبوب نهایی جان خود را به تو می‌دهد، تو منصور را بر بالای سردار خواهی دید.

هوش مصنوعی: داستان تو حقیقتی است که به افراد کامل می‌رسد؛ هر کسی که به مقام شیخیت برسد، به حقیقت تو دست یافته است.

هوش مصنوعی: اگر تو با من باشی، هیچ شگفتی در این دنیا وجود نخواهد داشت. هرگز عشق و محبت تو به من پنهان نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: تو در حالتی ناتوان و درمانده‌ای و نمی‌دانی که چقدر یار و پشتیبان در کنار توست.

هوش مصنوعی: ببین آن کسی که منصور است، حقیقت را در تمام نورها مشاهده کردی.

هوش مصنوعی: تو همان منصوری، اما چه کسی می‌تواند وجود تو را به‌وضوح نشان دهد و درهای وجودت را بگشاید؟

هوش مصنوعی: زبان تو به قدری شیرین و دلنشین است که می‌تواند محبوب را شگفت‌زده کند و ناگهان او را به همراه خود ببرد.

هوش مصنوعی: در نهایت، وجود تو از بین خواهد رفت و به این ترتیب، حقیقت وجودی تو خود را نشان خواهد داد.

هوش مصنوعی: اگر بگویی یا نگویی، فرقی ندارد؛ چون اگر به حقیقتی پی ببری، باز هم این را درک می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر در اینجا به حقیقت وصل شوی، تمام وجود تو به اصل و بنیاد خویش بازمی‌گردد.

هوش مصنوعی: ای مسافر، در اینجا غفلت نکن و خواب نباش، زیرا در این مکان می‌توانی به وصل محبوب دست یابی.

هوش مصنوعی: چقدر دیگر می‌خواهی از دیگران تقلید کنی؟ زمانی فرابرسد که خودت در عمق توحید و یکتایی خداوند قرار بگیری.

هوش مصنوعی: در اینجا زمان و مکان خاصی وجود دارد که در آن فقط حقیقت واحد وجود دارد، بنابراین دیگر نیازی به خودنمایی و ادعای مردانه نیست.

هوش مصنوعی: تو را همچون زهرهٔ سرفراز مردان نمی‌دانم که به تو جادو و طلسمی تعلق ندارد، زیرا جان تو چون جان است و بی‌نیاز از این قید و بندهاست.

هوش مصنوعی: روح تو اسیر یک طلسم است، اما آن دیدار و حضور تو، رمز و نشانه‌ای برای شناخت توست.

هوش مصنوعی: خوشبختانه تو به مسیر دانایی و حقیقت هدایت شده‌ای و قلبت فهم خوبی دارد.

هوش مصنوعی: بدان که رازهای ما و گنجی که در باغ نهفته است از آن توست و این باغ سرشار از نعمت‌ها و ظرافت‌هاست.

هوش مصنوعی: اگرچه از چهره‌ات رنج می‌بینی، اما در نهایت درمانی وجود دارد و این موضوع ضرورت دارد.

هوش مصنوعی: تو با منصور هستی و او نیز به تو توجه دارد، چرا که اسم تو معروف و شناخته شده است.

هوش مصنوعی: تو همانند منصور در دل من هستی و هر لحظه از جانم، خود را به من نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: وقتی متوجه شوی که چه چیزی به پاداش می‌انجامد، این آگاهی برای تو بهایی خواهد داشت که به یقین در وجودت تاثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: ای کاش می‌دانستی چقدر برای من دشوار است، زیرا هر لحظه جانم را به خاطر آن می‌زنم.

هوش مصنوعی: چون معشوق در اینجا با عطار است، دیدار او را در این مکان بی‌نظیر می‌دانم.