هوش مصنوعی: نگاهی به منصور انداختم و سپس با شیخ پرنور صحبت کردم.

هوش مصنوعی: ای سلطان، ما می‌دانیم که راز تو در اینجا چیست و این که گاه به نیازی هم دست نمی‌یابی.

هوش مصنوعی: حقیقت از آنچه که ما فکر می‌کنیم بیشتر و عمیق‌تر است و ما هنوز نتوانسته‌ایم به معنای واقعی آن پی ببریم.

هوش مصنوعی: تو از رازهای من آگاهی، من در مسیر بقا و استمرار به سختی تمرین کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من را مانند خودت، فانی و از بین برو، چون من از اسرار و دلایل دور شدم و دلم گرفته است.

هوش مصنوعی: در آنجا فقط یک سخن وجود دارد و آن این است که تو حقیقتی را در درون خود داری، در واقع تو جانان خویش را در دل داری.

هوش مصنوعی: تو در اینجا عشق را دیده‌ای و حالا هم از نگاه خود ما را مشاهده کرده‌ای.

هوش مصنوعی: تو در این مسیر نگاه محبوب خود را می‌کنی و از حالت و احساس خود آگاه هستی.

هوش مصنوعی: من به تو زندگی جاودانه‌ای هدیه کرده‌ام و این درها را نیز به تو داده‌ام.

هوش مصنوعی: تو از رازهای ما با خبری، من با مجاهدت و تلاش، به بقای خود دست یافته‌ام.

هوش مصنوعی: کسانی که در مسیر فنا و نابودی هستند، مانند خودت به من نگاه کن؛ چرا که من از رازها و دلایل عمیق دست کشیده‌ام و دل را از آنچه که در آن نهفته بود، گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: در آنجا فقط یک سخن وجود دارد و آن این است که تو حقیقتی را در خود داری و محبوب واقعی تو نیز همین است.

هوش مصنوعی: تو در اینجا جانان را دیدی و گفتی که ما را از دیدن خودت شناختی.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که من در اینجا چگونه به حقیقت می‌رسم و تو در این مکان چه جایگاهی داری.

هوش مصنوعی: من در جستجوی داروی دردم هستم و می‌خواهم بدانی که چه احساسی دارم.