هوش مصنوعی: به او گفتم که ای پیر باوقار، تو هم از این موضوع بگو و عقب نشینی نکن.

هوش مصنوعی: به اندازه خودم، رازهایم را به من نشان داد و دوباره مرا به سمت خود کشاند.

هوش مصنوعی: در آن شرایط و در آن مکان، ای پیره‌زن دانای دنیا، در این لحظه به وضوح چیزی را نشان دادم که تنها در یک آن به وقوع پیوست.

هوش مصنوعی: تو اصل و ریشه‌ات، شب است و من هیچ ریشه‌ای از آن ندارم، به همین دلیل در اینجا هیچ پیوند و اتصالی با تو ندارم.

هوش مصنوعی: من دیگر توان و تاب عشق را ندارم و دلم در حیرت و بلاتکلیفی باقی مانده است.

هوش مصنوعی: در این وضعیت شگفتی دائم در حال جستجوی حقیقت هستم، حتی اگر چشمانم را ببندم و در این حال باز هم به جستجوی آن ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: هر لحظه در شگفتی و حیرت به سر می‌برم. همواره می‌بینم که معشوقم حضور دارد، ولی در عین حال احساس می‌کنم که او غایب است.

هوش مصنوعی: امشب اوضاع و احوال مشخص است، اما من نمی‌دانم چرا مثل تو، که یقین و روشنی داری، من اینقدر در تاریکی هستم.

هوش مصنوعی: تو را شایسته است که نمایان شده‌ای، عجب اینکه در عشق به زیبایی جلوه کرده‌ای.

هوش مصنوعی: در این شب، وقتی که جلوه کردی، بگو که آیا در عشق به من پاسخ می‌دهی یا نه؟

هوش مصنوعی: در این شب در خلوت ما، تو به آرامی و با عشق به ما نزدیک شده‌ای.

هوش مصنوعی: بگو از کجا به اینجا آمده‌ای که در چشمان من ظهورت کرده‌ای، ای عزیز.

هوش مصنوعی: امشب تو را می‌بینم و احساس می‌کنم که بخت و آینده‌ام خوش و پر از موفقیت است.

هوش مصنوعی: شگفتی‌های داستان امشب بسیار است، به طوری که روح من نیز همانند محبوبم نمایان و زنده است.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، در اینجا که هستی، از کجا آمده‌ای و به چه دلیلی در اینجا هستی؟

هوش مصنوعی: من می‌دانم که حقیقت آشنایی با رازها چه معنایی دارد، پس بگو تا بتوانم نگاهی تازه به دیدگاه تو داشته باشم.

هوش مصنوعی: بگو ببینیم منصور سرافراز کیست که گفتی در این زمان اینجا مرا ملاقات می‌کند.

هوش مصنوعی: تو در نهایت چه کسی هستی و چه ارتباطی با منصور داری؟ در این چهره‌ی تو، نور در نهایت چیست؟

هوش مصنوعی: عزیزم، در اینجا که امشب به عشق آمدی، مرا در خود گم می‌کنی.