هوش مصنوعی: جنید، راهنمای بزرگان، وقتی راز را شنید، لبخند زد و گفت: آن شخص دارای بصیرت و بینش است.

هوش مصنوعی: برای تو مناسب است که بگویی وضعیت اینگونه است و این واقعیت به وضوح قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: اما در این زمان، معنای پنهانی تو را نمی‌توان با این نفس و خواهش‌های درونی‌ات حفظ کرد.

هوش مصنوعی: شیخ بزرگوار به طور یقین در حال ایستادگی است و نگاهش را به سمت حضرت معطوف کرده است.

هوش مصنوعی: حقیقت این است که آنچه او می‌داند، تو نیز می‌دانی که او دوست و همدم توست و تو نیز اطلاعاتی از او داری.

هوش مصنوعی: اینجا شخصی به فکر این است که چه چیزی باعث ارزش و اهمیت او در عالم است، همان‌طور که جان انسان برایش عزیز و با ارزش است.

هوش مصنوعی: این زمان در خلقت بسیار ارزشمند است و در این دوره، رازهای درک و شناخت به وضوح نمایان شده‌اند.

هوش مصنوعی: من هرچند در جایگاه روحانی و رهبری قرار دارم، اما تو به مقام سلطنت رسیده‌ای و من در مقابل تو به مانند یک گدا به نظر می‌رسم.

هوش مصنوعی: من گدای تو هستم و تو پادشاه بزرگی. تو تاج سلطنت را بر سر داری.

هوش مصنوعی: تو در جایگاه سلطنت قرار داری و همچون ابری، حقیقت را بر سر می‌گستری، هم تاج و هم افسر بر سر داری.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس ارزش زندگی تو را نمی‌داند مگر آن کسی که ذات و حقیقت تو را شناخته است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به شناخت واقعی خود دست پیدا کند، در اینجا به شوق و خوشحالی جان و دلش را فدای عشق می‌کند.

هوش مصنوعی: من دوباره شگفتی‌های درخشش تو را دیدم و همچنین رازهایی را که از جان و دل با تو در میان گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: در این مسیر، عزت و خدمت به همراهی هم آمده است، ای شیخ، به راز وجود خود آگاه باش.

هوش مصنوعی: تو از خویش در خود آگاهی و در تمام هستی با ذاتی مشابه و همگون همراهی.

هوش مصنوعی: هیچ کس در عالم زیبایی و مقام تو را ندیده است، بنابراین بر این دنیا فرمانروایی کن و آن را تحت سلطه خود درآور.

هوش مصنوعی: تو خالق هستی هستی و در زندگی، چرا خود را در این وضع نارضایتی قرار دادی؟

هوش مصنوعی: این بیتی به این معناست که من دیگر تسلیم نشده‌ام و به جز تو، هیچ‌کس را به عنوان پناهگاه و پشتیبانی ندارم. وجود تو برایم ارزشمند و حیاتی است و بدون تو، هیچ چیز دیگر نمی‌تواند برایم اهمیت داشته باشد.

هوش مصنوعی: حقیقت را از همه چیز دور کن و از میانه‌ی این گرداب رهایی یاب.

هوش مصنوعی: چرا اینجا به سر می‌کنی؟ گاهی در حال شادابی و گاهی در حال غم و ناراحتی هستی.

هوش مصنوعی: وقتی تو وجود داری، دیگر هیچ چیز بی‌معنا نیست. ابتدا هم اینگونه بوده که وجود تو همه چیز را کامل می‌کند.

هوش مصنوعی: از مقام و جایگاه خود دور شو، زیرا وقتی هیچ چیز در خانه نیست، نزد سردار فضیلتی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی می‌دانم که تو جوهر تمام خوبی‌ها هستی و حقیقت وجودت مانند نوری درخشان و بالاتر از همه چیز است، از وجودت آگاه می‌شوم.

هوش مصنوعی: تو اصل و بنیاد این همه فروع هستی و همچنین دوستی و همراهی نیز از اصول تو نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: چون به کمال خود رسیدی، باید آن را برای نشان دادن و نمایاندن دیگران به کار ببری.

هوش مصنوعی: چرا خود را در قید و بند قرار داده‌ای در حالی که ازل و ابد به هم متصل هستند؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به سرانجام برسی، تمام موانع و مشکلات را از بین ببر و با اراده‌ای قوی به سوی آینده‌ای روشن و پر از خوشبختی گام بردار.

هوش مصنوعی: زمانی که بخواهی از این شکل و ظاهر جدا شوی، همه چیز را در خاک و خون به دور انداز.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی چیزی را ترک کنی، فقط ذات خودت را نگه‌دار، ای کسی که به رازها آگاه هستی.

هوش مصنوعی: با توجه به افکار و نظرات پاک تو، وجود حقیقی‌ام را از خاکی که تو از آن سرشته شده‌ای، دریافتم.

هوش مصنوعی: من از ابتدا جوهره‌ام از توست و جز ذات تو هیچ‌چیز دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو را تماشا کردم، سرت را که به من گفتی، خودت هم گفتی و از خودت شنیدی.

هوش مصنوعی: در راه شناخت حقیقت وجود تو پیش رفتم، اما اکنون در صفات و ویژگی‌هایت متوقف مانده‌ام.

هوش مصنوعی: وجود تو در ویژگی‌هایت به وضوح نمایان است. همه‌ی وجود تو در این صفاتت تجلی دارد و جز وجود خودت چیزی نیست.

هوش مصنوعی: اینجا حقیقت تو در ذاتت نهفته است، اما صفاتی که از تو دیده می‌شود، در اینجا نمایان شده‌اند.

هوش مصنوعی: تو ذات پاکی هستی و خودت می‌دانی که در درونت چه چیزی نهفته است.

هوش مصنوعی: جنید امروز چیزی نمی‌داند و فقط تو را می‌شناسد، اما بقیه در حیرت و سردرگمی باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه چیزهایی را نمی‌دانم، اما به هر حال چند ویژگی را که می‌دانم، اینجا بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: صفات تو مانند شخصیت جنید در اینجا پیدا نمی‌شود، چه کسی می‌تواند مانند تو به چنین فضائلی دست یابد؟

هوش مصنوعی: تو مانند پرنده‌ای هستی که در دنیای بی‌نهایت، مقام و منزلتی بزرگ دارد.

هوش مصنوعی: اینجا کسی نمی‌داند که تو چه می‌دانی و آگاهی‌ات چقدر است، زیرا تو خودت ویژگی‌ها و صفاتت را آشکار کرده‌ای.

هوش مصنوعی: در اینجا، پیوند و نزدیکی به معشوق در حالتی از فقر و کمبود امکان‌پذیر است، جایی که فرد همیشه در تنهایی و غربت به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر تو، ای شیخ، دارای مقام و مرتبه‌ای هستی، ما هم دوست داریم و با هم هستیم. و اگر من هم به خاطر باغ‌های هوس و زیادخواهی، به حال خودم اصالت و شخصیت را از دست داده‌ام، این دیگر به شما مربوط نیست.

هوش مصنوعی: در این زمان از دست شیخ گذشته‌ام و جز تو هیچ‌کس را در زندگی‌ام نمی‌بیند که به یادش بیفتم.

هوش مصنوعی: از ریاکاری و ظاهرسازی پرهیز می‌کنم و تنها به واقعیت‌ها توجه دارم و از این که نتوانستم به عمق روحانیات برسم متأسفم.

هوش مصنوعی: از نظر من، هر دو دنیا و آخرت را تحت نظر دارم و به نظرات و راهنمایی‌های شیخ بی‌اعتنا هستم.

هوش مصنوعی: چه کار می‌توانم بکنم که اکنون به یاد تو هستم و در هر لحظه تو را در ذهنم می‌بینم؟

هوش مصنوعی: از وجود شیخ در وجودم تأثیر زیادی احساس کردم و از این کار باعث غنای روح و جانم شدم.

هوش مصنوعی: اکنون در این وضعیت افکارم غرق شده‌ام، از این افکار جان مرا خارج کن.

هوش مصنوعی: تو گفتی هر چیزی که اینجا باید گفته شود، دل من به خاطر تو از همه چیز جداست.

هوش مصنوعی: همه موجودات به‌عنوان عمل‌کننده هستند و تو خود جوهر صفات هستی. تمام این ویژگی‌ها در واقع ذات تو هستند.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم، چون تو دیگر کجا می‌توانی مانند صدفی برای گوهر پیدا کنی.

هوش مصنوعی: اگرچه صدف دارای گوهر باشد، اما هیچگاه به زیبایی و ارزش درون دریای شهوار نخواهد بود.

هوش مصنوعی: در این دریا، جوهر وجود توست و حقیقت و عقل به عنوان راهنما در اینجا حضور دارند.

هوش مصنوعی: اگرچه در عشق به معشوق خود شتاب می‌کنی، اما باید بدانید که این مسیر، راهی سخت و پرچالش است.

هوش مصنوعی: تو دیگر به وسیله زیبایی خود، وجودت را پنهان می‌کنی تا حقیقت وجودیت نامحسوس بماند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که تو به آن ایمان داری، برای همیشه ثابت و پایدار است و عشق تو به آن به قدری عمیق است که مانند یک پایه محکم و استوار خواهد بود.

هوش مصنوعی: از میان رازهایی که اینجا بیان شده، در عمیق‌ترین اسرار نیز حقیقتی قابل کشف وجود دارد.

هوش مصنوعی: از تو انتظار دارم که با لحن شیرین و زیبا سخن بگویی و چیزهای زیادی را برایم توضیح دهی.

هوش مصنوعی: پیوسته وجود تو خود را به نمایش می‌گذارد و نشانه‌های وجودی‌ات را نمایان می‌کند.

هوش مصنوعی: چرا با وجود اینکه به ما نزدیک هستی، خودت را از ما دور می‌کنی؟ امروز که هیچ معذوریتی نداری، چرا این کار را می‌کنی؟

هوش مصنوعی: ما همگی به خاطر تو توجیه شده‌ایم، ای عزیر و گرامی، پس برای چه به سرزمین ما می‌آمدی؟

هوش مصنوعی: چرا از گفتن این موضوع خودداری می‌کنی و من را معذور می‌دانی؟

هوش مصنوعی: چرا خودت را در آتش بسوزانی؟ چرا از حالت طبیعی و آرامش خود خارج شوی و به دنبال مشکلات بروی؟

هوش مصنوعی: در این چهره‌ی زیبایت، نشانه‌هایی از خودت به وضوح دیده می‌شود و در این ظاهر، سخن و گوش‌دادن تو حس می‌شود.

هوش مصنوعی: همه مفهوم‌ها از این ظاهر مشخص است و از این ظاهر، همه توضیح و تفسیرها پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: در این حالت، تو را خواهند دید و در اطراف همه چیز بیان شده است و همه به آن شوق و علاقه دارند.

هوش مصنوعی: از این ظاهر و جلوه‌ات دست بردار تا حقیقت وجودت را ببینند، مانند نقطه‌ای که پرگار فقط نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ما از این صورت در اینجا آشنا هستیم، تو نیز در این چهره ما را نشان بده.

هوش مصنوعی: چرا می‌خواهی چهره‌ات را پنهان کنی، در حالی که با توجه به شرایط، لازم است خودت را نشان دهی؟

هوش مصنوعی: از آنجا که در حقیقت تو شکل و نمود پیدا هستی، وجود همه چیز در عدم محض نهفته است.

هوش مصنوعی: تو وجودی دارایی که از آن می‌توانم جوهر خود را بشناسم و از آن به نکته‌ای دیگر اشاره کنم.

هوش مصنوعی: من اینجا نمی‌توانم نظری بدهم که زبانت را با دست و پا از دهانت ببرند.

هوش مصنوعی: اگر چه جانم را فدای عشق تو می‌کنم، اما هرگز نمی‌توانم دیدن تو را فراموش کنم.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که افتخار و شرافت من ناشی از تو و وجود توست و تمام ارزش‌ها و حقیقت‌ها را به خاطر تو در سر دارم. حضور تو به من عظمت و مقام بخشیده و من به واسطه تو به حقیقت واقعی دست یافته‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر تو و عشق تو همیشه در دستان تو هستم، به ویژه وقتی که قدم از پیش تو بردارم.

هوش مصنوعی: در این راه، به خاطر حقیقتی که دارم، خود را می‌سوزانم و هیچ‌گاه در این مسیر به‌دست نمی‌آورم، ای پادشا.

هوش مصنوعی: اگر من اینجا همه چیز را به آتش بکشم، دلیلش این است که می‌خواهم از کینه وجود تو شعله‌ور شوم.

هوش مصنوعی: حقیقت این است که ای تنها، من در این دنیا جرات بیان احساساتم را ندارم.

هوش مصنوعی: هر کاری که می‌خواهی انجام بده و نشان بده، من نیز کار خود را به گونه‌ای انجام می‌دهم که نمایان شود.

هوش مصنوعی: تو در اینجا مقام و قدرت داری و هر چیزی که در اینجا وجود دارد، به خاطر توست.

هوش مصنوعی: در زندگی نکته‌های زیادی وجود دارد که من به آن‌ها واقف هستم، اما این کارها و مسئولیت‌ها بسیار سنگین و دشوار هستند که از آن‌ها آگاه هستم.

هوش مصنوعی: حقیقت دین، رهبری بزرگ و بی‌نظیر است که در خود معانی و اشکالی منحصر به فرد دارد.

هوش مصنوعی: بگذار ببینم او در این راز چه می‌گوید، سپس تو ای بزرگوار، همین کار را انجام بده.