هوش مصنوعی: ای دل، قرآن جانان به تو جان می‌دهد و اسرار را در چهره حقیقت به تو می‌گوید.

هوش مصنوعی: ای دل، تو با دستیابی به معانی قرآنی، در کمال قرب به خدا قرار گرفته‌ای و جان خود را برای رسیدن به این هدف فدای عشق کرده‌ای.

هوش مصنوعی: ای دل، تو به حقیقت آیات قرآن رسیدهای و حقایق که بر تو درباره توکل آشکار شده، برایت نمایان است.

هوش مصنوعی: ای دل، در انتها به حقیقتی پی می‌بری که از قرآن فراگرفته‌ای و آن این است که راز دوست را می‌دانی.

هوش مصنوعی: تو با معنا و مفاهیم قرآن آشنا شده‌ای و در هر لحظه پاسخ‌ها و دلیل‌های زیادی در دل تو شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: حقیقت و اطمینان به اندازه‌ای از چهره دوست روشن است که همین صحبت می‌کند که این پاسخ اوست.

هوش مصنوعی: چه بگویم درباره‌ او وقتی که نمی‌شناسی‌اش؟ و چطور می‌توانی قرآن را توصیف کنی وقتی خودت از معانی‌اش آگاه نیستی؟

هوش مصنوعی: تمامی کاملان و اهل معرفت اینجا را دیده‌اند و این مکان، حقیقتاً درگاه و محل ظهور شاهانه است.

هوش مصنوعی: وقتی در قرآن نگاه کردند، اینجا خواندند و خبر دادند.

هوش مصنوعی: تمام ذرات عالم از نشانه‌هایی تشکیل شده‌اند که در نهایت به حقیقت وجود شما اشاره می‌کنند.

هوش مصنوعی: همه گفتند که در ذات و ماهیت، خود آن حقیقتی که در اینجا هست، همراه توست.

هوش مصنوعی: سر را تو از دل خود خوب می‌شناسی؛ زیرا آینه جانت، رازهای تو را به وضوح نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در این آینه، دلبر نزدیک به نظر می‌رسد، اما در واقع اینجا خبری از او نیست و تنها خیالی است.

هوش مصنوعی: در این آینه خودت را ببین، در این مکان یقینا راهی وجود دارد، به آن دقت کن.

هوش مصنوعی: در اینجا دوستان و همراهان وجود دارند، اما آنها به وضوح دیده نمی‌شوند و در واقع در خفا هستند.

هوش مصنوعی: دوست من در اینجا حضور ندارد و هر لحظه به تو می‌گوید چشمانت را باز کن.

هوش مصنوعی: با تو، یار من در اینجا به آشنایی رسید، در حالی که تو برای او غریبه‌ای و او برای تو آشنا شده است.

هوش مصنوعی: آیا تا به حال آنچه که موجب خوشحالی جسم و روح می‌شود را ندیده‌ای؟ زیرا محبوبت در اینجا به وضوح حضور دارد.

هوش مصنوعی: آشکار شدن دوست ما در خفا باعث شد که در نهایت، در اینجا نیز در خفا، رازها فاش شود.

هوش مصنوعی: هر لحظه، در حال گشودن زنجیرها و آزادی از محدودیت‌هاست و تو او را به خانواده و ارتباطات نزدیک خود مربوط می‌سازیش.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در مسیری هستی، راهی نیست که دو چیز را ببینی. اگر غیر از این باشد، ذات حقیقت یکی است.

هوش مصنوعی: از یک دیگر او را به خود بازگردان، چرا که حجاب تو در اینجا، صورت اوست.

هوش مصنوعی: اگر درونی نداشته باشی که پنهان باشد، در تو همه‌چیز واضح است و در نهایت همه چیز به یک حقیقت واحد برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: از قرآن آگاه شو و به معانی آن توجه کن، از دنیا و چگونگی آن اطلاع پیدا کن و همچنین از زندگی پس از مرگ نیز مطلع باش.

هوش مصنوعی: همه به تو توجه دارند، اما تو چیزی در چنته نداری که این ظاهر پیچیده و زیبا را به نمایش می‌گذاری.

هوش مصنوعی: چه کار می‌خواهی با چهره‌ات بکنی وقتی او اینجا می‌آید و تو را زیبا می‌بیند؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که از این چهره چه کسی می‌تواند پرده بردارد و عشق در این مکان چگونه می‌تواند خود را نشان دهد. به عبارت دیگر، شاعر از دشواری‌ها و موانع شناخت عشق و زیبایی سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: در این پیچ و تاب زندگی، دیگر نشانه‌ای از دل باقی نمانده است و تو نیز با حسرت در گلی که در آن گیر کرده‌ای، نمانده‌ای.

هوش مصنوعی: ای دل، تو سخنان زیادی برای گفتن داری، اما همه‌چیز در نقطه‌ای ثابت و بی‌تحرک مانده است.

هوش مصنوعی: ای دوست، سخن از رازها و دانسته‌های عمیق است، و این که تا زمانی که تو از قید و بندهای ظاهری و دنیوی رها نشوی، به این اسرار پی نخواهی برد.

هوش مصنوعی: من در اینجا به دنبال هدف نهایی‌ام هستم، جایی که نه نشانه‌ای از ایستایی باقی مانده و نه راهنمایی برای ادامه مسیر.

هوش مصنوعی: غیر از محبوب، همه کسانی که اینجا هستند، یقیناً درگیر دوستی‌های ناپایدار و بی‌ارزش‌اند. آنها باید بدانند که در نهایت همه چیز به فنا می‌رود و هیچ‌چیز جز عشق واقعی پایدار نیست.

هوش مصنوعی: عطار مشاهده کرده است که در وجود فانی نیز بقا و حیات وجود دارد، هرچند که در نهایت به فنا می‌رسیم و این حقیقتی است که قطعا پذیرفته‌شده است.

هوش مصنوعی: در حضور جاودانگی، آگاهی واقعی تو را به درد می‌آورد و سپس همان آگاهی می‌شود داروی این درد.

هوش مصنوعی: من در نابودی، دائمی بودن را مشاهده کردم؛ وجود دائمی در درون نابودی و زندگی.

هوش مصنوعی: در نهایت، به دنبال نابودی نرو، بلکه در این نابودی بقا را جستجو کن و برافراشته شو.