هوش مصنوعی: شیخ با این روش، جان را به فنا می‌برد، به طوری که می‌توانی درون جان و دل را به وضوح مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: اکنون که دست من به دست معشوق وصل شده، دیگر چه چیزی را می‌توانم در ظواهر زندگی پیدا کنم؟

هوش مصنوعی: وقتی محبوب ما را نجات داد، از دلش یاد و محبتش را در اینجا با خود به همراه آورد.

هوش مصنوعی: الان که آن پادشاه به من کمک کرده و مرا به نزدیکی خود آورده است، او به من راه و مسیر نشان داده است.

هوش مصنوعی: اکنون دست من را گرفت و به من قوت قلب دادم. هر لحظه در عشق یاری می‌کنم.

هوش مصنوعی: سختی‌ها و بی‌مُهربانی‌های او برای ما به نوعی وفا و وفاداری محسوب می‌شود. اگر به رضایت او نگاه کنیم، در واقع رضایت ما نیز در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: از دستم چه می‌توانم بگویم که در این راه، وقتی به شاهین نگاه کردم، متوجه شدم که پرنده‌ای بزرگ و قدرتمند هستم.

هوش مصنوعی: وقتی به سمت او می‌رفتم، با شتاب نزدیک می‌شدم؛ چرا که احساس می‌کردم در این مکان، درهای جدیدی به رویم گشوده شده است.

هوش مصنوعی: راه ما در سراسر جهان گشوده شده است و همه‌ی دیدارهای ما در چشم و دل ما انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که وجود من در اینجا به حقیقت نمایان می‌شود، در واقع راهی را نیز برای ما در شریعت فراهم کرده است.

هوش مصنوعی: محبوب من در برابر محبوب واقعی خود به من جان داد و به او گفت که من هم برای او هیچ ارزشی ندارم.

هوش مصنوعی: به یاد گذشته‌ها و تفکرات خود افتادم و به خاطر عشق‌ام از خودم فدای خواسته‌هایم شدم.

هوش مصنوعی: با فکر و تدبیر خود به راهنمایی می‌پردازم و می‌توانم برای رسیدن به هدف‌هایم حتی از جان خود نیز بگذرم.

هوش مصنوعی: من از فکر و اندیشه‌ام آنچه را می‌بینم، انجام می‌دهم. بی‌تردید، من قادر به انجام آن هستم.

هوش مصنوعی: به خاطر تفکر عمیق خود، اکنون توانستم ذات و حقیقت اسرار هر یک از نشانه‌ها و آیات را دریابم.

هوش مصنوعی: در این زمان من به حقیقت واقعی نزدیک شده‌ام و در تمام ذرات وجود، این حقیقت را می‌شناسم.

هوش مصنوعی: اما باید قرآن نشان دهد که از قرآن بالاتر، هیچ رازی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در این زمان، از قرآن می‌توان به روشنی مشاهده کرد که حقیقتی از نور در درون آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: به تماشا باش این خون که نشانه‌ای از نور عظیم الهی است. اینجا در عشق و وصال، حقیقت خود را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تنها از طریق درک عمیق خود، می‌توان حقیقت و وجود واقعی یک شخص را شناخت. خون شیخ به عنوان نمادی از عمق احساسات و شناخت به کار رفته و بر این نکته تأکید دارد که برای فهم بهتر یک فرد، باید به ذات و ویژگی‌های درونی او توجه کنیم.

هوش مصنوعی: در این زمان، واقعیت من به مانند راز قرآن است که در درونم به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به اشاره به گفتگوهایی می‌پردازد که در شرایط سخت و محدودیت‌زا انجام می‌شود. او به این نکته اشاره دارد که در چنین شرایطی، باید رازها و حقایق را آشکار کرد و از آن‌ها صحبت کرد. به طور کلی، به نوعی رابطه و تبادل نظر در شرایط دشوار اشاره شده است.

هوش مصنوعی: اگر تو بی‌خبر هستی و نمی‌دانی که در اینجا چه می‌گذرد، پس هیچ‌گاه به عمق موضوع پی نخواهی برد.

هوش مصنوعی: حالا که در این مکان هستم، ای دزد، به من نگاه کن که در خانه‌ی شاه قرار دارم.

هوش مصنوعی: حالا ای شاه، دزد عاشقان را ببر و من را که در دام عشق گرفتار شده‌ام آزاد کن.

هوش مصنوعی: اکنون ای شاه، از واقعیت دوری کن، چرا که دزدان توانمندی هستند که به حقیقت دسترسی دارند.

هوش مصنوعی: من به روشنی در دل قرآن بیان کرده‌ام که حقیقت معنای این موضوع را باید در عمق آن جستجو کرد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که حق همیشه بر اساس حقیقت و انصاف است و در اینجا به افرادی که به قرآن و مطالب معنوی توجهی ندارند، اشاره می‌کند. در واقع، به آنها یادآوری می‌شود که باید به مطالعه و درک قرآن توجه کنند تا درک بهتری از زندگی و حقایق پیدا کنند. در ضمن، انتقاد به کسانی که به معنای واقعی کلام توجه نمی‌کنند نیز در این شعر وجود دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که اگر دزدان در اینجا دست و پای کسی را قطع کنند، باید در این محل فردی با علم و آگاهی وجود داشته باشد که این عمل را توجیه یا تدبیر کند. به نوعی باید کسی باشد که در این مسائل دارای دانش و بصیرت باشد.

هوش مصنوعی: حقیقت در حالی که تو را می‌دزدد، به نوعی در درون توست، حتی اگر خودت از آن آگاه باشی.

هوش مصنوعی: من دزد راه مردان دین هستم و از دزدی در این زمان مطمئن هستم.

هوش مصنوعی: من که دزدِ دل‌ها هستم، کجا می‌توان دزدی را پیدا کرد که در برابر من به چنگ من بیفتد و شگفتا که همچون من توانایی دارد.

هوش مصنوعی: باید بگویم که در حال حاضر همسری ندارم و حالا که به دزدی خودم مشغول هستم، بهتر است که بیشتر مراقب باشم، هرچند که در گذشته کارهای ناپسند انجام داده‌ام.

هوش مصنوعی: به من آسیب رسید تا بدانی که ما از این وضعیت راضی هستیم، حتی اگر به نظر بد بیاید.

هوش مصنوعی: ما در اینجا از عشق و رنج آن خوشنودیم و به خاطر آن، با غم و اندوه کنار می‌آییم.

هوش مصنوعی: خشنودی ما در این است که جان دادن برای محبوب در اینجا بسیار ارزشمند است.

هوش مصنوعی: خوشنودی ما در اینجا به فدای توست، ای شیخ، من این مفاهیم را برای تو بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: منصور حلاج به حقیقتی عمیق دست یافته بود و به طور کامل به آن باور داشت، به گونه‌ای که هیچ شکی در وجودش نبود، حتی هنگامی که با چالش‌ها و خطرات جدی روبه‌رو بود.

هوش مصنوعی: برخی از نشانه‌های او را باید در این زمان یافت و برای شناخت کاملش باید تیرها را از سر تا پای او به کار برد.

هوش مصنوعی: من به این حقیقت اعتقاد دارم که آرزوی من فقط برای این زمان است و در صحبت‌هایم به این موضوع اشاره شده است.

هوش مصنوعی: گناه از خود شخص نیست، اما در اینجا باید زبانم را به خاطر این موضوع ببندم و سکوت کنم.

هوش مصنوعی: در اینجا باید از گفتار خودداری کرد و نه از عمل، زیرا این عمل به یقین گناه محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: زبان گناهکار در اینجا سخن می‌گوید و حقیقت را با صدای بلندی اعلام می‌کند.

هوش مصنوعی: زبان، در نیرنگی که به بی‌وفایی می‌پردازد، ادعای خدایی می‌کند.

هوش مصنوعی: ای شیخ، در اینجا شخصی آمده است که زبان برای بیان گناهش دارد، نه دست؛ او در حال مستی است.

هوش مصنوعی: زبان، به نوعی گناه را در بیان حکم احمد نشان می‌دهد، زیرا این نکته به وضوح بدو را می‌گوید.

هوش مصنوعی: طبق قوانین شرع، لازم است که او را قطع کنیم تا دیدگاهش روشن شود.

هوش مصنوعی: به حکم دین، اگر در اینجا سخن از حق و حقیقت به میان آید، حتی اگر در خون ریخته شود، این موضوع در اینجا وجود دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا، طبق قوانین شرعی، این امر پذیرفته شده است و اگر کسی از آن آگاه باشد، باید به این موضوع توجه کند.

هوش مصنوعی: من به قدری از این موضوع خسته شدم که مثل این است که دست‌هایم را از آن جدا کرده‌ام و به همین خاطر اکنون مدتی است که آرام گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که دستان بسیاری برای انجام کارهای مختلف به کار گرفته شده‌اند و با این دست‌ها رازهایی را که در دل داشتم، آشکار کردم.

هوش مصنوعی: در این لحظه زبان تو با او همدل می‌شود و از بالای دست تو نیرو می‌گیرد.

هوش مصنوعی: مردان به زبان و دست به یکدیگر ارتباط می‌دهند. بنابراین برای بیان این راز، باید از زبان استفاده کرد.

هوش مصنوعی: اگر تو به مقام شیخ و دانشمندی برسی، به رازهای جهان پی خواهی برد و درک عمیق‌تری نسبت به معانی خواهی داشت.

هوش مصنوعی: حقیقت در اینجا مانند دزدی است که منصور آن را به چالش کشیده است. به طور کلی، نشان می‌دهد که چیزی ارزشمند یا پنهانی در حال سرقت است و باید توجه به آن بیشتر شود.

هوش مصنوعی: یقین، مانند روز روشن است که در اینجا از دزدی، فردی به هدف خود دست یافته است.

هوش مصنوعی: او به واسطه دزدی، به رازهایی دست یافته و به همین دلیل در این جا مشهور و شناخته شده شده است.

هوش مصنوعی: از دزدی، حقیقت‌های ناشناخته کشف شد و با دزدی، مبانی و اصول شریعت از بین رفت.

هوش مصنوعی: این لحظه برای من روشن است که عشق و رازهای درونم برای معشوقم آشکار شده است.

هوش مصنوعی: راز خود را با ما در میان گذاشت و از عمق حقیقت سخن گفت. من نیز برای پیوستن به وی، رازهایم را بیان کردم.

هوش مصنوعی: دوست من در زندان چنین گفت که دیشب به طور کامل و با یقین، رازی را بیان کرد.

هوش مصنوعی: ای منصور، تو گفته‌ای که من خدای واقعی هستم و ادعای تو این است که من حقیقت را شناخته‌ام.

هوش مصنوعی: من و تو در این مورد صادقیم، پس چرا در اینجا به دنبال چیز دیگری هستی؟

هوش مصنوعی: من به شما نشان می‌دهم که در اینجا چه رازهایی وجود دارد و حقیقتی که می‌توانید در اینجا ببینید.

هوش مصنوعی: از دیدارم، رازهایی را متوجه شدی و در حقیقت روح من را در پس پرده‌ای مشاهده کردی.

هوش مصنوعی: من در عمق وجودت به وضوح پیدا هستم، اما از نظر چشمان ظاهربین، نمی‌توانی مرا ببینی.

هوش مصنوعی: من پنهانی رازی را با تو به اشتراک گذاشته‌ام و حالا می‌گویم که دیگر نباید این راز در پرده بماند.

هوش مصنوعی: اکنون حقیقت را آشکار کردی و فقط من هستم که چیزی را در این پرده ندیدم.

هوش مصنوعی: هیچ کس غیر از من در این مکان پنهان نیست، و در اینجا به وضوح می‌توانی ببینی که سرانجام، کسی که گم شده، همین‌جاست.

هوش مصنوعی: ناگهان مرا در پرده دیدی و به راز و رمزهای جهان آگاه شدی.

هوش مصنوعی: دوست داشتن تو در اینجا حقیقتاً وجود ندارد، هر چند که ما هم در ظاهرت هستیم.

هوش مصنوعی: در وجود من جوهره و حقیقتی نهفته است که در این جسم و ظاهر شخصی‌ام پنهان شده و گاهی تصویر آن را از دور می‌توان دید.

هوش مصنوعی: تو به من نشان دادی که چگونه با همه افراد، چه خاص و چه عمومی، برخورد کنم، اما ای کاش می‌دانستی که من قدرت تحمل جمعیت را ندارم و در بین آنها دچار آشفتگی می‌شوم.

هوش مصنوعی: تو به خاطر اینکه در عشق ادعایی با ما داری، این حرف‌ها که بیهوده می‌زنی، هیچ معنایی برایت ندارد.

هوش مصنوعی: اگر در اینجا اصلاً نمی‌خواهی با من بحث کنی، پس بهتر است در این مکالمه شرکت نکنیم.

هوش مصنوعی: هرچند که چهره‌ات به خودی خود نشانه‌ای از معنا نیست، اما ما در بیانات خود به معانی عمیق اشاره کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: نه تنها خاصان از تو دوری می‌کنند، بلکه عامه مردم هم همین طورند؛ زیرا تو در مستی به قدری ناتوانی که تحمل جام را نداری.

هوش مصنوعی: اگر در این مکان تاب تحمل یک جرعه را نداری، پس چگونه می‌توانی کامیابی را در اینجا بیابی؟

هوش مصنوعی: اگر نمی‌توانی نوشیدنی فنا را تحمل کنی، پس خود را در میانه وجود جاویدان قرار بده.

هوش مصنوعی: اگر قدرت تحمل شرابی را نداری، اکنون در محافل بیهوده چه حرفی برای گفتن داری؟

هوش مصنوعی: اگر توان تحمل نوشیدن جامی از محبت معشوق را نداری، این لحظه منصور را بگذار کنار.

هوش مصنوعی: اگر تو توانایی تحمل یک جرعه از جام منصور را نداری، بعید است که از خود و جانت دور شوی.

هوش مصنوعی: امروز دیگر نمی‌توانی تحمل کنی؛ پیوند و ارتباطت در اینجا قطع شده است.

هوش مصنوعی: تو آن اندازه توانایی نداری که بتوانی حقیقت را درک کنی، پس در نزد من مانند مردی نیستی که بشناسمش.

هوش مصنوعی: اگر تحمل ماندن در اینجا را نداری، بهتر است در عشق آشکارا حضور نیابی.

هوش مصنوعی: فردا تو را رسوا می‌کنم و واقعیت را برایت روشن می‌سازم، آن‌قدر که هیاهو و جنجال حقیقت را نمایان کند.

هوش مصنوعی: من فردا تو را در میان مردم رسوا می‌کنم و با لباس پاره، تو را می‌سوزانم.

هوش مصنوعی: من فردا تو را رسوا می‌کنم، اما نه به خاطر خودم، بلکه به خاطر آنکه می‌خواهم به درون خودم بروم.

هوش مصنوعی: فردا تو را به طور علنی افشا خواهم کرد و به خاطر آن، دست و پایت را نشان می‌دهم تا همه از وضعیتت باخبر شوند.

هوش مصنوعی: من زبانت را به حالتی رسوا درمی‌آورم، به طوری که آن را به بیرون می‌اندازم و در خاک و خون قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانی فردا چه وقایعی برایت رخ می‌دهد و من چه برسر تو می‌آورم که باعث رسوایی‌ات شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی در مسیر زندگی با ماهیگیری آشنا باشد، باید بداند که نتیجه کارش فردا مشخص خواهد شد و این مسأله قطعاً درست است.

هوش مصنوعی: اگر معروف شوید، همه به شما دشمنی خواهند ورزید و از این موضوع، درد شما آغاز خواهد شد.

هوش مصنوعی: گفتی راز خود را به منصور، اما او غافل است و نمی‌تواند از تو بپذیرد، ای دل.

هوش مصنوعی: دل و جان به اینجا اعتنا ندارند که بگویند تو در اینجا به هدف و مقصودت نرسیدی.

هوش مصنوعی: تمام پیروان تو در این مکان از عشق به سر و صدا و فریاد مشغولند.

هوش مصنوعی: هرگز نگو که اگر تو واقعا مرد میدان هستی، پس باید در برابر این تاریکی و مشکلات، سر خود را بالا نگه‌داری.

هوش مصنوعی: اگر رسوایی‌ات به میان بیاید، با کمال اطمینان، خوشحال می‌شویم که فردایت را در آتش بسوزانیم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم تمام وجود تو را با آتش بسوزانم، همان‌طور که ماهیت تو را آتش می‌زنم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی در آتش بسوزی، به این فکر کن که من چقدر بی‌دست و پا شده‌ام، درست مثل منصور که در حالی بی‌دست و زبان بود، در سرمستی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به حقیقتی عمیق دست یابی، باید سختی‌ها و چالش‌های زندگی را تجربه کنی تا بتوانی رازهای پنهان را درک کنی.

هوش مصنوعی: من تو را در آتش حقیقت می‌سوزانم، تا بیشتر از همیشه به دیدارت تجربه کنم.

هوش مصنوعی: تو گفته‌ای که به راز ما توجهی نداری، اکنون باید برای حفاظت از رازم تلاش کنی.

هوش مصنوعی: حقیقت را بااستقامت نگه‌دار و از من غافل نشو، در این لحظه آگاه باش.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی ببینی که چطور از دست خودت دلتنگی و غم می‌ریزد، من بدون هیچ دلیلی خودم را به تو نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: وقتی که دستان خود را پر از خون می‌بینی، در آن لحظه دچار تغییر و تحول نشو.

هوش مصنوعی: اگر ما را بشناسی، نشانه ما در وجود خودت است، وگرنه هر چه بگویی، پر از دیوانگی خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر کس که در راه ما جانفشانی کرد، ما نیز در تمامی مراحل او را پشتیبانی خواهیم کرد و به نوعی همراهش خواهیم بود.

هوش مصنوعی: هر کسی که در مسیر ما بویی از ما بگیرد، سرش را به دور ما می‌چرخاند و همچون گویی پر می‌شود از محبت و شور و شوق.

هوش مصنوعی: اگر تو بخواهی از زندگی خود بگذری، من به تو معنای زندگی را نشان می‌دهم و همواره در برابر چشمانت نمایان خواهم بود.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی از جان و تن خود بگذری، من همواره تو را در این جا که روشن است قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی از اینجا عبور کنی، من با ذات خود، تو را در یکتایی خودم در می‌آورم.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال این هستی که از حقیقت عبور کنی، من بر سرت تاجی از حقیقت می‌گذارم.

هوش مصنوعی: اگر منصور در این جا زندگی می‌کرد، حقیقت او به اندازه‌ای عمیق و تاثیرگذار بود که آدم‌های بزرگ و صاحب درد نیز در کنار او قرار می‌گرفتند.

هوش مصنوعی: من به تو می‌گویم، ای مردی که راه سلوک را می‌پیمایی؛ به خاطر خدایی که تو را می‌سازد، من فردا در مقام مالک تو را درک کرده و به تو می‌رسم.

هوش مصنوعی: وقتی راز و رمزی را بر زبان آوردی، تو را می‌شناسم که در تمام جوامع، چه خاص و چه عام، این راز را بازگو کردی.

هوش مصنوعی: تو به خاطر زبانت در این مکان محدود نشده‌ای و جسم تو شایسته‌ی دیدار معشوق نیست.

هوش مصنوعی: تو که اینجا هستی، زبان تو به این شکل آموزش دیده نشده است، و صحبت کردن به این زبان برایت عادی نیست.

هوش مصنوعی: اگر زبان تو در پند دادن ناتوان است، چگونه می‌توانی در این رازها موفقیت پیدا کنی؟

هوش مصنوعی: اگر از وجود خود خارج شوی، می‌توانی ماهیت واقعی‌ات را در حالی که در خون غرق شده است، ببینی.

هوش مصنوعی: من طبق این لحن علاقه‌مندی‌ام به تو، از جدایی‌ام سخن می‌گویم و به تو وفادار می‌مانم.

هوش مصنوعی: تو که با غرور و تکبر بر سر خود می‌فروشی، در حقیقت به اندک ارزش خود آسیب می‌زنی و خود را شکست می‌زنی.

هوش مصنوعی: ما و تو، هر دو یکی هستیم و در حقیقت، ذات ما در اینجا به وضوح یکی است.

هوش مصنوعی: من تو را در اینجا تنها می‌کنم تا با دقت به من نگاه کنی و بفهمی که این تنها یک دلیل است.

هوش مصنوعی: منصور، دلیل و بهانه ای نیست، این تنها نمایشی از ماست؛ جایی که دل و جان تو به خوبی می‌شنود و درک می‌کند.

هوش مصنوعی: من حقیقت را بیان کردم و در وجود تو جلوه‌ای از آن را نشان دادم. حقیقت وجودی من از همین جلوه‌ات به ظهور می‌آید.

هوش مصنوعی: من به تو وعده می‌دهم که فردا را به تو نشان دهم، پس از دوری و جدایی نگران نباش و از هیاهو و شلوغی نترس.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای با من یکی شو که به جز من هیچ چیزی را نبینی و فقط من را به عنوان یارت بشناسی.

هوش مصنوعی: من از خودم می‌گویم و از خودم عمل می‌کنم؛ الحق که خودم می‌توانم راز بی‌پایان را به نمایش بگذارم.

هوش مصنوعی: از ما بگو و به طور مداوم خوشی و شادابی را داشته باش، زیرا با ما، حتی یک لحظه هم که شده، تو همسفر و همراه ما خواهی بود.

هوش مصنوعی: با ما هم‌صحبت شدی، ما هم در کنارت خواهیم بود. اگرچه تو را از ما دور کنند، ما همیشه با تو خواهیم بود.

هوش مصنوعی: حالا وقت آن است که عشق ورزی کنی، زیرا در این مکان ما فرصت عشق‌بازی نداریم.

هوش مصنوعی: عشق ما به هیچ‌کس نمی‌میرد، تا زمانی که کسی در آنجا وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی برگردد، آن‌گاه رازهای پدر بزرگوارم را برایتان آشکار می‌کنم و از بزرگ‌مردان می‌گویم.

هوش مصنوعی: تو تنها و بی‌نظیر من هستی، منصور سرکش، من فردا تو را به آتش می‌زنم.

هوش مصنوعی: تو تنها و بی‌نظیر من هستی، در روح و قلبم، تو را دوست دارم ای انسان بزرگ و کامل.

هوش مصنوعی: حالا که به وصال ما دست یافته‌ای، با حقیقت روبه‌رو شو و به ما نزدیک‌تر شو.

هوش مصنوعی: از این هستی و وجود خود فراتر برو و در عمق وجود خود، غرق در فنا و نابودی شو.

هوش مصنوعی: جسم و شکل ظاهری در این زندگی باقی نمی‌ماند، پس از آن دل خود را از وابستگی به دوستت دور نکن.

هوش مصنوعی: بهتر است که مانند مردان بزرگ از ظاهر و شکل و شمایل بگذری، زیرا این ظاهر فقط نمایی است و اصل موضوع چیز دیگری است که باید به آن توجه کرد.

هوش مصنوعی: اکنون منصور، فردا راز مرا در تمام چیزها بازبینی کن.

هوش مصنوعی: فردا چهره‌ات دگرگون خواهد شد و این تغییرات کاملاً از چهره‌ات نمایان است.

هوش مصنوعی: فردا زوال ظاهرت را می‌بینم و در آن زمان، حقیقت وجود خود را برایت آشکار می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگرچه چهره‌ات در حال زوال است، اما تو همچنان زیبایی. به خودت بپرداز و از احساس پیوند و وصالت لذت ببر.

هوش مصنوعی: دوستی و ارتباط عمیق آخرین مرحله است، پس امروز از ما دور نشو و لحظه‌ای جدا مباش.