هوش مصنوعی: زمانی که سنگ و آهن در کنار هم قرار می‌گیرند، یک نیروی آتشین و خشمگین به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: شخصی که از سوختگی رنج می‌برد، به بیان آمد و از درد خود سخن گفت. در این لحظه آتش نیز به تندی پرسید: «کیست که اینقدر می‌سوزد؟»

هوش مصنوعی: پاسخ او را دادم که حتی در آن مکان سوخته، همچنان آشنا و دوست صمیمی وجود دارم.

هوش مصنوعی: آتش گفت که من روشنایی می‌آورم و تو که در تاریکی هستی، چه ارتباطی با من داری؟

هوش مصنوعی: او با حالتی سوخته و خوشحال به او پاسخ داد که هیچ‌کس نمی‌داند که من از چه بوده‌ام، مگر اینکه از آتش وجود من باخبر باشد.

هوش مصنوعی: تو با وجود روشنائی در زندگی‌ام، احساس می‌کنم که من را به آتش کشیده‌ای و حالا به نظر می‌رسد که دیگر من را نمی‌شناسی.

هوش مصنوعی: من مثل یک موجود سوخته، از تو زار و نالانم. خواهش می‌کنم با مهربانی خودت، مراقب این سوختگی‌ام باش.

هوش مصنوعی: وقتی که زغال سوخته آتش را شناخت، از دنیای خود دست برداشته و آن را در آغوش کشید.

هوش مصنوعی: اگر تو هم از این غم به شوق بیایی و شادابی کنی، مثل اینکه در اینجا سوختی، در آنجا نمی‌سوزی.

هوش مصنوعی: این بیت به این مفهوم اشاره دارد که هرچند که آجر پخته شده از خاک به وجود آمده، اما برخی آجرها از آتش ساخته می‌شوند و کیفیت و ارزش متفاوتی دارند. به طور کلی، می‌خواهد بگوید که هر چیزی که به ظاهر یکسان به نظر می‌رسد، ممکن است از لحاظ کیفیت و خصوصیات متفاوت باشد.

هوش مصنوعی: مثل خشت پخته، کسی که نیکو و قوی است، باید بداند که در زندگی و ایمان خود تنبل نباشد و به خفت و سستی دچار نشود.

هوش مصنوعی: اگر قوانین و مقررات به این اندازه اجازه ندهند، پس برای آتش سوزی تو هرگز جایی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر نوری به چشم بیفتد، چمن را پژمرده می‌کند و حال یاسمن را دگرگون می‌سازد.

هوش مصنوعی: چراغی که برای شخصی عزیز و محبوب روشن شده، مانند چراغی است که در حال درخشیدن و خوشبو بودن است.

هوش مصنوعی: اگرچه زندگی ما پر از سختی است، اما هیچ‌کس نازک‌دل‌تر و بیچاره‌تر از ما وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر برگ گلی به زمین بیفتد، هیچ کس را از ما نخواهی دید که غمگین و اندوهگین باشد.