هوش مصنوعی: در آن لحظه که محمود، پادشاه بزرگ، از دنیای فریبنده خارج می‌شد.

هوش مصنوعی: ایاز از سیم بر خواست تا با او صحبت کند و مطلبی را که حقیقت دارد، بگوید.

هوش مصنوعی: به او گفتند که عمر تو فقط برای یک لحظه است، اما هنوز هم در حال گفتگو با ایاز هستی.

هوش مصنوعی: او گفت که اگر در کنارش نباشم، او هم هیچ رابطه‌ای با من نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهیم دلش را شاد کنیم، باید آمادگی داشته باشیم که برای چنین روزهایی تلاش کنیم و به استقبال آنها برویم.

هوش مصنوعی: هر عشقی که پایدار و ابدی نباشد، حتی اگر از روشنایی و زیبایی زیادی برخوردار باشد، در حقیقت ارزش چندانی ندارد.

هوش مصنوعی: عشق او همچون عشق بی‌همتایی است و برای دستیابی به آن عشق در جهان دیگر نیاز به تلاش و کوشش فراوان است.

هوش مصنوعی: ایاز در گوش او پنهانی گفت که این خبر را بخوان.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به دوستی و همراهی اشاره دارد که همچون تابوتی می‌شود برای مهدی (محمود)، به معنی حمایت و حفاظت از او. به وضوح نشان می‌دهد که فردی در کنار محبوب خود بوده و به عنوان حامی و پشتیبان در سختی‌ها و چالش‌ها بر او تکیه می‌کند. این همراهی به قدری مهم و اساسی است که به او ویژگی‌هایی مشابه یک تابوت می‌دهد که از نظر امنیت و آرامش برای مهدی نقش مهمی دارد.

هوش مصنوعی: هرگز به کسی وابسته و مقید نشو، زیرا من از این کار خوشم نمی‌آید، اما اگر تو بخواهی، ممکن است نظر دیگری داشته باشم.

هوش مصنوعی: ایاز زبانش را باز کرد و گفت: "اگر من بودم، هرگز بی‌ځان و بی‌ارزش نمی‌بودم."

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که در نبود شخصی به نام محمود، کسی نمی‌تواند او را به عنوان شکار خود به حساب آورد. او می‌گوید که اگر این شخص چنین تصوری داشته باشد، در واقع او را به عنوان موجودی بی‌ارزش و مرده در نظر گرفته است. به عبارتی، شاعر تواضع و خود را بی‌ارزش بودن در برابر آن شخص را رد می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر به محمود برسم، می‌توانم به او وابسته شوم و نمی‌توانم پیش کسی غیر از او، رابطه‌ای داشته باشم.

هوش مصنوعی: اگر ایاز همیشه در حال خدمت و موجود باشد، سرانجام برای او هم نتیجه‌ای خوب و پسندیده رقم خواهد خورد.

هوش مصنوعی: در آن لحظه‌ای که ابلیس به لعنت گرفتار شد، زبانش به ستایش و حمد خداوند باز شد.

هوش مصنوعی: بهتر است که صد بار به تو دشنام بدهم تا این که از تو روی برگردانم و به دیگران توجه کنم.

هوش مصنوعی: اگر سگی زخمی از در خارج شود، از استخوانی که به آن وابسته است، جدا خواهد بود و دور خواهد ماند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم بگویم که وقتی او آن لعنت را شنید، همه را در حال گریه و زاری مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: کسی که سال‌ها تجربه و علم را به دست آورده، به سختی به اندکی از آنچه به دست آورده راضی می‌شود، چرا که او پر از دانش و تجربه است.

هوش مصنوعی: دردی که در نهایت به درمان منجر شود، کجا می‌توان آن را فراموش کرد که همه چیز به آرامش برسد؟

هوش مصنوعی: او در حالتی سخت و دشوار قرار دارد، اما در این شرایط فقط به یاد و حضور ساقی می‌افتد و هیچ چیز دیگری نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: اگر در صاف و زلالی به مدت هزار سال نگاه کنی، می‌توانی ببینی که جز او هیچ چیز دیگری را نمی‌توان دید.

هوش مصنوعی: در آن مکان، اگر از او بگویی، لعنت می‌فرستی، و اگر به آن حضرت اشاره کنی، نامش ملعون است.

هوش مصنوعی: او زیبایی و زشتی را نمی‌بیند، اما می‌داند که این دیدگاه از جانب اوست.

هوش مصنوعی: وقتی که لعنت به او نسبت داده شد و به این تحقیر تکیه کرد، به راحتی این موضوع را پذیرفت و به سرعت در دلها باقی ماند.