هوش مصنوعی: یکی از مردی که غمگین و دل‌شکسته بود پرسید که تو دربارهٔ لیلی چه می‌گویی؟ ای بیچاره!

هوش مصنوعی: مجنون به زمین افتاده و سرش را پایین کرده است. به او می‌گویند که دوباره نام لیلی را بگو.

هوش مصنوعی: تو چه اندازه به دنبال معانی و تفاسیر از من هستی، اما برایت کافی است که خودت مانند لیلی باشی.

هوش مصنوعی: هرچند که معانی عمیق و ارزشمند زیادی وجود دارد، اما هیچ‌کدام به زیبایی و اصالت کلامی که لیلی به زبان می‌آورد، نیست.

هوش مصنوعی: وقتی نام و خصوصیات لیلی را گفتی، مانند این بود که رازی را در جهانی دیگر فاش کردی.

هوش مصنوعی: اگر همیشه نام لیلی را ببرم، از یاد دیگران دچار کفر می‌شوم و به یک لحظه می‌رسد که نمی‌توانم نام غیر او را بر زبان بیاورم.

هوش مصنوعی: اگر کسی نام لیلی را بر زبان بیاورد، بی‌تردید مجنون نیز به صف عاقلان می‌پیوندد.

هوش مصنوعی: اگر غیر از نام لیلی را به یاد آوری، دیوانه می‌شوی و فریاد می‌زنی.

هوش مصنوعی: اگر به یادگرفتن گم‌بودن خود آگاه هستی، می‌توانی از آن یاد کنی.

هوش مصنوعی: اما اگر تو از خودت بگذری و به یاد او بیفتی، در واقع آن یاد هم مربوط به خود توست.