خیلی شعر جالبیه

اینمصرع در تصحیح دکتر شفیعی کدکنی به این صورت آمده و درست هم همین است:
که گر از خون وضوی آن نسازی
بسازی تمام معنی را از بین می برد.

بدو گفتند ای شوریده ایام
چراکردی بخون آلوده اندام
که گر از خون وضوی آن بسازی
بود عین نمازت نانمازی
به حلاج میگن اگه از خون وضو بگیری نمازت باطل میشه. "که گر از خون وضوی آن بسازی" کاملا درست هست. اگه حرف از سمت منصور بود میشد "که گر از خون وضوی آن نسازی" و حرف شما صدق میکرد.

مهندس جان طبق تصحیح دکتر شفیعی کدکنی جای ابیات 3 و 4 باید عوض بشه.. اونوقت هست که "که گر از خون وضوی آن نسازی" معنی میده و منطبق هست با مفهوم عارفانه شعر