هوش مصنوعی: جوانی که سال‌ها با دوستی همراه بود، حالا زخم ناشی از پرتاب سنگی از منجنیق را تجربه کرده است.

هوش مصنوعی: در میان خاک و خون، حالتی آشفته و نزار به وجود آمده بود و جان آدمی در این شرایط سردرگم و بی‌هدف می‌شود.

هوش مصنوعی: دوستانش در لحظه‌ای که به پایان زندگی‌اش نزدیک می‌شدند، در حال ضعف و ناتوانی او را تنها گذاشتند.

هوش مصنوعی: به او گفتند بگو چگونه هستی، و او در پاسخ گفت که تو دیوانه‌ای در نهایت.

هوش مصنوعی: اگر سنگی از جایگاه تو به سمت من پرتاب شود، بدان که او هیچ دوستی با تو ندارد.

هوش مصنوعی: اگر تجربه‌ای از سختی‌ها نداشته باشی، نمی‌توانی ارزش آن را درک کنی. این جمله را گفت و از زندگی دور شد.

هوش مصنوعی: تو از درد مردان خبر نداری، اما کسانی که مرده‌اند، خوب می‌دانند چه سختی‌هایی را تحمل کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر از درد من باخبری، درمانی برایم پیدا کن. و اگر نه، بهتر است در جایی بنشینی و تماشا کنی.

هوش مصنوعی: نصیب من مانند ماهی است که زیر ابر پنهان مانده؛ چه حسرتی دارد این حالت و چه غصه‌ای است.

هوش مصنوعی: من در اینجا با انواع مختلفی از اندوه دست و پنجه نرم می‌کنم که هر کدام همانند هزاران مشکل بزرگ و سنگین هستند.

هوش مصنوعی: اگر من از غصه‌هایم بگویم، در کنار دریا یا در برابر کوه‌ها هم می‌توانم این داستان را بازگو کنم.

هوش مصنوعی: وقتی اندوه فراوان می‌شود، مانند سیلی از کوه سرازیر می‌شود و اشک‌ها مانند دریا همه جا را پر می‌کند.

هوش مصنوعی: این جمله می‌گوید که هر روز که صبح می‌شود، چیزی جدید و مشخص به وجود می‌آید. یعنی هر روز به نوعی تازه‌ای را برای ما به ارمغان می‌آورد که قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: میان چهار عنصر و هفت مرکز، هفتاد راز از عالم غیب آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: دل کسی که به حق اندوهگین است، از دلایل گوناگون و مشکلات مختلف غمگین می‌شود.

هوش مصنوعی: هر دلی که به حق متصل باشد، با صبر و شکیبایی تمام خوشحالی و سرور را همچون بارانی که از ابر می‌بارد، دریافت می‌کند.

هوش مصنوعی: زمین و آسمان همچون دریایی از درد هستند و هر کس که مردانه و با شجاعت قدم در این دنیای پر از چالش‌ها بگذارد، غرق نخواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی در کنار دریا نشسته‌ام، از طغیان امواج نگران هستم که ممکن است همیشه ادامه داشته باشد.

هوش مصنوعی: به عمق دریا فرو رفته‌ام، ای دوست، که جان‌های بسیاری در آن غرق شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر زمانی که جان‌های زیادی از بین می‌رود، چه می‌توان کرد؟ فقط می‌توان آرزوی نجات نیم‌جانی را داشت که شاید وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: این طبیعی است که یک بار گم شوم، اما شگفت‌انگیز خواهد بود اگر دوباره پیدا شوم.