هوش مصنوعی: وقتی ابن یامین به حضور یوسف رسید، او را در کنار خود نشاند و بر تخت زرین قرار داد.

هوش مصنوعی: یوسف در پوششی نشسته بود که نمی‌توانست نور زیبایی‌اش را پنهان کند.

هوش مصنوعی: ابن یامین هرگز نمی‌دانست که در دل او عشق و زندگی شیرینی می‌تپد.

هوش مصنوعی: او فکر می‌کرد که پادشاه عزیز و ارزشمندی است، ولی نمی‌دانست که جان خود او چقدر ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: اگر او در عزت و شرف نبود، هرگز عزیز مصر نمی‌توانست جاودانه بماند.

هوش مصنوعی: اگر یوسف او را نزد خود بنشاند، به خاطر احترام، سر خود را پایین نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: یوسف در آنجا با زبان دلنشین خود صحبت کرد و از یعقوب حال و احوال او را جویا شد.

هوش مصنوعی: یک نفر نامه‌ای زیر پرده فرستاد و به اطلاع او رساند که یعقوب از شدت درد و غم بسیار ناراحت است.

هوش مصنوعی: وقتی یوسف نامه‌ای نوشت و به نامزدش معرفی شد، از آنجا به پیش فرزندان خود رفت.

هوش مصنوعی: چه بگویم؟ نامه را سرانجام گشودند و در نهایت، نگاه‌های زیادی بر آن دوخته شد.

هوش مصنوعی: در آن جمع، به خاطر شوق و هیجان، صدایی بلند و نیرومند از میان جمعیت بالا آمد.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم به خاطر حسرتی که دارند، اشک‌های اندوه ریختند و این حسرت آنها را به شدت حیران و متعجب کرده است.

هوش مصنوعی: سرانجام یوسف به محل خود بازگشت و با احترام و شکوه فراوان وارد شد.

هوش مصنوعی: زمانی بود که افرادی در کنار هم جمع شدند و در حال خواندن قرآن یا شعر بودند.

هوش مصنوعی: یوسف شاه محبوب فرمود که فرزندان یعقوب گرد هم بیایند.

هوش مصنوعی: هر کس باید یکی را انتخاب کند، تا دو برادر در یک سفره بنشینند.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای که گفته شد، آنها با هم نشسته و ابن یامین را به خاطر سوگواری در کنار خود جای دادند.

هوش مصنوعی: هنگامی که ابن یامین در آن مکان تنها ماند، به یاد یوسف افتاد و غمگین شد.

هوش مصنوعی: بسیاری برای اندوه یوسف اشک ریختند و به خاطر جدایی او بسیار تأسف خوردند.

هوش مصنوعی: یوسف شاه احرار از کودک پرسید که چرا این‌قدر غمگین و گریه‌کنان هستی؟

هوش مصنوعی: او گفت: وقتی که تنها ماندم، از این درد و اندوه به شدت ناراحت شدم و احساس می‌کنم باید خون گریه کنم.

هوش مصنوعی: عزیزم، من و او مانند برادر هستیم و هر دوی ما پدر و مادر داریم.

هوش مصنوعی: اکنون او مدتی است که ناپدید شده و به سوی او کسی راهی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر او هم از این خستگی رنج می‌برد، پس باید با من می‌نشست و همدردی می‌کرد.

هوش مصنوعی: او این را گفت و در مقابل همه، چشمانش را پر از اشک کرد.

هوش مصنوعی: او به اندازه‌ای از حسرت و اندوه گریسته که هرگز پیش از این اشک‌هایش را این‌طور احساس نکرده است.

هوش مصنوعی: وقتی یوسف آن حال را دید که دلش مانند دل کسی که دچار درد و رنج شده گریان بود، احساس کرد که جان خود را در درد و اندوه می‌بیند.

هوش مصنوعی: به او گفتند که ای جوان، این حرف‌ها را نزن. تو هم اکنون مانند یوسف در این زمان در موقعیت خاصی قرار داری.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم در کنار تو باشد و با هم زندگی کنیم، اما اگر کسی بهتر از من باشد، چه ارزشی دارد که با من باشی؟

هوش مصنوعی: خوانسالار در اینجا سخن را آغاز می‌کند و بیان می‌کند که این کاسه پر از اشک او در برابر شاه است. به این معنا که احساسات عمیق و غمگینی در پس این کلام وجود دارد.

هوش مصنوعی: بگو چگونه می‌توانی اشک‌های خونین را تحمل کنی، در حالی که خودت نان را با خون دیگران می‌خوری؟

هوش مصنوعی: یوسف در اینجا می‌گوید که باید سکوت کند، زیرا غم و اندوهی که در دلش دارد باعث می‌شود که احساس عذاب کند و خونش به جوش آید.

هوش مصنوعی: دل من گویا از این خون قدرت می‌گیرد، چنین خونی را می‌توان با خون خوردن به دست آورد.

هوش مصنوعی: او یتیم است و من اگر جانم را برایش فدا کنم، همچنان می‌گویم که اگر بخواهم به او کمک کنم، شاید از خون یتیمان هم بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: فرزندان یعقوب گفتند که او هرچند کوچک است، اما به شدت مورد محبت و علاقه قرار دارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند که شاهان چگونه باید به خدمت مردم برآیند و رفتار زیبا و نیکویی داشته باشند.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که خِرَد و فهم ما در مقایسه با بزرگی و عظمت شاه، به اندازه‌ای ناچیز و کوچک به حساب می‌آید. به عبارت دیگر، قدرت و اهمیت فکر و اندیشه ما در برابر مقام و جایگاه شاه بسیار کم و عاجز است.

هوش مصنوعی: یوسف زیبا پاسخی داد که لیاقت داشت، چون فرزند یعقوب بود.

هوش مصنوعی: هر کس که پدر یعقوب باشد، هر چیزی که از او صادر شود، خوب خواهد بود.

هوش مصنوعی: سپس گفت: ای پسر یامین، چرا چهره‌ات زرد است؟ بگو ببینم!

هوش مصنوعی: او گفت که یوسف به خاطر دوری من جانش را از دست داد و از شدت اشتیاقم چهره‌ام زرد شد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: اگر چهره‌ات زرد شده و نگران به نظر می‌رسی، چرا موی تو همچنان خوشبو و دلپذیر است؟

هوش مصنوعی: من چون مادرم را ندارم، در زندگی‌ام پریشانی و ناراحتی وجود دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که پدر را دیدی که از گم شدن پسرش صحبت می‌کند، فهمیدی که چه اتفاقی افتاده است.

هوش مصنوعی: او گفت که اگر کسی نابینا باشد، به مانند یوسف نیست و تنها نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: آتش جهانی بر جان آدمی تاثیر گذاشته و در دل کلبه‌ای که پر از غم و اندوه است، نشسته است.

هوش مصنوعی: از بس که اشک او مانند خون و آب از چشمانش ریخته، در زیر آب به شدت غرق شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که به یوسف فکر کند، در آن لحظه مرا در جلوی خود خواهد داشت.

هوش مصنوعی: چگونه بگویم که در آن لحظه چطور او از فرط بی‌قراری گریه خواهد کرد؟

هوش مصنوعی: اگر آن روز حاضر بود، می‌توانست به سرعت و بدون هیچ درنگی به سنگی تبدیل شود، در حالی که خون از او می‌ریزد.

هوش مصنوعی: زمانی که یعقوب از حال یوسف باخبر شد، چادرش به خاطر اشک‌هایش خیس شد.

هوش مصنوعی: آن اشک را از ناراحتی پنهان می‌کرد، چون خبر آمدن پیغامی از طرف حضرت یوسف بود.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی زیبایی‌ات را نشان دهی، چرا خودت را پنهان می‌کنی؟ تو با لب‌های شیرین و مهارت‌های ظریف‌ات می‌توانی دل‌ها را ببری.

هوش مصنوعی: وقتی اشک او صورتش را تیره کرد، در نهایت پرده‌اش را از چهره‌اش کنار زد.

هوش مصنوعی: چون داستان را دید، ابن یامین از او جدا شد و گویا جانش را از دست داد.

هوش مصنوعی: زمانی که دل او مانند دریا به جوش و خروش افتاد، یک فریاد بلند کشید و بی‌هوش شد.

هوش مصنوعی: با تدبیر و زیرکی، وقتی آن شخص باهوش آمد، یوسف از او پرسید: «آیا تو کسی هستی که خواهان خوبی‌ها هستی؟»

هوش مصنوعی: چه اتفاقی افتاده که به حال بیهوشی افتاده‌ای و از حس بی‌حالی درآمده، به حال جوش و خروش درآمده‌ای؟

هوش مصنوعی: او گفت: نمی‌دانم تو چه چیزی درباره‌ی من می‌گویی. اگرچه من مانند یوسف، زیبا و جذاب هستم.

هوش مصنوعی: من جای یوسف را انتخاب کرده‌ام، انگار که قبلاً تو را دیده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر تو به خاطر خدا به یوسف مانی، پس چرا مرا آزار می‌دهی؟

هوش مصنوعی: من تنها هستم و نمی‌دانم چگونه پرواز کنم، تو که خبر داری، بگو حال من چه‌طور است؟

هوش مصنوعی: کسی که داستان من را افسانه می‌داند، عقلش او را از خود بیگانه می‌کند.

هوش مصنوعی: در دل و روح تو آشنایی وجود دارد که با او پیش از این داستانی را تجربه کرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر یک لحظه او را بشناسی، می‌بینی که از تمام مردم دنیا برتری دارد.

هوش مصنوعی: اگر با او رابطه‌ای دور و بیگانه داری، مطمئن باش که درباره من داستانی می‌گویی.

هوش مصنوعی: اگر دل تو آشنایی نداشته باشد، هیچ کاری برایت روشن و واضح نخواهد بود.

هوش مصنوعی: کسی که از آشنائی بوی خوشی دارد، همان شخص به واسطه نزدیک بودن به مقام والای خود نیز برخوردار است.

هوش مصنوعی: اگر او با حقیقت باشد، حقیقت نیز همیشه وجود دارد و از سایه‌ای دور نمی‌شود، مانند خورشید که همیشه درخشان است.