هوش مصنوعی: یک درویش از مجنون پرسید: پسر! سن تو در حال حاضر چقدر است؟

هوش مصنوعی: شخصی که به او پاسخ می‌دهد، بیان می‌کند که سن او هزار و چهل سال است، به این معنی که او تجربه و دانش بسیار زیادی دارد و به دیگران نشان می‌دهد که نباید به ظواهر توجه کرد.

هوش مصنوعی: به او گفتند: "چرا اینطور حرف می‌زنی؟ آیا دیوانه‌تر شده‌ای یا حواست از دست رفته است؟"

هوش مصنوعی: او گفت: چه بسیار وقت است که لیلی یک لحظه به من توجه کرده است.

هوش مصنوعی: من در طی چهل سال از عمرم را به هدر داده‌ام و این برای من زیان بزرگی است، اما عمر بسیاری از افراد دیگر به اندازه‌ی یک دوره‌ی زمانی طولانی به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: در این سال‌های زیادی که با خودم بوده‌ام، زندگی‌ام مثل یک درویش در فقر و ساده‌زیستی گذرانده است.

هوش مصنوعی: اما در یک لحظه، سالی هزار بار برای من به خاطر لیلی می‌گذرد و ارزش و اهمیتش بی‌نهایت است.

هوش مصنوعی: یک لحظه در آنجا به اندازه هزار سال ارزش دارد؛ بنابراین هیچ کلامی نمی‌تواند توصیف کند که چقدر کمتر از این لحظه است.

هوش مصنوعی: هرگاه که وجود بی‌نهایت را درک کند، در آن صورت، دو جهان به عدم تبدیل می‌شوند و دیگر سلطنت و حاکمیتی باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: ای دوست، نظر کن که این چه موجودی است که هر یک از ذراتش در حال عبادت و تسلیم است.

هوش مصنوعی: وجود، چیزی است که نه از آن کاسته می‌شود و نه بر آن افزوده می‌شود؛ همه چیز در آن وجود دارد و در عین حال عدم و نیستی نیز در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: عجب وجود برجسته‌ای! زیرا این موجودات در آن وجود ناپدید خواهند شد و لذت‌ها در آن سامان جاری خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی که فردی در جایی از بین برود، تمام آسیب‌های او در آنجا به نفع دیگران تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر در طول زمان، هیچ‌یک از دستاوردهای جهانی بر دامن او ننشیند، خلق و جهانی به‌وجود آمده که از او بی‌نیاز باشد.

هوش مصنوعی: اگر این شخص وجود نداشت و دامن او نبود، دیگر هیچ چیز نمی‌توانست به دور او بچرخد و زمانی را به دور او سپری کند.