خیلی اتفاقی این شعر را انتخاب کردم. واقعا بهش احتیاج داشتم. دل اسیر گفتار و رسیدن به آرزو ، در انتظار عمل...
سپاس

سلام.وقت بخیر
شکل صحیح بیت دوم ( که هر چیزی که هست و بایدت نیز / تو را جستن فراغت به از آن چیز)
شکل صحیح بیت بیست و یک ( بخوردی تو چو بیکاران جهانی / غم کارت نخوردی یک زمانی )
از سه بیت انتهایی فقط یک بیت نوشته شده است که من کامی می نویسم:
اگر چه شعر در حد کمال است / چو نیکو بنگری حیض رجال است
اگر بودی دلت مویی خبردار / نبودب باخبر گویی تو را کار
بت تو شعر می بینم همیشه / تو را جز بت پرستی نیست پیشه
این طرز تفکر عطار بسیار مشهور است که شعر را برای خود بت و خود را بت پرست می دانست و اینگونه دل ناخوشی خود را از شعر نشان می داد.
تشکر