هوش مصنوعی: یک فرد بزرگوار در حال عبور از کنار یک مکتب بود که ناگهان کودک نگاهی به او انداخت.

هوش مصنوعی: یکی برای دیگران و به خاطر دیگران نان و خوراک فراهم می‌کند، و دیگری به تنهایی تنها نان دارد و زندگی‌اش را می‌گذراند.

هوش مصنوعی: آیا این شخص از آن یکی نان و خورشت طلب نکرد که بدون نان و خورشت کارش پیش نمی‌رود؟

هوش مصنوعی: اگر تو به من بگویی که مثل یک سگ با وفا هستی، من هم به تو می‌گویم که مثل سگ نسبت به من وفادار باش.

هوش مصنوعی: اگر از من نان و خوراکی پیدا نکنی، بهتر است که به تنهایی نانی نداشته باشی و هیچ چیز دیگری هم نداشته باشی.

هوش مصنوعی: وقتی آن کودک از این کار راضی شد، به سرعت مثل سگی در مسیر حرکت کرد.

هوش مصنوعی: او را به زنجیر کشیده‌اند تا مثل سگی وفادار به فرمان‌ها پاسخ دهد و همیشه آماده باشد.

هوش مصنوعی: او به گونه‌ای صحبت کرد که باعث شد تا آن نان خور، نان را بر روی نان دیگر بگذارد.

هوش مصنوعی: بزرگ دین به خرد کودک گفت: اگر تو در این کار باهوش و زیرک بودی، اوضاع اینگونه نبود.

هوش مصنوعی: به سادگی و قناعت زندگی می‌کردی و به حداقل‌ها راضی بودی، در حالی که با بودن در کنار دیگران، از امنیت و پشتیبانی برخوردار بودی.

هوش مصنوعی: باید به فکر نان و نیازهای زندگی بود و سخن از مشکلات را به جای سادگی برگزید؛ زیرا زندگی نباید به حالتی همچون زندگی سگ ادامه یابد.

هوش مصنوعی: چقدر می‌توانم مانند سگی به دنبال دنیایی باشم که تنها برای به‌دست آوردن یک تکه استخوان و چیزی بی‌ارزش است؟

هوش مصنوعی: اگر محمود اخبار سرزمین‌های غیر ایرانی را منتقل کرد، آن گربه‌سانی که بزرگ و قدرتمند است، سه درم را به ما خواهد داد.

هوش مصنوعی: آن فیل بزرگ چه کاری انجام داد؟ آیا بر ارزش شاعر فقاعی افزوده شد؟ نه، ارزش او کاهش نیافت.

هوش مصنوعی: بسیار خوب است که شاعر از همت و اراده بالایی برخوردار بود. اکنون نگاه کن که چگونه از مسیر خود بلند شد و به موفقیت دست یافت.

هوش مصنوعی: خوشبختانه در دین به حدی استوارم که از دنیا و دغدغه‌های آن بی‌نیازم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که باید داشته باشم، بیش از آن است که اکنون دارم، پس چرا باید دنبالش بروم و به دنبال دیگران باشم؟