هوش مصنوعی: سلیمان با تمام توانمندی‌ها و مقامش، از کنار یک مور بی‌خیال عبور کرد.

هوش مصنوعی: تمام مورچه‌ها به خدمت پیش رفتند و در یک ساعت، هزاران کار بیشتر انجام دادند.

هوش مصنوعی: موری به سمت خانه‌ای که تلی از خاک مقابلش بود، نیامد.

هوش مصنوعی: هوا مانند باد، دانه‌های ریز خاک را یکی یکی می‌برد تا آن توده از خاک تمیز شود.

هوش مصنوعی: سلیمان به مور گفت: ای مور، وقتی تو را می‌بینم که ناتوان و بی‌طاقت هستی.

هوش مصنوعی: اگر تو عمری به درازای عمر نوح و صبری مانند صبر ایوب داشته باشی، باز هم کارهایت به خوبی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به قدرت تو نیست؛ این کار از دست تو برمی‌آید و این تپه هیچ‌گاه ناپدید نخواهد شد.

هوش مصنوعی: مور زبان باز کرد و گفت: ای شاه، با قدرت تو می‌توان در این راه گام گذاشت.

هوش مصنوعی: به جای اینکه به درون من نگاه کنی، به عظمت و اراده‌ام توجه کن.

هوش مصنوعی: یک مورچه‌ای وجود دارد که از من پنهان شده و در چنگال عشق خودم را به دام انداخته است.

هوش مصنوعی: به من گفته‌اند اگر این توده خاک را از اینجا برطرف کنی و آن را پاک سازی کنی،...

هوش مصنوعی: من این سنگ بزرگ جدایی تو را از سر راهم برمی‌دارم و سپس با تو می‌نشینم.

هوش مصنوعی: اکنون نمی‌دانم چه کاری باید انجام دهم، جز اینکه این خاک را به دنیای دیگر ببرم.

هوش مصنوعی: اگر این زمین از دید پنهان شود، می‌توانم به دنبال وصالش بروم و آن را بخرم.

هوش مصنوعی: اگر از من برآید، در این موضوع نه مدعی هستم و نه دروغگو.

هوش مصنوعی: ای عزیز، از مورچگان بیاموز که چگونه عشق ورزند و از کوران یاد بگیر که چگونه بینایی را درک کنند.

هوش مصنوعی: کلیم مور هرچند رنگش سیاه است، ولی از نظر رفتار و اعمالش راه را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: به دیده‌ی خرد خود ننگر به مور، زیرا او هم در دل خود احساسی دارد.

هوش مصنوعی: در این مسیر نمی‌دانم این چه وضعیتی است که شیر را به خاطر یک مورچه تنبیه می‌کنند.