هوش مصنوعی: پیرمردی به نام خالوش مانند گیاه سرخس بود که در چشم‌انداز زندگی به روشنی و لطافت حضور داشت و با حکمت و تجربیاتش، روزها و دوران‌های مختلف را طی کرد.

هوش مصنوعی: آیا جایی وجود دارد که جوانی با شور و شوق به جلو برود، جایی که او تازگی داشته باشد و روحش نیز نو و تازه باشد؟

هوش مصنوعی: دل وجودی داشت که به حقیقت وصل شده و از نور آن پر شده بود. هیچ فعالیت دیگری جز حاضر بودن در این حالت معنوی نداشت.

هوش مصنوعی: خضر به آن درویش پیر نزدیک می‌شد و آن جوان را هم با خودش می‌برد.

هوش مصنوعی: جوان نشسته و پیر برای کمک به او گفت: ای جوان، تو در چه کاری مشغول هستی؟

هوش مصنوعی: جوان از او پرسید که جوانی در اینجا وجود دارد که به مدت ده سال تمام حضور داشته باشد؟

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به حالتی اشاره می‌کند که وقتی در فکر و خیال معشوقش غرق می‌شود، تمام توجه‌اش به او معطوف می‌شود و به همین خاطر از خود و محیط اطرافش بی‌خبر است. به طوری که نه احوال ذهنی‌اش را درک می‌کند و نه جنبه‌های ظاهری‌اش را.

هوش مصنوعی: زمانی که آن پیر دانا این سخن را از او شنید، به جوانمرد توانمند گفت:

هوش مصنوعی: اینکه به او فکر کنم برایم غیر ممکن است، چون می‌دانم که اکنون شصت سال از عمرم گذشته است.

هوش مصنوعی: من همواره به گونه‌ای در عیب و نقص خود غرق هستم که هیچ‌گاه نمی‌توانم از آن دور شوم.

هوش مصنوعی: وقتی خود را پر از ننگ و عیب می‌بینم، چگونه می‌توانم در نجاست دیگران نگاهی پنهان داشته باشم؟

هوش مصنوعی: من اگر خوب باشم یا بد، لحظه‌ای از ننگ خود نمی‌ترسم و نگران او نیستم.

هوش مصنوعی: اگر من از مسأله‌ای که به آن عمیقاً پرداخته‌ام بگذرم، اشکالی ندارد که دوست یا یارم به وضوح آشکار شود.

هوش مصنوعی: ولی با وجود چنین وضعیتی نمی‌توان به خوبی از عهده‌ی این کار برآمد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی پاک و مهذب باشی، باید خود را درست و پاکسازی کنی، وگرنه اگر چنین نکنی، به آلودگی و فساد دچار خواهی شد.

هوش مصنوعی: در نهایت، چه کار می‌توانی بکنی درباره‌ی رهبری و ریاست، هنگامی که مانند خورشیدی بر آلودگی‌ها تابیده می‌شود؟

هوش مصنوعی: ابتدا خود را پاک و خالص کن، سپس به دور از نادانی و اشتباهات، به راه درست و چاله‌های احتمالی توجه کن.

هوش مصنوعی: کسی که به دنبال عطر و خوشبویی باشد، حتی در میان خاک و خاشاک، می‌تواند آن را پیدا کند.

هوش مصنوعی: جوان به این سخن چنان تحت تأثیر قرار گرفت که گویی از درونش حس ننگ و شرم نسبت به زندگی‌اش به وجود آمد.

هوش مصنوعی: ترسید و غرید و به زمین افتاد، چنان شد که مانند این، دیوانه و خونین شد.

هوش مصنوعی: خضر به او گفت، ای پیر با روحیه دل‌نواز، این فرد را با این شمشیر سوزان جگر مجروح نکن.

هوش مصنوعی: این کار متعلق به افراد بزرگ و با تجربه است و نه کار کسانی که هنوز جوان و نازک‌دل هستند.

هوش مصنوعی: بدون شک باید به مست اجازه داد، زیرا او را می‌توان با قدرت بازو کنترل کرد.

هوش مصنوعی: در این لحظه، به خاطر عشق، احساسی شاداب و دلنشین دارم، گاهی بسیار شاد و سرمست هستم و گاهی به حالت افتخار و سربلندی می‌رسم.

هوش مصنوعی: نوشیدنی‌ای باید از عشق‌مندان خاص بنوشی تا از تمام دغدغه‌ها و مشکلات خود رها شوی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که تو را از خودت دور کند، آن واقعاً همان شراب نیست، بلکه ناشی از چیز دیگری است که تو را فریب می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند مستی به حالتی برسد که به عمق وجودش احساس کند تمام هستی و وجودش در حال نابودی و فناست، او به مرحله‌ای از فهم و آگاهی رسیده است.

هوش مصنوعی: وقتی که از احوال آرامش و نابودی خود آگاه شدی، دوباره با احساس سرخوشی و شور بازگشتی و بر اوج این احساسات اصرار کن.