هوش مصنوعی: گروهی از همشهری‌ها اینگونه گفتند که کلام بوعلی سینا در رودبار است.

هوش مصنوعی: روزی در حمام رفتم و به تازگی جوانی را دیدم که بسیار زیبا و جذاب بود.

هوش مصنوعی: صورتش مانند ماه در آسمان بود و قامتش مثل سرو در باغ زیبا و بلند بود.

هوش مصنوعی: با دیدن آنکه سر زلفش را بر پای افکنده بود، متوجه شدم که روی او جهانی پر از زندگی و تحرک وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ات به درخشندگی خورشید درآمد، دیگر آسمان باقی نماند و تو در بند آن قرار نگرفتی.

هوش مصنوعی: اگر بزلف او هزاران پیچ و تاب هم داشت، باز هم درون او هیچ چیزی نبود.

هوش مصنوعی: با نگاهش بر من تأثیر می‌گذارد، همان‌طور که دو چشمش خود را در مشکلات و رنج‌هایش غرق کرده‌اند، دقیقاً مثل دو عین بهشتی.

هوش مصنوعی: دل می‌گوید که با وجود این دو چشم بیمار، کی بهبودی و آرامش پیدا می‌کنم، وقتی که این همه رنج و درد به جانم افتاده است؟

هوش مصنوعی: وقتی که فردی به شدت بیمار می‌شود، به نظر می‌رسد همزمان حالتی سالم و ناسالم دارد. در واقع او در وضعیت‌های متضادی قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: جان و دل به زیبایی خط او عشق می‌ورزند، او به قدری دل‌نشین است که با مشاهده‌اش، روح انسان نیز به پرواز در می‌آید.

هوش مصنوعی: خط او مانند سبزی‌های باغ ارم زیبا و دل‌نواز بود و لب‌هایش نیز به رنگ سرخ و شاداب می‌درخشید.

هوش مصنوعی: با دندان‌های استخوانی او مانند لولویی است که مروارید به مراتب کمتری دارد.

هوش مصنوعی: دختر زیبایی که با قامت دلربایش نشسته و از زیبایی‌اش به خود می‌بالد، حالا به سمت حمام می‌رود.

هوش مصنوعی: یک صوفی در خدمت ایستاده و با دقت به چهره آن جوان زیبایی نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: در یک زمان، باران بر او می‌بارید و در زمان دیگری، او را به حالتی نشاط‌آور می‌کشید.

هوش مصنوعی: گاهی او را به محبت نوازش کرد و زمانی دیگر بر سنگ پای او دست کشید.

هوش مصنوعی: وقتی آن دختر زیبای شوخ و بازیگوش با ظاهری مانند سیم، مانند خورشیدی از حمام بیرون آمد.

هوش مصنوعی: صوفی به سرعت جلو رفت و او را درآورد تا میزش را خشک کند.

هوش مصنوعی: مرد نمازگزار وقتی که به پایان نماز می‌رسد، با شادی سجاده‌اش را به زیر پا می‌افکند.

هوش مصنوعی: پس آن گاه لباسش را کنار زد و بخور عود را در ظرف مخصوصش گذاشت.

هوش مصنوعی: او گلاب را آورد و بر روی او پاشید، و دانه‌های معطر را بر روی گیسوانش پخش کرد.

هوش مصنوعی: به زودی پرچم بیزن به حرکت درخواهد آمد، مانند بادی که بر روی گل‌ها می‌وزد و آنها را به رقص درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: هرچند که من هر لحظه برای او بیشتر خدمت می‌کردم، اما در چشم آن زیبای دلربا همچنان حقیر و کوچک به نظر می‌آمدم.

هوش مصنوعی: صوفی شروع به صحبت کرد و خطاب به ماه گفت: ای ماه، تو از این صوفی گمراه چه چیزی می‌خواهی؟

هوش مصنوعی: به من بگو چه کار کنم تا پسندت بیاید، زیرا نمی‌دانم چرا اینقدر از من خشمگینی.

هوش مصنوعی: به من نگاه می‌کنی، اما ناز و افراشتگی تو چه کمکی به این فرد بی‌چاره می‌کند؟

هوش مصنوعی: وقتی پسر از صوفی این راز را شنید، به او گفت: اگر نمی‌توانی از طاقت و راحتی خود دست بکشی، بهتر است بمیر.

هوش مصنوعی: زمانی که صوفی این سخن را از آن ماه زیبا شنید، ناگهان آهی کشید و بلافاصله جان به جان آفرین تسلیم کرد.

هوش مصنوعی: او به قدری به کمال عشق رسیده بود که اگر می‌دیدی، گمان می‌کردی هیچ‌گاه در این دنیا وجود نداشته است.

هوش مصنوعی: اگر تو نمی‌توانی به چنین وضعیتی برسی، چگونه انتظار داری در آن سرزمین قدم بگذاری؟

هوش مصنوعی: اگر تو به این شکل از دنیا بروی، به عرش می‌رسی وگرنه تا ابد در این دنیا باقی خواهی ماند و رنج خواهی کشید.

هوش مصنوعی: در نهایت، بوعلی یک کفن برای او تهیه کرد و سپس به جایی دیگر رفت و به کارهای خود پرداخت.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است روزی ابوعلی با دل شاد در بیابان تنها مانند آتش، به راه بیفتد؟

هوش مصنوعی: جوانی را دیدم که لباس جذابی به تن داشت و صورتش مانند زعفران، زیبا و دلربا بود؛ اما حالش متغیر و نگران به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: مرد جوانی به شیخ نزدیک شد و گفت: من همانی هستم که به دلیل ادعای خود، آن شخص را کشته‌ام.

هوش مصنوعی: من آن مرد قوی را کشتم و حالا به خاطر بدی‌هایی که انجام دادم، این‌گونه شده‌ام.

هوش مصنوعی: اکنون جوانی با خدا عهدی بسته که هر ساله زیارتی انجام دهد و به مقام خاصی برسد.

هوش مصنوعی: برای او به طور پیاده به سفر حج می‌روم و در نهایت بر مزار او به خواب می‌روم.

هوش مصنوعی: متأسفانه، من در زندگی‌ام نتوانستم به کمال و تمامیت خود دست یابم. مانند کسی که نابینا است و نمی‌تواند زیبایی‌ها را ببیند، من نیز از شناخت برتری‌های خود محروم بوده‌ام.

هوش مصنوعی: در حال حاضر، هر لحظه از دردم احساس حسرت می‌کنم و شب و روز برای آن جمعیت نگرانم.

هوش مصنوعی: اگر شما اندکی از درد عشق را تجربه کرده‌اید، پس باید به این شکل در عشق بازی کنید.

هوش مصنوعی: من در مورد تو چه بگویم؟ تو در میدان عشق نه مرد هستی و نه زن.

هوش مصنوعی: در این جمع، نگو که چگونه باید مرد. دل آتشین من مانند شمعی است که در حال ذوب شدن است.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به عشق و محبت باید از راحتی و آسایش خود دست برداشت. عاشق واقعی نمی‌تواند در آرامش و راحتی زندگی کند.