هوش مصنوعی: مرغ خانگی از رفتار یکی از هم‌نوعانش ناراحت شد و به او گفت:

هوش مصنوعی: مردم برای تو مانند پرستارانی هستند که لحظه‌ای تنهایت نمی‌گذارند و همیشه مراقب تو هستند تا هیچ چیز کم و کسری نداشته باشی.

هوش مصنوعی: او به طور مداوم مراقب و مواظب توست تا دشمن نتواند به تو صدمه بزند.

هوش مصنوعی: تو همیشه از مردم دوری می‌کنی و این بی‌وفایی‌ات به چه علت است؟

هوش مصنوعی: وفای تو به مردم همیشه در حالتی است که جز بی‌وفایی چیزی از تو نمی‌بینند.

هوش مصنوعی: تو با مردم هم‌نشینی نمی‌کنی، و من هیچ‌گاه چنین بی‌محبتی را ندیده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر من بارها بمیرم، اما او مرا بارها به جلو بفرستد تا کارهای زیادی انجام دهم.

هوش مصنوعی: به زودی وارد می‌شوم و پیمان آنها را به جا می‌آورم و دوباره با آنها دیدار خواهم کرد.

هوش مصنوعی: وفا و پایبندی در شخصیت مرغ خانگی دیده نمی‌شود وقتی که به بیگانگان و محیطی غیر از خانه‌اش عادت می‌کند.

هوش مصنوعی: چون مرغ خانگی این خبر را شنید، بلافاصله پاسخ داد و در همان لحظه واکنش نشان داد.

هوش مصنوعی: ای کسی که دانش نداری و ارزشی نداری، نمی‌دانی که چطور سرنگونی و شکست را می‌توان با دیدی متفاوت نگاه کرد.

هوش مصنوعی: اما می‌بینی که بسیاری از پرندگان با سرهای بریده و سینه‌های پاره، به پای درخت آویزان شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر وفای انسان این‌گونه باشد، من از آن تنفر دارم و این برایم مسلم است.

هوش مصنوعی: در این دنیا، وفا و تعهدی که وجود دارد، خیلی ارزشمند است. اما از طرفی، گاهی اوقات فکر کردن به جاودانه بودن آن، فقط آدم را دچار ناامیدی و سرخوردگی می‌کند.

هوش مصنوعی: هرچند که این زمان به من کمک می‌کند، اما در حقیقت به منظور نابود کردن من نیز آماده است.

هوش مصنوعی: اگر تو این محبت را وفاداری به حساب می‌آوری، پس در واقع خیلی بیشتر به کسی ظلم می‌کنی که از چنین عشق و وفاداری ناامید شود.

هوش مصنوعی: زمانی است که ای چرخ گردان، آسیا به خاطر خون مردان می‌چرخد.

هوش مصنوعی: عجب است که تو ای تقدیرِ نامناسب، چگونه می‌توانی کسی را که در ناز و نعمت پرورش یافته است، به سختی و گرفتاری بیندازی.

هوش مصنوعی: جهان چه دستاوردی از زندگی ما خواهد داشت جز اینکه ما را به سختی و خونریزی می‌کشاند؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از درد و رنجی که به خاطر تو متحمل می‌شود، خبر ندارد؛ زیرا تو این احساسات را در دل و در عمق زمین پنهان می‌کنی.

هوش مصنوعی: زندگی واقعی دنیا به وجود تو بستگی دارد و انتظار وفاداری از تو، جز نابودی نیست.

هوش مصنوعی: آغاز کارهای او باعث شد که من دچار حیرت و آشفتگی شوم و پایان کارم نیز به مرگ و دفن من انجامید.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چرا تا این حد در جستجوی چیزی هستم که نمی‌دانم چیست، در حالی که در بام خانه‌ام، سایه‌ها و صداها ادامه دارند تا شب فرا برسد.

هوش مصنوعی: عجایب این کتاب باعث شد تا من بارها در نگرانی و اندوه غوطه‌ور شوم.

هوش مصنوعی: هر بار که به جهان نگاه کردم، از ابتدا تا انتها را جستجو کردم، اما نمی‌دانم که تمام این جهان چیست.

هوش مصنوعی: وقتی می‌گویی که من بی‌سر و بی‌پا هستم، باید بدانم که خودم نمی‌دانم سرم چیست و پایم کجاست.

هوش مصنوعی: وقتی که جان در اینجا از خود پنهان می‌شود، چگونه می‌توان ادعای دانش کرد؟