هوش مصنوعی: ابراهیم ادهم نشسته بود و در اطرافش غلامان با احترام دست به هم گذاشته بودند.

هوش مصنوعی: آدمی با شکوه و زیبایی است که تاج زینتی بر سر دارد و در دنیایی پر از زینت و زیبا زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: خضر در ایوان بدون اجازه وارد شد و مانند مردی پرشور و پر انرژی به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: بعضی از افراد به خاطر ترس از او، حتی جرأت صحبت کردن ندارند و زمانی که او را می‌بینند، از هم می‌پاشند و ناتوان می‌شوند.

هوش مصنوعی: وقتی ابراهیم او را ناگهان دید، به او گفت: «ای گدا، چه کسی به تو راه داد؟»

هوش مصنوعی: خضر گفت: اینجا جای من نیست. اینجا یک محلی برای استراحت است و من به اینجا می‌آیم.

هوش مصنوعی: ابراهیم ادهم زبان به سخن گشود و پرسید: این کاخ متعلق به چه سلطانی است؟

هوش مصنوعی: چرا به چیزهایی که مهم نیستند توجه می‌کنی؟ آیا دیوانه‌ای، ای مردِ عاقل؟

هوش مصنوعی: خضر زبانش را گشود و گفت: ای پادشاه، نخستین کسی که این سرزمین را به خود اختصاص داد، کیست؟

هوش مصنوعی: او گفت که در آغاز، در اینجا کسی به نام فلانی همیشه پادشاه بوده است.

هوش مصنوعی: از زمانی که او رفت، فردی دیگر به جای او آمده است و حالا من در اینجا هستم که پادشاه جهانی هستم.

هوش مصنوعی: خضر به او گفت که اگر حاکم چیزی نمی‌داند، همین مکان کافی است و هیچ چیز دیگری لازم نیست.

هوش مصنوعی: وقتی مردم می‌آیند و می‌روند، چرا باید در جایی ثابت بمانیم و منتظر بمانیم؟ زندگی همیشه در حال تغییر و گذر است.

هوش مصنوعی: پیش از تو بسیاری از شاهان آمده و رفته‌اند، چه کسانی که نیکوکار بودند و چه کسانی که بدکار.

هوش مصنوعی: همچون تو همواره افرادی هستند که به دنبال جلب توجه و محبت تو می‌آیند و از این مکان کهنه و قدیمی که تو در آن هستی، به سمت تو جذب می‌شوند.

هوش مصنوعی: در این مکان قدیمی، چه چیزی تو را آرام می‌کند؟ اینجا که جای تو نیست، پس چرا این‌جا هستی؟

هوش مصنوعی: زمانی که ابراهیم این حرف‌ها را شنید، حالتی پیدا کرد که گویا تمام وجودش تحت تأثیر قرار گرفته و همه چیز برایش تغییر کرد.

هوش مصنوعی: خضر از این دنیا رفته و دیگر نمی‌توان به او رسید، چون کسی که از مهر و محبت او جدا شده، دیگر نمی‌تواند به آسانی به او پیوست کند.

هوش مصنوعی: او بارها به جوانمرد سوگند داد که مرا بپذیر، حالا اگر ممکن است این کار را انجام بده.

هوش مصنوعی: در دل من مانند دانه‌ای که به‌طور پنهانی کاشته‌ای، حالا به من زندگی بده و مرا سیراب کن.

هوش مصنوعی: او گفت که او به دنبال این فرد روانه شد تا این که او به یکی از مردان بزرگ و برجسته‌ی جهان تبدیل شود.

هوش مصنوعی: دنیا با همه‌ی کهنگی و زشتی‌اش را کنار گذاشت و یک شخص درویش و بی‌ادعا متولد شد که حکمرانی را به دست گرفت.

هوش مصنوعی: بزرگان و افراد نامدار، راز و حقیقت فقر را درک کردند و به این نتیجه رسیدند که ثروت واقعی در داشتن روح و روحیه‌ی زاهدانه است، نه در دارایی‌های مادی. بنابراین، آن‌ها جایگاه و مقام مادی خود را به خاطر درک عمیق‌تری که از زندگی داشتند، رها کردند و به سبک زندگی ساده درویشان روی آوردند.

هوش مصنوعی: افرادی که به مقام و جایگاه بلندی دست یافته‌اند، از وضعیت ناداری و بی‌پناهی دور شده و به قدرت و سلطه رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: هرچند که حکومت و سلطنت در دنیا بسیار با عظمت و باارزش به نظر می‌رسد، ولی اگر به ریشه و اساس آن نگاه کنی، متوجه می‌شوی که درواقع به فقر و نیازمندی وابسته است.