بیت: 34
غلط: نخوهی
درست: نخواهی
----
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

حکایت نمرود( مقاله 14)
یکی کشتی شکست و هفتصد تن
در آب افتاد و باقی ماند یک زن
زنی بر تخته آنجا مگر ماند
بزاد القصه وز وی یک پسر ماند
آن زن نیز پس از یه دنیا آوردن پسر در آب افتاد و غرق شد.از جانب حق به باد و موج و ماهی ندا آمد که این نوزاد در حفظ الهی است از او به جان محافظت کنید.
عرشیان گفتند که او کیست؟ خطاب آمد به وقتش آگاهتان می کنم.
ماهی گیری او را گرفت و در ناز و نعمت بزرگ کرد.چون جوان شد سرمه دانی از یاقوت یافت که چون میل برمی کشید عرش و کرسی و افلاک را میدید. و چون بر چشم دیگر میل می کشید گنجهای زمین را میدید.عرشیان پرسیدند کدام بنده شایسته توست؟ خطاب آمد که او نمرود است لاف خدایی می زند و با صد کینه به جنگم می آید.
ژرف بنگر که چگونه حق او را پروراند و سپس به خواری انداختش.
کسی را در دو عالم هر که خواهی
وقوفی نیست بر سر الهی
-آنکه خود معلول است به دنبال علت و رازهای الهی نباید بگردد.
-گر چه خورشید چون رخش بر زین زرین می نشیند اما هنگام غروب بر زین واژگونه بنشیند
بر آر از جان پرخون آه دلسوز
که نه از شب خبر داری نه از روز
اگر خواهی که باشی روز و شب شاد
مکن تا تو تویی زین روز و شب یاد
ولی تا تو توئی در خویش مانده
نخواهی بود جز دل ریش مانده
- اندیشه در رازهای الهی و حوادث روزانه زندگی، راه به جایی نمی برد و ارمغانی جز ناخوشی ندارد.
از پوست افکار خویش به در آیید .
کانال و وبلاگ:
آرامش و پرواز روح